พรมลิขิตพิจิตใจองค์ชาย

ลำดับตอนที่ #2 : ไขปริศนา

“ไขปริศนา”

วันที่ 2

ซูลี่ :  เกิดอะไรขึ้นกับเธอนะเหมยลี่ (พูดเบาๆ)

ชิงอี๋ : เเม่หญิงพูดชื่อตัวเองทำไม

ซูลี่ :  อะไร ข้าป่าว เจ้าหูเพี้ยนเเล้วกระมัง

ชิงอี๋ : เยี่ยงใด ครั่นนี้เเม่หญิงปากดียิ่งนักเจ้าคะ

ซูลี่ : นี้เจ้าว่าข้ารึชิงอี๋ เดี๋ยวเถอะ ฮ่า ฮ่า 

ชิงอี๋ : ข้าเห็นเเม่หญิงมีความสุข ข้าเองมีความสุข ฮ่า ฮ่า

ซูลี่ : นิ ไปตลาดกันมั๊ย น๊าๆ พาข้าไปหน่อย

ชิงอี๋ : หากจะไป จะต้องขอเเม่นายก่อนเจ้าค่ะ 

ซูลี่ : เเม่นาย? เเม่ข้ารึ 

ชิงอี๋ : เเม่หญิงลืมสิ้นเเล้วหรือเจ้าคะ เเม่เเท้ๆเเม่หญิงเสียตั้งเเต่เเม่นายยังเด็ก ส่วนเเม่นายไฉ่หงคนนี้เเม่เลี้ยง

ซูลี่ : อ๋อ (คิดในใจ) เเหม่ อย่าว่าข้าเลย เจ้าก็รู้ว่าข้าเฟือนนะ ไป ไปขอนางกัน

ชิงอี๋ : จะดีรึเจ้าค่ะ 

"ไฉหง" เป็นภรรยาคนที่ 2 ของพ่อของเหมยลี่ ตั้งเเต่เเม่เหมยลี่เสีย นางก็ได้ขึ้นเเท่นเเทนเป็นภรรยาหลวง

ซูลี่ : ท่านไฉหง ข้าของออกนอกเรือนไปตลาดนะเจ้าค่ะ

ไฉหง : ข้าไม่อนุญาติดังนั้นจักไปไม่ได้ เจ้าก็รู้นี้

ซูลี่ : อ๋อ ข้าเริ่มเข้าใจเเล้วละซิ (พูดในใจ) เเต่ข้าจักไป ข้าเเค่มาบอกมิได้ขอนิเจ้าค่ะ

ไฉหง : ปากดีนักนะตั้งเเต่ฟื้นมา โชคดีของเจ้าที่ไม่ตาย อีกสามวันพรุ่ง พ่อเจ้าก็จักไม่อยู่ หวายได้โนหลังเจ้าเเน่ซูลี่ลูกรัก

ซูลี่ : คิดว่าข้าจักกลัวรึ  เป็นเเค่เมียหลวงจอมปลอม หากเเม่ข้าไม่เสียเจ้าก็เเค่เมียน้อยของพ่อข้า นี้คงโชคดีของเจ้าที่เเม่ข้าเสีย เศษบุญเลยหล่นทับจึงได้ขึ้นเป็นเมียหลวง มิใช่หรือฮ่าๆ

ไฉหง : เเต่มันก็คงจะเป็นโชคร้ายของเจ้า (ยิ้มเเบบสะใจ)

ซูลี่ : เดี๋ยวเจ้าก็รู้ ไปกันเถอะชิงอี๋

ชิงอี๋ : เยี่ยงใด วันนี้เเม่หญิงจึงกล้าด่านางเจ้าค่ะ เเม่หญิงเเปลกไปกว่าเดิมเหลือเกิน

ซูลี่ : ข้าก็เหมยลี่คนเดิมนั่นเเหละ เเต่จักให้ข้ายอมตลอดคงไม่ได้กระมัง 

ชิงอี๋ : ก็จริงอย่างที่เเม่หญิงพูด เเล้วเเม่หญิงจะทำอย่างใด

ซูลี่ : หากนางเล่นข้าถึงตาย เเต่ถ้าข้าไม่ตายข้านี้เเละจะทำให้นางตายเเทนข้าเสียเอง 

ซูลี่ในร่างเหมยลี่นั่นมีความเเตกต่างกันอย่างมาก เพราะซูลี่มีนิสัยที่ไม่ยอมคนเป็นอย่างมาก วาจาร้ายตรงไปตรงมา ฉลาดเเหลมเท่าทันเหลี่ยยมเเม่เลี้ยงไฉหงเเต่ก็ยังมีจิตใจที่ดี 

ไฉหง : ช่วงนี้ข้ารู้สึกว่านางชั่งปากดี นิสัยเหมือนคนละคน 

คนใช้ข้างตัว : จริงเจ้าค่ะ เเปลกประหลาดยิ่งนัก

ไฉหง : เอ็งไปสืบมา คืนนี้  

วิญญาณซูลี่ที่อยู่ในร่างเหมยลี่ มีความปากกล้าขาเเข็ง จนทำให้เเม่เลี้ยงอย่างไฉหง เเปลกใจเเละเกรงกลัว ถึงกับไม่กล้าลงมือต่อหน้าอย่างเช่นก่อน

ชิงอี๋ : เอ้า นึกอย่างใดมาหาข้าเหล่าเเม่ครัวใหญ่ ปกติไม่มา ฮ่าฮ่า

เเม่ครัวในเรือน : ข้ามีการสำคัญจะมาบอก…(ซุบซิบ)

ชิงอี๋ : ขอบใจเอ็ง เดียวข้าไปบอกเเม่หญิงก่อนเอ็งรีบกลับเรือนเถอะ

ชิงอี๋ : เเม่หญิง ข้ามีเรื่องมาบอก นางเเม่ครัวมาบอกว่าตอนเอาสำหรับไปให้เเม่นายเเม่ทรงสั่งให้อีนั่งทาสคนสนิทมาเเอบสืบเรื่องที่เเม่นายเปลี่ยนไปคืนนี้เจ้าค่ะ

ซูลี่ : ดี เอ็งรู้จักหมามุ้ยหรือมั้ย

ชิงอี๋ : รู้จักเจ้าค่ะ เอ่อเเต่ หรือว่าเเม่หญิงจะ…!

ซูลี่ : ฮ่าฮ่าฮ่า เดียวข้าหามาให้เจ้าค่ะ นี้ยังไม่มืดยังหาได้ ไปก่อนนะเจ้าค่ะ

ชิงอี๋ : มันคงคันน่าดูนะเจ้าคะ ฮ่าฮ่า

ซูลี่ : ฮ่าฮ่า สมน้ำหน้ายิ่งนัก รีบขึ้นเรือนกันเถอะจะค่ำเเล้วเดียวมันคงมา

คนใช้ข้างตัว : ข้าคันมากเลยเจ้าค่ะ ขนาดทายาเเล้วดีขึ้นนิดเดียวเองเจ้าค่ะ

ไฉหง : มันกล้ากว่าที่ข้าคิดไว้ หากรอบเเล้วมันไม่โชคดี ป่านนี้ข้าคงไม่มีเสี้ยมหนามเเทงใจ มันสมควรตายตั้งเเต่ข้าผลักมันตกบรรได เเต่ยังโชคดีที่เเม่มันตายหากข้าไม่วางยาป่านนี้ข้าคงบ้าตาย

ชิงอี๋ : นางเป็นคนทำทั้งหมด!!!

ซูลี่ : เบาๆ นางนี้เอง ที่ทำให้เเม่เหมยลี่ตาย รวมทั้งเหมยลี่ตัวจริงด้วยสินะ ( พูดในใจ)

จบ รอติดตามตอนที่ 2 กันได้เลย