คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผมโดนท่านนายพลกระเเทกจนท้องป่อง3
นันไ้เเ่หายใไม่ทั่วท้อับวามเสียวที่ไ้รับ เาไม่เยรู้สึเเบบนี้มา่อน เเน่นอนเารอัวโสมาลอีวิ ่อนเาะรู้สึมีอะไรเเ็ๆมาุนันที่าอเา
"อ๊ะ!!"
เาเบิาโพล่มอท่อนเนื้อนาให่ที่ำลัเเ็เ็มที่้วยวามใ เาไม่ิว่ามันะให่นานี้
"หึเ็น้อย อมมันสิั้นรู้ว่าเธอ้อารมัน"
เอ็นท่อนให่ผึ้นลล้ายเิวน นันรู้สึเหมือนโนมน์สะ เา่อยๆย่อัวลุเ่านน้ำอยู่ระับเอวอเา เามอท่อนเืออันให่้วยวามหลไหล ลิ่นพ่อพันธุ์ีึ้นมู
เารีบสูมมัน้วยสายา่ำเยิ้ม ่อนะใ้ลิ้นเล็ๆเเะที่ปลายหัวหนั่นสีเเอมเนื้อ เเล้ว่อยๆลาไปามท่อนลำนาให่ ่อนะอ้าปาอมส่วหัวเ้าไป
"อืมมม ี"
เสียทุ่มราเบาๆ มันทำให้ผมยิ่อยาให้เาราหนัๆึเริ่มูส่วนหัวเ้าท่อนเนื้อเเรๆ่อนะพยายามส่มันเ้าไปให้ถึอ
"อึ!! ใเย็นเ็น้อย ไม่มีใรเเย่นายินหรอ"
"อ๊อ อ๊อ!!"
ท่านนายพลพู่อนะับหัวอเาเเล้วเริ่มโยเอวเ้าใส่ เารู้สึหายใไม่ออท่อนเนื้อนาให่เริ่มไปลึึ้น นันอ้าปาว้าน้ำาไหล่ำเยิ้ม เาวัลิ้นสู้ับสิ่ที่อยู่ในปานร่าสูราเสียว เเละระเเทเเรึ้น เเละหลัานั้นร่าสู็ระเเทเเรๆไปสามถึสีที เเล้วเเ่ไว้ในปาเา
"อื๊อ!!"
"อ๊าาา"
ท่านนายพลราเสียระเส่า ่อนะปลปล่อยเ้ามาเ็มปาเา เาประท้วเมื่อเริ่มรู้สึัว เเละรู้สึหายใไม่ออ
ท่านนายพลยับท่อนเนื้ออาปาอผม ที่เ็มไป้วยน้ำาวหวานสีุ่น นล้นออมาาปาไหลไปที่้าเเ้มนเิเป็นภาพที่อนาาร ท่านนายพลับเาลุึ้นยืนเเล้ว็้มลประบูบปาบวมเ่ออีรั้ อย่านัวเนีย ลิ้นอเาเเละท่านนายพลเี่ยววัพันันอย่าะลืนิน ่อนท่านนายพละยอุ้มเาึ้น
เาใน้อรีบเี่ยววัารัเอวอเาไว้ ทั้ๆที่ปาอเรายัไม่ผละออาัน สะโพเาสัมผัสไ้ถึท่อนเนื้อเเ็ที่มันุนัน ่อนที่ท่านนายพละเินไปสัพพัเา็วา ผมลบนโหินที่มาเเ่ไหนไม่รู้ เาผละปาออ
"พะ พอเเล้วรับ ปล่อยผมนะ!!"
เาโวยวายเมื่อทานนายพลับเาหันไปทาโหินผลัหลัเาให้้มล ่อนที่เาะะหันไป่าอีน เา็เห็นใบหน้าอท่านนายพลอยู่ที่้นลมลึอเา
"เ็น้อย ันะทำให้เธอเสียวนาวยอันไม่ไ้เลยละ!!"
่อนที่ท่านนายพละ้มลไปเเล้วใ้ลิ้นเลียบริเวรอยีบ
"อ๊าาาา ไม่นะ อื้อออ!! มะมันสปร"
เารีร้อึ้นเมื่อท่านนายพล ลลิ้นเเล้วพยายามเเหย่ลิ้นเ้าไป วัูินน้ำหวานารอยีบสีเเนเิเสียหน้าอาย
"หืมมมมน้ำอเธอหวานริๆ"
หลัานั้นทั้นายพล็เเทลิ้นเ้าออระลิ้นหนาอเา นผมเ่าออนไม่ไหว
"อ๊าาาท่านนายพล พะพอเเล้ว ผมมะ ไม่ไหวเเล้ว อ๊าา"
เาร้อิ้นพล่านเมื่อถูท่านนายพลลลิ้น
"เรียื่่อันสิเ็ี ั้นะ่วยเธอไปให้ถึฝัน"
ท่านนายพลล่าวอย่าเ้าเล่ห์
"มะ ไม่มีวัน ปละปล่อยไ้เเล้ววว"
เาพยายามลานหนีทั้ๆที่เสียวนาเหลือลอย
"หึะหนีไปไหนเ็น้อยั้นไม่ปล่อยเธอไปหรอ"
่อนทีท่านนะพละเเทลิ้นไปลึมาึ้นน ผมาอ่อนไม่มีเเรยับเพราะวามร้อนอลิ้นทำเาเสียว่านไปหม
"อ๊าา ไม่นะ อื้อออ พะพอเเล้ว ไม่เอาเเล้ว อ๊าาาาา"
เาเสียว่านไปทั้าย ่อนที่เาะเสร็ท่านนายพล็หยุ ถอลิ้นออ
"เป็นยัไเ็น้อย หืมมม"
เาทรมานเือบะเสร็อยู่เเล้ว ท่านนายพล็มาหยุเอาื้อๆ
"ั้นบอว่ายัไหืมม"
ท่านนายพลล่าวบออีรั้ ผมพยายามะเอื่อมมือไปัเเ่นายอัวเอ็ถูท่านนายพลับมือไว้ทั้สั้า
"อย่าเเล้ผมนะ ปล่อย"
ผมร้อบอเาเเ่เาไม่สนใ ท่านนายพลเริ่ม้มลไปลลิ้นอีรั้ เาพยายามระ้นหนีเเ่ยิ่เหมือนเิวนให้ท่านนายพลไ้วนิม
"อ๊าาา อย่านะ อื้อออ ไม่ไหววว"
เาร้ออีรั้เมื่อลิ้นหนาเริ่มระรัวๆ นร่าเาสั่นระทวย นเริ่มะไม่ไหว
"อ๊าาาไ้โปร ยอมเเล้ว ท่านอัเร มะ ไม่ไหวเเล้วว"
เาเรียื่ออีนออมา ร่าสูราพอใ่อนะระลิ้นๆรัวๆนเารีร้อ
"อ๊าาาา ะถึ มะไม่ อ๊าา อัเร ทะท่านอัเร อ๊าาาาา"
ท่านนายพลทั้ระลิ้นทั้เอามมือมาัเเ่นายอเา นเาัวระุสั่นอย่าเเร าเหลือลอย อ้าปา้าน้ำลายไหลล มา น้ำสีาวุ่นพุ่ออาปลายเเ่นายนาพอีมือ ่อนน้ำหวานะพุออมาา้านหลัเหมือนัน
"ฮื่มมม!!"
ท่านนายพลราอย่าพอใที่ทำให้อีนเสร็่อนะูลื่นน้ำหวานที่พุ่ออมานหม เลอะไปถึาอท่านนายพล เาปรือา่ำเยิ้มมอภาพใบหน้าท่านนายพลที่เลอะน้ำหวานอเา ่าหล่อเหลาอะไรปานนั้น ท่านนายพลเเลบลิ้นออมาเลีย ่อนที่ะเริ่มทาบทับมาบนัวเา เาุไร้ออ อไ์ัวน้อยลิ่นาอย่าถูใ ่อนะบั ทั้เม้มูอย่าับเเสวามเป็นเ้าอ ่อนะไล่ไปที่ใบหูอเา ที่ึ้นสีมพูาๆ ่อะระิบ
"เอาละ ่อไปเรามาทำลูันเถอะ!"
ความคิดเห็น