ตอนที่ 3 : bambi 3 ✿ ศัตรูคู่อาฆาต
❥ Enjoy reading

ชิคาริในวัย2ขวบรู้จักคำว่า 'ศัตรู'เป็นครั้งแรก
มนุษย์เด็กตัวเล็กจิ๋วหลิวถือค้อนป๊อกแป๊กไว้ในมือพร้อมดูดจูจุ๊บอยู่บนเบาะรองคลานในคอกกั้นเด็กมองมาที่เพื่อนพี่ชายด้วยสายตาอาฆาตมาดร้ายอย่างแรงเหมือนเขาไปแย่งนมขวดหรือนมอัดเม็ดของเธอยังไงอย่างนั้น
ชิกาไดเข้าโรงเรียนนินจาได้หลายเดือนแล้วหลังจากเรียนอยู่อคาเดมี่หลักสูตรปกติมาหลายปี แน่นอนว่าที่เพื่อนชายหลายๆคนของเขาแห่มาบ้านนาราส่วนนึงนั่นเป็นเพราะโบรูโตะถูกพ่อโฮคาเงะของตนตัดสัญญาณไวไฟทำให้เหล่าเด็กชายที่ปกติจะตั้งตี้กันที่ร้านธันเดอร์เบอร์เกอร์ก่อนกลับบ้านก็มาปักหลักที่บ้านนาราแทนเพราะอิโนะจินพึ่งจะจิกหัวตีกับโจโจที่ร้านเบอร์เกอร์มาก่อนหน้าทำให้สี่หนุ่มต้องระเห็จสารร่างตัวเองออกมาแล้วตัดสินใจลงหลักปักฐานกันที่บ้านชิกาไดเพราะอยากเห็นสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่ภายในบ้านนารา
อิโนะจินมองเจ้าถิ่นด้วยสายตาเอ็นดูแม้จะแสร้งทำเป็นว่าหวาดกลัวแบบปลอมๆกับค้อนของเล่นกิ๊กก๊อกนั่นก็ตาม ผิดกับโบรูโตะลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของโฮคาเงะรุ่นที่7ที่ตัดสินใจทิ้งจอยเกมในมือแล้วเข้าไปก่อกวนเจ้าก้อนจิ๋วทันควันจนชิคาริเกือบปืนคอกออกมาต่อยด้วยหมัดกลมป้อมจนเดนกิที่ติดสอยห้อยตามมาต้องล็อกแขนล็อกขาพยายามลากพ่อหนุ่มหัวทองจอมกวนประสาทออกมาหลายครั้ง
เด็กหนุ่มบ้านอุสึมากิพอจะรู้มาบ้างว่าชิกาไดนั้นมีน้องสาวเกิดใหม่ป้ายแดงตัวอ้วนตุ้บน่ารักจากการพรรณนาของพ่อและเพื่อนพ่อต่างๆแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะยังไงรางวัลคนน่ารักที่สุดในใจก็เป็นของฮิมาวาริน้องสาวตัวน้อยตัวนิดของเขาเต็มพื้นที่สี่ห้องหัวใจแบบไม่ยอมให้ใครมาแย่งชิง
"ก้วย"เสียงอ้อแอที่ยังพูดไม่ชัดดีดังขึ้นมาจากคอกสีขาว นิ้วชี้สั้นป้อมชี้มาที่ทรงผมแสนเท่ของลูกโฮคาเงะที่เจ้าตัวแสนจะภาคภูมิใจหลังจากวางค้อนป๊อกแป๊กลงเบาะไปแล้ว
"อุ๊บส์"อิโนะจินไม่รู้มาก่อนเลยว่าการกลั้นขำมันจะยากขนาดนี้
"หัวเราะอะไรของนายห๊า"โบรูโตะโวยวายใส่หนุ่มน้อยหน้าหวานข้างๆ
"เสียงดังอะไรของพวกนาย"ชิกาไดถือถาดแก้วน้ำส้มเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่เปิดประตูโชจิให้ลมโกรกเย็นสบายกำลังดีหากมองออกไปด้านนอกก็จะพบกับสวนญี่ปุ่นร่มรื่นที่มีบ่อปลาคาร์ฟบ่อใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่
"พิจ๋า ก้วย"ชิคาริบอกพี่ชายเหมือนกับกำลังตื่นเต้นกับสิ่งใหม่พร้อมชี้ไปที่หัวกล้วยๆของหนุ่มบ้านอุสึมากิที่ยืนกำหมัดพร้อมกับชูมือเล็กจิ๋วสองข้างเป็นสัญญาณให้พี่ชายอุ้มออกจากคอกเด็กพร้อมค้อนป๊อกแป๊กที่เป็นอาวุธประจำกาย
ก็พ่อไม่ยอมซื้อคุไนของเล่นให้เลยได้ค้อนนี้มาแทน
"บู้"เมื่อสามารถออกมาจากป้อมปราการได้แล้ว ยัยตัวจิ๋วก็แผงฤทธิ์แสบซ่าใส่โดยเท้าสะเอวส่งเสียงบู้หวังขู่ให้คนตรงหน้ากลัว
"หนอยย" โบรูโตะถลกแขนเสื้อตรียมใส่เดี่ยวใส่ก้อนซาลาเปาตรงหน้าโดยมีเดนกิคว้าไหล่หัวเราะแห้งเหงื่อตกอยู่ข้างๆ
"นายคิดจะหาเรื่องเด็กสองขวบจริงดิ"ชิกาไดถามหน้าตายก่อนจะยื่นขวดนมที่บรรจุน้ำส้มเข้าปากชิคาริแล้วเดินถือจอยเกมไปหาเพื่อนทั้งสอง
แต่ทว่า...
'ป๊อก'
"หนอยยย"
ชิคารินักสู้ตัวจิ๋วเดินด๊อกแด๊กถือค้อนของเล่นไปตีลงที่หลังของเพื่อนพี่ชายจนเกิดเสียงดังป๊อก โบรูโตะสูดหายใจเข้าออกระงับสติอารมณ์ แต่ในใจนั้นเตรียมจะลุกขึ้นไปเตะยัยก้อนนั่นให้กลิ้งเป็นลูกขนุนพลันในหัวก็เริ่มคิดแผนชั่วร้ายออกมาได้
'ปุ ปุ'
"มาตีฉันสิ มานี่มาเร็วเร๊ว"หลานชายของผู้นำตระกูลฮิวงะที่ยิ่งใหญ่ยืนตบก้นปุๆพร้อมส่ายไปสายมาอย่างกวนโอ๊ยจนชิกาไดต้องกุมขมับ
ด้านยัยเด็กจิ๋วก็คิดว่าพี่เขาจะเล่นด้วยก็ตาลุกวาว มือป้อมๆนั้นกระชับค้อนป๊อกแป๊กในมือแน่นก่อนจะวิ่งดุ๊กๆตามโบรูโตะไปจนผมแกละที่คุณแม่เทมาริบรรจงมัดให้ตอนเช้าสั่นบ๊อกแบ๊ก
'ป๊อก'
และยัยจิ๋วไม่สามารถทำร้ายคนหัวกล้วยได้เลย สิ่งที่เธอกำลังทำร้ายอยู่นั้นคือพื้นบ้านต่างหาก ปากเล็กๆก็ได้แต่บ่นมุบมิบไปมาพร้อมรั้งกางเกงฟักทองสีขาวตัวเก่งขึ้นอย่างฉุนเฉียวแล้วก้มลงจับค้อนขึ้นมาใหม่
เลือดพี่นักสู้มันร้อน
'ป๊อก'
ความยาวขาเด็ก12กับ2ขวบนั้นยาวไม่เท่ากันอยู่แล้ว ชิคาริเลยไม่สามารถทำร้ายโบรูโตะได้สักนิดอย่างที่หวัง ขาเล็กสั้นป้อมสับไปมาหวังจะประทุษร้ายคนหัวกล้วยจนอิโนะจินหวั่นว่าน้องจะสะดุดขาตัวเองจนหกล้มเข้าให้
"แอ่ก" นับว่าโบรูโตะยังพอมีน้ำใจเมื่อเห็นว่าร่างตุ้ยนุ้ยน่าบีบ(ที่เขาหมั่นไส้มากกกกกก)กำลังจะขาพันกันจนล้มก้นจ้ำเบ้าหน้าเตรียมทิ่มเสื่อทาทามิ เจ้าตัวจึงเอามือไปรองหัวกลมบ๊อกให้ไม่ให้เหม่งเล็กๆนั่นกระแทกพื้นจนคุณนายนารามาพัดเขาปลิวออกจากบ้านไปก่อนได้กินมื้อค่ำของแม่
บอกไว้ตรงนี้เลย ตระกูลอุสึมากิยังไม่สิ้นคนดี
เด็กหนุ่มสี่คนใช้เวลาหลังเลิกเรียนวันนี้เล่นเกมกันเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แต่รู้เพียงว่ายัยเด็กจิ๋วที่ถูกพี่ชายหิ้วคอกลับไปนั่งปุ๊อยู่ในคอกอีกรอบเพราะเห็นว่าซนจนเกือบหกล้มนั้นเริ่มเขย่าลูกกรงคอกเด็กประท้วงแล้ว
"หวา เย็นแล้วเหรอเนี่ย แม่ฉันเอาฉันตายแต่เลย"หนุ่มผมทองตาฟ้าบ้านยามานากะเหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนังว่าก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับเพื่อนทั้งสองและเจ้าบ้านโดยไม่ลืมเดินไปลาคุณนายนาราในครัวที่พึ่งเอ่ยชวนทานมื้อเย็นด้วยกัน
ชิกาไดอุ้มน้องสาวเดินไปส่งเพื่อนที่หน้าประตูโดยก่อนไปโบรูโตะได้ทิ้งระเบิดก้อนยักษ์ไว้ให้เขาได้จัดการ
"พี่ชายเธอพึ่งซื้อเกมอันใหม่มา เธอตกกระป๋องแน่ยัยเปี๊ยก"โบรูโตะว่าทิ้งท้ายก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เด็กน้อยในอ้อมแขนชิกาไดที่กำเสื้อพี่ชายแน่นดวงตากลมโตฉ่ำน้ำพร้อมเบะแล้ว
"ตก..ป๋อง"น้ำตาหยดเล็กหยดแหมะลงบนแก้มยุ้ยอมชมพูจนมันดูน่าแกล้งมากกว่าน่าสงสารเสียจนโบรูโตะกำลังจะยุอีกรอบถ้าไม่ติดว่าอิโนะจินตีหัวเขาด้วยคัมภีร์วาดภาพแล้วให้เดนกิช่วยกันลากแขนออกจากบ้านนาราไป
"เธอไม่มีทางตกกระป๋องชิคาริ"ชิกาไดบอกกับน้องสาวที่ค้างช็อคท่าทางหดหู่อย่างน่าเอ็นดูพร้อมกับยื่นมือไปเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าเล็กๆขณะเดินไปหาผู้เป็นมารดาที่ห้องครัวพร้อมตบปุ๊ๆลงบนก้นผ้าอ้อมตุงๆ
"ฮึก"
"เพราะไม่มีกระป๋องใบไหนใหญ่พอให้เธอตกลงไปได้"
"ทาไดมะ"
'ฟอด'
"ปะป๊ากลับมาแน้ว!"ชิกามารุที่พึ่งกลับมาจากสำนักงานโฮคาเงะเข้าพุ่งตรงมาฟัดแก้มทักทายลูกสาวตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หัดทานข้าวสำหรับเด็กในห้องครัวกับผู้เป็นภรรยา
"โอ้ กลับเร็วนะ นึกว่าวันนี้จะจมกองเอกสารไปแล้วซะอีก"เทมาริที่กำลังทอดเทมปุระเอ่ยทักคนที่มายืนกอดเอวเธออยู่ข้างหลังพร้อมกับหอมแก้มลงมาหนึ่งฟอดใหญ่
"อือ วันนี้เคลียร์เสร็จเร็วน่ะ"สองสามีภรรยายิ้มให้กันเล็กน้อยก่อนชิกามารุจะช่วยเทมาริจัดอาหารใส่จานแล้วส่งยัยตัวเล็กไปเรียกพี่ชายที่ห้องนั่งเล่นมาทานข้าวแทน
จอยเกมอันใหม่เอี่ยมในมือของเด็กชายถูกกดอย่างเมามัน ชิกาไดหวังว่าจะผ่านเควสใหม่ได้ภายในวันนี้ จดจ่อจดไม่เห็นน้องสาวที่เกาะโต๊ะญี่ปุ่นอีกฝั่งใบหน้าจิ้มลิ้มที่โผล่มาเพียงดวงตากลมโตมองผู้เป็นพี่ชายตาปริบๆก่อนจะคลานดุ๊กดิ๊กลงใต้โต๊ะไปโผล่อีกฝั่ง ร่างนุ่มนิ่มค่อยๆปีนเข้าไปในวงแขนแล้วนั่งแหมะลงบนตักคนสายเลือดเดียวกัน
"อ๊ากกก"ชิกาไดกุมหัวอย่างหงุดหงิดเมื่อไม่ได้ผ่านเควสอย่างที่หวังก่อนจะหลุบสายตามามองก้อนเล็กๆบนตักที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาวิบวับ
'หมับ'
เด็กชายบ้านนาราคว้าหมับเข้ากอดน้องสาวแน่นพร้อมระบายความหงุดหงิดจากเกมผ่านการฟัดแก้มกลมดิ๊กที่นอนย้วยทำหน้าอึนในอ้อมกอดของเขาก่อนจะอุ้มน้องเข้าห้องอาหารไป
หลังจัดการมื้อเย็นเรียบร้อยแล้วสามพ่อลูกก็มานั่งรวมกันที่อ่างอาบน้ำเพื่อแช่น้ำอุ่นๆที่ล่องลอยไปด้วยเป็ดยางและของเล่นจนเต็มอ่าง ชิคาริที่อยู่บนเก้าอี้อาบน้ำเด็กภายใต้ฟองสบู่กำลังถูกผู้เป็นบิดาสวมหมวกอาบน้ำเด็กลายลูกกวางเพื่อไม่ให้น้ำเข้าตาขณะที่มือเล็กป้อมกำลังบีบเป็ดยางเล่นกับพี่ชาย
มือหนาของชิกามารุค่อยวักน้ำขึ้นใส่เส้นผมอ่อนนุ่มสีปีกกาเหมือนของตน ตอนนี้กระหม่อมเล็กๆกำลังเต็มไปด้วยแชมพูสระผมสูตรอ่อนโยนสำหรับเด็กและแน่นอนว่าในอ่างตอนนี้ก็คือสบู่เด็กอีกเช่นกัน
ถ้าวันไหนได้อาบน้ำกับลูกก่อนไปทำงาน นารูโตะมักจะแซวที่ปรึกษาของตนเองว่ากลิ่นเหมือนเด็กแรกคลอดพึ่งออกจากตู้อบทั้งที่อายุปาไปสามสิบกว่าแล้ว
"เอาละสาวน้อยได้เวลาขึ้นจากอ่างแล้ว"เสียงหวานใสของผู้เป็นมารดาเอ่ยกับลูกสาวตัวน้อยพร้อมทั้งอุ้มขึ้นมาจากอ่างน้ำแล้วเอาผ้าเช็ดตัวห่อเสร็จสรรพจนเป็นก้อนกลมๆ มีแต่เพียงใบหน้าน่ารักเท่านั้นที่โผล่ออกมาจากผ้าขนหนูสีขาว
ชิคาริที่ถูกอาบน้ำปะแป้งจนหอมฟุ้งน่าฟัดไปทั้งตัวถูกจับมาหย่อนลงให้นั่งจุมปุกอยู่บนเตียงของพี่ชายก่อนร่างป้อมๆจะตัดสินใจใช้ก้นตุงๆไถลงจากเตียง เมื่อเท้าเล็กจิ๋วสัมผัสกับพื้นห้องแล้วก็เดินดุ๊กดิ๊กไปที่โซนหนังสือเด็กเล็กของตัวเองในห้องหนังสือที่ถูกเปิดทิ้งไว้พร้อมกับยืนเลือกหนังสือรอพี่ชายแต่งตัว
ทางด้านคุณพ่อ
ชิกามารุยังคงนั่งแช่น้ำอยู่หลังจากลูกชายและลูกสาวได้ออกไปแต่งตัวเตรียมเข้านอนแล้ว
"นี่ รีบๆขึ้นจากอ่างได้แล้วน่า ฉันก็จะอาบเหมือนกันนะ"เทมาริในชุดคลุมอาบน้ำที่พึ่งแปรงฟันเสร็จอยู่หน้ากระจกเอ่ยบอกสามี
"ลงมาอาบพร้อมฉันเลยสิ"ชิกามารุเอ่ยบอกภรรยาที่กำลังจุดเทียนหอมอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ
"จะบ้าเหรอนายจะอาบน้ำสองรอบไปทำไมกัน"เทมาริขมวดคิ้วก่อนจะถูกวงแขนแข็งแรงรั้งลงไปนั่งอยู่ในอ่างด้วยกัน
"ยังไม่ขึ้นจากน้ำไม่เรียกว่าอาบรอบสองหรอกนะ"ชิกามารึว่าด้วยสายตาเจ้าชู้แบบที่ทำกับเทมาริคนเดียวพร้อมทั้งกระตุกชุดคลุมอาบน้ำที่เปียกชื้นออกจากร่างนุ่มนิ่มของพี่สาวคาเสะคาเงะ
'ก๊อก ก๊อก'
"เลือกนิทานได้รึยังเอ่ย"ชิกาไดเคาะประตูห้องหนังสือที่ถูกเปิดไว้เบาๆพลางถามน้องสาวตัวน้อยที่นั่งน่ารักอยู่บนกองหนังสือ
"ได้แบ้ว"ชิคาริชูหนังสือที่เลือกโชว์คนมาใหม่แล้วค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนอย่างโงนเงนจนพี่ชายอย่างชิกาไดหวั่นว่าร่างตุ้ยนุ้ยจะได้ลงไปนั่งตุ้บอีกรอบ เมื่อเห็นว่าน้องยืนขึ้นพร้อมหนังสือที่เลือกแล้วเด็กชายจึงเดินเข้าไปช่วยน้องสาวเก็บหนังสือเข้าชั้นหนังสือเด็กแล้วก้มลงหยิบหนังสือที่น้องเลือกพลางยื่นนิ้วชี้ไปให้เด็กน้อยจับระหว่างทางเดินไปห้องนอน ใบหน้าที่เริ่มออกแววหล่อเหลามองหนังสือเล็กๆแบบเล่มน่ารักสดใสสีพาสเทลมีตัวการ์ตูนที่ถูกวาดด้วยลายเส้นน่ามองในมือ พลางพิจารณาว่าวันนี้น้องอยากฟังนิทานเรื่องอะไร
'การเคลื่อนที่แบบซิมเปิ้ลฮาร์มอนิก'
อา ใช่นิทานบ้านเขาจะแฟนซีกว่าบ้านอื่นหน่อยๆ
ขณะที่ลูกชายคนโตบ้านนาราจูงมือน้องสาวตัวเล็กจิ๋วไปยังห้องนอนที่ช่วงนี้น้องได้มานอนกับเขาบ่อยเหลือเกินพวกเขาก็ได้ผ่านห้องน้ำที่พึ่งจะออกมากันหมาดๆแล้วคิ้วเรียวสวยได้รูปต้องขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจแล้วรีบอุ้มร่างกลมบ๊อกขึ้นสู่อกแล้วสับเท้าเข้าห้องทันทีเพราะกลัวน้องจะตกใจกับเสียงดังกล่าวจนพาลงอแงไม่ยอมเข้านอน
ตาแก่นี่ชอบทำขวดแชมพูตกเสียงดังอีกแล้ว น่ารำคาญชะมัด
✎ Talk with writer
สัญญาณไวไฟบ้านอุสึมากิเป็นเหตุสังเกตได้ //รั้งกางเกงฟักทองขึ้นอย่างฉุนเฉียว
✿ p r i m r o s e ✿
29 • 07 • 2020
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

38 ความคิดเห็น
-
#35 Luvyday2 (จากตอนที่ 3)วันที่ 19 พฤศจิกายน 2563 / 21:42น้องน่าร้ากกกค่าาา🌼😍🌼#350
-
#27 Achum (จากตอนที่ 3)วันที่ 26 กันยายน 2563 / 23:41มีแต่คำว่าน่ารัก น่ารัก น่ารัก เต็มไปหมดดดดดดดดด#270
-
#11 55384 (จากตอนที่ 3)วันที่ 30 มิถุนายน 2563 / 19:58เป็นนิทานที่ไม่อยากฟังเลยฉัน เด็กบ้านนี้ทำให้ฉันดูโง่~~#111
-
#11-1 p r i m r o s e(จากตอนที่ 3)1 กรกฎาคม 2563 / 05:46เป็นนิทานหลอนๆของเราๆค่ะ55555#11-1
-
-
#9 JARU18 (จากตอนที่ 3)วันที่ 29 มิถุนายน 2563 / 11:00น้องงงงง แม่ยอดนักสู้ของพี่555555#91
-
#9-1 p r i m r o s e(จากตอนที่ 3)1 กรกฎาคม 2563 / 05:46เลือดนักสู้มันร้อนนนน#9-1
-
-
#8 pnc-cc (จากตอนที่ 3)วันที่ 29 มิถุนายน 2563 / 10:36น่ารักกกก นุ่มนุ่มไปหมดเลย~#81
-
#8-1 p r i m r o s e(จากตอนที่ 3)1 กรกฎาคม 2563 / 05:46นู่มมมมมมมม#8-1
-