เพื่อนซี้สี่ขา กับ ระบบสุ่มกาชาสุดเจ๋ง

ลำดับตอนที่ #11 : เย็นนี้เบาๆ

เพียงไม่นานหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย โทมัสก็มานั่งบนด่านฟ้าจัดแจงอาหารเป็นข้าวหมูแดง พร้อมกับขนมและน้ำหวานหลายอย่าง

"โมจิอาเธอร์ ได้เวลากินข้าวแล้ว" โทมัสเปล่งเสียงเรียกที่ดัง นั่งรอคอยกินอาหารเย็น​

"กำลังไปครับพี่.. " 

อาเธอร์เร่งรีบวิ่งขึ้นไปบนด่านฟ้า พร้อมกับโมจิเพื่อนใหม่ด้วยรอยยิ้มที่สดใส พอขึ้นมาถึงด้านบน ก็เห็นพี่ชายนำอาหารออกมาวางมากมาย

"ว้าว..มีขนมด้วย ผมกินได้หรือเปล่าครับพี่"

โทมัสคลี่ยิ้มเล็กน้อยๆ "ต้องได้อยู่แล้วละ แต่หลังจากกินข้าวนะ มากินข้าวกันก่อน " 

"โอเคครับพี่" อาเธอร์นั่งลงกินข้าวอย่างเชื่อฟัง

"โมจิก็กินเยอะๆจะได้แข็งแรง" โทมัสลูบหัวโมจิเบาๆแล้วเพิ่มข้าวให้โมจิไปอีกสองชุด ด้วยรอยยิ้ม

ระหว่างสองคนหนึ่งหมา ทานอาหารร่วมกัน ต่างมีเสียงพูดคุยกันสนุกสนานเฮฮา ระหว่างทานอาหาร หมาก็เปล่งเสียงหมา คนก็เปล่งเสียงคน มั่วกันไปหมด

"พี่ชายอยู่กับโมจิเท่านั้นงั้นเหรอครับ" อาเธอร์จ้องหน้าพี่ชายด้วยความแปลกใจ เพราะไม่เห็นมีใครอื่นในบ้านนี้เลย

"พี่อยู่สองคนกับโมจิเท่านั้น พ่อแม่พี่จากไปแล้วเมื่อปีก่อน" โทมัสพูดน้ำเสียงเบาขณะดูโมจิกินข้าว หากไม่มีโมจิก็คงจะเหงามาก

"เอ่อ.. ขอโทษครับที่ผมถามออกไป.." อาเธอร์ทำหน้าเศร้ารู้สึกแย่ ที่ตนถามในสิ่งไม่ควรถาม

"จะขอโทษทำไม น้องไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย พี่มีขนมมากมายกินได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ" 

โทมัสคลี่ยิ้มจางๆ พลางลูบหัวอาเธอร์เบาๆด้วยความเอ็นดู พ่อแม่น้องเขาก็ได้จากไปหมดแล้วเหมือนกัน หากมีน้องชายเพิ่มมาสักคนก็ไม่เลว

"หลังจากนี้พวกเราก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว หากอยากได้อะไรก็บอกพี่มาได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ"

"ขะขอบคุณครับพี่" อาเธอร์ก้มมองพื้นคลี่ยิ้มอ่อนๆด้วยความอบอุ่นใจ พี่ชายใจดีแถมเก่งอีกด้วย พลันเอ่ยถาม

"หลังจากนี้พี่จะทำอะไรต่องั้นเหรอครับ" 

"หลังจากนี้ก็นั่งฟังเพลงสบายๆ กินขนมแล้วก็นอนพักผ่อน​ ไม่ต้องทำการบ้านให้ปวดหัว เพราะโรงเรียนไม่มีแล้ว"

 โทมัสคลี่ยิ้มสุขสันต์ พลันนั่งลงเก้าอี้ชายหาดจิบไวน์เบาๆผ่อนคลายอารมณ์ ระหว่างนั้นก็สุ่มของแบบสิบครั้งรวดเดียวไปเลย

[แต่นแต้น] คุณได้รับ ขนมมันฝลั่งกรุบกรอบ 3 แพ๊ก (แพ๊กละ12ชิ้น)

คุณได้รับเนื้อตุ๋น 1ชุด (ชุดละสามชาม)

คุณได้รับน้ำยาฟื้นฟูระดับต่ำ 2 หลอด

คุณได้รับสกิลระดับต่ำ ควบคุมเปลวเพลิง 1 ชิ้น (เมื่อฉีกออกจะได้รับ**)

คุณได้รับน้ำยาปลุกพลังระดับหนึ่ง 2 หลอด

คุณได้รับน้ำยาปลุกพลังระดับสอง 1 หลอด

----------

"แม่เจ้าโว้ย..  ของโครตดี" 

โทมัสฉีกยิ้มกว้างราวกับปีศาจร้าย เมื่อได้ของดีสุดๆในครั้งนี้ ดวงหน้าเบิกบานกระดกไวน์ฉลองอย่างเมามันส์

"พี่เป็นอะไรหรือเปล่า..?" 

อาเธอร์เลิกคิ้วสูงด้วยความแปลกใจ อยู่ดีๆพี่ชายก็หัวเราะคิกคักคนเดียว แถมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ราวกับคนบ้า

"ฮ่าๆ พี่แค่โชคดีในวันนี้ นี่คือของดีน้องดื่มยานี้เข้าไปก่อนสิจะแข็งแกร่งเหมือนกับพี่" โทมัสพูดล่อลวง มอบน้ำยาระดับหนึ่งให้กับน้องอาเธอร์ด้วยความอารมณ์ดี

"ว้าว.. ยานี่สวยจังเลยพี่ หากผมกินยาเข้านี่ไปผมจะแข็งแกร่งจริงๆงั้นเหรอครับ" อาเธอร์จ้องมองหลอดยาตาวิบวับอย่างตื่นเต้น

"ต้องแข็งแกร่งแน่นอนอยู่แล้ว น้องรีบกินก่อนเดี๋ยวพี่มีบางอย่างจะให้" 

"โอเคครับ" 

อาเธอร์รีบดื่มยาไปด้วยความหวัง ทว่ามันกับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด พลันเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลยพี่ พี่โกหกกันหรือเปล่า" 

"มันต้องใช้เวลาเล็กน้อย ครั้งแรกของพี่ก็เป็นแบบนี้แหละ หากน้องฉีกกระดาษนี่ไป น้องจะได้ความสามารถพิเศษ เอาไปสิ" โทมัสมอบกระดาษสกิลให้น้องอาเธอร์ด้วยความยินดี

"งั้นเหรอครับ ผมจะเชื่อพี่ก็ได้ครับ" 

อาเธอร์รับของอย่างเชื่อฟัง แล้วฉีกกระดาษออกทันที มันกับมีบางอย่างไหลหลั่งเข้ามาในหัว ราวกับคอมพิวเตอร์ฉายภาพมากมาย 

พอยกมือขวาทำตามข้อมูลในหัวบอก เปลวไฟลุกโชนขึ้นมาราวกับเวทย์มนต์ เขาฉีกยิ้มยาวราวปีศาจด้วยความตื่นตาตื่นใจ พลันหัวเราะ

"ฮ่าๆ.. พี่ชาย ผมมีไฟด้วยล่ะพี่.." 

"น้องชอบมันก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเอาไปลองดู น้องดับมันก่อน ตอนนี้มันเริ่มมืดแล้ว ก่อนจะใช้ก็คิดให้ดีก่อนด้วยละ มันอันตรายพอสมควร " 

โทมัสบอกด้วยความเป็นห่วง ตักเตือนน้องชายไปเล็กน้อย เขาจะได้ใช้ในทางที่ถูกต้อง

"โอเคครับพี่ชาย แล้วก็ขอบคุณครับสำหรับทุกอย่าง ที่พี่มอบให้ผมมา " อาเธอร์ก้มหัวขอบคุณด้วยความจริงใจ 

"อย่างได้คิดมากหน่า เรามากินขนมกันดีกว่า" 

ดวงหน้าโทมัสมีแต่รอยยิ้มที่ร่าเริง​ พลันแกะซองขนมมากมาย หลายอย่างแบ่งปันกันกิน โมจิก็กินอย่างเดียวไม่พูดไม่จา โชคดีที่มีอาหารมากมายไม่ง้ันคงเลี้ยงไม่ไหว

ไม่นานก็มืดลงหมดแสงตะวัน ทั้งสามก็กินอิ่มหนำสำราญสนุกสนานไปพอสมควร ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน 

โทมัสก็ให้น้องอาเธอร์ไปนอนหนึ่งห้องในชั้นสอง ส่วนเขาก็ไปนอนในห้องของตัวเองพร้อมกับโมจิ

"พรุ่งนี้คงจะสนุกน่าดู" โทมัสพึมพำหลับตาลงไปพลาง ยิ้มไปพลางลูบหัวโมจิเล่นเบาๆ