ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ต้นตอ
เอ็นริวยังคงยืนมองคนในห้องลงความเห็นอย่างใจเย็น ข้อสรุปที่พวกเขาได้คือยอมช่วยเหลือในการปราบจอมมาร ถือเป็นการตัดสินใจที่ดี
“พวกผมจะยอมช่วยปราบจอมมารที่ว่าครับ ”
อาราตะเป็นตัวแทนเสนอความเห็นกับอีกฝ่าย เขามองท่าทีของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น
“ต้องขอบคุณและขออภัยในความเห็นแก่ตัวของข้าด้วยตัวข้า เช่นนั้นข้าจะให้หัวหน้าแม่ทัพวิคเตอร์เป็นดูแลพวกท่านเอง”
“ขอบคุณขอรับท่านราชา เอาละเหล่าผู้กล้าจากนี่เราจะส่งพวกท่านไปยังรูนอคาเดเมียเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี่”
“ครับ พวกผมจะช่วยอย่างเต็มที่”
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะให้คนพาพวกท่านไปเตรียมตัว”
“และสุดท้ายพวกเจ้าสามารถเช็คสถานะด้วยการพูดว่า สเตตัส”
แล้วพวกเขาก็ถูกพามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เป็นแบบของโลกนี้ ของที่เขาใส่เป็นชุดสีเทากางเกงยาวดำสนิท ไร้ซึ่งลวดลายหรือของตกแต่ง เรียกว่าเป็นชุดสบายๆ ในโลกนี้เลย
รูนอคาเดเมีย คือโรงเรียนของศาสตร์และเวทมนย์ต่างๆ จะรับนักเรียนใหม่เพียงแค่50คนต่อรุ่นหากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช้ระบบจัดอันดับตามคะแนนที่ได้จากการสอบ การปฎิบัติ หรือการทำเควสที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้
เขาชำเลืองมองคนอื่นๆ ที่เลือกชุดดูเหมือนพวกนักผจญภัยมากกว่า คิดว่าส่วนใหญ่คงนึกถึงตอนต่อสู้ในโลกนี้มากกว่าการใช้ชีวิต
“เอ็นริวคุง เธอไม่เป็นอะไรนะ เห็นอยู่คนเดียวตั้งแต่มาถึงแล้ว”
เป็นความจริงที่ว่าเขายังไม่ได้พูดคุยกับใครตั้งแต่มาถึง แต่ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีคนสังเกตุเรื่องแบบนี้ในเวลานั้นด้วย
เธอคือนางาเระ ริสึ หญิงสาวงามประจำชั้นเรียนที่มีคนสารภาพรักแทบจะสัปดาห์ละครั้งได้ ตัวเธอถูกเปรียบเปรยว่าเป็นนางฟ้าเลยละ แต่เขาจำไม่ได้เลยว่าเคยทำอะไรให้เธอสังเกตุเขาเลย
เพราะเขามีแต่เรื่องต่อยตีเป็นส่วนใหญ่ สาเหตุมาจากอะไรก็ไม่รู้ แต่มักมีนักเลงมาหาเรื่องเขาบ่อยๆ
“แค่ไม่มีอะไรจะพูดนะ”
ถามคำตอบคำ ไม่จำเป็นต้องห่วงภาพลักษณ์ ตัวเขาเคยชินกับการอยู่คนเดียวมากกว่า…เพราะมันง่ายในการทำอะไรต่างๆ
“เหรอ ถ้ามีอะไรก็มาบอกนะ เห็นเธออยู่คนเดียวตลอดเลย”
ห่ะ ตลอด เธอรู้ได้ยังไง
เขากำลังจะหันไปถามแต่เจ้าตัวก็ชิ่งหนีเขากลับไปยังกลุ่มอาราตะซะแล้ว
“หรือคนที่แอบมองเราตลอดจะเป็นเธอ??”
เดิมที่เขาก็รู้อยู่แล้วว่ามีคนแอบมองเขาอยู่บ่อยมากเวลาอยู่โรงเรียนกะแค่จับสัมผัสถ้าทำไม่ได้เขาคงไม่ใช่รุ่นที่99แล้ว แต่เพราะไม่มีจิตมุ่งร้ายเลยไม่เคยคิดตามหาต้นตอ
“นี่เราพูดอะไรออกไป!!? เขาจะรู้ตัวรึเปล่านะ(*>.<*)”
ส่วนตัวการคำพูดนั้นก็กำลังกระวลกระวายยิ่งกว่าใครเชียว
ตอนที่สองมาแล้วๆ ไรต์จะลงเช้าเย็นวันธรรมดา ส่วนวันหยุดคงแล้วแต่อารมณ์เพราะเขียนในเว็บอื่นมากกว่าช่วงหยุดอะ
คอมเม้นกันเยอะๆน่า อยากให้อ่านข้อมูลเบื้องต้นด้วยไรต์อัพข้อมูลตรงนั้นเรื่อยๆนะ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น