『 Fic Naruto/Boruto 』baby carrot ❝ เบิ้บมะมิ้เบรี่เบรี่มัช ❞

ตอนที่ 5 : bambi 5 ✿ billionaire

❥ enjoy reading 

แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าลอดผ่านม่านสีทึบเข้ามากระทบกับดวงหน้าหล่อเหลาแสนสุขุมเย็นชาของเจ้าของเรือนผมสีแดงชาดข้างกายมีร่างเล็กจิ๋วหลิวปุ้กปิ้กที่เคยนอนขดอยู่ในอ้อมกอดของคาเสะคาเงะกำลังปีนขึ้นไปบนตัวคุณน้าคนเก่งเป็นเชิงปลุก สองมือเล็กป้อมกำเสื้อผ้าลินินของน้าชายแน่นเหมือนกลัวว่าคนตรงหน้าที่นอนโอ๋เจ้าตัวมาทั้งคืนจะหายไป

กาอาระเปิดเปลือกตาขึ้นมาก็พบเจ้าก้อนจิ๋วนั่งดุ๊กดิ๊กอยู่บนตัวเขาพร้อมตุ๊กตายีราฟตัวโปรด ร่างสูงโปร่งในชุดนอนผ้าลินินก็ขยับกายลุกขึ้นมาหยอกล้อกับแม่ตัวป้อมสักพักก่อนจะหิ้วหลานสาวตัวน้อยเข้าห้องน้ำไป

ภายในห้องน้ำมีขวัญใจสาวน้อยสาวใหญ่ของซึนะและทั่วโลกนินจากำลังมองเด็กตัวเล็กที่พยายามกวักน้ำขึ้นล้างหน้าตัวเองขณะที่เขาบีบยาสีฟันรสเบอร์รี่สำหรับเด็กลงบนแปรงสีฟันอันเล็กจุ๋มจิ๋มลายลูกกวางเรนเดียร์ ดูเหมือนว่าบ้านนาราจะสอนลูกให้ช่วยเหลือตัวเองตั้งแต่เล็กทำให้เขาไม่ได้ลำบากในการเลี้ยงหลานมากนักตั้งแต่คราวเลี้ยงชิกาได กาอาระเองก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไรก็พ่อกับแม่เด็กคือชิกามารุกับเทมาริพี่สาวเขานี่นะ ว่ากันตามตรงเขาค่อนข้างนับถือการเลี้ยงลูกหลายๆ อย่างของบ้านพี่เขยมากเลยทีเดียว

เจ้าของใบหน้าองอาจยื่นแปรงสีฟันอันจิ๋วให้หลานสาวตัวเล็กรับไปแปรงฟันเองอย่างทุลักทุเล ชิคาริตัวจิ๋วแปรงไม่เข้าปากบ้างละเอาฟองยาสีฟันไปแปรงเลอะแก้มบ้างละจนคุณน้าที่แปรงฟันอยู่ข้างๆ ต้องคอยจับแปรงให้ร่างในชุดนอนปุกปุยบนเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าแปรงให้ตรงจุดพร้อมทั้งต้องกวักน้ำมาลูบหน้าให้ชิคาริเนื่องจากเปื้อนฟองยาสีฟันจนตอนนี้แก้มกลมบ๊อกหอมกลิ่นเบอร์รี่ไปหมดทำให้คุณน้าต้องพาอาบน้ำพร้อมกันซะเลย

หลังจากอาบน้ำทำกิจวัตรยามเช้าเสร็จเรียบร้อยร่างสูงโปร่งของกาอาระก็นำชุดมาให้หลานตัวจิ๋วที่ใส่ผ้าอ้อมทาแป้งหอมฟุ้งเสร็จแล้วนั่งแหมะอยู่บนเตียงซึ่งโชคดีมากที่เขาเคยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ชิกาไดอยู่ครั้งสองครั้งทำให้การใส่ผ้าอ้อมให้น้องสาวของชิกาไดไม่วุ่นวายไปกว่านี้ คุณน้าคนเก่งนำชุดมาให้ชิคาริเลือกอยู่2ชุดเพราะเขาเคยเห็นเทมาริทำแบบนี้ พี่สาวกับพี่เขยเขาบอกว่าต้องสอนให้เด็กเป็นคนตัดสินใจและรับผิดชอบความคิดของตัวเองเพราะเบบี้ก็เป็นอีกบุคคลหนึ่งที่มีความคิดเหมือนกัน เด็กสาวตัวเล็กจ้อยนั่งมองชุดเดรสสองชิ้นครู่นึงก่อนที่จะคลานมาชี้เอี๊ยมสีฟ้าเข้าชุดกับเสื้อแขนตุ๊กตาสีเหลืองอ่อนก่อนกาอาระจะไปใส่เสื้อผ้าแต่งตัวของตัวเองบ้างแล้วหิ้วหลานสาวลงไปทานอาหารเช้า

'กร๊อบ'

"อ๊ากก จะหักคอฉันรึไง! "

"ขอโทษครับท่านลุง"

เสียงกระดูกลั่นนั้นเป็นอย่างแรกที่กาอาระได้ยินตามมาด้วยเสียงโวยวายอีกระรอกเป็นสีสันในเช้านี้ต้นเหตุความวุ่นวายก็เกิดจากคันคุโร่ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนผิดท่าผิดทางจนลำบากเด็กชายที่กำลังจะออกมาทานมื้อเช้าต้องจำยอมมาเป็นหมอนวดส่วนตัวจนได้ แต่ดูเหมือนคันคุโร่จะลืมนะว่าชินกิเป็นหมอนวดที่ฮาร์ทคอร์มือหนักที่สุดในบ้านนี้แล้ว

"ชิคาริอยู่นิ่งๆ หน่อยค่ะ"คันคุโร่ที่ยังไม่ละความพยายามจากการมัดผมให้หลานสาวบอกยัยหนูตัวดีที่จ้องจะไปเล่นแต่กับพี่ๆ เด็กปั้นของกาอาระที่โดนเรียกมาฝากท้องมื้อเช้าที่บ้านนี้จนทรงผมบนกระหม่อมเล็กๆ นั่นหลุดลุ่ยไม่เป็นทรงหมด

"ฉันจัดการต่อเอง นายไปทานข้าวเถอะ"กาอาระเอ่ยบอกกับพี่ชายที่พยายามมัดผมหลานสาวจนไม่ยอมไปกินข้าวเช้าจนเวลาล่วงเลยไปชั่วโมงกว่าแล้ว

"ฝากด้วยนะ"

คันคุโร่ไม่รู้จะเรียกสิ่งนี้ว่าอะไรดีหลังจากฝากฝังกาอาระให้ทำผมให้หลานสาวทั้งที่รู้ว่าลำพังผมมันยังจะไม่รอด

ผมทรงมะพร้าว ไม่

ทรงเขากวางตามฉบับบ้านนารา ไม่ใช่บรรพบุรุษตระกูลพี่เขยคงนั่งชันเข่ากุมขมับอยู่ที่สุสานบรรพชนแน่

ทรงแอปเปิ้ลเหรอ ใกล้เคียง

พี่ชายและลูกชายบุญธรรมของคาเสะคาเงะยืนมองงานฝีมือชิ้นใหม่ของกาอาระโดยมีลูกของพี่สาวเขากำลังนั่งง้องแง้งคุยคนเดียวกับชิ้นผลไม้อยู่ตามประสาเด็ก ไม่ว่าหัวกลมดิ๊กของเด็กน้อยจะขยับหรือทำอะไร 'จุกน้ำพุจิ๋วหลิว'ก็จะสั่นตามแรงเคลื่อนไหวอย่างน่ารักน่าชัง

โห่ย อยากจิ้ม

ยังไม่ทันที่อารายะจะได้ประทุษร้ายจุกน้ำพุของยัยปุกปุย คาเสะคาเงะขวัญใจสาวน้อยใหญ่ที่รับบทช่างทำผมในเช้านี้ก็ชิงอุ้มชิคาริเดินออกไปพร้อมกับชินกิโดยแพลนของเช้าวันนี้คือพาหลานไปเดินเล่นที่เรือนเพาะชำส่วนตัวของคาเสะคาเงะ

แก๊งเด็กปั้นของกาอาระที่ประกอบด้วยชินกิ โยโด และอารายะเด็กหัวกะทิของอคาเดมี่ที่มักจะทำได้ดีเยี่ยมในทุกวิชากำลังนั่งมองน้องตัวเล็กจิ๋วจากบ้านนาราแห่งโคโนฮะผู้เป็นลูกสาวของเลดี้เทมาริที่นั่งยองมองฝูงมดข้างสวนดอกไม้เรือนเพาะชำอีกที

งานพี่เลี้ยงเด็กชั่วคราวอีกแล้ว

หัวกลมดิ๊กภายใต้ผมทรงแอปเปิ้ลจิ๋วๆ ขยับเอียงคอซ้ายขวามองมดตัวจิ๊ดริดจนจุกน้ำพุสั่นตามแรงเคลื่อนไหวทำให้อารายะที่ชอบของปุ๊กปิ๊กต้องขย้ำมือไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

อารายะอยากสะกิดจุกน้ำพุจิ๋ว!

'จึ๋ง'

นิ้วของเด็กชายที่อยู่ภายใต้ถุงมือหนังเนื้อดีก้มลงไปนั่งสะกิดผมจิ๋วๆ ที่คาเสะคาเงะแห่งแคว้นทรายเป็นคนทำให้เองกับมือ เมื่อชิคาริได้รับแรงสะกิดเบาๆ บนหัวทำให้เด็กตัวน้อยหันมามองพี่ชายนักเชิดหุ่นพร้อมเอียงคอมองอย่างสงสัยแล้วสายตาเด็กน้อยก็ไปปะทะกับฝูงผีเสื้อท่ามกลางสวนดอกไม้ทำให้ร่างจิ๋วออกตัววิ่งสับขาป้อมๆ ไปทันที

"น้องจิ๋ว อันนี้คือน้องหมาใช่มั้ย"

"น่ารำคาญ! " เด็กสาวตัวน้อยส่ายหน้าจนจุกผมจิ๋วๆสั่นตามแรงเคลื่อน “นี่พิชายตั่งหาก”

เสียงถกเถียงกันของอารายะกับชิคาริที่กำลังนอนคว่ำวาดรูปอยู่บนเสื่อปิกนิคใต้ต้นไม้ของเรือนเพาะชำดังขึ้นเป็นระยะโดยมีโยโดนั่งฟังเพลงบนกิ่งไมซึ่งดูเหมือนว่ายัยหนูน้อยตัวอ้วนตุ้บวัยซุกซนของตระกูลนารานั้นแม้จะได้นิสัยหรือหน้าตาจากพี่สาวของเขามาแต่ก็แอบได้ซิกเนเจอร์ของพ่อมาไม่น้อยเลยทีเดียวเลย กาอาระกับคันคุโร่พอเห็นชิคาริพูดว่าน่ารำคาญแบบนี้นอกจากผู้เป็นพ่อของยังหนูแล้วคุณน้าทั้งสองก็นึกถึงพี่ชายตาหวานของยัยหนูขึ้นมา คาเสะคาเงะแคว้นทรายพอจะมีความสามารถในการเลี้ยงเด็กมาเล็กน้อยจากการได้ไปอุ้มๆ จับๆ ชิกาไดตั้งแต่เด็กชายยังแบบเบาะ ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปเที่ยวคิริงาคุเระจนลืมน้องสาวไปรึยังแต่คนเป็นน้าคิดว่าเด็กชายน่าจะกังวลใจมากกว่าเพราะไม่ใช่แต่ชิคาริที่ติดพี่ชาย พี่ชายก็ติดเธอด้วย

คันคุโร่นั่งมองเหล่าเด็กชายเด็กหญิงที่นั่งเล่นกันไม่เงอะงะเท่าวันแรกเว้นแต่เพียงอารายะที่ดูจะทำหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กได้ดีเหลือเกินเพราะปกติทั้งสามเด็กปั้นของคาเสะคาเงะแม้มักจะทำได้ดีเยี่ยมในทุกวิชาแต่การเลี้ยงเลี้ยงเด็กอาจจะมีชินกิกับโยโดที่ติดขัดไปบ้างแต่ทุกคนก็ทำออกมาได้ดี ชิคาริค่อยข้างสนิทใจกับพวกพี่ๆ ไม่น้อย

หลังจากเด็กหญิงตัวน้อยเล่นซนจนพอใจคุณน้าทั้งสองก็พาไปทานมื้อเที่ยงก่อนที่จะประจวบเหมาะกับเวลานอนกลางวันของเด็กน้อย

"เด็กๆ เฝ้าชิคาริดีๆ ละ พวกฉันขอตัวไปทำธุระก่อน"คันคุโร่ว่ากับเหล่าเด็กในสังกัดโดยมีอารายะกำลังถือพัดอันไม่ใหญ่ไม่เล็กพัดให้ความเย็นแก่ร่างตุ้ยนุ้ยที่นอนอ้วนอยู่บนฟูกสีหวานข้างกันมีโยโดนอนหนุนแขนเรียวของตัวเองฟังเพลงไปด้วยโดยบนโซฟามีคุณชายชินกิกำลังทำงานอดิเรกแสนหวานแหววขัดกับลุคดุโหดของตัวเองอย่างการปักผ้าทำให้ภาพตรงหน้าน่าเอ็นดูขึ้นเป็นกอง

ลมเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศภายในห้องสรรพสินค้าของซึนะงาคุเระโชยกระทบกับร่างสองร่างที่พึ่งย่างกรายเข้ามาใหม่ชวนให้สดชื่นไม่น้อยท่ามกลางสภาวะร้อนระอุข้างนอกต้องขอบคุณวิวัฒนาการใหม่ๆ ที่ช่วยบรรเทาความร้อนให้ผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของจากอากาศร้อนระอุภายนอก ขายาวพาร่างสูงโปร่งของกาอาระเดินนำพี่ชายไปที่โซนเด็กอย่างฉับไว

"เทมาริต้องไม่ชอบใจแน่ที่ขามากระเป๋าสองใบขากลับงอกมาเป็นสิบ"คันคุโร่บ่นอุบอิบเมื่อเห็นกาอาระหยิบของเล่นที่คาดว่าเด็กผู้หญิงจะชอบลงรถเข็นแบบไม่ยั้งคิดสักนิดโดยเจ้าตัวยังฟังคำแนะนำของพนักงานไม่จบดีเลยด้วยซ้ำ ของเล่นมากมายก็ถูกชี้ลงรถเข็นแบบไม่ผ่านการคัดกรองใดๆจากคุณน้าขี้สปอยทั้งนั้นก่อนที่ร่างโปร่งของชายผมแดงใบหน้าหล่อเหลาจะเดินไปโซนตุ๊กตาทิ้งให้คันคุโร่ยืนเวิ้งว้างอยู่โซนจุกนมจูจุ๊บก่อนสปิริตคุณน้าสายเปย์ในตัวคันคุโร่จะถูกจุดติดตามน้องชายไป

"ชุดแครอทเรอะ"เสียงทุ้มต่ำของคันคุโร่ที่เดินตามมาด้านหลังมองสิ่งที่อยู่ในมือน้องชายด้วยแววตาแปลกใจ

"ไม่น่ารักเหรอ"คาเสะคาเงะขวัญใจสาวๆ น้อยใหญ่กล่าวถามตาใสด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพลางก้มพิจารณาชุดแครอทสองแบบในมืออีกรอบ

"รสนิยมนี่มันอะไรกัน ชุดกวางดาวที่ชิกามารุซื้อให้ชิกาไดยังน่ารักกว่าเลย"คันคุโร่ว่าพลางพาดพิงถึงชุดบอดี้สูทสำหรับเด็กเล็กสีน้ำตาลจุดสีขาวคล้ายสัตว์ในป่าประจำตระกูลนาราพร้อมหมวกเขากวางอันเล็กจิ๋วที่ชิกามารุซื้อให้ลูกชายของเขา

"แต่ชิกาไดใส่แล้วน่ารักนะ"กาอาระแย้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนั้นที่ชิกามารุจับชิกาไดใส่ชุดกวางเทมาริชอบมาก ถ่ายรูปถ่ายคลิปจนเมมกล้องเต็มไปหมด ถ้าชิคาริใส่ชุดแครอทพี่สาวเขาก็ต้องปลื้มใจบ้างแหละ

"งั้นนายเอาชุดแครอทสดเถอะ เอาแครอทซอมบี้ชุดนี้ไปฉันกลัวหลายจะร้องไห้จ๊ากซะก่อน"คันคุโร่ว่าก่อนจะหันไปหยิบๆ จับๆ ชุดเดรสกะลาสีเรือสำหรับเด็กผู้หญิงแสนน่ารักก่อนจะบอกกับพนักงานว่าเอาแบบครบเซ็ทชุดนึงก่อนจะนึกไปถึงลูกศิษย์สาว เด็กหญิงคนเดียวในทีมเด็กปั้นแล้วหันไปบอกพนักงานให้เอาไซส์เด็กผู้หญิง13-15เพิ่มอีก1เซ็ท

"ให้ตายสิอย่าเลือกเสื้อผ้าเด็กให้มันเห่ยเหมือนทรงผมนายได้มั้ย"คันคุโร่ว่าก่อนจะทิ้งให้กาอาระถือชุดแครอทอย่างเคว้งคว้างกลางดงเสื้อผ้าเด็กก่อนใบหน้าเรียบเฉยแสนหล่อเหลาจะไปสะดุดกับกระจกห้องลองชุด มือเรียวแข็งแรงยกขึ้นมาจับหน้าตัวเองมองไปมากอปรกับยกมือขึ้นมาจัดทรงผมที่ถูกเซ็ตให้เรียบดูน่าเกรงขาม

เขาคิดว่ามันดูดีมากเสียอีกเพราะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนโห่ร้อง’ทรงพระเจริญ’ตามหลังมาทุกที

บนโซฟานวมหรูหราแสนหนานุ่มมีชายชนชั้นสูงสองคนของหมู่บ้านซึนะนั่งเอนหลังพิงโซฟาหลังส่งของทั้งหมดไปที่บ้านคาเสะคาเงะ เจ้าของเรือนผมสีเพลิงหยิบปากกาเซ็นชื่อลงบนเอกสารชำระเงินด้วยใบหน้าเรียบนิ่งฉบับเจ้าตัวทำเอาพนักงานสาวมือไม้อ่อนยามเห็นคาเสะคาเงะหนุ่มรูปงามของหมู่บ้านลงมาชอปปิ้งเองแบบนี้ทำเอาด้านฝั่งพี่ชายนั่งเอือมเหมือนชินกับความฮอตของน้องชายบวกกับความป๋าเปย์จนน่าตกใจของกาอาระมากวันนี้ทั้งเสื้อผ้าของเล่นและขนมต่างๆ ที่ซื้อไปเผื่อเด็กในสังกัดทั้งสามคนด้วย

กาอาระไม่ใช่สายรูดบัตรเก่งเสียเท่าไรพี่ชายอย่างคันคุโร่รู้ดีมันไม่ใช่พวกยึดติดกับเงินกับทองเพราะงั้นกองเงินกองทองมหาศาลในบัญชีส่วนตัวเลยแทบจะไม่ไหลออกสักแดงเดียว พฤติกรรมฟุ่มเฟือยแบบนี้เขาก็พบเจอครั้งล่าสุดตอนชิกาได5ขวบนั่นแหละ เอ๊ะ! หรือตอนรับชินกิมาเป็นลูกใหม่ๆ กันนะ

แต่...

เทมาริช่วยด้วย กาอาระรูดบัตรไม่ยั้งเลยวันนี้!

"กลับมาแล้ว"

"ของรุงรังพวกนี้มันอะไรกับครับ"ชินกิที่นั่งจุ้มปุกในกองหมอนอิงที่ถูกชิคาริอุ้มมาถมเขาไว้ยิงคำถามใส่พ่อและลุงบุญธรรมของตนทันทีเมื่อพวกเขาก้าวผ่านธรณีประตูเข้ามาเนื่องจากของจากห้างชื่อดังถูกส่งมาจนเต็มห้องนั่งเล่นไปหมด

"นิดหน่อยน่ะ"คันคุโร่ว่าพร้อมแค่นหัวเราะส่งให้หลานชายบุญธรรมพลางนั่งลงแกะห่อของต่างๆโดยมีกาอาระเดินผ่านหลังไปทำมื้อเย็นแล้วทิ้งให้คันคุโร่นั่งจัดการกับกองของชอปปิ้งต่างๆอย่างลำพัง

"ฮ่าฮ่า ชิคาริโซคิ้วววววววววว"เสียงของอารายะดังขึ้นหลังจากคันคุโร่พาโยโดจับชิคาริแต่งตัวเป็นตุ๊กตาหลังแกะของต่างๆออกจากกล่องแล้วเรียบร้อยโดยมีชินกิคอยเก็บขยะตามอย่างเงียบเชียบ

"ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว"เสียงทุ้มเรียบนิ่งของกาอาระดังขึ้นเรียกความสนใจสมาชิกในห้องนั่งเล่นทั้งหมดไปที่ห้องอาหารทันทีก่อนทุกคนจะลงมือทานมื้อเย็นกันอย่างสุขสันต์

คืนที่สองอย่างวันนี้ก็เป็นอีกคนที่ชิคาริยังคงงอแงหาแม่ ร่างเล็กจิ๋วที่ถูกเบี่ยงความสนใจมาทั้งวันพอตกดึกระหว่างที่รอกาอาระอาบน้ำอยู่กับคันคุโร่ที่นั่งเปิดการ์ตูนสำหรับเด็กรอละครช่วงค่ำของคุณน้า

ชิคาริตัวเล็กกลมบ๊อกหลังถูกจับอาบน้ำตัวหอมฟุ้งในชุดนอนสีชมพูอ่อนนอนคว่ำระบายสีอยู่บนพรมขนสัตว์อย่างดีด้วยท่าทีเงียบเชียบไม่เอิ้กอ้ากอย่างช่วงกลางวันที่มีพี่ๆมาเล่นด้วย ชินกิขอตัวไปช่วงทานมื้อเย็นเสร็จตอนนี้คงหลับปุ๋ยสบายใจเฉิบไปแล้ว ระหว่างที่น้องน้อยบ้านนารายังคงนอนระบายสีบนสมุดภาพอยู่น้ำตาเม็ดเล็กก็ไหลลงมาจากดวงตากลมโตอีกระรอกก่อนจะตามมาด้วยเสียงสะอื้นทำเอาคันคุโร่ที่นั่งพิงขาโซฟาอยู่บนพรมเดียวกันเบิกตากว้างด้วยความตกใจแม่จะรู้มาจากกาอาระอยู่แล้วว่าดึกๆหลานสาวตัวจิ๋วจะงอแงหาผู้เป็นมารดา วงแขนแข็งแรงค่อยๆช้อนร่างป้อมเขามาในอกพร้อมกับลุกเดินไปเดินมาโยกตัวหลานเล็กขึ้นลงหวังจะให้เธอหยุดร้องไห้สักนิดก็ยังดีและแล้วความพยายามก็เป็นผลเมื่อชิคาริที่เผลองอแงก็ค่อยๆเงียบลงแล้วหลับปุ๋ยไปบนไหล่คุณน้าคันคุโร่ประจวบเหมาะกับคุณน้ากาอาระอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยพอดีทำให้ร่างสูงโปร่งปรี่เขามารับหลานสาวไปจากพี่ชายที่ใจนึงก็ห่วงหลานใจนึงก็ห่วงละครหลังข่าวพร้อมอุ้มยัยตัวเล็กเข้านอนไปพร้อมกันเหมือนวันวาน

อีก5วันที่เหลือหักลบกับเวลานอนกลางวันของชิคาริหวังว่าพวกพี่ชายพี่สาวจะพาน้องเล่นจนหนำใจละนะ

✎ Talk with writer

ตอนแรกคือไม่ชินทรงผมกาอาระค่ะแต่ดูไปดูมาก็หล่อเหลาเอาการเลยแหละเนาะ กรี๊ดดดในที่สุดก็ว่างมาแต่งสักที ทั้งเรื่องนี้ทั้งเรื่องคิซารุทำเอาพริมปวดหัวตายเพราะไม่มีเวลาว่างมาแต่ง ยุ่งแบบมากถึงมากที่สุดเลยค่ะ ฮ่า กว่าจะงอกมาแต่ละตอนคือแทบลากเลือด 

ขอให้เอนจอยกับตอนนี้นะคะ! เริ้ปยู

✿ p r i m   r o s e ✿ 

15 • 11 • 2020