กลลวงรัก ฉบับนางมารร้าย

สวัสดีจ้าทุกคน ชั้นชื่อ บัวบุศยา เลิศเกียรติวงศ์ ชื่อเล่น บัว นี่คือเรื่องราวสุดวายป่วงในชีวิตน้อยๆของชั้น ชีวิตที่แสนจะสงบสุขและเรียบง่ายของชั้นดำเนินมา 18 ปี มีป๊าและม๊าที่น่ารักมีคุณย่านิ่มแสนใจดีคอยสอนให้ชั้นเป็นกุลสตรี อ๊ะๆ ถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าชั้นจะเก่งเย็บปักถักร้อย เป็นแม่หญิงศรีอโยธยากันละสิ หยุด!จ้ะ หยุด เพราะมันไม่เป็นอย่างนั้นอ่ะจ้ะ เพราะไอ้บัวคนนี้นอกจากเรื่องกินก็ไม่เก่งอะไรเลย แต่อย่างน้อยก็ทำผัดกระเพราเป็นนะเว้ย เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เรื่องของเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนเย็นของเมื่อวาน ในวันที่อากาศดี แจ่มใส ณ บ้านไม้สีขาวสองชั้น บริเวณรอบๆบ้านรายล้อมไปด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด มีต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่น ด้านข้างของตัวบ้านอยู่ติดกับคลองที่มีน้ำใสสะอาด บางวันก็อาจเจอเจ้าตัวเงินตัวทองมาโผล่ตรงศาลาท่าน้ำ ป๊าของชั้นเป็นคนเมืองดอกบัวส่วนม๊าเป็นคนอำนาจแต่ครอบครัวของป๊าย้ายมาที่หมู่บ้านของม๊า เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆ จนโตมา ทุกคนมองว่าป๊าเป็นคนเกเรไม่เอาไหน แต่มีเพียงม๊าที่มองว่าป๊าไม่ได้เป็นคนแบบนั้น จนม๊าคอยช่วยเหลือให้คำแนะนำป๊าจนป๊ากลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง จริงๆป๊าเป็นคนเรียนเก่งมากแต่มาเสียเพราะรักผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ไม่คู่ควรกับความรักของป๊า มีอย่างที่ไหนชอบให้คนรักหึงแล้วไปตีรันฟันแทงคนอื่น พอโดนว่าก็ดันโยนความผิดให้ฝ่ายชาย ถามจริง ใครบ้างว่ะจะไม่หึงคนรักอ่ะ เหมือนสวยนะหล่อน แต่ก็อย่างว่าละนะ ถ้าหล่อนไม่ทิ้งพ่อชั้น อาจจะไม่มีชั้นในวันนี้ก็ได้ 555 หลังจากป๊าและม๊าแต่งงานกันก็มีชั้นนี่แหละ ส่วนคุณย่านิ่มก็คอยดูแลชั้นเวลาป๊าม๊าไม่อยู่บ้าน ชั้นชอบอ่านนิยายหรือนิทานพื้นบ้านต่างๆ อย่างช่วงเช้าก็ชอบดูละครจักรๆวงศ์ๆของช่องเจ็ด เช่น เกราะกายสิทธิ์ เทพสังวาลย์ แก้วหน้าม้า บลาๆๆ อีกสารพัดเรื่อง ยังจำได้อยู่เลยว่าอยากจะเป็นรัตนาวดีเพราะมณีแดงหล่อแบด กร้าวใจมว๊ากกก ราวกับพระเจ้ารับรู้ ดันส่งชั้นเข้าไปในนิยายเรื่อง สงครามเทวาอสูร ที่เรื่องราวสุดจะเข้มข้นซึ่งเนื้อหาในนิยายก็กล่าวถึง โลกสมมติที่แบ่งอาณาจักรออกเป็น 5 อาณาจักร

1.อาณาจักรอุระพี ( เผ่าวารี )

คนในอาณาจักรนี้ สามารถใช้พลังจิตแห่งวารีได้ และยังขึ้นชื่อว่าอุดมสมบูรณ์ที่สุดในทุกอาณาจักร

2.อาณาจักรอคิราห์ ( เผ่าเตโช )

คนในอาณาจักรสืบเชื้อสายมาจากเผ่ามารเมฆา( มารที่เกิดจากเทพและมารจึงถูกโทษทัณฑ์ขับออกจากสวรรค์ )แห่งนิรันตร แดนลึกลับที่อยู่กึ่งกลางนรกและสวรรค์ ใช้พลังจิตแห่งไฟ

3.อาณาจักรเทวโลกา ( เผ่านภา )

คนในอาณาจักรสืบเชื้อสายมาจากชาวสวรรค์หรือเทพ มีหน้าที่รักษาประตูแดนมารเพื่อป้องกันมารชั่วร้ายหลุดออกมา ใช้พลังจิตแห่งลมและสายฟ้า

4.อาณาจักรอรัญญิกา ( เผ่าอารัณย์ )

ภูติต้นไม้และบุปผา เป็นเผ่าเดียวที่เป็นภูติ รักสงบและไม่ยุ่งเกี่ยวกับสงคราม เชี่ยวชาญสมุนไพรและดอกไม้ พลังจิตวิญญาณแห่งดิน

5.อาณาจักรอุรุธนา ( เผ่ามรรตยะ )

คนในอาณาจักรคือเผ่ามนุษย์ที่แสนเย่อหยิ่ง ทะเยอทะยาน กระหายสงคราม แต่ก็มีทั้งด้านดีและด้านไม่ดีปะปนกันอย่างละครึ่งจึงไม่อาจดูแคลนได้

*** เป็นอาณาจักรสมมุติที่ไรท์แต่งขึ้นนะคะ ระบบที่นี้ก็แบบที่เราเห็นในนิยายทั่วไปไม่ได้แตกต่างกันมากนะ วัฒนธรรมอะไรต่างๆก็อาจทั้งจินตนาการขึ้นและอาจมาจากเรื่องจริงนะคะ

มันก็ดีอยู่หรอกที่ได้มาอยู่ในนิยายที่ชอบอ่าน แต่!! เรื่องมันมีอยู่ว่า หลังจากทะลุมิติมาอยู่นี่แบบงงๆ 

" เจ้านางน้อยๆ " เอ๊ะ เสียงใครว่ะ? คนจะหลับจะนอน ว่าแล้วก็นอนเกาดาก? ต่อดีกว่า 

" เจ้านางน้อยเจ้าขาฟื้นเสียทีเถอะ อิชื่นจะอกแตกตายแล้วเจ้าค่ะ " เสียงแหลมสูงของมนุษย์ป้ายังคงดังข้างหูไม่หยุด 

" จานอนนนนน ปล่อยข่อย(ฉัน)นอนต่อเถอะ " คนยิ่งง่วงๆอยู่เนี่ย ปลุกทำไมตั้งแต่เช้า เอ๊ะ !เดี๋ยวนะ มันชักแปลกๆละนะ ปกติม๊าชอบมาปลุกเรานิ แต่นี่ไม่ใช่เสียงม๊าอ่ะ ใคร?ปลุกกูว่ะ

" เจ้านางน้อยฟื้นแล้ว ฮืออออ " พอชั้นลืมตาเท่านั้นแหละ ป้าแกก็ปล่อยโฮออกมาทันทีราวกับพรากจากกันมา 10 ปี ว่าแล้วก็พิจารณาป้าแกแปป เสื้อผ้าดูเป็นยุคไทยโบราณร่วมสมัยสักหน่อย ( เดี๋ยวไรท์แนบรูปนร้า ) แถมที่นี้ยังเป็นเรือนไทยที่ดูคลาสสิค มีน้ำตกด้วย ทุกอย่างที่นี้ประดับประดาด้วยดอกบัวงามพาลให้นึกถึงอวิ๋นเมิ่ง ( ไรท์อยู่ลัทธิวายจร้า ) กรี๊ดดดด อลังการงานสร้างจริงๆ แถมเย็นสบายอีกต่างหาก เอ้ย ! สติกลับมาก่อน กูมาอยู่ที่นี้ได้ไงก่อน จำได้ว่าล่าสุดนั่งอ่านนิทานโบราณที่บังเอิญเจอที่ร้านหนังสือเก่าแถวบ้าน เห็นว่าลายมันแปลกตาดีเลยซื้อมา จำได้ว่าอ่านจนจบเรื่องแต่อ่านซ้ำอีกตั้ง 3 วันและในวันที่ 3 ก็เกิดสุริยุปราคาขึ้นขณะไปทัศนศึกษาที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น จากนั้นจู่ๆสติก็ดับวูบไปเลย รู้ตัวอีกทีมาโผล่ที่นี้นี่แหละ 

" อ้ะ เจ็บคอจัง พี่จ้ะ ที่นี้ที่ไหนหรือ ข้ามาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร " ไหนๆก็เคยดูละครจักรๆวงศ์ๆมาก็เยอะ แสดงสกิลซะเลย

" ตาเถร โถ่ เจ้านางน้อยคนงามของบ่าวคงกระเทือนศรีษะมากสินะเจ้าค่ะ ถึงหลงลืมสิ้นทุกสิ่งแล้ว ฮืออออ " พูดจบป้าแกก็ร้องไห้คร่ำครวญต่อ เอิ่ม ป้าช่วยเข้าประเด็นเลยได้ไหมอ่ะ 

" พี่จ้ะ อย่าเอาแต่ฟูมฟายเลย ตอบคำถามข้ามาก่อน ข้าชื่ออะไร และที่นี้คือที่ใด " 

" เจ้านางน้อยคือองค์หญิงคนที่ 13 แห่งอาณาจักรอุระพี นามว่า เจ้านางน้อยเวธกา ธิดาของพระราชาชเนศร์และเจ้านางกลิ่นสุคนธ์ธิดาองค์ที่ 15จากอาณาจักรอคิราห์เพคะ " 

" องค์หญิงเลยหรอว่ะ ดีล่ะ จะได้ไม่ลำบาก เอ๊ะ! เวธกา ชื่อคุ้นๆแฮะ อุระพี อคิราห์ " พลันดวงตาคู่สวยราวดวงดาวบนฟากฟ้าก็เบิกกว้าง ริมฝีปากหยักได้รูปอ้าค้างเติ่ง 

" อุเหม่ !! กู เป็น ตัว ร้าย และที่สำคัญกูจะโดนพระร้ายในดวงใจ? ฆ่าตายชนิดไม่ได้ผุดได้เกิด " พรึ่บ ! ตึงงงงง ! จู่ๆทุกอย่างก็ดับวูบเหมือนโดนสับสวิตซ์ 

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ ถ้าหากผิดพลาดแต่ประการใดก็ขออภัยนะคะ และอีกอย่างคอมเม้นท์กันอย่างสุภาพด้วยนะ ( ไรท์ใจบาง ) ถ้าอัพช้าก็อย่าว่าไรท์น้า เพราะไรท์อาจติดเรียนบ้าง แต่ไรท์จะแต่งให้จบแน่นอนนะคะ

นิยายเรื่องนี้ไรท์ได้แรงบันดาลใจมาจากละครพื้นบ้านและนิยายจีนโบราณ ไรท์อยากลองแต่งให้เป็นแนวจักรๆวงศ์ๆผสมจีนยุทธภพและแอบผสมฝั่งกรีกโรมันเรื่องเครื่องแต่งกายนิดๆ( อยากอ่านแนวนี้แต่หาไม่ค่อยได้เลย เลยแต่งเองอ่านเองซะเลย ) 

ขอบคุณรี้ดทุกคนที่อาจจะ(หลง)เข้ามาอ่านนะคะ