ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพื่อนซี้สี่ขา กับ ระบบสุ่มกาชาสุดเจ๋ง

    ลำดับตอนที่ #8 : คืนแรกแต่สุ่มก่อน

    • อัปเดตล่าสุด 15 ก.ย. 67


    ราตรีนี้ยาวนานกว่าทุกครา นภามืดมนหม่นหมองไร้แสงของจันทรา ทว่ากับมีเสียงร้องโหยหวนของผู้คนมากมาย จนเกิดความวุ่นวายหนีตายกันแตกตื่น 

    เมื่อมีตัวประหลาดคล้ายคลึงคน ไล่กัดกินผู้คนอย่างบ้าคลั่งในหลายพื้นที่ หลายคนเจ็บปวดถูกกัดกินฉีกเนื้อทั้งเป็น ไม่ว่าชายหรือหญิงต่างตกอยู่ในความหวาดกลัว ทั่วทุกพื้นที่มีแต่คนวิ่งหนีตาย หาหนทางเอาชีวิตรอดในค่ำคืนนี้

    มีเสียงดนตรีเบาๆผ่อนคลายอารมณ์ภายในบ้านสองชั้นหลังหนึ่ง โทมัสนั่งจัดเข้าของที่ปล้นมาเมื่อตอนกลางวันอย่างไร้กังวล จนอัดเต็มห้องนอนในชั้นสอง

     แบ่งออกเป็นสี่มุมมีทางเข้าออกเล็กน้อย มุมแรกอาหารแห้งหลากหลาย และมุมที่สองเป็นน้ำเปล่ารวมน้ำหวาน มุมที่สามมีแต่ขนมกองใหญ่และสุดท้าย มุมข้าวสารกองโต

    "รู้สึกดีเมื่อมีอาหารอยู่เต็มห้อง" รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า

    โทมัสยิ้มระรื่นเดินออกไปจากห้องเก็บของอย่างช้าๆอารมณ์ดี ในคลังเก็บของตอนนี้ก็โล่งไปแล้วราวยี่สิบเมตร สิ่งที่จะเน่าเสียอาหารสดก็เก็บเอาไว้ในคลังและอาหารแห้งอีกบางส่วน เผื่อเหตุฉุกเฉิน ส่วนใหญ่ของสำคัญจะเก็บเอาไว้ในคลัง เช่นทองคำรวมถึงอุปกรณ์อื่นๆที่จำเป็น

    "โมจินอนแล้วงั้นเหรอ.. ? " 

    โมจิเหมือนจะเหนื่อยล้า นอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มหลับปุ๋ย คงเป็นเพราะแปลงร่างเป็นสิงโตในตอนกลางวันและเดินทางไกล พอกินข้าวเสร็จก็วิ่งเข้าห้องนอน

    "ปิดเครื่องปั่นไฟก่อนดีกว่า เปลืองน้ำมัน" 

    โทมัสพึมพำปิดเครื่องปั่นไฟ แล้วถือตะเกียงเดินไปตรวจสอบบนด่านฟ้า รอบนอกมืดมัวเหมือนไฟดับเป็นวงกว้าง แถวนี้มีเพียงแค่บ้านเขาเท่านั้น ที่มีแสงไฟบนรั้วกำแพง เพราะปั่นไฟเก็บไว้ในแบตเตอรี่ คงจะอยู่ได้อีกหลายชั่วโมง พรุ่งนี้ค่อยติดตั้งแผงโซล่าเซลล์ 

    เมื่อมองดูเก้าอี้ก็มีแต่หิมะขาว รีบยกเทก่อนค่อยนั่งลง แล้วนำขนมออกมาวางบนโต้ะพร้อมกับไวน์องุ่นที่ปล้นมา มันได้ฟีลเมื่อมีแสงตะเกียงไฟสีทองอ่อนๆสลัวๆ ค่อยๆจิบไวน์เบาๆ

    "วิวไม่ค่อยดีเลยแฮะ มีแต่ซอมบี้" ด้านนอกมีพวกซอมบี้วิ่งกันอยู่หลายตัว เหมือนพวกมันจะเพิ่มจำนวนมากขึ้น ไม่รู้ตายไปกี่คนในคืนนี้

    "เห้อ ช่วยไม่ได้สุ่มของดีกว่าเรา เพื่อความปลอดภัย" 

    โทมัสแบ่งแลกทองส่วนหนึ่ง ได้มาหนึ่งแสนแต้มกาชา ไม่รู้คืนนี้จะโชคดีหรือเปล่า สภาพแวดล้อมมืดมนยังไงก็ไม่รู้ ลองไปก่อนชุดแลกหนึ่งหมึ่นแต้มกาชาแดง

    [แต่นแต้น] คุณโชคดีได้รับกระดาษทิชชู่ 6 แพ๊ก (แพ๊กละ6ชิ้น)

    คุณได้รับยาดมชื่นใจ 2 แถว (แถวละ12อัน)

    คุณได้รับข้าวหน้าเนื้อเซ็ด 2 ชุด (ชุด3ชิ้น)

    "เปิดมาก็เกรือแล้ว หมื่นแต้มเลยนะนั่น" 

    โทมัสสูดยาดมย้อมใจให้สดชื่น จะยอมแพ้ไปแบบนี้ได้ยังไงกัน จึงตัดสินใจขั้นเด็ดขาดแลกทองทั้งหมดที่ปล้นมาทั้งสี่ร้านใหญ่ พอดูแต้มแล้วก็น่าตกใจเป็นอย่างมาก 

    มันมีอยู่ยี่สิบล้านแต้มกาชาแดง หากคำนวนคร่าวๆคงจะสุ่มได้สักสองพันครั้ง แต่วันนี้โชคไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก สุ่มไปก่อนยี่สิบครั้งแบบรวดเดียว

    [แต่นแต้น] คุณได้รับยาต้านไวรัส 3 ชิ้น (เปิดดูในคลัง)

    คุณได้รับน้ำยาฟื้นฟูรักษาระดับหนึ่ง 1 หลอด

    คุณได้รับสเต็กเนื้อย่างสุก 4 ชุด (ชุดละ6ชิ้น)

    คุณได้รับข้าวมันไก่ 5 ชุด (ชุดละ4กล่อง)

    คุณได้รับกระสุนปืนกล 7.62 มม 2 กล่องใหญ่ (1กล่องมี2000นัด)

    คุณได้รับสกิลต่อสู้นินจุสึ 1 ชิ้น (เมื่อฉีดออกจะได้รับความสามารถ***)

    คุณได้รับระเบิดมือ 3 เซ็ด (เซ็ดละ3ลูก)​

    คุณได้รับชุดโค้ชป้องกันสีดำระดับหนึ่ง 1 ชุด(โค้ชสีดำป้องกันในระดับหนึ่ง เมื่อส่วมใส่สามารถทำให้ชุดล่องหนได้ และต้านทานความร้อนเย็น)​

    ---------

    "อืมม..แบบนี้สิที่เขาเรียกว่าของดี" 

    โทมัสคลี่ยิ้มรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก ที่ไม่ได้ยาดมเหมือนครั้งก่อน ก่อนอื่นก็จิบไวน์ฉลองให้กับของที่ได้มาในค่ำคืนนี้ สุ่มวันละเล็กละน้อยสุ่มมากไปก็ไม่ค่อยดี เดี๋ยวผิดหวัง 

    เพื่อความปลอดภัย ลุกขึ้นบรรจุกระสุนปืนกลเอาไว้ก่อน เผื่อมีเหตุฉุกเฉิน แล้วกำหนดโปรแกรมเอาไว้ในหัวแบบจริงจัง เพื่อไม่ให้มันยิงมั่วไปโดนคนอื่น ตอนนี้ให้มันหมุนไปมาเท่านั้น

     เพราะมันสามารถสั่งการในหัวได้โดยตรง หากสั่งให้ยิงในตอนนี้ก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่นัก พวกซอมบี้อาจจะวิ่งมาหากันเป็นฝูงใหญ่ แถมยังต้องสั่งการไม่ให้มันยิงโมจิอีกด้วย

    "ป้อมปืนนี้ก็แปลกทั้งที่ไม่มีไฟฟ้ามันกับหมุดได้เองเฉย" 

    โทมัสนั่งลงเก้าอี้ต่อ เพราะไม่รู้ว่ามันทำงานอย่างไร หรือมันอาจจะเป็นเพราะของในระบบ ไม่ก็ติดตั้งอยู่ในเขตบ้านที่เขาครอบครองไว้ มันถึงได้ทำงานได้เองโดยไม่ต้องใช้ไฟฟ้า

    เมื่อลองเอาแผ่นสกิลออกมาฉีกดู มันก็มีข้อมูลภาพวิธีการต่อสู้ราวกับนินจา หลั่งไหลเข้ามาในหัวมากมายหลายกระบวนท่า ไม่ต่างจากภาพฉายโฮโลแกรมเลยสักนิด 

    "สวมชุดไว้ด้วยดีกว่า เพื่อความปลอดภัย"

     โทมัสพึมพำอย่างรอบคอบ สวมใส่ชุดโค้ชสีดำที่ได้จากระบบมาเอาไว้ก่อน แล้วให้มันล่องหนหายไป จะได้เก็บเอาไว้เป็นไพ่ลับไพ่ตาย​

    เมื่อหยิบมือถือออกมาดูก็ดึกมากแล้ว คืนนี้คงทำอะไรไม่ได้มากนัก รีบกลับไปนอนในเตียงอุ่นๆก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ทีหลัง..
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×