ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8 ความฝัน
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนเย็นชาแบบนี่ ทั้งที่ดูเหมือนจะเป็นคนอบอุ่นแท้ๆ ทั้งที่คิดว่าเจอแล้วเชียว แต่สุดท้ายคงเป็นแค่ความฝันสินะ...
ฉันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอย่างรีบเร่ง แต่ระยะทางช่างดูไกลเหลือเกินในเวลานี่ คณะที่ออกนำไปคงถึงห้องบอสแล้ว รวมไปถึงกลุ่มของก็อบลินนั้นด้วย
แกร๊งๆๆ ตูมๆ
เสียงกระทบกันของอาวุธสีเงินมากมายในห้องโถงขนาดกลาง พวกเขากำลังถูกต้อนให้จนมุมโดยไร้ทางหนีออกมา รวมทั้งไม่สามารถวาปออกมาด้วยความสามารถของเข็มกลัดด้วย
ต้องเรียกความสนใจออกมา
“Water Storm”
สายน้ำเริ่มก่อตัวเบื้องหน้าของฉัน หมุนเป็นเกลียวดั่งพายุอัสนีที่พร้อมถล่มได้ทุกเมื่อ พลังเวทย์ของฉันถูกดูดออกไปเกือบหมดในคราวเดียว
แต่ก็ยังสร้างได้แค่ลูกเดียว ทั้งที่ความจริงมันควรออกมาสามลูกแท้ๆ คงไม่มีพรสวรรค์แบบที่พวกเขาจริงๆสินะเรานะ
ตูม!!!!!
คลื่นพายุหมุนที่เต็มไปด้วยน้ำซัดเข้าปะทะกับบางอย่างที่รุนแรงจนเกิดการระเบิด ฉันหวังว่าจะเปิดทางให้พวกเขาได้
แต่ความจริงทำให้ฉันต้องสิ้นหวัง ที่ตรงนั้น จุดที่เกิดการระเบิดออกมา มีสิ่งมีชีวิตร่างใหญ่โตราวสามเมตร หัวของมันเป็นหัววัว ร่างสีน้ำเงินเข้มยิ่งมหาสมุทร ในมือของมันถือดาบใหญ่ที่สามารถบังตัวเองได้ทั้งตัว มันคือมิโนทอร์
“ไม่จริง”
ฟิ้ว!!!
วินาทีที่ตกใจนั้นเอง ก็อปลินตัวหนึ่งแอบยิงธนูออกมาใส่เฮเลน แต่เธอสามารถตั้งสติได้แล้วเบี่ยงตัวหลบทันแต่ว่า…
เข็มกลัดของเรา
วินาทีนั้น คณะต่อสู้เริ่มวาปออกไปทันทีที่เกิดการปะทะแล้ว ในตอนนี้เธอไร้ซึ่งหนทางรอดหากไม่สามารถเก็บเข็มกลัดหรือหนีออกห้องบอสได้
แต่เพียงไม่กี่วินาทีเดียว เจ้าบอสออกคำสั่งเหล่าก็อปลินให้ห้อมล้อมตัวเธอไว้ได้แล้ว
เธอพยายามใช้ดาบฝ่าวงล้อมของก็อปลินมากมายที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด แต่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น
ตูม!!!
แรงสั่นสะเทือนมหาศาลถูกส่งลงมาที่ข้างตัวเธอ เป็นเจ้ามิโนทอร์ตัวนั้นที่กระโดดพุ่งเข้ามาใช้ดาบฟันลงพื้นหวังเห็นสีหน้าตื่นกลัวก่อนจะฆ่าทิ้ง
อย่างน้อยพวกผู้กล้าก็ปลอดภัย หวังว่าพวกเขาจะยอมรับฉัน หลังได้ยินเรื่องนี้นะ
ในเสี้ยววินั้นเธอคิดว่าอย่างน้อยก็ทำดีที่สุดแล้ว สามารถทำให้คนอื่นวาปหนีไปได้ และหวังว่าเหล่าคนที่ผลักใส่ไล่ส่งเธอ ผู้ที่ไม่เคยยอมรับเธอเลย
หวังว่าพวกเขาจะยอมรับในตัวเธอ แม้ความจริงจะรู้อยู่แล้วในใจว่าถึงทำอะไรไปพวกเขาก็ไม่มีทางเหลียวแลหรือยอมรับ
ไม่เคยมีคนต้องการตัวเธอเลยตั้งแต่จำความได้ เพียงเพราะพลังเวทย์ของเธอต่ำกว่ามาตรฐานที่เคยมีมา แม้จะมีพรสวรรค์หากเทียบกับคนทั่วไป
แต่หากเทียบกับคนอื่นในบ้าน ตัวเธอเป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น เพราะงั้นถึงเข้าที่นี่ที่แห่งนี้เพื่อพิสูจน์คุณค่าให้พวกเขาเห็น
แต่ความจริงช่างโหดร้าย ไม่ว่าเธอจะแกร่งขึ้นหรือแรงค์สูงขึ้นก็ไม่มีใครเหลียวแล
โลกแห่งความฝันเป็นที่เดียว..ที่สามารถเยียวยาจิตใจได้ แม้บางครั้งเธอจะฝันถึงชายแก่ผู้อ้างตัวว่าเป็นพระเจ้ามาบอก...ว่าคนที่ต้องการเธอนั้นมีอยู่เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น
หลังจากฝันนั้น ก่อนความฝันจะจบลงทุกครั้งเธอจะเห็นใครบางคน บางคนที่ต้องการเธออย่างแท้จริง
แต่สุดท้ายแล้ว ในช่วงสุดท้ายของชีวิตเธอก็ยังไม่เจอ สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงความฝันเท่านั้น
‘จะใช่จริงหรือหนูน้อย’
สวบ!!!
ตอนนี่อาจไม่สนุกเพราะพระเอกไม่มาแต่ตอนต่อไปจะเป็นฉากสำคัญแล้วน่า≧∇≦
อดทนให้ได้น่า~
เดาสถานะของเธอกันมาด้วยละ คอมเม้นเยอะเป็นกำลังใจด้วยน่า~~
ฉันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอย่างรีบเร่ง แต่ระยะทางช่างดูไกลเหลือเกินในเวลานี่ คณะที่ออกนำไปคงถึงห้องบอสแล้ว รวมไปถึงกลุ่มของก็อบลินนั้นด้วย
แกร๊งๆๆ ตูมๆ
เสียงกระทบกันของอาวุธสีเงินมากมายในห้องโถงขนาดกลาง พวกเขากำลังถูกต้อนให้จนมุมโดยไร้ทางหนีออกมา รวมทั้งไม่สามารถวาปออกมาด้วยความสามารถของเข็มกลัดด้วย
ต้องเรียกความสนใจออกมา
“Water Storm”
สายน้ำเริ่มก่อตัวเบื้องหน้าของฉัน หมุนเป็นเกลียวดั่งพายุอัสนีที่พร้อมถล่มได้ทุกเมื่อ พลังเวทย์ของฉันถูกดูดออกไปเกือบหมดในคราวเดียว
แต่ก็ยังสร้างได้แค่ลูกเดียว ทั้งที่ความจริงมันควรออกมาสามลูกแท้ๆ คงไม่มีพรสวรรค์แบบที่พวกเขาจริงๆสินะเรานะ
ตูม!!!!!
คลื่นพายุหมุนที่เต็มไปด้วยน้ำซัดเข้าปะทะกับบางอย่างที่รุนแรงจนเกิดการระเบิด ฉันหวังว่าจะเปิดทางให้พวกเขาได้
แต่ความจริงทำให้ฉันต้องสิ้นหวัง ที่ตรงนั้น จุดที่เกิดการระเบิดออกมา มีสิ่งมีชีวิตร่างใหญ่โตราวสามเมตร หัวของมันเป็นหัววัว ร่างสีน้ำเงินเข้มยิ่งมหาสมุทร ในมือของมันถือดาบใหญ่ที่สามารถบังตัวเองได้ทั้งตัว มันคือมิโนทอร์
“ไม่จริง”
ฟิ้ว!!!
วินาทีที่ตกใจนั้นเอง ก็อปลินตัวหนึ่งแอบยิงธนูออกมาใส่เฮเลน แต่เธอสามารถตั้งสติได้แล้วเบี่ยงตัวหลบทันแต่ว่า…
เข็มกลัดของเรา
วินาทีนั้น คณะต่อสู้เริ่มวาปออกไปทันทีที่เกิดการปะทะแล้ว ในตอนนี้เธอไร้ซึ่งหนทางรอดหากไม่สามารถเก็บเข็มกลัดหรือหนีออกห้องบอสได้
แต่เพียงไม่กี่วินาทีเดียว เจ้าบอสออกคำสั่งเหล่าก็อปลินให้ห้อมล้อมตัวเธอไว้ได้แล้ว
เธอพยายามใช้ดาบฝ่าวงล้อมของก็อปลินมากมายที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด แต่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น
ตูม!!!
แรงสั่นสะเทือนมหาศาลถูกส่งลงมาที่ข้างตัวเธอ เป็นเจ้ามิโนทอร์ตัวนั้นที่กระโดดพุ่งเข้ามาใช้ดาบฟันลงพื้นหวังเห็นสีหน้าตื่นกลัวก่อนจะฆ่าทิ้ง
อย่างน้อยพวกผู้กล้าก็ปลอดภัย หวังว่าพวกเขาจะยอมรับฉัน หลังได้ยินเรื่องนี้นะ
ในเสี้ยววินั้นเธอคิดว่าอย่างน้อยก็ทำดีที่สุดแล้ว สามารถทำให้คนอื่นวาปหนีไปได้ และหวังว่าเหล่าคนที่ผลักใส่ไล่ส่งเธอ ผู้ที่ไม่เคยยอมรับเธอเลย
หวังว่าพวกเขาจะยอมรับในตัวเธอ แม้ความจริงจะรู้อยู่แล้วในใจว่าถึงทำอะไรไปพวกเขาก็ไม่มีทางเหลียวแลหรือยอมรับ
ไม่เคยมีคนต้องการตัวเธอเลยตั้งแต่จำความได้ เพียงเพราะพลังเวทย์ของเธอต่ำกว่ามาตรฐานที่เคยมีมา แม้จะมีพรสวรรค์หากเทียบกับคนทั่วไป
แต่หากเทียบกับคนอื่นในบ้าน ตัวเธอเป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น เพราะงั้นถึงเข้าที่นี่ที่แห่งนี้เพื่อพิสูจน์คุณค่าให้พวกเขาเห็น
แต่ความจริงช่างโหดร้าย ไม่ว่าเธอจะแกร่งขึ้นหรือแรงค์สูงขึ้นก็ไม่มีใครเหลียวแล
โลกแห่งความฝันเป็นที่เดียว..ที่สามารถเยียวยาจิตใจได้ แม้บางครั้งเธอจะฝันถึงชายแก่ผู้อ้างตัวว่าเป็นพระเจ้ามาบอก...ว่าคนที่ต้องการเธอนั้นมีอยู่เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น
หลังจากฝันนั้น ก่อนความฝันจะจบลงทุกครั้งเธอจะเห็นใครบางคน บางคนที่ต้องการเธออย่างแท้จริง
แต่สุดท้ายแล้ว ในช่วงสุดท้ายของชีวิตเธอก็ยังไม่เจอ สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงความฝันเท่านั้น
‘จะใช่จริงหรือหนูน้อย’
สวบ!!!
ตอนนี่อาจไม่สนุกเพราะพระเอกไม่มาแต่ตอนต่อไปจะเป็นฉากสำคัญแล้วน่า≧∇≦
อดทนให้ได้น่า~
เดาสถานะของเธอกันมาด้วยละ คอมเม้นเยอะเป็นกำลังใจด้วยน่า~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น