ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พรมลิขิตพิจิตใจองค์ชาย

    ลำดับตอนที่ #6 : อดีต

    • อัปเดตล่าสุด 30 ธ.ค. 67


    เหตุผลอะไรถึงมาที่อดีต”

    ซูลี่ : สำรับมาเเล้วเพค่ะ

    เฟยเจิน : นำมาเองกับมือเลยรึวันนี้

    ซูลี่ : พี่เทียน!!! พี่เทียนมาที่นี้ได้อย่างไร

    เฟยเจิน : เจ้ารู้จักเป่าเทียนได้อย่างไร?

    ชิงอี๋ : มเหสีสติฟั่นเฟือนหรือเพค่ะ ท่านมิเคยรู้จักมาก่อนนะเจ้าค่ะ

    ซูลี่ : (โอ๊ย เอาอีกเเล้วซูลี่พูดในใจ) เอ่อ ไม่ได้รู้จักดอกเจ้าค่ะ เเค่ได้ยินเขาพูดๆกันๆ

    เฟยเจิน : เเล้วใยเจ้าเรียกเป่าเทียน ว่าเทียนอย่างเดียย

    ซูลี่ : อ่อมันสั้นดีนะเพค่ะ ( ยิ้มเจื่อนๆ ) ข้ากลับคุ้มก่อนนะเพค่ะ

         เมื่อซูลี่ได้เห็นเป่าเทียน ก็คิดว่าเป็นเพื่อนชายสมัยเรียนมหาลัย จึงทำให้ลืมตัวเข้าไปทักทาย จนทำให้ผู้อื่นงงว่ารูัจักได้อย่างไร

    เป่าเทียน : เเม่หญิงผู้นี้สวยดุจดั่งเขาลือ เเต่นางเหมือนคนสติฟั่นเฟือนนะขอรับฮ่าฮ่า

    เฟยเจิน : นี้เจ้าหลอกด่ามเหสีของข้ารึ

    เป่าเทียน : ป่าวขอรับ เเค่ดูเเปลกประหลาดกับคำพูดเพ้อเจ้อของนาง (เกาหัว) กินเถอะๆ ข้าอยากเเล้วรสมือของจะเหมือนท่านเเม่จริงหรือมั๊ย หรือเพ้อเจ้อมากกว่า

    เฟยเจิน : เจ้ายังกวนไม่เปลี่ยน


         ชิงอี๋ : ใยเเม่หญิงพูดเหมือนรู้จักสนิทสนม

    ซูลี่ : เจ้าจักเอาอะไรกับข้า ก็พูดไปเรื่อยตามเคยนั้นเเหละ ( ทำไมกันถึงมีคนหน้าเหมือนพี่เทียนมาก เเล้วทำไมข้ามาอยู่ที่นี้ พูดในใจ)

    ชิงอี๋ : ไปเก็บดอกซากุระกันเถอะเจ้าค่ะ

    เฟยเจิน : เจ้าเป็นอะไรรึป่าวเหมยลี่ เหมยลี่

    ซูลี่ : เจ้าค่ะๆ ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ ดื่มนมยังเพค่ะ?

    เฟยเจิน : ไม่ดื่มได้หรือมั๊ย

    ซูลี่ : ไม่ได้เพค่ะ นี้เเนะหากไม่กินข้าจะงอนนะเพค่ะ

    เฟยเจิน : ข้าเจ็บนะ ฮ่าฮ่า

    ซูลี่ : ข้านอนก่อนนะเพค่ะ

    ซูลี่ : ทีนี้ที่ไหน เธอ เธอ เธอเป็นใครรูัหรือมั๊ยอยู่ที่ไหน

    เหมยลี่ : ข้าเอง

    ซูลี่ : เฮือก ท่านคือเหมยลี่ในร่างนี้ เเล้วทำไมหน้าเราจึงเหมือนกัน

    เหมยลี่ : ท่านกับข้า เมื่อชาติปางก่อนเคยเป็นฝาเเฝดกัน ชาตินี้เราต้องเเยกกันไปอยู่คนละภพ เเต่เป็นกกรรมของข้า ที่ทำให้ข้าต้องตายก่อนอายุไข เเต่เจ้ายังมิถึงคาดของทีนี้ เเต่ถึงคาดของภพเเรกเกิดของเจ้า พรมลิตจึงนำเจ้ามาทีนี้

    ซูลี่ : โห่ เเล้วเป็นอย่างไรบ้าง

    เหมยลี่ : ข้าตายเเล้วไม่สามรถกับเข้าร่างได้ อีก5ปี ข้ากก็จะไปเกิดเเล้วหนา อีกสักครู่ข้าจักต้องไปเเล้ว

    ซูลี่ : เดี๋ยว ! ท่านรู้เรื่องไฉหงหรือยัง

    เหมยลี่ : ข้ารู้ทุกอย่างเเละเห็นทุกอย่าง ขออโหสิ ข้าต้องไปเเล้ว

    ซูลี่ : ฮึบ นี้มันเรื่องจริงหรอ (ตกใจตื่น)

          วันนี้เป็นวันที่วิญญาณเหมยลี่ ต้องไปจากโลกนี้เเล้วไม่สามรถวนเวียน ถึงเวลาต้องไปที่สมควรอยู่ ตามชะตากำหนด เเละนางเอกซูลี่ก็ได้รู้ถึงเหตุผลที่ว่าได้มาอยู่ในอดีต

    จบ รอติดตามตอนที่ 7 ได้เลย


     

           


     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×