ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่13 ความสงบก่อนพายุเข้า
“นายเล่นใหญ่ไปแล้วนะ”
เฮเลนบ่นออกมาหลังการต่อสู้ที่เกือบทำให้สถานที่พัง เธอมองอีกฝ่ายที่นั่งคุกเข่าแสดงความขอโทษ แต่สีหน้ากลับตรงกันข้าม
“เธอด้วย วิโอล่า เพราะทำแบบนี้ถึงถูกเรียกว่าเด็กไง”
แบล็กเองก็ต้องมาสั่งสอนวิโอล่าเช่นกัน อายุก็มากพอกับเขาแต่นิสัยกลับเหมือนเด็กซะจริง
“ค่าๆ แล้วพวกเธออบยากเรียนเวทย์สินะถึงมาหานะ”
“คะ”
วิโอล่าหยิบหนังสือรวมเวทย์ออกมา เปิดหมวดเวทย์น้ำที่เป็นธาตุประจำของเฮเลนตามคำให้การของเธอ
“อาจารย์แบล็ก คนนี้สินะครับ คนสำคัญของคุณนะ”
“มองออกด้วยเหรอ”
“ผีย่อมเห็นผีครับ”
“หึหึ”
เอ็นริวมองทุ่งหญ้าหลังเขาที่สภาพยังไม่เละมากนักทั้งที่พึ่งผ่านการปะทะร้ายแรงมา สายลมเย็นสบายที่พัดผ่านทำให้เขาก้มตัวนั่งลงรับลมใต้ต้นไม้
“ดูเหมือนจะโชคดีแหะ”
เอ็นริวหยิบดอกโควเวอร์ข้างตนขึ้นมา มันมีถึงแปดแฉกเลยที่เดียว
“จะว่าไป จดหมายนั่นใครส่งมาเหรอครับ”
“ที่จริงก็ไม่ควรบอกหรอกนะแต่ว่า…ครอบครัวเธอส่งมานะ”
“ดูทั้งอาจารย์ทั้งเธอจะไม่ค่อยรู้สึกปลื้มกับจดหมายเลยนะครับ”
“ก็นะ”
เอ็นริวหยิบหนังสือรวมภาพมอนสเตอร์ในตำนานที่ปรากฎตัวน้อยครั้งมากขึ้นมา พวกมันแต่ละตัวช่างดูน่าเกรงขามและหวาดหวั่น แต่สักวันเขาเชื่อว่า…
จะต้องได้ปะทะกับพวกมันแน่ เมื่อถึงตอนั้น เขาจะพิสดารขึ้นแค่ไหนกันนะ???
“เสร็จแล้วเหรอ”
“ใช่ กลับกันเถอะ”
“ได้ๆ ลาละครับอาจารย์”
“ได้เจอกันไอ้หนู”
“สุดท้ายผมขอบอกอะไรหน่อยนะ…ถ้ารู้ความรู้สึกตัวเองแล้วก็อย่ารอช้านะครับ เวลาไม่เคยคอยใคร อยู่กับปัจจุบันแล้วเดินหน้าต่อ ดูจะเป็นเส้นทางที่เหมาะกับคุณดีนะครับ”
เอ็นริวพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกมาพร้อมเฮเลน คำแนะนำของเขา หากนำไปใช้ก็ดีไป หากไม่นำไปใช้ก็ขึ้นอยู่กับโชคและโชคชะตาฟ้าลิขิต
“นายไปทำอาหารเถอะ”
“อืม”
เอ็นริวทำอาหารส่วนของวันนี้อย่างว่าง่าย เขาพอเดาได้ว่าเฮเลนคงมีปัญหากับทางบ้าน เขาจะยังไม่ก้าวก่ายหากเธอไม่ขอให้ช่วยหรือฝืนแบบคราวก่อนเด็ดขาด
“วันแสนสงบสุขนี่ไม่เคยอยู่นานจริงๆ”
“เหรอ”
“อ่านจดหมายเสร็จแล้วเหรอ”
“อือ”
เธอพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วหาวออกมาเล็กน้อย ตอนนี้พึ่งจะเที่ยงแต่ยัยขี้เซาของเขาคงถือเป็นเวลานอนละนะ
“ถ้าจะนอนก็กินก่อนเถอะ เดี๋ยวเย็นชืดหมด”
เอ็นริวมองอีกฝ่ายที่ดูจะไร้เรี่ยวแรงทำอะไรเหมือนจะง่วงนอนมากหรือแค่อยากหนีโลกความจริงก็ไม่รู้
คงเป็นข่าวร้ายสินะ
เอ็นริวมองหน้าอีกฝ่ายสักพักก่อนจะตักของตัวเองกินเสร็จแต่อีกฝ่ายคงอีกนาน
“วุ่นวายจริงๆ”
เอ็นริวช้อนตัวเธอขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วนั่งลูบหัวเธอเล่นอย่างสนุกเพราะผมเธอมันนิ่มน่าจับน่าเล่น
“หลับซะ ตื่นมาแล้วเดียวอะไรก็ดีขึ้นเอง..ถ้าไม่ฉันจะช่วยให้มันดีขึ้นเอง”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น