ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    EZ Life fantasy

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 สเตตัส!!!

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.96K
      341
      15 มี.ค. 62




    ร่างบางสูงรีบวิ่งบนอาคาร ผมสีเงินปลิวไสวสะท้อนแรงลมเป็นอย่างดี ในใจหวังให้เวลาช้าลงเดินจนหยุดไปก็ดี เหงื่อเริ่มออกมากขึ้นทุกที...จากจุดเริ่มต้นที่เขาวิ่งจนมาถึงที่นี่ไกลเอาเรื่องอยู่

    เขาเปิดประตูก่อนอ็อดดังเพียงไม่กี่วินาที ถือว่าเป็นโชคดีไป...แต่ครั้งต่อไปเขาต้องระวังมากกว่านี่

    ทันทีที่ก้าวผ่านพ้นประตู ทุกอย่างถูกหยุดนิ่งไม่ไหวติง วงกลมขนาดใหญ่เท่าห้องเรียนโผล่ออกมา

    เมื่อดูดีๆแล้ว..มันคือสิ่งที่พวกเขารู้จักกันในเมะ นิยายสมัยนี่เป็นอย่างมาก...วงแหวนเวทย์

    ช่วงเวลาที่หยุดนิ่งแต่สมองยังทำงานและรับรู้ได้อยู่ ร่างบางมองวงเวทย์เรืองแสงจนแสบตาจนขยาด

    วูบ!!

    วูบเดียว...ครั้งเดียว...พวกเขามาโผล่กลางห้องโถงแล้ว ร่างบางขบี้ตาด้วยมือที่ขยับได้โดยไม่รู้ตัว

    ห้องโถงขนาดใหญ่สไตล์ตะวันตกยุคกลาง ล้อมรอบด้วยผู้คนในเกราะยุคกลางถือหอกตั้ง ใจกลางห้องโถงบริเวณในสุด พื้นที่ตรงนั้นสูงกว่าตรงที่พวกเขายืนอยู่ เก้าอี้ที่ถูกประดับอย่างดี บุคคลซึ่งสวมมงกุฎทอง แผ่นหลังสวมผ้าคลุมแดง หน้าตาดูแก่มีอายุ

    ด้านข้างชายแก่ มีหญิงสาวงามสองคนกับชายชราสวมชุดคลุมปิดหน้าจนมองไม่เห็นถือไม้เท้าประดับอัญมณีสีเงิน

    เขาละความสนใจจากสิ่งพวกนี้ ในสมองประมวณผลสิ่งที่เกิดอย่างมีสติ แต่คำตอบที่ได้คงมีเพียงอย่างเดียว

    พวกเขาถูกอัญเชิญมาต่างโลก...จำนวน30ชีวิต บางคนคมเริ่มกระวนกระวาย บ้างตัวสั่นด้วยความกลัว บ้างตื่นเต้น แต่ละคนออกอาการไปคนละแบบ


    “ขอต้อนรับท่านผู้กล้าทั้งหลาย ก่อนอื่นต้องขออภัยในความเห็นแก่ตัวของข้า แต่ข้าจำเป็นต้องยืมพลังของพวกท่านในการปราบจอมมารโอมะด้วย”

    นั้นคือคำประกาศที่ดังช่วยย้ำถึงความจริงอันโหดร้ายที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

    “ขอเวลาพวกผมตัดสินใจได้หรือเปล่าครับ”

    “ได้สิ ข้าจัดเตรียมที่พักไว้ให้แล้ว”

    “พวกผมคุยกันไม่นานหรอกครับ”

    และแล้วการประชุมห้องของพวกเขาก็ได้เริ่มขึ้น บุคคลที่เป็นตัวหลักของห้องอย่างอาราตะ ชายผู้เพรียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง ราวกับหลุดออกมาจากอนิเมะ

    ‘สเตตัส’

    ติ่ง!!!

    ยาซึริ เอ็นริว
    เผ่า มนุษย์ต้องคำสาป
    อาชีพ –
    ฉายา ผู้สืบทอดเคียวโตริวรุ่นที่99

    ‘มีจริงๆด้วยสินะ’

    เขาขบคิดคนเดียวอย่างใจเย็น มองหน้าต่างสถานะสีดำสนิทที่ไม่สามารถจับต้องได้อย่างครุ่นคิด เขาไม่สงสัยเรื่องเผ่าอยู่แล้วด้วย

    “ผู้กล้าเหล่านี่สินะ ที่ข้าต้องฝึกสอนให้ด้วย”








    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×