คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Special Scene : Forever with you (Part 1)
Special Scene
Forever with you (Part 1)
คำเตือน
ระวังฟินจนวูบ สำลักความสุขจนหาทางกลับบ้านไม่ถูก
ด้วยความปรารถนาดีจากไรท์เตอร์
คุณเคยได้ยินมั้ยครับ?
ว่าคนเราเกิดมาเพื่อตามหาใครอีกคนหนึ่ง
คนที่เป็นอีกครึ่งชีวิตของเรา
คนที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต…
เขาว่ากันว่าคนรักกันไม่จำเป็นต้องเหมือนกันไปซะทุกอย่าง
แต่ต้องสามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปให้กับอีกคนได้
ถ้าผมเป็นด้านลบ เขาก็คงจะเป็นด้านบวก
ถ้าผมคือความเงียบ เขาก็คือเสียงหัวเราะ
ถ้าผมคือความสงบ เขาก็คือความสดใส
ครึ่งชีวิตที่หายไปของผม
ผมได้เจอมันแล้ว…
.
.
.
.
.
“เสร็จหรือยังครับ? จะสายแล้วนะ”
“แปบหนึ่ง กำลังไป ”
เสียงเล็กตะโกนลงมาจากบนบ้านก่อนที่เจ้าของเสียงจะวิ่งลงมาด้วยความรีบร้อน ในมือถือกระเป๋า แฟ้มเอกสาร โน้ตบุ๊ค พะรุงพะรังเต็มไปหมด
“รีบไปกันเถอะ!!” แบคฮยอนรีบคว้ามือแฟนหนุ่มของเขาออกไปก่อนจะล็อกประตูบ้านแล้วรีบกระโดดขึ้นรถออดี้สีดำ เซฮุนเดินตามมาก่อนจะปิดประตูรถแล้วหันมองตุ๊กตาตัวโปรดที่นั่งอยู่ที่ประจำข้างคนขับ
“กินรองท้องก่อนนะครับ” คนตัวสูงยื่นขนมปังกับนมกล่องให้คนตัวเล็ก
“น่ารักที่สุด” แบคฮยอนยื่นมือไปหยิกแก้มแฟนหนุ่มเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว เด็กนี่ทำตัวน่ารักตลอดเวลาไม่ให้เขารักได้ยังไง เซฮุนหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะสตาร์ทรถมุ่งสู่ที่ทำงาน
วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาอีกวันที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อออกไปทำงาน แล้วก็เป็นเรื่องประจำไปแล้วที่ทุกวันแบคฮยอนจะต้องรีบวิ่งออกมาจากบ้านเพราะตื่นสาย เซฮุนเพิ่งรู้ว่าไม่มีอะไรที่สามารถแก้นิสัยตื่นยาก ขี้เซ้าของคนตัวเล็กได้เลยแม้เขาจะใช้วิธีสารพัดแล้วก็ตาม ทุกเช้าเขาจะปลุกแบคฮยอนแล้วลงไปอุ่นนมกับขนมปังไว้รอ แต่พอมาดูอีกทีปรากฏว่าคนตัวเล็กดันล้มตัวลงไปนอนต่อแล้วก็จะสายแบบนี้ทุกที จนเดี๋ยวนี้เขาต้องใช้วิธีขู่ว่าจะโดนหักเงินเดือนคนตัวเล็กถึงได้ยอมลุกไปอาบน้ำ
หลังจากเรียนจบแบคฮยอนก็เข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ หนึ่งปีต่อมาพอเซฮุนเรียนจบคนตัวเล็กก็ชวนให้มาทำงานที่เดียวกัน เป็นบริษัทผลิตพลาสติกสังเคราะห์ โดยแบคฮยอนเป็นวิศวะเคมีดูแลในด้านกระบวนการผลิต ส่วนเซฮุนเป็นวิศวะเครื่องกลก็ดูแลเกี่ยวกับการดูแลรักษาเครื่องจักรกลต่างๆ ทุกเช้าทั้งสองคนก็จะออกไปทำงานพร้อมกันแล้วก็กลับบ้านพร้อมกัน เจอกันทุกวันทั้งที่บ้านและที่ทำงานแต่ก็ไม่เคยจะเบื่อหน้ากัน
หนึ่งปีแล้วที่แบคฮยอนและเซฮุนมาอาศัยอยู่ด้วยกัน หลังจากเซฮุนเรียนจบพ่อคนตัวสูงก็ซื้อบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ให้หนึ่งหลังพร้อมกับรถออดี้สีดำหนึ่งคันเป็นของขวัญลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแล้วเซฮุนชวนแบคฮยอนมาอยู่ด้วยกันโดยอ้างว่าอยู่คนเดียวมันเหงา
หนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาก็มีทะเลาะกันบ้าง ไม่คุยกันบ้าง แต่ก็โกรธกันงอนกันได้ไม่นาน สุดท้ายไม่ใครสักคนก็ทนไม่ไหวมาง้ออีกฝ่ายเสียเอง เรื่องงานบ้านส่วนใหญ่คนตัวสูงก็เป็นคนทำ มีบางครั้งที่แบคฮยอนมาช่วยเป็นลูกมือบ้าง ส่วนเรื่องทำอาหารเป็นหน้าที่ของเซฮุนทุกมื้อพราะแบคฮยอนทำไม่เป็น
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเซฮุนต้องคอยดูแลแบคฮยอนทุกเรื่องเพราะคนตัวเล็กชอบทำตัวเหมือนเด็กหกขวบ แต่คนตัวสูงก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยหรือรำคาญ กลับกันเขาเต็มใจที่จะทำมัน
เพราะแบคฮยอนถือเป็นสิ่งดีๆในชีวิตของเขา....เขาต้องดูแลให้ดีที่สุด
ขับรถไม่นานก็ถึงที่ทำงาน ทั้งคู่ลงมาจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในบริษัทแล้วหยุดที่หน้าห้องทำงานของคนตัวสูงที่ถึงก่อนห้องคนตัวเล็ก
“ตั้งใจทำงานนะ เดี๋ยวกลางวันเจอกัน” แบคฮยอนยื่นมือไปจัดคอเสื้อของแฟนหนุ่มให้เป็นระเบียบก่อนจะขยับเนคไทให้เข้าที่
“ครับ” เซฮุนจ้องใบหน้าน่ารักที่ไม่ว่าจะมองมาแล้วกี่ปีก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน และเขาก็ไม่เคยเบื่อที่จะมองมัน
‘จุ๊บ’
เซฮุนเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆแบคฮยอนก็เขย่งเท้าขึ้นแล้วขโมยหอมแก้มเขาไปโดยไม่ทันตั้งตัว เซฮุนจ้องคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ แต่คนตัวเล็กก็ยังคงยิ้มแป้นใส่เขาโดยที่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย
“พี่ครับ!!”
“ทำไม?”
“ทำอะไร? อายคนอื่นเขา” เซฮุนถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาเคยบอกคนตัวเล็กกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกทำไม่งามให้ที่สาธารณะ ไม่เคยจะฟังกันเลย
“อายทำไม ไม่อยากได้เหรอ จูบแห่งกำลังใจน่ะ”
“อยากได้แต่ไม่ใช่ตรงนี้”
“ทำตัวเป็นตาแก่หัวโบราณไปได้ แค่จุ๊บเอง” แบคฮยอนยู่หน้าใส่แฟนตัวสูง “พี่จุ๊บนายแล้ว นายต้องจุ๊บพี่กลับด้วย”
“เอาไว้ที่บ้านนะครับ”
“ไม่เอา จะเอาตรงนี้ ตอนนี้!!” แบคฮยอนทำแก้มป่องแล้วเอียงแก้มใส่คนตัวสูงพร้อมกับชี้นิ้วไปที่แก้มนุ่มนิ่มของตัวเอง
“โอ้ยย!! เซฮุน!!” แบคฮยอนร้องออกมาเสียงดังก่อนจะทำจมูกย่นเพราะอีกคนใช้นิ้วดีดแก้มป่องๆของเขา
“ติ๊งต๊อง” พูดจบคนตัวสูงก็เดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง ไม่มีการจุ๊บให้กำลังใจอย่างที่อีกคนต้องการ
“ชิส์” แบคฮยอนจิ๊ปากใส่แฟนหนุ่มก่อนจะอมยิ้มเบาๆด้วยความเอ็นดู ตลอดหลายปีที่คบกันมาเซฮุนก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมคือปากแข็ง ขี้เก๊ก ไม่ค่อยแสดงออกว่ารู้สึกอะไร ถึงแม้ว่าตอนนี้จะดีขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้วก็ตาม แต่แบคฮยอนก็ชอบที่เซฮุนเป็นแบบนี้เพราะมันน่ารักดี
การทำงานก็เป็นไปตามปกติเช่นทุกวัน โดยทั้งคู่ก็แยกกันไปทำงานในแผนกของตน พักเที่ยงก็ออกไปกินข้าวด้วยกัน แบคฮยอนและเซฮุนไม่ได้ปิดบังสถานะของพวกเขาแล้วก็ไม่ได้เปิดเผยจนเกินพอดี แต่เพื่อนร่วมงานต่างก็รู้ว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กับแบบไหน
ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆแล้ว พนักงานต่างทยอยกันกลับบ้าน รวมทั้งแบคฮยอนด้วย คนตัวเล็กหอบของเดินออกมาจากห้องแล้วตรงไปยังห้องทำงานของคนตัวสูง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก….
แบคฮยอนเคาะประตูห้องก่อนจะค่อยๆโผล่หน้าเข้าไป
“ตะเอ๋~~ ทำอะไรอยู่” แบคฮยอนเดินเข้าไปก่อนจะปิดประตูแล้ววางของลงบนโต๊ะ ตอนนี้คนในแผนกของเซฮุนกลับกันไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่คนตัวสูงเท่านั้น
“เคลียร์งานอยู่ครับ”
“หื้มม ยังไม่เสร็จอีกเหรอ งานร้อนสินะ” แบคฮยอนยื่นหน้ามาดูแฟ้มเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะ
“ก็ไม่ร้อนเท่าไหร่หรอก ผมแค่อยากทำให้เสร็จ”
“ถ้างานไม่ร้อนเดี๋ยวค่อยทำก็ได้นี่”
“....”
“กลับบ้านกันเถอะ พี่หิวข้าวแล้ว”
“....”
“เซฮุนนา”
เมื่อเห็นว่าอีกคนสนใจกองเอกสารบนโต๊ะมากกว่าเขาแบคฮยอนจึงหมุนเก้าอี้แล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งบนตักแกร่ง
“พี่แบค!!”
“ทำไม?!”
“ออกไปก่อนครับ ผมจะทำงาน”
“ไม่เอา!! เลิกทำได้แล้ว นี่มันเลิกงานแล้วนะ” แบคฮยอนยู่หน้าใส่แฟนหนุ่ม ไม่รู้ว่าจะบ้างานไปถึงไหนเขาอยู่ตรงนี้แท้ๆจะไม่สนใจกันหน่อยเหรอ
“ออกไปครับ”
“ไม่!!”
“จะออกไม่ออก”
“ไม่!!!!”
“....”
“เซฮุน”
“....”
“เลิกสนใจงานเถอะ นี่มันเวลาครอบครัวนะ” แบคฮยอนใช้มือเล็กโอบใบหน้าแฟนหนุ่ม ลากนิ้วลงมาตามโครงหน้าหล่อผ่านลำคอก่อนจะจิ้มนิ้วเรียวลงบนอกแกร่ง เซฮุนมองอีกคนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีความหมายก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ตกลงจะไม่ออกไปใช่มั้ย?”
“ไม่!!” แบคฮยอนยังคงยืนยันเสียงแข็ง คนตัวสูงจะต้องเลิกทำงานแล้วกลับบ้านกับเขาเดี๋ยวนี้
“จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย?” เซฮุนจ้องตากับอีกคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะยอม นิ้วเรียวยังคงลากวนอยู่ที่อกแกร่งด้วยท่าทางยั่วยวน คนตัวเล็กมั่นใจว่าถ้าใช้วิธีนี้แฟนตัวสูงจะต้องเลิกงานแล้วยอมกลับบ้านแน่นอน
“อย่าหาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน”
สิ้นสุดเสียงเข้มมือหนาก็คว้าใบหน้าน่ารักเข้ามาประกบจูบ ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากสีเชอรี่ก่อนจะแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากอุ่นเพื่อฉกชิมความหอมหวานด้านใน ลิ้นหนาตวัดพันลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ
ถ้าคนตัวเล็กต้องการให้เขาเลิกงาน เขาก็จะยอมหยุดให้ก็ได้
C U T
ไปค่าาา ได้เวลาแห่งความสุขแล้ว รอช้าอยู่ใย ไปว้าปได้ที่ไบโอทวิตเตอร์ @Auaum_CB เล้ยยย ไปโล้ดดดด!!!
@Auaum_CB
ความคิดเห็น