คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ครูฝึกหน่วยรบพิเศษ
นอายฝั่ทะเลให่ เหนือฟ้านภาสูหลายี่โลเมร เสันนั่อยู่ภายในเฮลิอปเอร์ลำหนึ่ รุ่นยูเอส แบล็ฮอว์ มันรู้สึื่นเ้นนิหน่อย เมื่อไ้นั่เฮริอปเอร์อทหารในรั้แร
้านในว้าพอัว แ่็มีเพียสี่นเท่านั้น สอในสี่เป็นพลับ ส่วนที่เหลือ็เป็นปู่เทียนและัวเานั่นละฝั่ัน ึเอ่ยถาม้วยวามสสัย
"พวเราะไปที่ไหนันเหรอรับ แล้วผม้อไปเป็นรูทหารใหม่หรือว่าอะไร"
เป่าเทียนยมือออทำหน้าริั "พวเราะไปบนเาะแห่หนึ่ในลาทะเล หลานะ้อไปเป็นรูฝึหน่วยรบพิเศษ"
"หา..!"
เสันเบิาโ้วยวามใเป็นอย่ามา ที่เยิเอาไว้มันไม่ใ่แบบนี้ มันเินอบเที่ิเอาไว้มา ทีแร็นึว่าะไปเป็นรูฝึทหารใหม่อะไรแบบนั้น แ่อนนี้มันับเหนือวามาหมายมานเินไป
"ผมเป็นเพียแ่นธรรมา ไม่มียศทาทหาร หาไปฝึให้ับหน่วยรบพิเศษมันะไม่มีปัหาอะไรเหรอรับ"
เป่าเทียนส่ายหัวไปมา "เรื่อนั้นไม่มีปัหา ปู่ไ้ส่้อมูลอหลานบาส่วนไปที่เาะแล้ว อนนี้หลานไ้รับำแหน่เป็นทาาร ให้เป็นรูฝึสอนพิเศษ ไม่ำเป็น้อใ้ยศราบนเาะแห่นั้น หลาน็สามารถสัสอนทหารในเาะนั้นไ้ ไม่ว่า่าเอหรือ่าโท อะไร็แล้วแ่ หลาน็อย่าไ้เว้น อย่าไ้เรใ"
"แบบนั้นมันะีเหรอรับปู่"
เท่าที่รู้ือ่าเอ่าโทมันไม่ใ่ทหารปลายแถว แล้วะให้เ็มัถยมปลายไปเป็นรูฝึสอนทุบีแบบนั้น มันะีริๆเหรอ? เสัน้อมอปู่เทียนเป็นัวลใ
" หลานไม่ำเป็น้อัวลอะไร หามีใรไม่เื่อฟั ัำสั่็ทุบีไปเลย หามีทหารแ็แร่เพิ่มมาึ้น บ้านเมือ็ะปลอภัยยิ่ึ้นไปอี"
เป่าเทียนเอื้อมมือวาไปบไหร่หลานายเสันเบาๆ พลาลี่นยิ้มน้อยๆ หลานายนั้นมีวามสามารถยาเินะหยั่ถึ หาฝึให้ับหน่วยรบพิเศษละ็ ผลลัพธ์ที่ไ้เินินนา
"ูเหมือนว่าหลานะมีอยู่สอื่อ ปู่เห็นอนที่ส่เอสารไป หลานะไ้รับยศราเป็นทาาร เมื่อลับออาเาะไป ส่วนื่อทาทหารหลานะใ้ื่อหน้าหรือื่อหลั หาเลือไปแล้ว ะไม่สามารถเปลี่ยนลับไ้อี"
เสันลูบ้ารุ่นิรู่หนึ่.. " เอาเป็น ริวเฮ...ใ้ื่อนี้็แล้วันรับ" มัน็นานมาแล้วที่ไม่ไ้ใ้ื่อนี้ ใ้สัหน่อย็ีเหมือนัน
เสันหลับาลยับมือเ้าไปใ้เสื้อ ะใ้เวลาสัพัว่าะไปถึที่หมาย แ่ะให้นั่รออยู่เยๆ ็ะเสียเวลาไปโยเปล่าประโยน์ แอบื้อหินวิาระับลาสิบ้อน สิบล้านหยวน
พลาำหินูับฝึปรือ ไปทีละนิ ทีละ้อน ระแสพลัในหินมีมามาย ทว่ามันลับนุ่มนวลราวับลำธานไหลเบาๆ มันแ่าาโอสถที่มีพลัานรุนแร เรี้ยวราและุร้าย ไม่นานนั
เมื่อเสันลืมาอีรั้ ็มาถึที่หมาย เฮลิอปเอร์่อยๆลอบนเาะแห่หนึ่ พลาแลมอผ่านระรวสอบสภาพแวล้อมโยรวมเอาไว้่อนร่าวๆ
พื้นที่ส่วนให่ ูเหมือนะเป็นป่าทึบุนเา เป็นเาะที่ให่พอัว ไม่มีบ้านหรือึ เห็นมีแ่เ้นทหารไม่ี่หลัเท่านั้นเสันหลับาลิในหัว
'สถานที่ฝึหน่วยรบพิเศษ ็ะเป็นแบบนี้ล่ะนะ'
เป่าเทียนลุึ้นแล้วบอล่าว "ที่แห่นี้มีหน่วยสื่อสาร ไว้อยประสานานอยู่สอสามน หามีอะไรหลาน็สามารถแ้ให้ับพวเาไ้เลยนะ"
"เี๋ยวพวเาะนำหลานไปหาพวทหารที่รออยารฝึฝน เมื่อถึเวลานั้นปู่ะลับมารับ" เป่าเทียนลี่ยิ้มาๆพลาวามือบนไหร่หลานายเสันเบาๆ เริ่มเป็นห่วพวทหารเล็น้อย
"หวัว่าหลานายะไม่ลมือหนัถึายนะ"
"ผมะพยายามยั้มือเอาไว้รับ แล้วพบันใหม่" เสันเินลาเฮลิอปเอร์้วยรอยยิ้มั่วร้าย ะไปทำแบบนี้นไ้อย่าไรัน
"ทั้หมร ทำวามเารพรูฝึพิเศษ ริวเฮ รับผม"
น้ำเสียุัน อนายทหารรลาหนึ่ในสามน ท่าทายืนรวันทยาหัถ์ พร้อมับอีสอทหารหิาย
"อะเอ่อ สวัสีรับ" เสันยืนรแบบธรรมาประหม่าเล็น้อย ไม่่อยรู้เรื่อราวเี่ยวับทหารมาเท่าไหร่นั รีบเอ่ยถามไป่อน
"แล้วพวทหารที่ะให้ฝึ อยู่ไหนั้นเหรอรับ พาผมไปไ้เลย"
"ามพวผมมาเลยรับ รูฝึริวเฮ"
นายทหารรลาสาวเท้าเินนำทาไปในป่าทิศใ้ ทว่าอีสอน็เินามประบ้ายวา พาันรุ่นิสสัย และแปลใในัวรูฝึนใหม่ไม่่าันเท่าไหร่นั
'เ็มัถยมปลายเป็นรูฝึไ้้วยเหรอ? ูท่าน่าะมาเพราะเส้นสายที่ให่โ ะ้อูแลเ็นนี้สัเล็น้อย หาถูพวทหารทุบีนายไปะมีปัหาให่แน่'
ทหารหิ้าน้าย เินไปพลาเล่ารายละเอียให้ฟัไปพลา
"เาะแห่นี้มีหน่วยรบพิเศษอยู่สามหน่วย ลำับหนึ่แ่แร่ที่สุหน่วยพยั์โลันร์ และหน่วยสอเ้าเวหาปีโลหิ ส่วนรูฝึริวเฮ ะ้อฝึหน่วยที่สาม ลุ่มหมาป่าเา มีอยู่สิบน ้านหน้านี้ "
"ให้พวเราอยู่อย่วยเหลือไหมรับ ท่านรูฝึริวเฮ" นายทหารประบ้าย หันมอ้วยวามัวลใ เาอาะไ้รับบาเ็บ
"ไม่ำเป็นหรอรับ พวุับไปันเถอะ ผมัารไ้ไม่มีปัหาอะไร"
เสันพู้วยน้ำเสียเ้ม ทำหน้าริัใหู้เหมือนเป็นรูฝึเล็น้อย พลาวาสายาประเมินสภาพร่าายอทั้สิบนเอาไว้่อน
แ่ละน้อมอมาราวับะินเลือเนื้อ นั่ระายัวันอยู่บนพื้นโยรอบ เท่าทีู่ร่าวๆ ะมีอายุ่วยี่สิบปี ถึสามสิบปีึ้นไป ูๆแล้ว็มีอยู่หลายสันาิำเนิ ะมาเิในประเทศนี้ ่อนที่ะเริ่มฝึสอน ้อทำสิ่นี้่อน
"หลายนอาะสสัยใร่รู้ ทำไมผมถึไ้มาเป็นรูฝึ หาพูไป็ะเสียเวลา ใรอยาะรู้็เ้ามาถามู้วยัวเอ" เสันพูท้าทาย ยืนนิ่มือไว้หลั ท่าทาเยือเย็นสุุม
ความคิดเห็น