คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : chapter 12 : I love you (100%)
Chapter 12 : I love you
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่เซฮุนจะละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วหันไปทางต้นเสียง
“ใครครับ?”
“….”
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านหลังประตู เซฮุนขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เดินไปเปิดประตูเพราะเขาไม่ชอบเปิดประตูสุ่มสี่สุ่มห้าตอนกลางคืน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
“ใครครับ?”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเช่นเดิม คิ้วหนาเริ่มขมวดเป็นปมหนักขึ้นก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครที่มาแกล้งกันดึกดื่นป่านนี้
“….”
ทันทีที่เปิดประตูออกไปคนตัวสูงก็ต้องชะงัก หัวใจโอเซฮุนเต้นแรงราวกับว่าจะหลุดออกมาจากข้างใน เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเพราะคนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้คือพี่รหัสของเขา มือหนาทั้งสองข้างเย็นเฉียบเพราะเหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
คนใจร้ายที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวด…
คนใจร้ายที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดเวลา…
ตอนนี้ได้อยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว
“หวัดดี” แบคฮยอนเอ่ยทักน้องรหัสด้วยรอยยิ้มพร้อมชูถุงอาหารที่ตัวเองหอบหิ้วมาเต็มไม้เต็มมือ
“….”
“ขอเข้าไปหน่อยนะ” แบคฮยอนยิ้มบางๆให้คนตัวสูงก่อนจะถือวิสาสะแทรกตัวเข้าไปในห้อง ขาเรียวก้าวฉับๆเข้าไปก่อนจะวางของลงบนโต๊ะ คนตัวสูงยังคงยืนอึ้งอยู่หน้าห้องก่อนจะได้สติ มือหนาปิดประตูก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ คนตัวเล็กมาทำไมตอนนี้ ตอนที่เขายังตัดใจไม่ได้ หัวใจของเขายังไม่แข็งแรงพอที่จะพูดคุยกับอีกคนได้เหมือนปกติ
เขายังไม่พร้อม...
“นายกินอะไรหรือยัง? พี่ซื้อของมาเยอะแยะเลย มากินด้วยกันนะ” แบคฮยอนทยอยเอาอาหารออกมาจากถุงทีละอย่างสองอย่าง
“อันนี้ไก่ทอด อันนี้จาจังมยอน แล้วก็อันนี้--”
“พี่มาทำไม?”
เซฮุนเอ่ยประโยคเสียมารยาทออกไปก่อนที่ทั้งห้องจะเงียบกริบ แบคฮยอนสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพยายามควบคุมสติตัวเอง ที่เขามาในวันนี้เขาตั้งใจจะมาอธิบายอะไรหลายๆอย่างให้คนตัวสูงเข้าใจ
“พี่เห็นว่านายหายไปหลายวัน โทรไปก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ”
“….”
“พี่ไปหาที่ห้องเรียนก็ไม่เจอ ชมรมนายก็ไม่เข้า”
“….”
“พี่ก็เลยมาหา” แบคฮยอนสบตากับน้องรหัส ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรงก่อนจะเลียริมฝีปากเพื่อคลายความประหม่า
“พี่--”
“พี่กลับไปเถอะครับ”
“….”
“ผมไม่มีอะไรจะคุย” เซฮุนเสมองไปทางอื่นก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เขาคิดถึงคนตัวเล็กแทบขาดใจ คิดถึงทุกวัน คิดถึงตลอดเวลาจนแทบจะไม่เป็นตัวเอง แต่เขาจำเป็นต้องตัดใจจากอีกคน
“แต่พี่อยากคุยกับนาย อยากคุยหลายเรื่องเลย”
“แต่ผมไม่อยากคุย!!” เซฮุนหันหน้าสบตากับพี่รหัสก่อนจะค่อยๆสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ผมไม่ได้ต้องการให้พี่มาสงสารหรือว่าเห็นใจ”
“….”
“พี่ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบความรู้สึกของผม”
“….”
“ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่ ผมไม่อยากเจอพี่อีก!!” พูดโกหกออกไปทั้งที่ในใจมันเจ็บ ดวงตาคนตัวสูงเริ่มสั่นคลอน เขาไม่หันหน้ามาสบตากับพี่รหัสเพราะกลัวอีกคนจะรู้
ว่าที่เห็นทำตัวแข็งแกร่งอยู่นั้น แท้จริงแล้วข้างในมันอ่อนแอมากเพียงใด...
“พี่ไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะ”
“แต่สิ่งที่พี่กำลังทำอยู่มันคือการให้ความหวังผม!!!”
“….”
“พี่อย่าให้ความหวังถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไร”
“….”
“อย่าเที่ยวไปยิ้มหรือทำตัวน่ารักกับใครแบบนี้อีก”
“….”
“พี่อาจจะไม่ได้คิด”
“….”
“แต่ผมคิด...”
“….”
“เลิกล้อเล่นกับความรู้สึกผมสักที...”
เซฮุนสบตากับพี่รหัสแล้วพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ เขาไม่อยากได้ความสงสารหรือเห็นใจอะไรทั้งนั้น เขาไม่อยากดูน่าสมเพชในสายตาใครๆ
แววตาคนตัวเล็กสั่นเล็กน้อยและเริ่มมีน้ำใสๆคลอเต็มดวงตาเรียวสวย แบคฮยอนสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะรวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดเพื่อบอกให้อีกคนได้รู้
“นายกำลังเข้าใจผิดนะ”
“….”
“พี่ไม่ได้ให้ความหวัง...”
“….”
“ไม่เคยคิดจะล้อเล่นกับความรู้สึกของนาย” คนตัวเล็กพยายามกลั้นน้ำตาแล้วพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“….”
“ที่พี่มาวันนี้เพราะพี่อยากเจอนาย อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง”
“….”
“อยากรู้สึกว่านายสบายดีมั้ย มีความสุขดีหรือเปล่า...”
“….”
“แต่พี่ไม่เลยสักนิด...” แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นสบตากับน้องรหัส ภาพตรงหน้าเริ่มจะไม่ค่อยชัดเพราะน้ำสีใสในดวงตาบดบังการมองเห็นของเขา มือเล็กทั้งสองข้างเย็นเฉียบ เสียงเล็กสั่นเหมือนคนจะขาดใจ
“พี่คิดถึงนาย” น้ำตาสีใสไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง ยิ่งมองหน้าอีกคนน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้
เขาคิดถึงคนตัวสูง คิดถึงเหลือเกิน...
“เพราะฉะนั้น...”
“….”
“อย่าไล่พี่ไปไหนเลยนะ” แบคฮยอนขยับเข้าไปใกล้น้องรหัสก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับอีกคน
“พี่รักนายเซฮุน”
เสียงกระซิบของคนตัวเล็กแผ่วเบาเหลือเกินแต่เซฮุนกลับได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำ แววตาของคนตัวเล็กจริงจังมากกว่าครั้งไหนๆ ขาเรียวขยับเข้าไปใกล้คนตัวสูงอีกนิดก่อนจะเขย่งปลายเท้าแล้วโน้มใบหน้าน้องรหัสลงมาประกบจูบ ริมฝีปากบางประทับลงบนริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆหลับตาลงแล้วปล่อยให้น้ำตาแห่งความคิดถึงมันไหลลงมาเสียให้พอ
คนตัวสูงยืนอึ้งอยู่พักหนึ่งก่อนจะได้สติ ริมฝีปากหนาจูบตอบอีกคนกลับไปทันที ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้ เขาก็อยากจะให้อีกคนช่วยสอน สอนให้เขารู้จักความรัก
และรู้จักที่จะรัก…
C U T
คัทตัวใหญ่เท่าบ้าน ไปว้าปได้ ลิ้งค์อยู่ในไบโอทวิต @Auaum_CB เด้ออออ
ขอให้ทุกคนมีความสุขกันถ้วนหน้าค่าาาา
ฝันดีราตรีสวัสดิ์~~
@Auaum_CB
ความคิดเห็น