เพื่อนซี้สี่ขา กับ ระบบสุ่มกาชาสุดเจ๋ง

ลำดับตอนที่ #4 : เจ้าของพื้นที่​

เช้าวันที่สองของวันใหม่เจ็ดนาฬิกา​เวลาโลก ก่อนจะถึงวันหายนะ โทมัส​เดินออกจากห้องน้ำหลังจากล้างหน้าแปลงฟัน ไล่จัดแจงถ้วยชามเป็นข้าวหมูแดงในเช้าวันนี้ และนมสดรสหวานพอดีไม่น้อยไม่มากจนเกินไป

"โมจิ มากินข้าวได้แล้ว" โทมัส​เปล่งเสียง​เรียกที่ดัง เมื่อคืนดึกไปหน่อยโมจิตื่นสายในวันนี้

โมจิตวัดหัวฉับพลัน​ เมื่อได้ยินเสียง​เรียกร้อง รีบวิ่งไปหาในทันที "โฮ่งๆ"

"ไม่ต้องมาเห่าเลย ตื่นสายนะนายเนี่ย รีบกินข้าวก่อนเลย เดี๋ยวช่างจะมาแล้ว" โทมัส​ดุเล็กน้อย วันหลังโมจิจะได้ไม่ตื่นสาย

หลังจากกินข้าวเสร็จ​ช่างก็มาพอดี โทมัส​เอาเก้าอี้​ชายหาดไปนอนนอกบ้านพร้อมกับโมจิ นอนรอคอย​พวกเขาต่อเติมในส่วนต่างๆที่ยังคงเหลือ​อยู่ 

ระหว่าง​ที่รอคอย​ ก็เปิดดูระบบไปพลาง วันนี้ได้รับกาชาฟรีมาอีกหนึ่งใบ รวมอันเก่าก็เป็นสองใบแล้ว กดสุ่มใบหนึ่งก่อน

[แต่นแต้น]​ คุณ​โชค​ดีได้รับแผ่นสกิลระดับหนึ่ง ร่างจำแลง​สิงโต​ทองคำ 1 ใบ (เมื่อฉีกแผ่นสกิลออก สามารถ​แปลง​กายเป็นสิงโตทองคำได้ดั่งใจนึก ในระยะ​เวลา 1 ชั่วโมง​ คูลดาวน์ 1ชั่วโมง)​

"แปลงร่าง​เป็นสิงโต​งั้นเหรอ อืมม.. น่าจะเป็นของดีเก็บเอาไว้ก่อน" ตอนนี้ยังใช้มันไม่ได้มีคนมากจนเกินไป โทมัส​หลับตาลงคร่าเวลา เพราะ​ยังง่วงนอน​อยู่​ในตอนนี้

หมู่เมฆล่องลอยไปมา ตะวันเปล่งแสงเจิด​จ้าเหนือ​หัว บ่งบอก​เวลายามเที่ยงตรง

"น้องชาย ที่เหลือ​เสร็จ​หมดแล้วล่ะ" นายช่างร่างใหญ่​เขย่าตัวปลุกเบาๆ ขมวดคิ้ว​สงสัย​เขาหลับไปได้ยังไงกัน ทั้ง​ที่มันเสียง​ดังมากมายตั้งขนาดนั้น

โทมัส​ลุกขึ้นมาขยี้ตา​เบาๆน้ำเสียง​อ่อนเพลีย​ "เสร็จ​แล้วงั้นเหรอครับ ทั้งหมดราคาเท่าไหร่งั้นเหรอเดี๋ยว​ผมจะไปเอาเงินมาให้"

"ความจริงต่อเติม​ส่วนอื่น​ๆราคาไม่มาก แต่ที่แพงคงเป็นประตูเหล็ก​กันกระสุน​หลายบาน ซื่งน้องชายทำหลายอย่าง พี่ชายลดให้เหลือเพียง​หกหมึ่น​ดอลลาร์เท่านั้น​" เขายืนกอดอกท่าทางน่าเชื่อถือ​

"เดี๋ยว​ผมขอตรวจดูครู่หนึ่ง​นะครับ แล้วจะไปเอาเงินมาให้" 

โทมัส​รีบลุกไปตรวจสอบ​รอบบ้าน หลายสิ่งไม่มีที่ติ รั้วกำแพงถูกเสริมด้วยเหล็ก​แหลมสูงขึ้นไปหนึ่งเมตร​ ตลอดแนวกำแพงรั้ว ส่วนประตู​หน้าบ้านและหลังบ้าน

 ก็เป็นแผ่นเหล็ก​หนาแข็งแกร่ง​ทนทาน​ แถมประตู​ทางเข้าบ้านขนาดใหญ่​ ก็เป็นแผ่นเหล็ก​แบบเดียว​กัน แต่เป็นสองบานดึงเข้ามาล็อก​ภายใน มีกลอนอยู่สีอัน

 และรูเล็กหนึ่งรูสำหรับ​มองดูด้านนอก​ และประตู​คนเข้าออกขนาดเล็ก​ เป็นแผนเหล็กเหมือนกัน​ มีหนึ่งรูสำหรับ​ล้วงมาเปิดกุนแจ 

แถมหน้าต่างด้านล่างก็โอเค ถูกเสริม​ด้วยกรงเหล็ก​แข็งแรง​ โทมัส​เข้าไปนับตังค์​ในบ้านครู่หนึ่ง แล้วเดินเอาเงินออกไปให้เขา

"นี่ครับเงินสดหกหมึ่นสองพันดอลลาร์​ อีกสองพันเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ"

"ขอบคุณ​น้องชาย" นายช่างร่างใหญ่​รับเงินด้วยรอยยิ้ม ​แล้วเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความสงสัย​

"พี่อาจจะถามล่วงเกินไปเล็กน้อย แต่น้องชายต่อเติมบ้านใส่ประตู​เหล็ก​แบบนี้ไว้ป้องกันโจนงั้นเหรอ หรือว่าตัวอะไร"

โทมัส​หลับตากอดอกน้ำเสียง​จริงจัง.. 

"ความจริงแล้วพ่อผมอยู่ในนาซ่า พ่อผมได้บอกความรับมาว่า.." เขาบอกเหมือนกับพี่สาวในธนาคาร​ไม่มีผิดเพี้ยน​

เหล่านายช่างต่างยืนทำหน้าตกใจ เมื่อได้ยินน้องชายเจ้าของบ้านเล่ามาอย่างจริงจัง​

"โลกจะเกิดภัยพิบัติ​งั้นเหรอ มันเกินที่จะเชื่อ​ถือ แต่เห็นน้องชายต่อเติมบ้านขนาดนี้ พี่คงต้องรีบถอนเงินทั้งหมด ไปซื้อของมากักตุน​ไว้ซะแล้ว พี่ชื่อโจเซฟ​ หวังว่าจะมีชีวิต​รอดหลังจากนี้" 

โจเซฟ​ชายร่างใหญ่​ ยกมือขวาทำความรู้จัก​ด้วยความจริงใจ​

"ผมโทมัส​พี่คงรู้จักแล้ว หวังว่าพวกเราจะได้พบกันอีก" โทมัส​คลี่ยิ้มยกมือขวาจับมือด้วยความยินดี​ ที่ได้รู้จักสหายก่อนหายนะ

"ไปพวกเรารีบไปลาออกจากงาน แล้วเบิกเงินกลับบ้านกันเถอะ​" โจเซฟ​เรียกลูกทีม​ด้วยน้ำเสียงที่​จริงจัง​ เร่งรีบขึ้นรถขับออกไปพร้อมกับลูกทีม​ในทันที

โทมัส​คลี่ยิ้มน้อยๆ "ทีนี้ก็เหลือ​แค่พวกเราแล้วล่ะโมจิ"

"โฮ่งๆ" สิ้นเสียง​โมจิได้เพีย​งชั่ว​ครู่..

โทมัส​ปิดประตู​เหล็ก​หน้าบ้านล็อกกลอนทั้งสี่อัน แล้วเอากระดาษ​สกิลออกมาฉีกดูหนึ่งแผ่น

[ติ้ง]​ ฟังก์ชัน​เสริมเพิ่มใหม่​บันทึก​ลงในระบบ :เจ้าของเขตแดนระดับ1 รัศมี​หนึ่งไร่  *​ทุกสิ่งภายในอาณา​เขตพื้นที่จะแข็งแกร่ง​ขึ้น10% ฟื้นฟู​ความเสียหาย​ด้วยตัวเอง 10% การก่อสร้าง​ต่อเติม​ความเร็ว​เพิ่มขึ้น 10% ความสามารถ​และพื้นที่จะสูงขึ้น เมื่อสกิลเลเวลอัพ*

(เมื่อใช้สิทธิ์​ครอบครอง​เป็นเจ้าของพื้นที่ จะสามารถ​ติดตั้ง หรือสั่งการ​อุปกรณ์อาวุธ​ต่าง​ได้ดั่งใจนึก )​

"นี่มันของระดับสูง​นี่หว่า โชคดี​เข้าให้แล้วเรา" 

โทมัส​ยิ้มระรื่น​ด้วยความดีใจ พลันตบลงพื้นยืนยัน​เป็นเจ้าของพื้นที่ จู่ๆก็มีลมตีออกเป็นคลื่นวงแหวน​ใต้มือของเขา แล้วก็หายไป แต่ทุกส่วนของบ้านก็ยังอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง​

"เท่านี้ก็เสร็จ​แล้วงั้นเหรอ"

โทมัส​หลับตาลงไม่ค่อยเข้า​ใจเท่าไหร่นัก มันจะเป็นยังไงคงต้องรอดูในวันที่สี่ ยังมีสกิล​อีกแผ่นหนึ่งที่พึ่งได้มาวันนี้ มันคงไม่เหมาะสม​กับเขาเท่าไหร่นัก พลางยื่นให้สหาย​

"โมจิลองกัดนี่ดูหน่อยสิ"

"โฮ่ง​ๆ" โมจิกระโดด​กัดแผ่นบางๆจนขาดออกเป็นชิ้นๆ แล้วส่ายหัวไปมาเมื่อมีบางสิ่งเข้ามาในหัว..