ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : หัวใจแตกสลาย
เสัน่อยๆเปิประูเ้ามาภายในห้อพัฟื้นอโรพยาบาลแห่หนึ่ เห็นเอวาำลันอนะแหันหน้าไปทาหน้า่า เธอมอออไป้านนออย่าเหม่อลอย
"เอวา เอวา" เสันเรียสิอเอวาให้ลับมา แ่นรหน้า็ไม่ยอมหันหน้ามาหาเาสัที เสันึเินอ้อมเียไปยัอี้านหนึ่
"ออไป" ำแรที่เธอพูออมา้วยน้ำเสียนิ่เรียบและเยาเมื่อเห็นหน้าอเา แ่เสันไม่สนใ เาเินเ้าไปโอบอเธอ แ่ถูเธอผลันสุแร ทำให้เสันลไปนั่ออยู่บนพื้น
"ันบอใหุ้ออไป" น้ำาร่วหล่นลมาาวาทีู่เศร้าโศอเอวา
"ผมอโทษเอวา ผมอโทษ ผมยอมทุอย่าแล้ว" เสันยัเ้าหาเธอเพื่อะโอบอเธอไว้อีรั้
"ออไป๊" เอวาะโนออมาสุเสีย นิม้อเินเ้ามา เพราะสถานาร์อนนี้ไม่่อยีนั
"พี่ว่านายออไป่อนเถอะนะ ให้เอวาใเย็นึ้นหน่อย แล้ว่อยลับมาใหม่" เสันพยัหน้าพร้อมน้ำา แล้วออาห้อไป
"พี่รู้นะว่าเอวาเสียใับเหุาร์นี้มา เสัน็รู้สึไม่่าาเอวาเลยนะ พี่เห็นใเราทัู้่" ิมับมืออเอวาเพื่อปลอบใเธอ
"เอวาอยาอยู่นเียว่ะ"
"โอเ ั้นพัผ่อนนะ ถ้ามีอะไร็เรียพยาบาลไ้เลยนะ" ิมพู่อนะเินออไป
"เอวาพูอะไรับพี่บ้า" เสันถามึ้นมาเพราะเานั่รอิมอยู่หน้าห้อพัฟื้น
"เธอบอว่าอยาอยู่นเียว" สีหน้าอเสันเริ่มัวล เาไม่อยาให้เอวาิมา
"ลับันเถอะ"
"พี่ไปเถอะ ผมะอยู่เฝ้าเอวา ผมะไม่ไปไหนทั้นั้น ผมะไม่ทิ้ให้เอวาอยู่นเียว" ำพูอเสันหนัแน่นมา
"็ไ้ เี๋ยวพี่ะให้เ็เอาเสื้อผ้ามาให้ นาย็อย่าิมาเินไปล่ะ" ิมบไหล่อเสันเบาๆและเินออไป
อนึเสันแอบย่อเ้าไปในห้อพัฟื้นอเอวา เาอยารู้ว่าเธอหลับไปหรือยัหรือว่ายัิมาับเรื่อนี้อยู่ เพราะเาเอ็ยัเสียใและิมาับเรื่อที่เิึ้น
ประู่อยๆเปิออเบาๆ เสันไ้ยินเสียสะอื้นอเอวาอย่าัเน อนนี้น้ำาอเาไหลออมาอย่าอัโนมัิ เสันเินเ้าไปอเอวาา้านหลั
"อย่าร้อไห้เลยนะนี" เาพูปลอบประโลมเธออย่าอ่อนโยน แ่ยิ่ปลอบเหมือนว่าเอวาะยิ่ร้อไห้หนัึ้นว่าเิม ผ่านมาสัพัเสียสะอื้น็่อยๆเียบล
"ออไป เอวาไม่อยาเห็นหน้าุ" เสียร่ำไห้เียบหายไป ลายเป็นเสียแ็ทื่อ
"เอวาอย่าทำแบบนี้เลยนะ" เสันับมือเธอไว้แน่น
"ออไป แล้วอย่ามาให้เอวาเห็นหน้าุอี เอวาเือนุแล้วนะ" เสียอเธออนนี้ทำให้เสันเป็นัวลอย่ามา ำว่าเือนืออะไร เธอำลัิะทำอะไรันแน่ เสันไ้แ่ิในใแล้ว็เินออไปเียบๆ
เ้าวันรุ่ึ้นเสันเ้ามาหาเอวาในห้อพัฟื้นอีรั้ อาหารถูวาอยู่รหน้าอเธอ แ่เหมือนว่าเธอยัไม่ไ้แะมัน้วย้ำ
"ทานหน่อยนะ" เสันหยิบ้อนึ้นมาป้อนอาหารให้เธอ แ่เอวาสบัมืออเาออไป ทำให้้อนอาหารลไป้านล่า
"อ๊ายยยย" ู่ๆเธอ็รี๊ออมาเสียั เอวาใ้แนอัวเอวาานอาหารทั้หมที่อยู่บนโ๊ะลมาบนพื้น้านล่า แถมยัโยนหมอนและสิ่อ่าๆใส่เสัน
"ุเป็นอะไรไปเอวา" เสันถามออมา้วยน้ำเสียใ เอวาไม่อบำถามอเา เหมือนว่าเธอำลัะวาสายามอหาบาอย่า
"อย่านะเอวา" เธอำลัะหยิบมีที่เสันหยิบมาเพื่อปอผลไม้ให้ับเธอึ้นมา แล้วร้อไห้ออมา
"เอวาไม่เหลืออะไรแล้ว เอวาอยาายให้มันบๆไป" เธอเอามีมาวาไว้ร้อมืออัวเอ
"ใเย็นๆนะเอวา ุยัมีผม เรายัมีันและัน" เสันพยายามพูเพื่อให้เอวาใเย็นล แล้วเาะเ้าไปแย่มีามืออเธอ
เสียประูถูเปิออา้านนอ ิม แม็์ และเนนี่ มาเยี่ยมเอวาพร้อมันทั้หม แ่เปิประูออมา็เอับเหุาร์ที่น่าใอย่ามา แม็์ทิ้ระเ้าผลไม้ามืออเาลพื้นทันที
"ุเอวาใเย็นๆนะรับ" แม็์่วยพูห้ามเอวาอีน
"พวุสนุันมาไหม่ะ อนนี้แม้แ่ลูอเอวา เอวา็ไม่สามารถรัษาเาไว้ไ้" ประโยนี้ทำให้แม็์ับเนนี่รู้สึผิเป็นอย่ามา หาวันนั้นเาไม่ปล่อยให้เนนี่เ้าไป เรื่อทั้หมนี้็ไม่เิึ้น และถ้าเนนี่ไม่เิวามอิาริษยา เธอ็ะไม่ทำอะไรโ่ๆแบบนั้นเ็า
เสันส่สัาผ่านสายาให้ิมเ้าไปแย่มีามืออเอวาอนที่เธอเผลอ เพราะอนนี้ิมยืนอยู่ใล้เอวามาที่สุ เสันพยัหน้าิม็รีบวิ่เ้าไปแย่มีมาทันที และเสัน็วิ่เ้าไปอเธอ พร้อมลูบผมอเธออย่าอ่อนโยน นเอวาปล่อยโฮออมา
"ฮือ ฮือ อนนี้ีวิเอวาพัไปหมแล้ว ถ้าุสสารเอวา็ปล่อยเอวาไปเถอะ ปล่อยให้เอวามีีวิเรียบ่ายเหมือนเมื่อ่อนเถอะนะ เอวาอร้อ ะให้เอวาราบไหวุ้็ไ้ ปล่อยให้เอวาไ้ใ้ีวิอย่าที่เอวา้อารเถอะ อย่ามายุ่ับเอวาอีเลย" เสันัวาหน้าาไปหม ำออเอวานั้น่าบีบหัวใอเาเหลือเิน
"ุ้อารแบบนั้นริๆเหรอ" เาถามย้ำอีรั้เพื่อวามแน่ใ
"ใ่" เอวาอบออมา้วยเสียหนัแน่น เธอไม่มีวามลัเลใๆแม้แ่น้อย
"ถ้าุ้อารแบบนั้นริๆ ผม็ะทำามำออุ แ่ผมมี้อแม้หนึ่้อ ผมอูแลุนว่าุะออาโรพยาบาลไ้ไหม" น้ำาอเา่อยๆไหลออมา วามเ็บปวำลัถาโถมเ้ามายัหัวใที่อ่อนแออเา
"แล้วแุ่ แ่หลัานั้น เอวาหวัว่าเราะาัน้วยี"
"อือ" เสันพยัหน้าพร้อมใบหน้าที่เปียปอนไป้วยน้ำา
"พวเราออไป้านอัน่อนเถอะ" ิม แม็์ เนนี่ เินออไปอย่าเียบๆ ปล่อยให้ทัู้่ไ้ใ้เวลาอยู่้วยัน
"เลิร้อไห้เถอะนะ" เสันหยิบระาษทิู่มาเ็น้ำาให้เอวา และเ็น้ำาให้ับัวเอ
"นั่รอผมรนี้สัรู่นะ" เสันเินเ้าไปในห้อน้ำ เาเปิ็อน้ำเสียั เพื่อลบเสียร้อไห้อัวเอ อนนี้โลทั้ใบอเาพัไปแล้ว มันำลัะหายไป ีวิหลัานี้เาไม่รู้เลยว่าสามารถำเนินไปไ้ยัไ มันหนัเินะรับไหว
เวลาผ่านไปเือบห้านาที เสัน็เินออมา ้วยใบหน้าที่ำลัฝืนยิ้ม
"ผมะสั่อาหารใหุ้ ุอยาทานอะไรเป็นพิเศษไหม" เอวาส่ายหัวไปมา
"ั้นผมสั่โ๊ร้อนๆใหุ้นะ" เอวาพยัหน้าอบรับ
"ุนอนรอบนเีย่อน เี๋ยวผมะเ็บวา้าวอพวนี้ ห้ามลมานะ" เศษอาหารานระเบื้อ่าๆระัระายไปทั่วห้อ เสันหยิบเศษระเบื้อิ้นให่ึ้นมาทิ้ในถัยะ และหยิบไม้วามาวาเศษอาหาร
"เรียป้าแม่บ้านมา็ไ้นะ" เอวาเสนอวามิเห็นออมา
"ผมทำเอไ้ ไม่เป็นไรหรอ" เสันยิ้มออไปให้เอวา เพื่อให้เธอรู้สึสบายใึ้น
"ั้น็ไ้" เอวานอนูเสันเ็บวาทุอย่าบนพื้น โยที่เธอแอบรู้สึผินิหน่อยที่ทำให้ห้อพัมีสภาพเป็นแบบนี้
"อาหารมาส่แล้วรับ" เวลาพอีเป๊ะับที่เสันทำวามสะอาห้อเสร็ เาเินไปรับอาหาร
"อบุนะรับ"
เสันแะล่ออาหารออมาั้โ๊ะแล้วลามารหน้าอเอวา
"ทานหน่อยนะ" เสันัอาหารแล้วป้อนให้เอวาอย่า่อยๆ
"เ่มา" เาพูมพร้อมยิ้มให้ับเอวา
"ทานอีนินึนะ" เอวาทานอาหารที่เสันป้อนให้นหม เธออยาทำให้เาไม่้อรู้สึเป็นห่ว
"ุเ่มาๆเลยเอวา ั้น็ทานยาแล้วพัผ่อนนะ" เสันหยิบยาที่พยาบาลไ้เรียมเอาไว้ให้ ใส่ไปในมือเล็ๆอเอวา พร้อมยื่นแ้วน้ำเปล่าให้เธอื่ม เสันปรับเีย พร้อมห่มผ้าให้เธอ ่อนที่เอวาะหลับไป
"เอวา เอวา" เสันเรียสิอเอวาให้ลับมา แ่นรหน้า็ไม่ยอมหันหน้ามาหาเาสัที เสันึเินอ้อมเียไปยัอี้านหนึ่
"ออไป" ำแรที่เธอพูออมา้วยน้ำเสียนิ่เรียบและเยาเมื่อเห็นหน้าอเา แ่เสันไม่สนใ เาเินเ้าไปโอบอเธอ แ่ถูเธอผลันสุแร ทำให้เสันลไปนั่ออยู่บนพื้น
"ันบอใหุ้ออไป" น้ำาร่วหล่นลมาาวาทีู่เศร้าโศอเอวา
"ผมอโทษเอวา ผมอโทษ ผมยอมทุอย่าแล้ว" เสันยัเ้าหาเธอเพื่อะโอบอเธอไว้อีรั้
"ออไป๊" เอวาะโนออมาสุเสีย นิม้อเินเ้ามา เพราะสถานาร์อนนี้ไม่่อยีนั
"พี่ว่านายออไป่อนเถอะนะ ให้เอวาใเย็นึ้นหน่อย แล้ว่อยลับมาใหม่" เสันพยัหน้าพร้อมน้ำา แล้วออาห้อไป
"พี่รู้นะว่าเอวาเสียใับเหุาร์นี้มา เสัน็รู้สึไม่่าาเอวาเลยนะ พี่เห็นใเราทัู้่" ิมับมืออเอวาเพื่อปลอบใเธอ
"เอวาอยาอยู่นเียว่ะ"
"โอเ ั้นพัผ่อนนะ ถ้ามีอะไร็เรียพยาบาลไ้เลยนะ" ิมพู่อนะเินออไป
"เอวาพูอะไรับพี่บ้า" เสันถามึ้นมาเพราะเานั่รอิมอยู่หน้าห้อพัฟื้น
"เธอบอว่าอยาอยู่นเียว" สีหน้าอเสันเริ่มัวล เาไม่อยาให้เอวาิมา
"ลับันเถอะ"
"พี่ไปเถอะ ผมะอยู่เฝ้าเอวา ผมะไม่ไปไหนทั้นั้น ผมะไม่ทิ้ให้เอวาอยู่นเียว" ำพูอเสันหนัแน่นมา
"็ไ้ เี๋ยวพี่ะให้เ็เอาเสื้อผ้ามาให้ นาย็อย่าิมาเินไปล่ะ" ิมบไหล่อเสันเบาๆและเินออไป
อนึเสันแอบย่อเ้าไปในห้อพัฟื้นอเอวา เาอยารู้ว่าเธอหลับไปหรือยัหรือว่ายัิมาับเรื่อนี้อยู่ เพราะเาเอ็ยัเสียใและิมาับเรื่อที่เิึ้น
ประู่อยๆเปิออเบาๆ เสันไ้ยินเสียสะอื้นอเอวาอย่าัเน อนนี้น้ำาอเาไหลออมาอย่าอัโนมัิ เสันเินเ้าไปอเอวาา้านหลั
"อย่าร้อไห้เลยนะนี" เาพูปลอบประโลมเธออย่าอ่อนโยน แ่ยิ่ปลอบเหมือนว่าเอวาะยิ่ร้อไห้หนัึ้นว่าเิม ผ่านมาสัพัเสียสะอื้น็่อยๆเียบล
"ออไป เอวาไม่อยาเห็นหน้าุ" เสียร่ำไห้เียบหายไป ลายเป็นเสียแ็ทื่อ
"เอวาอย่าทำแบบนี้เลยนะ" เสันับมือเธอไว้แน่น
"ออไป แล้วอย่ามาให้เอวาเห็นหน้าุอี เอวาเือนุแล้วนะ" เสียอเธออนนี้ทำให้เสันเป็นัวลอย่ามา ำว่าเือนืออะไร เธอำลัิะทำอะไรันแน่ เสันไ้แ่ิในใแล้ว็เินออไปเียบๆ
เ้าวันรุ่ึ้นเสันเ้ามาหาเอวาในห้อพัฟื้นอีรั้ อาหารถูวาอยู่รหน้าอเธอ แ่เหมือนว่าเธอยัไม่ไ้แะมัน้วย้ำ
"ทานหน่อยนะ" เสันหยิบ้อนึ้นมาป้อนอาหารให้เธอ แ่เอวาสบัมืออเาออไป ทำให้้อนอาหารลไป้านล่า
"อ๊ายยยย" ู่ๆเธอ็รี๊ออมาเสียั เอวาใ้แนอัวเอวาานอาหารทั้หมที่อยู่บนโ๊ะลมาบนพื้น้านล่า แถมยัโยนหมอนและสิ่อ่าๆใส่เสัน
"ุเป็นอะไรไปเอวา" เสันถามออมา้วยน้ำเสียใ เอวาไม่อบำถามอเา เหมือนว่าเธอำลัะวาสายามอหาบาอย่า
"อย่านะเอวา" เธอำลัะหยิบมีที่เสันหยิบมาเพื่อปอผลไม้ให้ับเธอึ้นมา แล้วร้อไห้ออมา
"เอวาไม่เหลืออะไรแล้ว เอวาอยาายให้มันบๆไป" เธอเอามีมาวาไว้ร้อมืออัวเอ
"ใเย็นๆนะเอวา ุยัมีผม เรายัมีันและัน" เสันพยายามพูเพื่อให้เอวาใเย็นล แล้วเาะเ้าไปแย่มีามืออเธอ
เสียประูถูเปิออา้านนอ ิม แม็์ และเนนี่ มาเยี่ยมเอวาพร้อมันทั้หม แ่เปิประูออมา็เอับเหุาร์ที่น่าใอย่ามา แม็์ทิ้ระเ้าผลไม้ามืออเาลพื้นทันที
"ุเอวาใเย็นๆนะรับ" แม็์่วยพูห้ามเอวาอีน
"พวุสนุันมาไหม่ะ อนนี้แม้แ่ลูอเอวา เอวา็ไม่สามารถรัษาเาไว้ไ้" ประโยนี้ทำให้แม็์ับเนนี่รู้สึผิเป็นอย่ามา หาวันนั้นเาไม่ปล่อยให้เนนี่เ้าไป เรื่อทั้หมนี้็ไม่เิึ้น และถ้าเนนี่ไม่เิวามอิาริษยา เธอ็ะไม่ทำอะไรโ่ๆแบบนั้นเ็า
เสันส่สัาผ่านสายาให้ิมเ้าไปแย่มีามืออเอวาอนที่เธอเผลอ เพราะอนนี้ิมยืนอยู่ใล้เอวามาที่สุ เสันพยัหน้าิม็รีบวิ่เ้าไปแย่มีมาทันที และเสัน็วิ่เ้าไปอเธอ พร้อมลูบผมอเธออย่าอ่อนโยน นเอวาปล่อยโฮออมา
"ฮือ ฮือ อนนี้ีวิเอวาพัไปหมแล้ว ถ้าุสสารเอวา็ปล่อยเอวาไปเถอะ ปล่อยให้เอวามีีวิเรียบ่ายเหมือนเมื่อ่อนเถอะนะ เอวาอร้อ ะให้เอวาราบไหวุ้็ไ้ ปล่อยให้เอวาไ้ใ้ีวิอย่าที่เอวา้อารเถอะ อย่ามายุ่ับเอวาอีเลย" เสันัวาหน้าาไปหม ำออเอวานั้น่าบีบหัวใอเาเหลือเิน
"ุ้อารแบบนั้นริๆเหรอ" เาถามย้ำอีรั้เพื่อวามแน่ใ
"ใ่" เอวาอบออมา้วยเสียหนัแน่น เธอไม่มีวามลัเลใๆแม้แ่น้อย
"ถ้าุ้อารแบบนั้นริๆ ผม็ะทำามำออุ แ่ผมมี้อแม้หนึ่้อ ผมอูแลุนว่าุะออาโรพยาบาลไ้ไหม" น้ำาอเา่อยๆไหลออมา วามเ็บปวำลัถาโถมเ้ามายัหัวใที่อ่อนแออเา
"แล้วแุ่ แ่หลัานั้น เอวาหวัว่าเราะาัน้วยี"
"อือ" เสันพยัหน้าพร้อมใบหน้าที่เปียปอนไป้วยน้ำา
"พวเราออไป้านอัน่อนเถอะ" ิม แม็์ เนนี่ เินออไปอย่าเียบๆ ปล่อยให้ทัู้่ไ้ใ้เวลาอยู่้วยัน
"เลิร้อไห้เถอะนะ" เสันหยิบระาษทิู่มาเ็น้ำาให้เอวา และเ็น้ำาให้ับัวเอ
"นั่รอผมรนี้สัรู่นะ" เสันเินเ้าไปในห้อน้ำ เาเปิ็อน้ำเสียั เพื่อลบเสียร้อไห้อัวเอ อนนี้โลทั้ใบอเาพัไปแล้ว มันำลัะหายไป ีวิหลัานี้เาไม่รู้เลยว่าสามารถำเนินไปไ้ยัไ มันหนัเินะรับไหว
เวลาผ่านไปเือบห้านาที เสัน็เินออมา ้วยใบหน้าที่ำลัฝืนยิ้ม
"ผมะสั่อาหารใหุ้ ุอยาทานอะไรเป็นพิเศษไหม" เอวาส่ายหัวไปมา
"ั้นผมสั่โ๊ร้อนๆใหุ้นะ" เอวาพยัหน้าอบรับ
"ุนอนรอบนเีย่อน เี๋ยวผมะเ็บวา้าวอพวนี้ ห้ามลมานะ" เศษอาหารานระเบื้อ่าๆระัระายไปทั่วห้อ เสันหยิบเศษระเบื้อิ้นให่ึ้นมาทิ้ในถัยะ และหยิบไม้วามาวาเศษอาหาร
"เรียป้าแม่บ้านมา็ไ้นะ" เอวาเสนอวามิเห็นออมา
"ผมทำเอไ้ ไม่เป็นไรหรอ" เสันยิ้มออไปให้เอวา เพื่อให้เธอรู้สึสบายใึ้น
"ั้น็ไ้" เอวานอนูเสันเ็บวาทุอย่าบนพื้น โยที่เธอแอบรู้สึผินิหน่อยที่ทำให้ห้อพัมีสภาพเป็นแบบนี้
"อาหารมาส่แล้วรับ" เวลาพอีเป๊ะับที่เสันทำวามสะอาห้อเสร็ เาเินไปรับอาหาร
"อบุนะรับ"
เสันแะล่ออาหารออมาั้โ๊ะแล้วลามารหน้าอเอวา
"ทานหน่อยนะ" เสันัอาหารแล้วป้อนให้เอวาอย่า่อยๆ
"เ่มา" เาพูมพร้อมยิ้มให้ับเอวา
"ทานอีนินึนะ" เอวาทานอาหารที่เสันป้อนให้นหม เธออยาทำให้เาไม่้อรู้สึเป็นห่ว
"ุเ่มาๆเลยเอวา ั้น็ทานยาแล้วพัผ่อนนะ" เสันหยิบยาที่พยาบาลไ้เรียมเอาไว้ให้ ใส่ไปในมือเล็ๆอเอวา พร้อมยื่นแ้วน้ำเปล่าให้เธอื่ม เสันปรับเีย พร้อมห่มผ้าให้เธอ ่อนที่เอวาะหลับไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น