คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sukuna x Nobara ตีตรา - NC 🔞
TRIGGER WARNING
Sadism | Rape | Non-con | Sexual assault
.
ในวามฝันโนบาระเินอยู่ในแอ่น้ำสีแอันทอยาวอย่าเหม่อลอยเส้นทา้าหน้ามัน่ายาวนานและว่าเปล่ามอไม่เห็นุสิ้นสุ เธอสสัยว่าทุอย่าะบลเมื่อใ
ะ้อถูัอยู่ในวามฝันอีนานแ่ไหนหนึ่ั่วโม หนึ่วันหรือหนึ่เือน
โนบาระลอาไปมาพลาถอนใยาวแรเธออยาหลุาวามฝันบ้าๆ นี่แล้ว่อนหน้านี้ เธอลอทำทุทาที่ิว่าไ้ผลแม้แ่าร่าัวาย็ทำแล้ว ทว่า็ยัิอยู่ที่นี่เหมือนเิมลับมายัุเริ่ม้น...
วามอ่อนล้าทำให้โนบาระทิ้ัวนั่ลในแอ่น้ำเธอุหน้าอเ่าแน่น ัริมฝีปา่มวามหุหิ
“หมแรแล้ว?”
โนบาระสะุ้ีัวลุึ้นยืน่อนะ้าวถอยหลั้วยวามใปนสับสนเธอำไ้ว่าทุอย่ารอบัวไม่เยมีอระูมา่อนพลาไล่สายามอึ้นไป้านบน
ผู้ายนหนึ่นั่อยู่บนอระูเาสวมุิโมโนสีาว รูปลัษ์ภายนออผู้ายนนี้ทำให้โนบาระะลึเาูเหมือน อิาโริยูิ ทว่าบุลิท่าทาแ่าันอย่าสิ้นเิแววาเธอเ็มไป้วยวามุน ทว่าวินาที่อมาเธอพลันนึถึราาำสาปเรียวเมน สุุนะที่อาศัยอยู่ในัวอยูิ ใเธอรู้สึหวาลัวเย็นยะเยือเ้าไปถึระู
ไม่หลุาวามฝันสัทีเป็นเพราะฝีมืออราาำสาปเหรอ?
เหุผลที่แท้ริอเาืออะไร? แล้วทำไมเา้อัเธอไว้ที่นี่้วยหรือเา้อาระ่าเธอ? เธอะาย้วยน้ำมือราาำสาปอย่านั้นเหรอ?
สมอเธอเ็มไป้วยเรื่อหมายำถามมามาย
โนบาระไม่เยิอยาเอสุุนะเลยสัรั้เียวหาเป็นไปไ้ลอีวินี้ออย่าไ้เอแ่อนนี้เป็นไปไม่ไ้แล้ว เธอั้สิทว่ารู่่อมาหัวใพลันเ้นแร้วยวามื่นระหนราาำสาปยืนอยู่รหน้าเธอห่าออไปไม่ถึหนึ่เมร
โนบาระไม่รู้ัว้วย้ำว่าสุุนะมาั้แ่อนไหนวามเร็วอเาสามารถ่าเธอไ้ภายในหนึ่วินาทีแ่เายัไม่ทำ เธอลืนน้ำลายลออย่ายาลำบาวิ่หนียัไ็ไม่ทัน ให้สู้้วยนที่าย็ือเธอ
“ลัวหรือ?”สุุนะหัวเราะอย่าบันวาเรียวมำลั้อมอโนบาระอย่าพิารา
ไม่ลัว็บ้าแล้ว!
โนบาระทั้ลัวทั้โรธยัรู้สึไม่ปลอภัยยามที่สายาสุุนะมอร่าายอเธอราวับว่าเาะลืนินเธอเี๋ยวนี้ ทำให้โนบาระ้อมอามสายาสุุนะ ้มลมอุนอนระโปรสีาวอนเอ ึ่ยามนี้เปียน้ำึเห็นส่วนเว้าส่วนโ้ั้แ่สะโพลไป
โนบาระมวิ้วทันทีสุุนะเป็นถึราาำสาป เาไม่มีวามิสปรในเรื่ออย่าว่าแน่นอน
ใ่ไหม?
โนบาระพยายามไม่สนใาร้อมออสุุนะ สิ่ที่้อารมาที่สุอนนี้ ือารไ้ออาวามฝัน
“ราาำสาป เมื่อไหร่ะปล่อยันออไปสัที?”
“แล้วถ้า้าไม่ิะปล่อยเ้าออไปาที่นี่ล่ะ?”ริมฝีปาเาโ้ึ้น“เ้าะทำอย่าไร”
โนบาระเม้มปาแน่นเธอหมหนทาที่ะออไปาที่นี่แล้ว นเียวที่สามารถพาเธอออไปไ้มีแ่สุุนะเท่านั้น เธออึอัใรู้สึไม่สบอารม์ับาร้อมาอร้อัว้นเหุ“แลับารไ้ลับไปอยาให้ันทำอะไร”
สุุนะแปลใที่เห็นว่าโนบาระยอมเปิปาอร้อ เาระุยิ้มมุมปา บันับน้ำเสียอเธอ
“ลานมาหา้า”
“ห๊ะ?”
สุุนะมอใบหน้าโนบาระที่สิหลุไปแล้วอย่าเพลิเพลินใแมวพยศที่เาอยเฝ้าูมานาน อนนี้ใล้ะอยู่ในำมืออเาแล้วหาเาไ้รอบรอเธอเมื่อไหร่ โะโาโรุ ็หมสิทธิ์ที่ะ่วยลูศิษย์ัวน้อยทันที“ถ้าเ้ายัั้าไม่ยอมลานมาหา้า ้า็ะไม่ปล่อยให้เ้าไ้ออไป”
โนบาระพลันไ้สิลับมาเมื่อไ้ยินำพูสุุนะเธอัปา่มลั้นวามอับอาย ุเ่าลบนพื้นแอ่น้ำ่อยๆลานไปหาสุุนะามำสั่อเา ระยะทาาอนแรทีู่ไม่ไลแ่นับหนึ่ถึสิบ็บแล้ว แ่เพราะเาแล้เธอยืนห่าออไปไลว่าเิมเธอึ้อลาน่อไป มิหนำ้ำุนอนาเปียแ่รึ่ัวยามนี้มันเปียน้ำนุ่มแนบเนื้อเห็นผิวายภายในปรุโปร่
โนบาระเหลือบมอใบหน้าราาำสาปนัยน์าสีแานูเหมือนำลั่มลั้นอะไรบาอย่าเธอรู้สึนลุู่ สัาาเือนว่าเธอไม่วรเ้าไปใล้สุุนะเธอหยุลานลัเลที่ะเ้าใล้เา
สุุนะรีบ่อนสายาที่เผลอแสอารม์ที่แท้ริออมาเาแสร้มวิ้ว เอ่ยพู้วยน้ำเสียไม่พอใว่า“หยุทำไม? ลานมาเร็วสิโนบาระ”
โนบาระำใ้อลาน่อไปในที่สุ็มาหยุนิ่รหน้าสุุนะพลาเยหน้าึ้นมอเา“ันทำามที่นายสั่แล้ว ปล่อยันออไปไ้หรือยั”
“ยั”
“หมายวามว่าไ?”ะที่โนบาระำลัะลุึ้นยืนมือหนาอสุุนะไ้หัวไหล่ทั้สอ้าอเธอเอาไว้“ปล่อย!”
“้ารอมานานนานี้้อไ้รับราวัลาเ้า่อนสิ”พอพูบสุุนะโน้มัวลมาูบริมฝีปานุ่มเาบีบามนให้อ้าปาว้าแล้วุนลิ้นเ้าไปในโพรปาวานหาวามหวานอย่าสุสมใฝ่ามือบีบย้ำเล้นลึทรวอแสวามเป็นเ้าอเ็มที่
โนบาระทุบอแร่พยายามเือนอีฝ่ายให้หยุูบและหยุบีบหน้าอเธอสัทีเธอำลัะายาารูบอันุร้ายอเา!
สุุนะยอมำใถอนูบอย่าอ้อยอิ่มอใบหน้าโนบาระที่แ่ำราวับลูทับทิมสุฝ่ามือเายันวลึหน้าอเธอ่อไป
“อื้อ~ เอามือออไปาหน้าอัน! อ๊า...อย่าบีบมันแรสิ!”
“เ้าพร้อมหรือยั”สุุนะถามเสียแหบพร่า เาโน้มศีรษะลมาใล้เธอพลาสูลิ่นหอมหวานเ้าปอ้านล่าเามันระุนแทบทน่อไปไม่ไหวเาไม่ไ้ปลปล่อยมานานแ่ไหน ็ำไม่ไ้เสียแล้วเารู้เพียว่าโนบาระือสิ่ที่ระุ้นให้เาอยาทำเรื่ออย่าว่าับเธอ
“ไม่!”โนบาระพยายามปิั้นร่าายนเอ สมอเธอมึนไปหม รู้สึสับสนว่าทำไมสุุนะถึทำแบบนี้
เธอไม่เยิว่าเาะเป็นาเ่าโริ!
้วยวามโรธโนบาระึทุบสุุนะอย่าไม่เรลัวอี่อไป
สุุนะไม่สนใารทุบีอโนบาระเาอุ้มเธอึ้นมาแล้ววาบนพื้นแห้่อนะรึ้อมือบา้วยมือ้าเียว“แน่ใว่ายัไม่พร้อม?”
“ไอ้โริ!”โนบาระพ่นำหยาบายออมา เธอพยายามิ้นให้หลุ แ่พละำลัอมนุษย์ะไปสู้พละำลัอราาำสาปไ้อย่าไร สุท้ายเป็นเธอที่้อหยุ่อ้าน
สุุนะหัวเราะเล็น้อยเาลูบยอปทุมถันอโนบาระผ่านุนอนเธอร้อราและมอเา้วยสายาอาาแ้นแน่นอนว่าเธอไม่สามารถทำอะไรเาไ้เาถอเสื้อผ้าทั้หมบนัวเธออออย่ารวเร็วผิวาวเนียนุไ่มุ็ปราสู่สายา เาับ้อไปที่หน้าออันอ่อนนุ่มอเธอ
วามปรารถนาภายในร่าายพลุ่พล่านอย่ารุนแร
โนบาระหน้าแ่ำ เธอยสอมือึ้นมาปิบัหน้าอ“ะ...ะทำริ ๆ เหรอ?”
“ใ่”สุุนะอบลับ้วยน้ำเสียแหบแห้ เาาาโนบาระให้อ้าออว้าพลาใ้ปลายนิ้วี้ลูบไล้ไปามลีบอไม้สีมพูอ่อน และในะเียว็้อมอไปที่ใบหน้าเธอ“ราออมาสิ ้าอยาฟั”
สุุนะับเบาๆ ที่ยอปทุมถันแล้วูลืนบเม้มหนัหน่วนเิเสียราในลำอโนบาระ วินาที่อมาท่อนล่าอเายิ่ั้รมาว่าเิม เาผละออาหน้าอู่ามและึปลายนิ้วออาลีบอไม้ มอูเรือนร่าอันามทีู่เย้ายวนใมาว่าเิม ลำอยิ่แห้ผา เธอเปรียบเสมือนยาระุ้นำหนัที่ทำให้เาไม่สามารถวบุมวาม้อารไ้ เาว้า้อมือเธอเ้าไปในุิโมโนอนเอแล้วอบุมมือบาให้ำรอบุลาาย
โนบาระหน้าแ่ำเธออยาัมือออ แ่สุุนะับมือเธอไว้นแน่น วามหนาและวามให่โอเาทำให้เธอหวาลัว สัมผัสอันร้อนผ่าวแผเผาฝ่ามือ เธอไ้แ่หันหน้าไป้าน้าไม่ยอมสบสายาเรียวม ปล่อยให้เาโอบมือเธอแล้วยับึ้นลามวาม้อาร ารูท่อนเนื้อ้า ๆ เา่อย ๆ เร่ัหวะให้เร็วึ้น และเมือใส ๆ ไหลออมาาปลาย้านบน สิ่ที่อยู่ในมือเธอพอให่ึ้นอีรั้พร้อมเสียหอบทุ้ม่ำอเาัอยู่้าหู
“สบายมา”
ารหายใอเาแรึ้น เาฝัใบหน้าลบนหน้าออันอ่อนนุ่มอเธอ ลิ่นหอมหวานาร่าายเธอทำให้เาไม่สามารถอลั้นมันไ้อี่อไป ท่อนเนื้อพ่นน้ำอสุิออมาำนวนมา อเหลวสีาว้นไหลหยลบนหน้าท้อเธอ
โนบาระมวิ้ว มือและหน้าท้ออเธอเ็มไป้วยน้ำอสุิ“พอใแล้วใ่ไหม?”
“อย่าแล้ทำเป็นไม่รู้สิ”สุุนะหัวเราะ“นี่แ่เริ่ม้น”
ทันในั้นเา็้มศีรษะลูบริมฝีปาสีแอโนบาระ เาูริมฝีปาอันอ่อนนุ่มอเธอราวับสัว์ร้าย ลิ้นให่สอลึเ้าไปในโพรปาัวหาวามหวานอย่าเอร็อร่อย
โนบาระไม่สามารถหลีหนีไ้ ทำไ้แ่ปล่อยให้เาูบ่อไป โีที่เาหยุูบ่อนที่เธอะาอาาศหายใ
ะที่โนบาระำลัอยู่ในอาารมึนเบลอ สุุนะไ้้มัวลรหว่าาอเธอ ปลายลิ้นอเาเริ่มวาไปามลีบอไม้อย่า้า ๆ น้ำสีใสไหลเยิ้มออมา ลิ้นร้อนแทรเ้าไปในรูเล็ ๆ ึูน้ำหวานอย่าะละะลาม ทุรั้ที่ลิ้นหนาเ้าและออโพรเนื้อ เธอรู้สึมึนเบลอนแทบไม่สามารถอลั้นเสียราไ้ เธอ้อารถอยหนี ทว่าเาไ้ว้ารอบเอวเธอไว้แน่นเพื่อป้อันไม่ให้เธอยับ
“อ่า...หยุ...หยุ่อน”
โนบาระรู้สึว่าเธอมอยู่ในมหาสมุทรแห่วามปรารถนา อึอัแปล ๆ ทุรั้ที่สุุนะใ้ปลายลิ้นวนรอบลิอริส หรืออนที่เาสอลิ้นเ้าและออ มันทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้ัวพยายามบิร่าายหนีให้ห่าาเา“หยุสิ...”
เสียราที่ไพเราะและน่าฟัยิ่ระุ้นให้สุุนะอยาสอใส่เ้าไปในัวเธอเี๋ยวนี้ แ่มันยัไม่ถึเวลา เายั้อารปลุเร้าอารม์เธอ่อน ไม่อย่านั้นเธอ้อทนเ็บับนาอเา
“อ๊ะ หยุเลียมันไ้แล้ว!”โนบาระันศีรษะสุุนะให้ออห่าาุสวนอเธอ“อ่า ไม่ไหว...พอ่อน...ไม่เอาแล้ว”
สุุนะบเม้มลิอริสและูอย่าุเือ ผ่านไปไม่นานร่าายอโนบาระพลันระุเร็ อเหลวสีใสพุ่ออมาอย่าวบุมไม่ไ้ เธอหอบหายใรัวเร็ว ใบหน้าเปียโไป้วยหยาเหื่อ ส่วนล่ามีแอ่น้ำหวานไหลออมาำนวนมา
สุุนะเลียริมฝีปา ลืนน้ำหวานา่อทารัลอ
“น้ำไหลออมาเยอะนานี้ เ้าพร้อมแล้ว”
โนบาระเม้มปาแน่นไม่ยอมพู ามวามริสุุนะ็ไม่ไ้้อารำอบาเธอ
สุุนะับน่อาอโนบาระแยออาันพลา่อท่อนเนื้อนายัษ์รปาทาเ้า ่อนะ่อยๆ สอใส่เ้าไปใน่อทารั วามับแน่นบีบรัรอบแนายนเาราเสียแผ่ว
“เ็บ...เอามันออไป!”
โนบาระรู้สึเ็บปวและอึอัเป็นอย่ามา เธอทั้่วนทั้ิเล็บลบนแผ่นหลัสุุนะ พยายามิ้นรนให้หลุ ทว่ายิ่ิ้นท่อนเนื้อลับสอเ้าลึึ้นเรื่อย ๆ แล้วทันในั้นเาพลันยสะโพเธอึ้นแล้วระแทเ้าไปสุแร
“อ๊ะ!!!”วาลมาสีเปลือไม้เอ่อลอไป้วยหยาน้ำา“เ็บ...อึอั เอามันออไป”
“อทน เี๋ยวมัน็หายเ็บแล้ว”
สุุนะับเอวเรียวบาอโนบาระแล้วเริ่มยับแนายเ้าออ้า ๆ เสียร้อรวราอเธอระุ้นอารม์อเาให้พลุ่พล่าน“อ่า มันแน่นมา”เาบเม้มที่อและเนินออเธอทิ้รอยสัลัษ์แสวามเป็นเ้าอเอาไว้พลา้อมอหน้าอลมโที่ระเพื่อมเป็นัหวะ
โนบาระรีร้ออย่าหนั ทุรั้ที่สุุนะระแทเ้ามาภายในัว เธอรู้สึเ็บ ุ และอึอัแทบาใาย นาอเามันน่าลัวเินไป เธออยาะหลบเลี่ยยามที่เาันลึนนับผนัมลู“อ่า พอแล้ว...”เธอหอบหายใร้อร่ำรวเสียระเส่า ท่อนเนื้อที่หนาและยาวบเบียส่วนล่าอเธอนเิวามเสียว่าน
โนบาระโอบอรอบอสุุนะเอาไว้แน่น อยาอ้อนวอนอร้อให้เารีบทำให้บเร็ว ๆ เธอเผลอบีบระับแนายเานรู้สึถึเส้นเอ็นรอบอวัยวะเพศ ทันในั้นเาพลันเร่วามเร่ึ้นเาะลึสุแร เธอะหนี็หนีไม่ไ้ ไ้แ่ร้อไห้เสียสั่น บารั้็่น่า ทว่าไม่นาน็ลายเป็นราเสียแหบพร่า
ทา้านสุุนะที่ไ้ยินเสียเย้ายวนน่าหลใหล เายิ่ึว่าเิมับโนบาระนอนว่ำแล้วยับเอวสอบระแทไป้าหน้าพลาีบั้นท้ายอน ๆ อเธอ
“เ้าอบไหม?”
“ไม่!”
“ริหรือ?”
สุุนะันท่อนเนื้อออ มอร่าบอบบาะเียะายลานหนี รอบรูอไม้มีหยเลือไหลึมออมา เป็นสิ่ยืนยันว่ารั้แรอเธอ เาเป็นนไ้ไป เาหัวเราะเบา ๆ ระาร่าอเธอลับมาถ่าาออว้าแล้วแทรมันเ้าไปทันที วาลมโเบิว้า เธอร้อราเสียหล ภายใน่อทารัร้อนระอุ
“สุยอ! ้าในัวเ้ามันบีบรั้านแทบทนไม่ไหว”
สุุนะเลื่อนไหวอย่ามีวามสุพลาใ้นิ้วลูบลิอริสเบา ๆ ร่าบอบบาอโนบาระแอ่นสะโพึ้นยามที่เาแะ้อุระสัน วาอเาเ็มไป้วยวามปรารถนาที่น่าลัว เายับท่อนเนื้ออย่าุเือ ระแทเ้าออรั้แล้วรั้เล่า
“รัให้แน่นว่านี้!”
“ไม่ไหว ทำไม่ไ้...ปล่อยนะ!”
วามเป็นายถูโพรเนื้ออันเนียนนุ่มูไม่หยุหย่อน สร้าวามเสียว่านนสุุนะแทบทน่อไปไม่ไหว เาบีบปลายาอโนบาระแล้วูลิ้นสีมพูอเธอเบา ๆ วนลิ้นเลียและูัวอย่าเ็มที่ นระทั่เธอราประท้ว้วยน้ำเสียเย้ายวน เาึหยุ หันมาเร่ัหวะส่วนล่าให้เร็วึ้น เสียเนื้อระทบันัอย่า่อเนื่อไม่หยุ
วามแ็แร่อันยิ่ให่มันหนัหน่วนทำให้โนบาระสั่นสะท้านไปทั้ัว เธอราระเส่าหนัว่าเิมเมื่อสุุนะระแทเร็วึ้นและแรึ้น ารเลื่อนไหวอเาเปรียบั่พายุ ทำให้เธอัวสั่นบีบรัท่อนเนื้ออย่ารุนแร
สุุนะเห็นว่าโนบาระใล้ะถึุสุยอ เาึเร่ัหวะสอใส่ ระแทท่อนเนื้อนผนัมลู้วยวามหนัหน่ว
ไม่นาน่อท้อส่วนล่าอโนบาระพลันระุเร็ เธอถูผลัให้ถึุสุยอเป็นรั้แรพร้อมับที่สุุนะร้อำรามีน้ำอสุิเ้ม้นเ้าไปในมลู รู่่อมาเา็ึท่อนเนื้อออาร่าายอเธอ
โนบาระใลัวและรีร้อัลั่น“ทำไมถึปล่อย้าใน!”
“ไม่้อลัวเ้าะไม่ท้อ”
“ถึไม่ท้อัน็ไม่อยาให้ปล่อย้าในอยู่ี!”โนบาระอร่าายนเอแน่น“ปล่อยันออไปไ้หรือยั”
สุุนะพยัหน้า“ล”พลามอรอยแบนอระหริมฝีปาโ้ึ้น้วยวามพอใ“อีไม่นานเราะไ้เอัน”
ำพูอสุุนะทำให้โนบาระหนาวสั่นวามหวาลัวแทรึมลิใ ภาพสุท้าย่อนที่สิะับวูบเธอเห็นเาำลัยืนยิ้มว้า
โนบาระสะุ้ื่นึ้นเธอหอบหายใอย่าื่นระหน หัวใเ้นแรอย่าบ้าลั่มับทั้สอ้ามีเม็เหื่อผุึมออมาเธอใ้มือปาหยาเหื่อพลาลอามอไปทั่วห้อนอนและพบว่ามันว่าเปล่า เธอถอนหายใและยิ้ม้วยวามโล่อที่เป็นเพียฝันร้าย ั่วะที่ำลัะีใ เธอรู้สึถึวามเหนียวเหนอะหนะแถวส่วนล่า
โนบาระรีบเปิระโปร ึาาในล ่อนะพบว่าน้ำามเหนียว้นไหลออมาำนวนมา ทันในั้นเธอพลันหน้าีเผือ ระโนัวเ้าไปในห้อน้ำถอเสื้อผ้าออทั้หม ภายในระ ามเนื้อัวเ็มไป้วยรอยแ แถวอและบริเวเนินอยิ่เ่นั
“ไอ้เ่าโรินั่น!”
โนบาระแทบร้อรี๊้วยวามับแ้นใ เธอสูหายใเ้าลึ ๆ แล้วรีบไปล้าเนื้อล้าัวให้สะอา เธอใ้เวลาอาบน้ำไปนานหลายั่วโมว่าะออมาาห้อน้ำไ้
โนบาระำำพูสุท้ายอสุุนะไม่ไ้ มันทำให้เธอรู้สึหวาลัว
วันนี้มีารฝึ้อมับพวยูิ เธอเินไปที่สนามฝึ้อมอย่าเหม่อลอย
“ุิาิ สีหน้าูไม่่อยีเลยนะ เธอะฝึไหวหรือเปล่า?”ยูิเอ่ยถาม้วยวามเป็นห่ว
“ไหวสิ”โนบาระอบลับพลาเสมอไปทาอื่น เธอไม่อยาสบาับยูิสัเท่าไหร่
“แ่ันว่าเธอไปนอนพัที่ห้อพยาบาล่อนะีว่านะ”เมุมิพูึ้นบ้า สายาเา้อที่ใบหน้าอเพื่อนสาว
“นั่นสิ ไปพัสัหน่อยเถอะ”
“เฮ้อ...เอาั้น็ไ้”
ภายในห้อพยาบาล โนบาระินยาที่โโะเรียมไว้ให้ แล้วึ้นไปนอนบนเีย
“ินยาไปแล้ว อาหลับไปสัสอสามั่วโม”โโะเอ่ยบอับโนบาระแล้วปิม่านให้
โนบาระ่อย ๆ หลับาล รู่่อมาเธอพลันมวิ้ว ใบหน้าเ็มไป้วยวามทรมาน
ในวามฝัน โนบาระเอับสุุนะอีรั้ สีหน้าพลันีาวราวับระาษ เธอไม่วรนอนพัเลย ผู้ายรหน้าือฝันร้ายสำหรับเธอ
“เอันอีแล้ว”สุุนะียิ้มว้าแล้วเินเ้ามาหาโนบาระ
“อย่าเ้ามาใล้”โนบาระหยิบ้อนึ้นมา มืออเธอสั่นอย่าวบุมไม่ไ้“ห้ามเ้ามาใล้ันนะ!”
สุุนะหัวเราะเยาะ เาเ้ามาประิัวโนบาระอย่ารวเร็ว โอบอหิสาวไว้ในอ้อมแนแนบแน่นแล้วึ้อนออมาามือเธอ
“รู้ัวว่าสู้ไม่ไ้ เ้า็ยัพยายามฝืน?”
“แล้วทำไมัน้อยอมนาย้วย”
“หรือเ้าอยาโนอี?”
ำพูอสุุนะทำให้ร่าายโนบาระพลันแ็้า เธอหลุบามอพื้น“ไม่อยา”
ัหวะนั้นเอในอนที่สุุนะเผลอ โนบาระพลันหมุนัวแล้วเ้าไปที่ใบหน้าเาเ็มแร เธอมีวามสุเล็น้อยที่่อยโน ทว่าวินาที่อมาร่าายอเธอถูเาลับพื้นอย่าแร
“อบแบบาิสม์?”
“อบบ้าไร! ไอ้โริ!”
“ไหน ลอ่า้าอีทีสิ”
โนบาระปิปาเียบ เธอไม่ล้า่น่าสุุนะอี่อไป
“เียบทำไมเล่า?”
“ันไปทำอะไรให้ ทำไม้อมาทำร้ายัน้วย”
“้าถูใเ้า”
“ห๊ะ?”
“ถูใ...แล้วมาบัับืนในอื่นแบบนี้เหรอ?”
“ถ้า้าไม่ทำ เ้า็ถูผู้ายนอื่นแย่ไปสิ”
“ไม่มีใรแย่ันไปทั้นั้น!”น้ำเสียเธอเ็มไป้วยวามโมโห“ปล่อยันออไปเลยนะ”
“ไม่ปล่อย”
โนบาระพยายามระับอารม์โรธ เธอ้อออไปาที่นี่แล้วไปปรึษาับาโรุโย่วน ส่วนอนนี้เธอ้อยอมร่วมรัับสุุนะ เมื่อิไ้ันั้นเธอพลันียิ้มว้าใ้มืออบุมใบหน้าหล่อเหลา เอ่ยพู้วยน้ำเสียยั่วยวน“ั้นเรามาทำันีไหม?”
*******
Sukuna x nobara ู่นี้ภาพในหัวออแนวาิสม์ ริๆ อามีอนที่ 2 แ่อิู่อนนะะ
เป็นรั้แรเลยที่แ่nc ไม่รู้ะปลิวมั้ย
ความคิดเห็น