คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ใบประกาศที่เฝ้ารอ
ใบประกาศที่เฝ้ารอ
.
หมอกหนาปกคลุมกระท่อมท่ามกลางหุบเขาในยามเช้า วันแสนธรรมดา ก้อนเมฆเคลื่อนตัวบดบังดวงอาทิตย์ที่กำลังลอยขึ้นอย่างช้าๆ ลมหนาวพัดผ่านเข้ามายังห้องนอนของเด็กชายหลับตาพริ้มอยู่ในช่วงเวลาแห่งความฝันอันยาวนาน โดยไม่รู้เลยว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะมีสิ่งมหัศจรรย์ตามมา
ผมสีฟ้าปลิวตามแรงลมจางๆ ก่อนปรากฎผีเสื้อตัวน้อยสีทองอร่ามบินผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทั้งที่ไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของบ้าน ปีกของมันสะบัดขึ้นลงปล่อยม้วนกระดาษเผาไหม้ลงสู่พื้น
ปั่ง!!
ด้วยกระแสลมที่หนาวเย็นบนภูเขา ทำให้หน้าต่างปิดกระแทกอย่างเสียงดังทำเอาเด็กชายสะดุ้งตัวตื่น เจ้าผีเสื้อเห็นดังนั้นจึงรีบบินออกทางช่องว่างอย่างรวดเร็ว หญิงสาววัยกลางคนละทิ้งมีดทำอาหาร ตรงไปยังห้องของลูกชายตัวดีที่ไม่ยอมปิดหน้าต่าง
“ฮิเดโอะนะฮิเดโอะ แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลานอนห้ามเปิดหน้าต่างทิ้งไว้! พวกโจรบุกเข้ามาจะทำยังไง!!”
หล่อนก่นด่าออกเสียง กระแทกเท้าอารมณ์ฟึดฟัด แม้ครั้งนี้จะเป็นรอบที่ล้านแล้วที่ลูกชายของตนทำเช่นนี้ แต่ทว่าภาพแรกหลังจากเปิดประตู นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นภาพย้อนเวลาเหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับสามีของหล่อนเมื่อสิบปีที่แล้ว
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความดีใจหรืออารมณ์ไหนกันแน่ เด็กชายไม่รู้เลยว่าหัวใจดวงน้อยๆของเขาเต้นแรงมากเพียงใดในขณะที่อ่านกระดาษแผ่นนั้น เด็กชายน้ำตาคลอเบ้า ทรุดตัวลงที่พื้น ในมือถือแผ่นกระดาษเก่าโทรมก่อนจะยื่นให้มารดาอ่าน
“แม่ครับ ใบประกาศสมัครสอบจากโรงเรียนฮิโระโตะ” เด็กชายเอ่ย “แม่ครับ ผมไปได้มั้ย”
“…..”
‘สานจากโรงเรียนฮิโระโตะโควโจว ถึงเด็กชายทั่วประเทศ ประกาศรับนักเรียนเพื่อเข้าศึกษาหลักสูตรพ่อมดฝึกหัด เป็นระยะเวลาสามปี คัดนักเรียนทั้งหมด50คนของช่วงชั้นปีที่หนึ่ง นับจากที่ท่านได้อ่านประกาศแผ่นนี้ หากท่านสนใจโปรดเดินทางมาที่โรงเรียนฮิโระโตะโควโจวเพื่อสอบคัดเลือกเข้าเป็นพ่อมดที่แข็งแกร่ง’
-โรงเรียนฮิโระโตะโควโจว-
สถาบันรับรองจากกระทรวงเวทมนตร์
“แม่ครับ ผมไปหาพ่อได้หรือเปล่า”
หญิงสาวไม่โต้ตอบอะไร เดินเข้าไปหาลูกชายวัยสิบห้าปีอย่างเงียบๆก่อนสวมกอดมอบความรักที่อบอุ่น
“ฮิเดโอะ”
ผู้เป็นแม่รู้ดีว่าลูกชายต้องการเข้าเรียนที่นี่มากขนาดไหน หล่อนไม่ได้กังวลเรื่องค่าใช้จ่ายใดๆเพียงแต่ฮิเดโอะยังไม่เคยเผชิญเจอโลกภายนอกเลยสักครั้ง ไม่เคยรู้ว่าการออกเดินทางคนเดียวอันตรายเช่นไร
“ผมรอเวลานี้มานาน ผมไม่อยากพลาดโอกาส”
“แต่หนทางข้างหน้ามีอุปสรรค ลูกไปคนเดียวไม่ได้แน่ๆ”
“ ผมไปได้”
“ ลูกโกหก ลำพังแค่เด็กอายุสิบห้าจะไปสู้ใครเขาได”
ฮิเดโอะเริ่มแสดงสีหน้าเศร้าสอยจนผู้เปิดแม่อดไม่ได้ที่จะแกล้งทำเมินเฉยต่อความรู้สึกของลูกต่อไป ขณะที่ทั้งสองใช้ความเงียบแทนบทสนทนา หญิงชราเดินเข้ามาพร้อมไม้เท้าก่อนจะเอ่ยประโยคชวนให้ให้หลานชายยิ้มล่า
“ให้ฮิเดโอะไปเถอะ ยังไงซะสักวันก็ต้องกลายเป็นพ่อมดที่แข็งแกร่งอยู่ดี”
“คุณย่า!” เด็กชายรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยยังมีคนเห็นด้วยกับเส้นทางที่เขาเลือก ผละออกจากอ้อมกอดของแม่ วิ่งเข้าไปกอดขาของคุณย่าเสมือนว่ายังเป็นเด็กแบเบาะ
“แต่แม่คะ ฮิเดโอะยังเด็กอยู่”
“ปีหน้าผมจะสิบหกแล้วนะครับ ผมโตมากพอแล้ว” เด็กชายยืนกราน
“ฮิเดโอะ!”
“อย่าฝืนโชคชะตาเลยโฮทากะ เร็น” ประโยคสุดท้ายหญิงชราละสายตาจากลูกสะใภ้ คุณย่าหัวเราะก่อนจะยิ้มให้หลานจางๆเป็นกำลังใจก่อนจะเดินออกจากห้อง ระหว่างทางหญิงชราไม่เอ่ยคำพูดใด ภาพจำเลวร้ายของลูกชายของตนเองยังคงวนเวียนอยู่เสมอ
แม้ไม่อยากให้หลานกลายเป็นเหมือนพ่อ แต่ชีวิตนี้พ่อแม่หรือญาติคนไหนก็ไม่สามารถบงการชีวิตของเด็กคนหนึ่งได้อีกต่อไปแล้ว
“แม่ครับได้โปรดให้ผมไป” เด็กชายเอ่ยทั้งน้ำตาด้วยน้ำเสียงเว้าวอน“สักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ยังดี" เมื่อหล่อนเห็นใบหน้าที่เศร้าโศกของลูกบังเกิดเกล้า จิตใจของแม่ก็เริ่มช้ำไปในทันที
“ฮิเดโอะ แม่เป็นห่วงลูกมากรู้ใช่ไหม”
“ครับ ผมรู้”
ผู้เป็นแม่เงียบไปสักพักหนึ่ง หล่อนก้มหน้ามองลูกชายที่รักหัวแก้วหัวแหวน ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเร็นเป็นของขวัญจากสามีก่อนทิ้งครอบครัวไปตามฝัน
และนี่จะเป็นอีกครั้งที่หล่อนไม่สามารถห้ามใครได้อีกแล้ว เพราะนิสัยหล่อนคิดว่าคงเหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก
ลูกไม้หากมันจะหล่นใกล้ต้น ก็ขออย่าใกล้นักเลย คนเป็นแม่ จิตใจย่อมผูกกับลูก อะไรที่หล่อนเคยผ่านมาก็ไม่อยากให้ใครมาผ่านตาม
“ฮิเดโอะ ฟังแม่นะลูก”
เด็กชายเดินเข้าไปใกล้ผู้เป็นแม่ ก้มมองฝ่ามืออุ่นที่จับผ่านลาดไหล่ก่อนมือเล็กจะเคลื่อนไปหาฝ่ามือนุ่มปนหยาบแล้วบีบเชิงให้กำลังใจ
“ครับ”
“ถ้าหากลูกทำตามที่แม่ขอได้ อีกสามเดือนข้างหน้าเราจะปล่อยลูกให้เป็นอิสระ”
“แม่ครับ”
“ฮิเดโอะ สัญญากับแม่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“..…”
“ห้ามกลับมาที่บ้านอีกเด็ดขาด”
“ครับ ผมสัญญา”
หลังจากวันนั้นฮิเดโอะตั้งใจฝึกซ้อมและได้ให้สัญญากับผู้เป็นแม่ว่าถ้าหากเขาสอบไม่ผ่านจริงๆ จะไม่มีวันกลับมาเหยียบพื้นแผ่นดินที่ตนเองเกิดอีก
แม้ในหัวจะยังคิดถึงเหตุผล ว่าทำไมเขาถึงกลับบ้านไม่ได้ หรือแท้จริงแล้วจะมีสิ่งเลวร้ายรอคอยอยู่กันนะ
ฮิเดโอะ เร็น เด็กชายวันสิบห้าปี เจ้าของนัยย์ตาสีน้ำครามน้ำทะเลเช่นเดียวกับทรงผมตั้งตรงชี้ขึ้นฟ้า เขาเติบโตมาพร้อมต้นไม้หลายต้นในภูเขาแห่งนี้ ใฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้เป็นพ่อมดน้อยฝึกหัด ได้เข้าเรียนหนึ่งในสี่จตุรมิตรโรงเรียนชื่อดังประจำเมืองเวทมนตร์ เมื่ออายุยังน้อยจำความได้ บารอน เร็น พ่อผู้ให้กำเนิดได้รับหนังสือเชิญเข้าทำงานเป็นศาสตราจารย์ในโรงเรียนชายล้วนฮิโระโตะโคโจว ฮิเดโฮะมักจะติดสอยห้อยตามไปดูงานบ่อยครั้ง แม้จะอันตรายจากรอบข้างแต่เพียงได้เห็นรั้วสีทอง สัญลักษณ์ผีเสื้อประจำโรงเรียน ความกลัวก็หายเป็นปลิดทิ้ง เรียกความประทับใจได้ตั้งแต่แรกเห็น
และมันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง
กับสถานที่ตนใฝ่ฝัน ฮิเดโอะอยากจะเป็นพ่อมดที่เก่งมากที่สุดในโลก อยากจะให้พ่อแม่และคุณย่า อยู่อย่างสุขสบายไม่ต้องหลบซ่อนอยู่หลังภูเขาจากใคร
พ่อครับ
ผมจะต้องตามหาพ่อให้เจอให้ได้เลย
ความมุ่งมั่นของฮิเดโอะ เร็น แม้เป็นเพียงเด็กชายอายุยังน้อย แต่ความฝันไม่น้อยหน้าผู้คนรุ่นใหญ่ ฮิเดโอะจะเดินทางไปเจอพ่ออย่างที่ตนตั้งเป้าไว้หรือไม่และจะเจออุปสรรคระหว่างทางมากขนาดไหน
ติดตามตอนต่อไป>>> เส้นทางอุปสรรค
ใบประกาศที่เฝ้ารอ
ren of wonder matsuri ภาค เทศกาลโรงเรียน
ความคิดเห็น