คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 >>> ปะทะไอ้หัวทองหน้าสังขยา
ตึงๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น อะไรกันเนี่ย!! ใครมันจ้างคณะสิงโตมาเล่นกันตอนนี้เนี่ย เดี๋ยวแม่จะด่าให้ ฉันหยิบหมอนมาปิดหูก่อนนะหลับต่ออย่างไม่สนใจเสียงเคาะประตู ไม่นานนักก็มีส้นพระบาทของใครมิใคร่รู้ถีบก้นฉันจนตกเตียงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น อูยยยย..เจ็บ ใครวะ อ้าว!! ไอ้พี่คัพนี่ หาเรื่องกันแต่เช้าเลยรึไงห๊ะ
“มีอะไรแต่เช้าห๊ะพี่ คนกำลังหลับสบาย” ฉันพูดพลางตะเกียกตะกายขึ้นเตียงนอนเพื่อไปนอนต่อ
“เช้าบ้านแกหน่ะสิ นี่มัน 7 โมงครึ่งแล้วนะ ไม่ไปโรงเรียนรึไงห๊ะ” พี่คัพตะคอกฉัน ฉันถึงกับสะดุ้งกับคำว่า 7 โมงครึ่ง ห๊า!! 7 โมงครึ่งแล้วทำไมไม่บอกฉัน
“ปากอมอะไรอยู่ห๊ะ เพิ่งมาบอก” ฉันตวาดลั่น อันที่จริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่คัพเลยสักนิด แพ้แล้วพาลจริงๆ เลยชั้นเนี่ย
“ฉันเรียกแกแล้วนะ แกไม่ยอมตื่นเอง ฉันให้เวลาแก 10 นาที ถ้าไม่เสร็จ เตรียมตัวเป็นชะนีโหนรถเมล์ไปโรงเรียนเองเลย” พี่คัพพูดเสร็จก็ยังยืนอยู่อย่างนั้น ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน
“อ้าว!! แล้วจะยืนอยู่ทำไมหน่ะ จะมองดูฉันแก้ผ้ารึไงเล่า” ฉันพูดจบพี่คัพเหมือนจะรู้สึกตัว หน้ามีสีแดงระเรื่อ ก่อนจะก้าวออกจากห้องไป ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะลงมาข้างล่าง อ้าวว!! ไอ้พี่คัพมันอยู่ไหนฟะ ฉันเดินมองหารอบบ้าน
“อยู่นี่โว้ย ยัยต๊อง เร็วๆเข้า” อะโด่...ตกใจหมดเลยนึกว่าจะให้ฉันไปเองซะแว้ววว ฉันเดินไปขึ้นรถแต่ยังนั่งไม่ทันเข้าที่ ไอ้พี่คัพก็ออกรถเร็วทันที ฉันเข้าใจนะว่าพี่รีบแต่พี่ไม่ห่วงความปลอดภัยของฉันบ้างเลยรึไงนะ ไอ้พี่บ้า
เอี๊ยดด!! ถึงสักที นึกว่าจะได้ไปเที่ยวนรกภูมิซะแล้วฉัน ไม่ใช่สิ...คนน่ารักอย่างฉันต้องขึ้นสวรรค์อย่างเดียว
“ไปเซ่ ยืนเอ๋ออยู่ได้” พี่คัพตะคอกฉันทีนึงส่งท้ายก่อนเข้าโรงเรียน
“รู้แล้วน่า ขี้บ่นจัง ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็นผู้ชาย” พอพี่คัพได้ยินสิ่งที่ฉันพูด ก็หันมาค้อนวงใหญ่
“นี่!! แกจะเดินเข้าไปโรงเรียนดีๆ หรือจะให้ฉันถีบส่งเข้าไปห๊ะ” โหย!! แค่นี้ก็ต้องรุนแรงด้วย โรคจิตชัดๆ สงสารพี่เพ้นท์จริงๆ คบกับไอ้พี่คัพนี่ได้ยังไงนะ หรือว่า...พี่เพ้นท์ชอบแบบตบจูบๆ โหย!! ไม่น่าเลยพี่เพ้นท์หน้าตาก็ออกจะดี ชอบพวกซาดิสก์ซะงั้น
“ไปแล้วๆ ชิห์”
“เดี๋ยว”
“อะไรอีกเล่า เรื่องมากจริง” แล้ววันนี้ฉันจะได้เข้าโรงเรียนมั้ยเนี่ย
“กลับบ้านดีๆหล่ะ” พี่คัพพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง โหย!! พี่คัพนี่น่ารักที่สุดเลย
“ห่วงฉันอะดิ ใช่มะ”
“เปล่า ฉันแค่ไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียตังค์พาหมาไปรักษา เพราะซุ่มซ่ามเดินไปชนรถ” หนอย!! ไอ้พี่คัพบ้า พี่เห็นว่าน้องคนนี้มันซื่อบื้อขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ อย่างน้อยฉันก็เป็นแค่เศษ 3 ส่วน 4 ที่พี่พูดมาเท่านั้นเองแหละ แล้วอย่างมากมันจะขนาดไหนเนี่ย มันไม่เรียกว่าซื่อบื้อเลยเนาะ จากนั้นพี่คัพก็ขี่รถออกไปด้วยความรวดเร็ว ไอ้พี่คัพมันจะถึงโรงเรียนมั้ยเนี่ย ขับเร็วซะ รีบเข้าโรงเรียนดีกว่า ป่านนี้ยัยมดตะนอยแปลงร่างเป็นมดคันไฟไปแล้วมั้ง ซวยแน่ฉัน
ฉันรีบวิ่งขึ้นตึกเรียนทันที ห้องเรียนของฉันก็อยู่ตั้งชั้น 7 แหน่ะ โหย!! โคตรเหนื่อยเลยอ่ะ ฉันใช้เวลาในการขึ้นบันไดนานพอสมควร ก็เพราะฉันขาสั้นหน่ะเซ่ ถามได้ หึ้ย!! ถึงสักที ตุ้บบ!! ใครฟะ วิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือ คนยิ่งรีบๆอยู่ เดี๋ยวปั๊ดเตะลืมเพศเลย ไหน..ฉันขอดูหน้าหน่อยเซะ
“ขอโทษครับ เป็นไรรึเปล่า อ้าว!ยัยคีย์” สุดท้ายก็เป็นพี่เพชรนี่เอง เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่คัพ แต่อยู่กันคนละโรงเรียน ว่าแต่ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยอ่ะ ฉันไม่ใช่ผีนะ
“ดีค่ะ พี่เพชร มีอะไรหรอ วิ่งหน้าตั้งตาตี่มาเชียว” ฉันพูดเชิงล้อพี่เพชรไปนิดนึง พี่เพชรทำหน้างอนแก้มป่องก่อนจะตอบกลับมา
“ไม่ต้องวิ่ง พี่ก็ตี่ของพี่อยู่อย่างนี้อ่ะ” ฮะฮาฮ่า ทำเป็นงอนไปได้ แต่ยังไงพี่ก็น่ารักอยู่ดีอะแหละ เอ๊ะ!! ฉันไปชมพี่เค้าได้ยังไงเนี่ย ถ้าพี่คัพรู้เข้าฉันไม่เหลือซากแน่ ก็พี่คัพไม่ชอบให้ฉันชมผู้ชายคนไหนว่าหล่อ ยกเว้นแต่ไอ้ไอซ์เพื่อนชายคนเดียวของฉันที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ พูดง่ายๆ มันหวงฉันนั่นเอง แล้วชาตินี้ฉันจะขายออกมั้ยเนี่ย
“งั้น คีย์ไปก่อนนะ ป่านนี้ยัยมดมันกลายพันธุ์แล้วมั้งเนี่ย” พี่เพชรหัวเราะก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงว่าไปเหอะ ฉันเดินหลีกไปอีกทาง แต่พี่เพชรก็เรียกฉันไว้อีกก่อนไป
“เดี๋ยว ยัยคีย์”
“อะไรอีก พี่เพชร”
“พี่ว่ายัยมดคงยังไม่กลายพันธุ์หรอก แต่แกหน่ะสิจะกลายพันธุ์ก่อน” พี่เพชรพูดทำเอาฉันงง ฉันจะกลายพันธุ์งั้นหรอ กลายเป็นอะไรอ่ะ พี่เพชรเห็นฉันทำหน้างงเป็นปลาทองตาแตก ก็ช่วยชี้ทางสว่างให้
“ก็ดูหัวแกสิ ฟูอย่างกะกระด้ง ฮะฮาฮ่า” ห๊ะ!! หัวฉันฟูงั้นหรอ ฉันลองจับผมตัวเอง ฟูจริงๆด้วยอ่ะ เพราะไอ้พี่คัพคนเดียวเลยขับรถสะท้านโลกันต์ขนาดนั้น แถมยังไม่ยอมบอกฉันอีก มิน่าหล่ะ...เข้ามาโรงเรียนกลุ่มยัยแพทมันหัวเราะฉันทั้งกลุ่มเลย ตายๆๆ ฉันหล่ะอายยัยนั่นจริงๆ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย ฝีมือไอ้พี่คัพเพื่อนพี่อะแหละ”
“พูดอย่างกับว่ามันไม่ใช่พี่แกอย่างนั้นสิ” เออ ถูกของพี่เพชร ไอ้พี่คัพมันก็พี่ฉันนี่หว่า แต่ยังไงฉันก็ดีกว่ามันหลายเท่า เพราะฉันกับไอ้พี่คัพมันคนละสปีชีส์กัน
“ไม่พูดด้วยแล้ว คีย์ไปดีกว่า” ฉันพูดจบก็เดินหลีกไปอีกทาง เพื่อเดินเข้าห้อง ระหว่างทางฉันก็เดินจัดผมไปด้วย แต่มันก็ไม่หายฟูสักที เซ็งจริงๆ เกิดมาผมหยักศกเนี่ย
“ว่าไง ยัยคีย์ อย่าตื่นสายหล่ะยัยมด ฉันขี้เกียจรอ” ยัยมดจีบปากจีบคอพูดล้อเลียนฉัน ฉันรู้แล้วน่าว่าฉันมาสาย ตอกย้ำกันอยู่ได้
“แหม นานๆครั้งหน่ะ มันพอให้อภัยกันได้” ยัยมดเบะปากนิดหน่อย
“แล้วหัวแกหล่ะ ไปโดนสึนามิพัดมารึไงยะ” ยัยบ้าเอ๊ยย ถ้าแกไม่พูดเรื่องหัวฉันเนี่ย มันจะลงแดงตายใช่มั้ยห๊ะ
“เออ” ฉันตอบสั้นๆ แล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะตัวเองตรงริมหน้าต่าง อ้าว!! แล้วไอซ์มันยังไม่มาอีกหรอเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันมาสาย นั่นไง...คิดถึงก็มาพอดีเลย โหย!! ทำไมเสื้อแกมันยับอย่างนั้นฟะ สงสัยจะเป็นฝีมือของพวกนังสัตว์สงวนทั้งหลายที่อยู่หน้าโรงเรียนแหงๆเลย แกป๊อปมา 5 ปีแล้ว พวกมันยังไม่เบื่อแกกันอีกหรอฟะ ไอซ์เดินทำหน้าตาเหมือนตูดเป็ดเข้ามา แล้วมานั่งข้างๆ พลางส่งสายตาค้อนๆ มาให้ฉัน อ้าว!! เกี่ยวไรกับฉันฟะ ฉันไม่ได้ยุให้พวกนั้นไปรุมทึ้งแกสักหน่อย
“มามองค้อนฉันทำไมเนี่ย”
“เปล่า ก็แค่อยากค้อน มีไรมะ” ไอไอซ์พูดทำหน้ากวนประสาท แล้วหันไปหยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน แล้วก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ไอ้นี่ท่าจะบ้า
“มี นี่ไง” พลั่ก!! ฉันเตะมันตกเก้าอี้เต็มแรง กระปงกระโปรงเปิดฉันไม่สนใจแล้ว ขอความสะใจครั้งนี้ก่อนแล้วกันเว้ย
“แกถีบฉันทำไมห๊ะ” ไอไอซ์ลุกขึ้นมาก่อนจะหันมาตวาดฉันดังลั่น แต่ฉันกับยัยมด และฉันก็ไม่แน่ใจว่าเพื่อนทั้งห้องอีกด้วยรึเปล่า พากันหัวเราะกันท่าเดียว
“อุ๊ย! ฉันขอโทษ เส้นกระตุกอ่ะ แหะๆ” ฉันแก้ตัวไป ส่วนไอไอซ์ก็ส่งสายตาค้อนมาให้ฉันวงใหญ่ ก่อนจะนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนของมันต่อไป ตกลงมันเจ็บรึเปล่าฟะเนี่ย งงจริงๆ เลยฉัน
พอหมดคาบก่อนพักกลางวัน ฉันกับยัยมดแล้วก็ไอไอซ์ก็ลงไปกินข้าวกัน ฉันสั่งให้ไอไอซ์ไปซื้อข้าวให้ตามเดิม ก็ฉันขี้เกียจอ่ะ แล้วอีกอย่างมันไปซื้อได้เร็วดี ก็แหม...ผู้หญิงเห็นมันก็หลบให้แล้ว ไอไอซ์เดินมาในมือถือก๋วยเตี๋ยวน้ำตกกับข้าวหมูแดงมา แล้วเอามาวางบนโต๊ะ ส่วนยัยมดก็เดินถือสุกี้ตามหลังมาเช่นกัน
“เอ้า!! ของแก ไอ้คีย์” ไอไอซ์พูดจบก็เลื่อนข้าวหมูแดงมาให้ฉัน ไม่เอาอ่ะ....ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกของแกน่ากินกว่าอีก ฉันจะเอาชามนั้นอ่ะ
“ไม่ช่ายนะ ฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำตกนะ แกอย่ามาตู่” ฉันพูดพลางสลับชามก๋วยเตี๋ยวน้ำตกกับข้าวหมูแดง และตักก๋วยเตี๋ยวขึ้นกินทันที
“เฮ้ย! มันของฉันนะเว้ย” ไอไอซ์พูดพลางเอื้อมมือจะมาหยิบชามตัวเองกลับไป แต่ฉันกลับตีมือมันทีนึง มันร้องอย่างเจ็บปวดแล้วชักมือกลับไปลูบป้อยๆ
“อะไรๆ ของแกมันข้าวหมูแดงนะ กินๆไปเลย” ฉันพูดเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไป ส่วนไอไอซ์มันก็ต้องยอมกินข้าวหมูแดงของฉันไป เอ้ย! ไม่ใช่สิของมันนั่นแหละถูกแล้ว
โป้ก!! อยู่ดีๆก็มีอะไรไม่รู้ขว้างมาโดนหัวฉัน ฉันหันซ้ายหันขวามองหาตัวการ ก็เห็นไอ้รุ่นพี่โต๊ะข้างๆ กำลังหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง หึย!! ฉันไปทำอะไรให้พวกแกวะ แกว่งปากหาขี้จริงๆ เล้ย ต้องเจอนี่หน่อยแล้ว ฉันหยิบน้ำแข็งก้อนใหญ่ในแก้วไอไอซ์ ฉันขอยืมก่อนนะ เดี๋ยวเอามาคืนเตรียมเล็งไปที่ปากของไอ้หัวทองหน้าสังขยาที่นั่งหัวเราะปากกว้าง ยี้!! น่าเกลียด ฟันก็เหลือง ฉันปาน้ำแข็งใส่ปากไอ้นั่นได้พอดิบพอดี ไอ้หัวทองหน้าสังขยาถึงกับหยุดหัวเราะทันที แล้วเอามือบีบคอตัวเองพยายามเอาก้อนน้ำแข็งออกมา กร๊ากก....สมน้ำหน้า อยากมากระตุกหู เอ้ย...กระตุกหนวดกระต่ายน้อยที่น่ารักอย่างฉัน แล้วฉันก็แกล้งทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้หันมาคุยกับไอไอซ์แล้วยัยมดต่อ
“วันนี้พวกแกว่างมะ” ไอไอซ์พูดขึ้น หลังจากเงียบเพราะงอนที่ฉันแย่งก๋วยเตี๋ยวมันมากินอยู่นาน
“ว่าง มีไรหรอ” ยัยมดพูด แต่มันก็ยังก้มหน้ากัมตากินต่อไป ยัยนี่เคยสนใจอะไรกับเค้าบางมั้ยเนี่ย
“ไปกินไอติมกัน ร้านของพี่สาวฉัน” ห๊ะ!! ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าพี่อ๋อมเปิดร้านไอติม อย่างนี้ต้องแวะไปกินฟรีซะหน่อยแล้ว
“จ่ายตังค์นะเฟ้ย ไม่ใช่กินฟรี” ไอไอซ์พูดขึ้นเมื่อทายความคิดฉันออก ฉันถึงกับหน้ามุ่ย
“งั้น! ไม่ไป” ฉันแกล้งพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อไอ้ไอซ์พูดถึงเรื่องเลี้ยงขึ้นมา
“ก็ตามใจ แต่ฉันกะจะเลี้ยงสักหน่อย เราไปกันสองคนก็ได้เนอะ ยัยมด” ยัยมดพยักหน้ารับ เออ...เข้ากันดีจังเลยนะพวกแก แต่ฉันไม่ปล่อยให้พวกแกไปกินกันสองคนหรอกย่ะ ฉันจะไปด้วย หน้าด้านจริงๆ เลยฉันเนี่ย แต่เพื่อของฟรีฉันทำได้อยู่แล้ว แง่มๆๆ กินต่อๆ
ไม่นานนักหลังจากไอ้หัวทองหน้าสังขยาเอาน้ำแข็งออกจากคอได้ ก็เดินมาที่โต๊ะฉัน แกไม่เข็ดรึไงฟะ ยังตามมาหาเรื่องกันอีก โดนกันคนละทีก็แฟร์แล้วนี่หว่า
ป้าบ! ไอ้หัวทองหน้าสังขยาที่ดูคล้ายจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มตบโต๊ะที่ฉันกำลังกินข้าวอยู่ ทำให้ชามก๋วยเตี๋ยวกับแก้วน้ำถึงกับสะดุ้ง ลอยขึ้นเหนือโต๊ะ ฉันหันหน้าขึ้นไปมองหน้ามัน แต่ฉันแอบเห็นมันสะบัดมือด้วยแหละ เจ็บหล่ะสิ กร๊ากก.....ทำอะไรไม่ดูสังขารตัวเองเล้ยยย
“มีอะไรหรอคะ พี่” ฉันพูดแกล้งทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ฝีมือแกใช่มั้ยห๊ะ” ไอ้หัวทองหน้าสังขยาพูดขึ้น พร้อมทั้งยื่นมือที่มีน้ำแข็งที่ฉันเป็นคนปาเข้าไปมาไว้ตรงหน้าฉัน แกกลัวไม่มีหลักฐานรึไงห๊ะ ยี้!! สกปรก เข้าปากแกไปแล้วยังจะเอาออกมาอวดคนอื่นเขาอีกหรอ ทุเรศที่สุดเลย
“พี่พูดเรื่องไรคะ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจ” ฉันยังคงหน้าด้านแกล้งทำหน้าซื่อต่อไป
“ไม่เข้าใจงั้นหรอ เดี๋ยวฉันจะทำให้แกเข้าใจเอง” จากนั้นมันก็จับแขนฉันกระชากให้ลุกจากเก้าอี้ ส่วนยัยมดก็ได้แต่อึ้งจนทำไรไม่ถูก แกจะมาอึ้งอะไรตอนนี้เนี่ยห๊ะช่วยฉันก่อนเซ่ ฉันพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการจับกุมของมัน แต่ก็สู้แรงมันไม่ได้ ไอ้หัวทองหน้าสังขยานี่แรงควายเหมาะกับหน้าแกจริงๆ เลย ส่วนไอไอซ์ก็ได้แต่มองหน้าไอ้หัวทองหน้าสังขยาอย่างไม่รู้สึกรู้สาก่อนจะก้มหน้าลงไปกินข้าวหมูแดงต่อ แต่ฉันเห็นมันกำช้อนซะแน่น ตายหล่ะสิ...ไอไอซ์ของขึ้นแล้ว ถ้าพวกแกไม่อยากตายฉันขอเตือนให้พวกแกไปนะบัดนี้ แต่ไม่ทันซะแล้วแหละ
อั่ก!! ไม่นานนัก ไอไอซ์ก็กระโดดลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอามือซ้ายจับที่ขอบโต๊ะข้างหนึ่ง ก่อนจะเหวี่ยงขามาที่หน้าอกไอ้หัวทองหน้าสังขยา จากนั้นมันก็ล้มลงไปทับเพื่อนของมันแล้วก็พากันล้มตามกันไปหมดเหมือนโดมิโน แล้วไอไอซ์มันก็กระชากแขนฉันไปอยู่ข้างหลังมัน ยัยมดก็วิ่งมาดูฉันว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า ตอนนี้ไอไอซ์โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ หลังจากที่ไอ้หัวทองหน้าสังขยาลุกขึ้นมาได้มันก็เดินมาประชันหน้ากับไอไอซ์อย่างเอาเรื่อง แล้วก็กระชากคอเสื้อไอไอซ์ขึ้นมา แต่รู้สึกว่าไอไอซ์มันจะไม่ขยับเขยื้อนเลยนะ ฉันไม่อยากจะคิดหรอกนะว่าไอไอซ์มันเกร็งหรือเปล่า แบบว่ากลัวเสียฟอร์มอ่ะ >>> (คนเขาอุตส่าห์ช่วย แกยังจะไปคิดอกุศลกับเขาอีกหรอไงห๊ะ ยัยคีย์ è ผู้แต่ง)
“มึงกล้าทำกับรุ่นพี่อย่างนี่หรอฟะห๊ะ ไอ้หน้าอ่อน” ฉันว่าไอไอซ์หน้ามันก็ไม่ได้อ่อนหรอกนะ แต่หน้าพวกแกหน่ะสิแก่เกินวัย อย่างกับหมาหน้าย่น ย่นแล้วย่นอีก
“กล้าไม่กล้า เอาอีกสักทีมั้ยหล่ะ” ไอไอซ์พูดขึ้นก่อนจะกระชากมือที่ไอ้หัวทองหน้าสังขยาจับอยู่ออก แล้วทำท่าจะปล่อยลูกถีบอีกรอบ พวกมันถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะหันมองหน้ากันเหมือนประมาณว่ามึงจะอยู่หรือมึงจะไป แล้วก็ได้เป็นเอกฉันท์ว่ากูจะไป จากนั้นมันก็วิ่งกันไปแถมยังทิ้งท้ายไว้อีก
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไอ้หน้าอ่อน” พวกแกยังจะฝากอีกหรอ แล้วพวกแกกล้ามาเอารึไงฟะ เดี๋ยวก็เจอค่าฝากเป็นลูกถีบอีกหรอก
“เป็นไงบ้าง คีย์” ไอไอซ์ถามฉันเสียงนุ่มด้วยสีหน้าเป็นห่วง ก็เจ็บสิฟะถามได้
“เจ็บอ่ะ” ฉันลูบแขนตัวเองป้อยๆ จากนั้นพวกมันก็พาฉันมานั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใกล้สระบัวที่นั่งที่ประจำที่พวกเรานั่งอยู่
“ทีหลังใครทำอะไรเธอก็บอกฉันเซ่ ไม่ใช่เอาน้ำแข็งไปดีดใส่ปากมันแบบนั้น” ไอไอซ์เริ่มดุฉัน
“อ้าว!! ก็ฉันไม่นึกว่ามันจะเรื่องใหญ่ขนาดนี้นี่นา” ฉันทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กโดนผู้ใหญ่ด่ายังไงยังงั้น เมื่อไอซ์เห็นฉันหน้ามุ่ยก็แจกมะเหงกฉันมาทีหนึ่ง โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะไอ้บ้า แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากยัยมดแล้วไอซ์ได้ทีเดียว
ความคิดเห็น