MSN Messenger...

เนื้อเรื่อง

MSN Messenger



          ตามปกติแล้วคุณคือชาวอินเตอร์เน็ตที่มักใช้เวลาว่างในการนั่งท่องเว็บไซต์ต่างๆเพื่อหาความบันเทิง และสิ่งหนึ่งที่คออินเตอร์เน็ตตัวยงอย่างคุณคงจะมีใช้กันก็คือโปรแกรมพูดคุยสื่อสารที่มีชื่อว่า MSN Messenger...


          วันนี้คุณกลับมาบ้านและนั่งลงประจำที่อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เหมือนที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน โปรแกรม MSN Messenger ของคุณก็ถูกเปิดขึ้นมา


          คุณเริ่มมองหารายชื่อของคนที่จะพูดคุยด้วย... แต่วันนี้เหล่าคนสนิทของคุณนั้นยังไม่มีใครออนไลน์เลยแม้แต่คนเดียว


          หลังจากที่คุณเริ่มปฏิบัติการท่องเว็บแก้เบื่อ คุณก็เกิดความคิดแผลงๆขึ้นขณะที่เข้าไปเช็คอีเมลล์ในเว็บไซต์ของ hotmail


          ‘ทำไมนะ เราถึงใช้ ชื่อตัวเอง@hotmail สมัครไม่ได้ ใครกันที่เอาชื่อเราไปใช้สมัครตัดหน้า... แต่ยังไงใครคนนั้นก็คงชื่อเหมือนเราเป็นแน่ แถมคงเป็นสมาชิกรายแรกๆของ hotmail ด้วย น่าสนใจจังเลยว่าเค้าคนนั้นจะเป็นคนไทยเหมือนอย่างเราหรือเปล่า’


          ด้วยความคิดแผลงๆนั้น คุณจึงเกิดอยากลองพิสูจน์ความต้องการของคุณเองด้วยโปรแกรม MSN Messenger ขึ้นมา


          คุณจัดแจงแอดเมลล์ที่เป็นชื่อตัวคุณเอง@hotmail เข้าสู่ contact list แต่น่าเสียดายที่วันนี้เจ้าของเมลล์นั้นยังไม่ออนไลน์ อาจเป็นไปได้ว่าเขาคนนั้นไม่ได้ใช้โปรแกรม MSN Messenger แต่อย่างน้อยคุณก็เก็บอีเมลล์ของเขาไว้ เผื่อเขาออนจะได้รอดูชื่อว่าจะเป็นภาษาไทยหรือเปล่า




          วันต่อมา คุณกลับมาถึงบ้านและเปิดโปรแกรม MSN Messenger ขึ้นมาอีกครั้ง วันนี้คนที่คุณอยากพบออนอยู่ ! เพียงแต่ชื่อของเขานั้นกลับไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจากความว่างเปล่า


          คุณกลั้นใจอยู่นาน แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจทักทายเขาคนนั้นไป น่าเสียดายที่เขาคนนั้นไม่ยอมตอบคุณเป็นชั่วโมงๆ ทั้งๆที่สถานะของเขาก็ไม่ได้ขึ้นว่า Away หรือ Busy แท้ๆ ออนไลน์อยู่ตลอดเวลาแบบนั้นคงแปลว่าเขานั่งอยู่หน้าจอตลอดเวลา แต่ไม่ได้ทักตอบคุณมากกว่า


          คุณเริ่มรู้สึกฉุนเล็กๆกับความเย่อหยิ่งของคนที่มีชื่อเดียวกับคุณ แต่คุณก็ยังตัดใจลบเขาทิ้งออกไปจากลิสต์ไม่ได้เพราะความอยากรู้อยากเห็น


          เดี๋ยวเราทักไปใหม่เขาอาจจะตอบเราก็ได้


          คุณคิดอยู่ในใจและลุกจากหน้าจอไปหาอะไรกิน


          เมื่อคุณกลับมา คุณเห็นสัญลักษณ์ MSN ที่แถบล่างสุดของจอกระพริบปริบๆจึงเดินเข้าไปดูด้วยความฉงน คุณเห็นมาแต่ไกลว่าชื่อที่แสดงมานั้นว่างเปล่าเหมือนกับเขาคนนั้น


          คุณรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่เขาตอบกลับมา แต่เพียงคุณคลาดสายตาไปจากหน้าจอขณะทรุดตัวลงนั่งเพียงนิดเดียว เมื่อเหลือบมองจออีกที ข้อความนั้นก็หายไปเสียแล้ว !


          ไม่มีหน้าต่างอะไรเพิ่มขึ้นมาเป็นพิเศษ... แต่คุณมั่นใจว่าเมื่อครู่คุณไม่ได้ตาฝาดไปแน่ๆ

    


          วันต่อมาคุณไปคุยกับเพื่อนของคุณเรื่องที่โปรแกรมขึ้นมาแล้วหายไปเอง เพื่อนของคุณก็ชี้แจงอย่างดีว่าเหตุสุดวิสัยเกิดขึ้นได้ เขาอธิบายยาวเหยียดจนทำให้คุณรู้สึกสบายใจในที่สุด


          เย็นวันนี้คุณจึงกลับมาพร้อมกับความตั้งใจที่จะลองคุยกับเขาคนนั้นดูอีกครั้ง แต่ทันทีที่โปรแกรม MSN เปิดขึ้นมา เขากลับเป็นฝ่ายทักทายคุณเสียเอง !


          : .......................


          ข้อความแบบนั้นถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะคงมีให้เห็นกันทั่วไปสำหรับผู้ที่ไม่มีอะไรจะพูด เขาก็มักจะส่งข้อความแบบนี้กันมาก่อนทั้งนั้น


          ด้วยความตื่นเต้น คุณจึงรีบทักทายเขาอย่างไม่รีรอ แต่นอกจากข้อความจุดยาวนั้นแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดอะไรตอบคุณมาอีกเลย


          สรุปแล้ววันนี้ คุณก็ไม่ได้รู้อะไรจากเขามากขึ้นเลย...




          วันรุ่งขึ้น คุณตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนๆฟังด้วยความรู้สึกเริ่มหวาดกลัว แต่คำตอบที่เพื่อนคุณให้มาก็ทำให้คุณรู้สึกขำตัวเองขึ้นมา


          “ฉันว่าเขาคงไม่ใช่คนไทยน่ะสิ เขาถึงได้ไม่รู้เรื่องว่าเราพูดอะไรไป”


          คุณจึงกลับมาบ้านพร้อมกับไอเดียใหม่สดที่เพิ่งคิดได้ วันนี้แหละที่คุณจะต้องคุยกับเขาให้ได้ !


          เมื่อเปิดโปรแกรม MSN ขึ้นมา เขาคนนั้นยังคงอยู่ในสถานะออนไลน์ หนำซ้ำยังทักทายคุณมาด้วยประโยคเดิมๆ


          : .......................


          คราวนึ้คุณเชื่อมั่นว่าจะไม่ทำพลาดอีกแล้ว คุณทักทายเขาด้วยภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาสากลที่ใครๆก็ควรจะต้องรู้ หากคนๆนี้ยังไม่พูดกับคุณ คุณก็คงจะเลิกล้มความพยายามเสียที !


          ได้ผล ! คราวนี้อีกฝ่ายเริ่มตอบโต้คุณแล้ว น่าเสียดายที่เขายังคงตอบคุณมาด้วยประโยคเดิม นั่นคือ...


          : .......................


          คุณนึกโมโหขึ้นมาตะหงิดๆที่คนๆนี้ไม่ยอมพูดยอมจากับคุณ แต่หลังจากคุณนั่งวิเคราะห์ดู คุณก็พบว่า...


          จำนวนจุดที่ส่งมานั้น เท่ากันทั้งหมด


          ความกลัวเล็กๆผุดพรายขึ้นมาอีกครั้ง หรือว่าเขาจะพยายามกลั่นแกล้งคุณให้กลัวเล่นๆ ?


          ด้วยความไม่สบายใจ คุณจึงโทรไปปรึกษาเพื่อนที่คิดว่าพึ่งได้มากที่สุด และคำปรึกษาที่คุณได้กลับมาคือ


          “เขาคงเข้าใจภาษาอังกฤษ แต่เขียนภาษาอังกฤษไม่เป็นน่ะสิ ถึงได้ตอบมาแบบนั้น”


          ได้ยินดังนั้นคุณจึงถอนใจ และคิดจะเลิกติดต่อกับบุคคลที่พูดกันไม่รู้เรื่องคนนั้น... คุณตัดสินใจบล็อคและลบเขาออกไปจากลิสต์ทันที โดยไม่สนใจเรื่องของชื่ออีเมลล์อีกต่อไป


          ทว่าในคืนนั้น ขณะที่คุณกำลังจะลงมาเข้าห้องน้ำ คุณกลับพบว่าเครื่องคอมฯของคุณนั้นถูกเปิดทิ้งเอาไว้ คุณจึงเดินมานั่งอยู่หน้าจอเพื่อปิดเครื่อง พลางนึกโทษตัวเองที่เปิดเครื่องให้กินไฟทิ้งไว้


          แม้ว่าคุณจะปิดมันไปแล้วครั้งหนึ่งจริงๆก็ตาม


          อินเตอร์เน็ตของคุณถูกต่อทิ้งไว้ โปรแกรม MSN Messenger ของคุณก็ถูกเปิดทิ้งไว้ด้วย มีข้อความที่ถูกส่งทิ้งไว้ระหว่างคุณไม่อยู่มากมาย คุณจึงลองเปิดขึ้นมาดูข้อความทีละหน้าต่าง แต่แล้วคุณก็ต้องขนลุกซู่เมื่อพบว่า...


          เมลล์ที่คุณลบไปแล้ว กลับทักคุณมาระหว่างที่คุณไม่อยู่


          คุณเปิดมันขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ คราวนี้ข้อความในนั้นไม่ใช่จุดยาวอีกต่อไปแล้ว หากแต่เป็น URL ของเว็บไซต์ข่าวในหนังสือพิมพ์ชื่อดัง


          ความอยากรู้อยากเห็นทำให้คุณเปิดเว็บไซต์นั้นขึ้นมาดู


          พาดหัวข่าวเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเสียชีวิตอนาถจากการนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นเวลานานเกินไป ด้วยความสนใจคุณจึงอ่านดูโดยไม่ได้ดูวันที่ว่าเป็นข่าวเก่าหรือใหม่


          แต่เมื่อคุณอ่านมาถึงชื่อของผู้เสียชีวิตนั้น คุณก็ต้องสะดุ้งสุดตัว


          มันเป็นชื่อของคุณเอง แตกต่างกันเพียงนามสกุลเท่านั้น !


          ไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลง จู่ๆคุณก็รู้สึกหน้ามืดวิงเวียนศีรษะ ภาพจอคอมพิวเตอร์ที่มองเห็นนั้นเริ่มพร่าเลือน รังสีจากมอนิเตอร์กำลังทำให้คุณคลื่นไส้จะอาเจียน


          ภาพดิสเพลย์ที่เคยเห็นเป็นเพียงไอคอนรูปคนสีเขียวของโปรแกรม MSN บัดนี้กลับกลายเป็นภาพของใครบางคนที่เคลื่อนไหวได้ราวกับเป็นวิดีโอที่ถูกอัดไว้ ดวงตาที่พร่ามัวทำให้คุณไม่อาจมองเห็นใบหน้าของคนๆนั้น แต่คุณมั่นใจได้เพียงอย่างเดียว...


          เขาคนนั้นกำลังแสยะยิ้มขณะมองตรงมาทางคุณ


          : ไปอยู่ด้วยกันเถอะ...


          นั่นคือข้อความสุดท้ายที่คุณได้รับจากเมลล์ลึกลับนั้น ก่อนที่สติสัมปชัญญะของคุณจะวูบหายไป...





---------------------------------------------------------------------------------------------------------


เรื่องนี้ผมนำไปเขียนเป็นเรื่องยาวแล้วนะครับ สนใจเชิญได้ที่ http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=104271