ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เปิดตัวเจฟ//ช่วยเจฟ
เน็ตไรท์มีปัญหาาาาาาาาาาาาาาา
นี่ก็ผ่านมา 2 ปี แล้ว
เจฟโตเป็นหนุ่มขึ้นมา ตุ๊กตาหมีเองก็ไม่ถือแล้ว
เอาไว้ให้ผมถือเองซะงั้น ผมเองก็ไม่อยากขัดเจฟนักจึงทำตามไป
จากคุณชายขี้อาย กลายเป็นองค์ชายผู้สง่างาม
พอหันกลับมามองตัวเอง.... กระอักเลือด..
ไม่โตขึ้นเลยฟะ!!!
วันนี้เป็นวันเปิดตัวเจฟต่อเหล่าขุนนางทั้งหลาย
เจฟเตรียมตัวมาดี ทำให้ไปได้ลื่นไหล
แต่ผมไม่เคยเป็นขุนนาง ไม่เคยฝึกด้วยสิ
เลยได้แค่อุ้มตุ๊กตา เดินตามต้อยๆ ล่ะน้า
"ฝ่าบาท เด็กชายที่เดินตามองค์ชายผู้นั้น คือใครกันขอรับ?"
มีขุนนางคนนึงถามออกมา
"นั้นสิครับ กระผมเองก็สงใสเหมือนกัน"
และมีเหล่าขุนนางขี้สงสัยมากมาย
แต่ละคนรับใช้ราชวงศ์มายาวนาน จึงวางใจกันได้
"เป็นคนสำคัญขององค์ชายน้อยน่ะ"
เหล่าขุนนาง งงงวยกับคำตอบคุมเคลือของราชา แต่ก็ไม่ได้ถามต่อเพราะมันจะล้ำเส้นเกิน
กรี้ด กร้าด!
น่ารำคานชะมัด! ไอ้พวกชะนีพวกนี้! เจฟเป็นของผมนะ!
หลังจากเจฟรับมือกับลูกขุนนางเสร็จแล้วก็เดินมาหาผม
"เบื่อไหม ไวท์?"
"เบื่อมากด้วยยยย"
"อดทนอีกนิดนะ ใกล้จะจบงานแล้วล่ะ"
เฮ้ออ ไม่คิดเลยว่าคนที่ผมสั่งสอนในวันนั้น จะกลายมาเป็นผู้ปกครองผมล่ะเนี่ย
"ขอจบงานแต่เพียงเท่านี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมางานของลูกชายข้า ขอให้เดินทางปลอดภัย"
หลังงานจบพวกเราก็เหนื่อยกันแล้ว
ที่ห้องของเจฟ&ไวท์
"อ่า ลำบากมากสินะเจฟ"
"ไม่มากขนาดนั้นหรอกครับ"
เจฟบิดขี้เกียดก่อนจะล้มลงนอน
ตอนนี้ตาผมก็ปรือๆ จะหลับแล้วด้วย
ระหว่างกำลังเซนั้นเอง มือผมก็ยื่นไปหาที่จับ
หมับ
"อ๊าาาาา ว ไวท์! เลิกจับน้องชายผมซะที!"
เจฟสะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมเองก็หายง่วงเลย
"ว หวา เกือบเท่าแขนแหนะ"
ผมทำท่าวัดขนาดน้องชายเจฟ กับแขนของผม
"อึ๊ยย ผ ผมทนไม่ไหวแล้ว! ผมต้องไปเอามันออก...."
"น นี่ ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันช่วยไหม?"
ผมหันหน้าหนีตอนที่ถามออกไป ก็มันเป็นผลกระทบจากผมนี่นา
ถ้าไม่รับผิดชอบก็ขายหน้าพอดี!
"จ จะดีเหรออ แต่เราผู้ชายทั้งคู่นะครับ..."
"ร รังเกียจกันใช่ไหม? "
อา น่าสมเพชจังนะเรา.. หลงคิดว่า------
"ไม่ใช่นะ!"
"เอ๋?"
"ไวท์น่ะ สำคัญที่สุดสำหรับผมนั่นแหละ..."
เจฟหน้าแดงแล้วหันไปอีกทาง
ระหว่างนั้นน้องชายของเจฟก็กำลังดันออกมาอย่างรุนแรง
คงจะเจ็บสินะ! เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะช่วยเอง
"ช่วยกรุณาด้วยนะครับ!!!"
ผมเอามือไปถอดกางเกงของเจฟออก
มันก็ลุกเฉียดหน้าผมไปเลย!
น นี่มัน! พอดีกับแขนผมเลยนะ!!!
"ย อย่าจ้องนักสิ ผมอายนะ"
ผมไม่ตอบอะไร ยื่นมือไปจับน้องชายของเจฟ
จากนั้นก็.... ชักขึ้นลง ไปเรื่อยๆ.....
พอละ เดี๋ยวบิน อิ-อิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น