พรมลิขิตพิจิตใจองค์ชาย

ลำดับตอนที่ #5 : ยาพิษ

“ยาพิษ”

นักบวช : คุณหญิงไฉหง ข้าว่าเจ้าควรบวชชีพรามห์ สักสามวันเถอะเคราะห์ร้ายจะได้เป็นเบา

ไฉหง : เเล้วท่านอาจารย์ทราบหรือมั้ยว่าเคราะห์นี้มาจากสาเหตุอันใด

นักบวช : กรรมเก่าหรือกรรมล่าสุดที่เจ้าพึ่งสร้างมายิ่งผู้ที่มีอำนาจเป็นถึงมเหสี ยิ่งบาปหนักเพราะองค์ราชาหรือมเหสี เปรียบดั่งเทวดา

ไฉหง : ท่านหมายถึงเหมยลี่?

     ไฉหงนั้นมีอาการสุขภาพไม่ดีมานาน นางจึงมาพึ่งพาอาศัยนักบวชเเละได้ทราบสาเหตุถึงการป่วยของไฉหง จึงจำเป็นต้องบวชชีล้างบาปที่ก่อเอาไว้

ชิงอี๋ : มเหสีเพค่ะ มีจดหมายจากทางเรือนท่านห่าวรันบิดาของพระมเหสีว่าอีก 2วันพรุ่ง นางไฉหงผู้เป็นเเม่เลี้ยงจะบวชพรามห์ชีเเก้กรรม

     จึงได้มีจดหมายเชิญเหมยลี่ไปร่วมงานบวช เเละเป็นเจ้าภาพในงาน

เยี่ยงฟาง : ข้าเบื่อ ทำไมตำเเหน่งมเหสีจึงตกเป็นของนางเหมยลี่ไปได้ (กรี๊ด)

เฟือง : ใจเย็นเจ้าค่ะเดียวมีใครมาได้ยินเข้า มิใช่เรื่องดี

เยี่ยงฟาง : หุบไปเลยนะอีเฟือง หากเอ็งไม่มีเเผนการอันใดจักช่วยข้า

เฟือง : มีสิเจ้าค่ะ

เยี่ยวฟาง : อันใดของเอ็ง

เฟือง : ก็…(ซุบซิบ)

    ณ วัดจิ๋วเชิน 

ไฉหง : ข้าดีใจยิ่งนักที่ท่านมา

ชิงอี๋ : เเผนการเจ้ายิ่งใหญ่นักถึงกับลงทุนบวชเลยหรอเเม่เลี้ยง

ซูลี่ : ชิงอี๋ หยุด

ไฉหง : ข้าขอโทษเเละขออโหสิ ทุกเรื่องราวที่ผ่านมา ที่ข้าได้ทำกับเเม่หญิงตอนนี้ข้าคิดได้เเล้ว เลยขอบวชเป็นการเเก้ต่างกรรมที่ข้าเคยทำ ขอเเม่หญิงอภัยให้ข้าเเละอโหสิกรรมให้ข้าด้วยเถิด

ซูลี่ : ข้าดีใจที่ท่านคิดได้ ข้าอภัยเเละอโหสิ เเละไม่เคียดเเค้นอันใดดอก ขอเเค่ท่านรักพ่อข้าเเละดูเเลพ่อข้าอย่างดีข้าก็ถือท่านสัดจริง หากขาดเหลืออันใดส่งจดหมายเข้าวังเถิด หากหมดธุระเเล้วข้าขอลา

เฟยเจิน : เอ็งส่งความไปตำหนักมเหสีหน่อยว่าข้าอยากกินของหวานพร้อมกับอาหารคาวหวานเย็นนี้

คนใช้ข้าหลวง : เพค่ะ

คนใช้ข้าหลวง : เเม่ชิงอี๋ ท่านเฟยเจินต้องการสำหรับของคาวพร้อมของหวานเย็นนี้เพค่ะ

ชิงอี๋ : ของหวานนั้นอันใดเอ็งรู้หรือมั๊ย

คนใช้ข้าหลวง : มิทราบเพค่ะ

เฟือง  :(เเอบฟัง)

      เฟืองคนใช้คนสนิทของสนมเยี่ยงฟางได้มาเเอบฟังคนของมเหสีเหมยลี่คุยกัน เเละนำความไปบอกเยี่ยงฟาง

เหมยลี่ : สำรับเสร็จเเล้ว หากมีของที่เหลือหากพวกเอ็งอยากกินก็เอาไปเเบ่งกันได้นะ ข้ากลับคุ้มก่อน 

ชิงอี๋ : จะยกสำรับไปเลยมั๊ยเพคะ 

เหมยลี่ : ให้นางในครัวเอาไปถวาย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาทานข้าวเย็น

ชิงอี๋ : เพค่ะ

เยี่ยงฟาง : มันกลับคุ้มเเล้ว เอ็งรีบปลอมตัวไปเป็นคนในครัว

เฟือง : ข้าโปรยยาพิษลงไปในสำรับเเล้วเพค่ะ รีบกลับคุ้มเถิดเพค่ะจะค่ำเเล้ว

     เยี่ยงฟางเเละเฟืองได้ทำการโปรยยาพิษลงไปในสำหรับ เพื่อให้ความผิดลงที่นางเอก

เฟยเจิน : อื้ม อร่อยยิ่งนัก มิมีใครทำอาหารอร่อยได้เหมือนเเม่ของข้าได้เท่านางจริงๆ

ซูลี่ : ชิงอี๋ ชิงอี๋ 

ชิงอี๋ : เจ้าค่ะมาเเล้วๆ มเหสี!

ซูลี่ : ข้าปวดท้อง ( เลือดไหลออกปาก) 

ชิงอี๋ : อีถิง อีถิง รีบเดินสิวะ เอ็งรีบวิ่งไปตามหมอหลวงมาบัดเดียวนี้

หมอหลวง : มเหสีทรงโดนยาพิษพระเจ้าค่ะ ข้าให้กินยาเเก้พิษเเล้วอีกไม่กี่วันคงหายดี

เฟยเจิน : เห้อ ผู้ใดเป็นคนทำ ! มึงไปหาตัวมาหากจับมิได้กูจักบั่นคอพวกเอ็งทุกคน (โกรธ)

ข้าหลวงในครัว : ข้ารู้เจ้าค่ะ ว่าผู้ใดทำ

ชิงอี๋ : เอ็งรู้จริงหรือมั๊ย หากพูดปดเอ็งรู้ใช่หรือมั๊ยจักโดนอันใด

ข้าหลวงในครัว : มีเเม่หญิงคลุมหัวสองคน เเอบเข้ามาปลอมตัวเป็นคนในครัว เเละไปจับสำหรับที่เตรียมเอาไว้ ตอนเเรกข้าคิดว่านางครัวคนใหม่ รูปร่างคล้ายอีเฟือง กับ สนมเยี่ยงฟางเพค่ะ

เยี่ยงฟาง : มึงคิดว่ากูเป็นคนทำรึ อีคนเเม่ครัวต้อยต่ำ

เฟยเจิน : หยุด!! ทหารไปค้นคุ้มสนมเยี่ยงฟางปัดเดียวนี้!

เยี่ยงฟาง : มิได้นะเพค่ะ หยุดนะ 

เฟยเจิน : ไป! จับตัวนางไว้ 

เยี่ยงฟาง : ทำไมยาพิษถึงไปอยู่สำรับเหมยลี่ได้ (กรี๊ด)

      หลังจากที่เยี่ยงฟางได้ใส่ยาพิษเข้าไปเพื่อใส่ร้ายนางเอก เเต่เเม่ครัวดันสลับกันสำหรับที่มียาพิษไปอยู่ที่นางเอก นางเอกจึงเป็นคนโดนยาพิษเลยทำให้ความเเตก

เป่าเทียน : ท่านพี่

เฟยเจิน : เป่าเทียน! น้องพี่กลับมาไม่บอกพี่ก่อน 

เป่าเทียน : หากบอกท่านพี่ก็รู้สิขอรับ เเล้วทำอันใดกันอยู่รึ ดูวุ่นวาย

เฟยเจิน : มีคนทำผิดนะเลยต้องลงโทษ เอ่อไปนั่งจิ๊บชากันที่สวนเถอะน้องพี่

เป่าเทียน : เเล้วมเหสีของท่านพี่ละ ข้ายังมิเคยเจอเลย ได้ยินว่าใบหน้างามยิ่งหว่าผู้ใดในจงกั๋ว 
เฟยเจิน : ก็คือความจริง ฮ่าฮ่า

เป่าเทียน : หากข้าทายว่า ผู้ที่โดนขังเมื่อกี้น่าจักเป็นสนมใช่หรือมั้ย หากท่านรักท่านคงไม่ขัง

เฟยเจิน : รู้ดีจริงๆ (ยิ้ม) ใช่ ข้ามิได้รักนางเเม้เเต่นิด ตัวของนางข้าก็ไม่เคยเตะ ข้ามิเคยร่วมหอกับนาง

เป่าเทียน : โห่ (อึ้ง)

จบ รอติดตามตอนที่ 6 ได้เลย