คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Londer] สัตว์เลี้ยงตัวใหม่...สัตว์ร้ายตัวป่วน!!
By : Londer Vaetle
"ขอนั่งด้วยคนสิ"
ผมรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาเด็กผู้หญิงผมเปียสีทอง
ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนด้านตะวันตกของเควียร์
อันที่จริงผมไม่ได้คิดจะจีบเธอหรอกนะ จริง ๆ สาบานได้ >x<
คือ... ผมแค่จะมาหามุมสงบ ๆ อ่านหนังสือ แล้วบังเอิญเจอ ก็เท่านั้น
"อื้ม ได้สิ... แล้วพวกนั้นล่ะ"
"พวกนั้น? อ๋อ... มีอาห์ กับ เซเฟีย อยากจะไปเที่ยวในเมือง ก็เลยไปกันหมด"
"แล้วนายไม่ไปกับเขาเหรอ"
โธ่... ถามแปลก ๆ ถ้าไปแล้วจะเห็นผมอยู่ตรงนี้มั้ยล่ะคุณเธอ -*-
"ไม่อะ เบื่อ ๆ น่ะ แล้วเธอล่ะ เพิ่งมาถึง ไม่คิดจะผ่อนคลายบ้างหรือไง"
" ^_^ อ่านหนังสือก็เป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้วล่ะ"
เออแฮะ... สมคำร่ำลือ สมแล้วที่เป็นนักเรียน [[เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง]] ของมาวิลลัส
แถมยังน่ารักไม่เบา...
"นายชอบอ่านพระคัมภีร์แบบนี้ด้วยเหรอ"
"อ๋อ อื้ม อ่านแล้วยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นได้เยอะเลยล่ะ ฮ่ะ ๆ "
อะไรกันนี่ เจอคอเดียวกันซะแล้ว ดีเหมือนกัน... ^_^
"เหมือนกันเลย โดยเฉพาะจิตรกรรมฝาผนังโบสถ์ประจำหมู่บ้านน่ะนะ สวยทีเดียว"
"จริงเหรอ เอาไว้ว่าง ๆ ต้องแวะไปดูบ้างละ คงต้องรบกวนเธอช่วยแนะนำหน่อยนะ"
"ด้วยความยินดี ^_^ "
ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ อันที่จริง...
เรียกว่า [[น่ารัก]] ยังใกล้เคียงกว่า ฮ่ะ ๆ นี่ผมคิดอะไรอยู่...เปล่านะ
"ซีเทียร์!!! อยู่นี่เอง ดูเจ้านี่สิ น่ารักดีมั้ยล่ะ อิอิ"
ให้ตายเถอะ! ผมเกือบจะเผลอชมไป ว่าผู้หญิงมาวิลลัสเนี่ยน่ารัก -*-
ไม่ว่าจะยังไง ผมยกเว้น [[ยัยเผือกหัวส้มแป๊ด]] ที่กำลังเดินยิ้มร่ามานี่ไว้ซักคนละกัน
"เอ๋... คุณลอนเดอร์ ที่แท้ก็แอบมาอยู่กับซีเทียร์นี่เองเหรอคะ ^_^ "
โถ่... โดนเข้าใจผิดเข้าจนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นมีอาห์ซะด้วยสิ เฮ้อ~!!
ว่าแต่ไอ้ตัวนั้นมัน...
"เซเฟีย... เธอไปเอาไอ้ตัวนั้นมาจากไหน?"
"อ๋อ ก็ซื้อมาจากในเมืองน่ะสิ น่ารักใช่ม้า"
ใครก็ได้ยืนยันกับผมซักที ว่ายัยนั่นไม่ได้บ้าผิดมนุษย์มนา หรือยังมีสติครบถ้วนดี?
ที่คิดจะเลี้ยง...จิ้งจอก!!
"คือ... พวกเราพยายามห้ามแล้ว แต่..."
พีคเดินหน้าซีดตามหลังมาพร้อมกับเจ้าลิงน้อยที่ทำหน้าสุนัขไม่รับประทาน
"นี่...พวกเธอจะไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ ไม่ให้ฉันเอา 'เจ้ากุชชี่' มาด้วย แล้วยังจะห้ามไม่ให้ฉันเลี้ยง 'แบมบี้' อีกเหรอ"
เซเฟียเริ่มตีสีหน้าเว้าวอน ดวงตาสีแดงเปล่งประกายวูบวาบชวนขนลุกซะมากกว่า(สำหรับผมนะ)
แต่ลูกไม้นี้...ขนาดกับผู้หญิงด้วยกันยังได้ผลชงักงันทีเดียวล่ะ
แล้วถ้าเป็นกับผู้ชาย โดยเฉพาะ...สุภาพบุรุษอย่างผมล่ะ??
เมินซะเถอะ...ไม่มีทางหรอก!!
"เอ่อ...มีอาห์"
ซีเทียร์เริ่มส่งสายตาไปขอความเห็นจากอีกคนที่ยืนทำหน้าเจื่อน ๆ อยู่กับพวกรูตต์
"ชาลี..."
แล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายไปหาอีกคนที่เพิ่งเดินหน้าจ๋อยกลับมา
"คือ...ฉันก็ไม่อยากนักหรอกนะ แต่ทำไงได้ล่ะ"
ให้ตายเถอะ...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชาลีจะตอบง่าย ๆ แบบนี้ เธอโดนยัยนั่นเป่ามนตร์ใส่แหง ๆ
"เถอะนะ...ดูสิ แบมบี้น่ะเชื่องจะตาย จะไปทำอันตรายใครได้"
ผมมองดูเจ้าตัวที่เธอว่า [[เชื่อง]] กำลังส่งยิ้มอวดเขี้ยวแหลมคมอยู่ในอ้อมอกของยัยนั่น
ราวกับว่ามันพร้อมจะกระโจนเข้าฉีกเนื้อใครสักคน ทันทีที่ถูกวางลง โธ่...
ผมสบตามันแว้บเดียวก็เสียววูบวาบไปทั้งตัว ด้วยสัญชาตญาณ
จิ้งจอกขนสีส้ม มีขาวแซมมาเป็นหย่อม ๆ ช่างเข้ากับยัยเจ้าของที่อุ้มมันอยู่เหลือเกิน
และที่สำคัญกว่านั้น...
มันมีตั้งสามหาง!! O_O
"มองอะไรยะ ตาทึ่ม!!"
ขอโทษนะคุณผู้อ่าน...ผมคงมองยัยนี่เป็นสุภาพสตรีไปไม่ได้จริง ๆ
"ฉันไม่พิศวาสเธออยู่แล้วน่า"
ว่าแล้วผมก็นอนลงอ่านหนังสือต่ออย่างสบายใจ
ไม่สนว่าคนรอบข้างกำลังพูดคุยโต้ตอบกัน ท่าทางจริงจังเอาการ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - >>>
"เซเฟีย เธอแน่ใจเหรอว่าจะคุมเจ้านั่นได้น่ะ"
มีอาห์ถามด้วยสีหน้าหวั่น ๆ ขณะที่พวกเรากำลังเดินกลับบ้าน
เมื่อพระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแสด
ช่างเป็นบรรยากาศที่โรแมนติกอะไรอย่างนี้ ถ้าคนที่เดินข้าง ๆ ผมตอนนี้ไม่ใช่...
[[ยัยแม่มดกับจิ้งจอกสามหางของหล่อน]] >x<
"ได้สิจ๊ะ เธอดูอย่างเจ้ากุชชี่นั่นสิ ฮิฮิ"
"ก็เพราะดูจากกุชชี่นั่นไง ฉันถึงได้กลัว..."
ผมได้ยินเสียงของซีเทียร์บ่นพึมพำ ๆ อยู่ข้างหลัง
"เออ...นั่นสิ ฉันก็สงสัยมานานแล้ว เจ้ากุชชี่นี่มันตัวอะไร หมาเหรอ"
แล้วก็ตามมาด้วยเสียงเจ๋อ ๆ ของเจ้าพีค
"เอ่อ..."
กับเสียงกลืนน้ำลายของใครอีกคน ซึ่งน่าจะเป็น...มีอาห์
ก่อนที่ยัยปีศาจข้าง ๆ ผมจะหันไปตอบหน้าระรื่น
ผิดกับอีกสองคนที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ข้างหลัง
"อ๋อ มังกรภูเขาน่ะ สีแดงน่ารักเชียวนะ ฉันชอบสีแดงมาก ๆ เลยล่ะ อิอิ"
"แล้ว...มันก็เกือบจะย่างสดพวกเราคาบ้านที่มาวิลลัสมาแล้ว"
"แหมซีเทียร์ล่ะก็ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่หยอก ๆ น่ะจ้ะ โฮะ ๆ ๆ "
แว๊ก!! ช่วยบอกผมทีสิว่ายัยนั่นยังไม่ได้บ้าหรือเสียสติไปน่ะ
เล่นเอา [[มังกรไฟภูเขา]] มาเลี้ยง แถมยังมองว่าเป็นเรื่องสนุกแบบนี้อีก
โธ่...อนาคตของประเทศชาติช่างน่าเป็นห่วง
ว่าที่ราชินีของเราเป็นพวกซาดิสต์แถมยังมีรสนิยมประหลาดแบบนี้เองหรือนี่
"อะไรยะ อย่ามามองฉันแบบนั้นนะ"
แล้วทำไมยัยนั่นต้องคอยจ้องจะหาเรื่องผมทุกทีเลย ไม่เข้าใจ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - >>>
"อรุณสวัสดิ์คุณเดอร์ลิน...รูตต์ล่ะ"
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาและพบกับคุณเดอร์ลินที่กำลังทำความสะอาดบ้าน
ซึ่งพวกภูตจะทำเป็นประจำทุก ๆ สุดสัปดาห์
"ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วขอรับ...คุณลอนเดอร์"
"ออกไปไหนกันนะ..."
ผมพึมพำกับตัวเอง และไม่คิดว่าจะมีใครได้ยิน
"เห็นบอกว่าจะออกไปหาคุณแชลลีนาที่บ้านพักฝั่งนู้นแน่ะขอรับ"
แต่ก็ยังมีเสียงตอบรับจากภูตตัวจิ๋วที่ยังยืนยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรเช่นทุกครั้ง
เฮ้ย!! ลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้เป็น [[วันเสาร์]]
และทุก ๆ วันเสาร์โรงเรียนจะปลดอาคมที่กั้นเขตแดนระหว่างบ้านพักชายกับบ้านพักหญิง
โอกาสทองแบบนี้ มิน่าล่ะ...ถึงได้หายกันไปหมดบ้านเลย
เหลือแต่ผม...อีกแล้ว สินะ =_='|l
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - >>>
"ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ จริงเหรอมีอาห์ ตลกจังเลย"
เสียงหัวเราะชวนจั๊กกะจี้ฝ่าเท้าของพีคดังออกมาถึงหน้าบ้าน
ตามด้วย...
"โอ๊ย!! แกทำอะไรของแกฟะ...รูตต์"
"ก็ฉันหมั่นไส้แกนี่หว่า อยากมาคุยกับมีอาห์ของฉัน"
"มีอาห์ของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้าจ๋อสติแตก!!"
"หน็อยแน่ะ...พีค! ตายซะเถอะแก"
นั่นแหละ...ผมเดาไม่ผิดเลยว่า
เจ้าลิงสองตัวนั่นจะต้องมากัดกันอยู่ที่นี่
"อ๊าคคคคค!!/โอ๊ยยยยย!!!"
แล้วก็ตามมาด้วย เฮ้ย!! O=O
เอ่อ...เท่าที่จำได้ ผมเห็นเงาลาง ๆ สองตัว กำลังลอยมาทางผม
แล้วมันก็...
ผมเลยมานอนกองอยู่กับพื้นแบบนี้สินะ
"ล..ลอน ช่วยพวกเราด้วยยยย!!"
ผมเห็นสีหน้าเพื่อนผมทั้งสองคนแล้ว ดูไม่จืดจริง ๆ
แต่...เอ๊ะ! เงาตะคุ่ม ๆ อะไรอยู่ข้างหลังหว่า??
"เหวอ...ตัวใครตัวมันแล้วกันฟ่ะ เย้ย!!"
"จ๊าคคคคคคค!!!/เจี๊ยกกกกกก!!"
"รู้จักฉันน้อยไปซะแล้วพวกแก...คิดจะมาก่อความวุ่นวายในเขตความดูแลของฉัน"
"อ๊ะ! เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ"
[[นางฟ้า]] ของพวกแก(รวมถึงผมด้วยล่ะ)มานั่นแล้วไง...
"มีอาห์!! เจ็บไปหมดเลยฮะ ดูสิ...ฟกช้ำ ฮือ ๆ "
เสียงดัดจริตของเจ้ารูตต์ที่กำลัง [[เสแสร้ง]] หน้าด้าน ๆ
ก่อนที่มีอาห์จะเดินเข้าไปประคบประหงมอย่างอ่อนโยน ชิ!! หมั่นไส้ฟ่ะ...
"โอ๊ยยยยยย...!! ผมก็เจ็บนะ ดูสิ...ถลอกปอกเปิกไปหมดเลย"
เสียงออดอ้อนที่ฟังแล้วชวนคลื่นไส้ของเจ้าพีค เฮ้อ...
"ไม่เป็นอะไรมากนี่...เดี๋ยวเราทำแผลให้แล้วกันนะ"
เสียใจด้วยนะพีค ดูท่าเจ้ารูตต์มันคงไม่ปล่อยมีอาห์มาให้แก [[เขมือบ]] ง่าย ๆ
แต่ซีเทียร์ก็น่ารักใช่เล่นนี่นา เย้ย!! คิดอะไรฟะเรา
"เอ่อ...คือ ไม่..."
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก เข้าไปข้างในก่อนเถอะ"
ฮ่ะ ๆ ผมอยากให้ทุกคนได้เห็นหน้าเจ้าพีคตอนนี้จริง ๆ เลยฟ่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ยังลงต่อเนื่องมาจนถึงตอนที่ 3 อย่าสงสัยเลยว่าทำไมแต่งเร็วนัก ไม่มีเวลาได้ดองเลยหรือ?? เปล่าเลย 555+ อันที่จริง กว่าจะได้สามตอนนี้ ดองมาหลายเดือนอยู่ แล้วกว่าจะได้ฤกษ์เอามาลง ว่าจะทยอยลง ก็เล่นลงเช้าตอน - เย็นตอน แถมวันนี้อีกตอน เอ้า!! หมดสต็อกแล้ว ได้ดองซะทีนะเรา หวังว่าในช่วงที่ดองอยู่นี้ คงมีคนมาอ่านบ้างไม่มากก็น้อย นับว่าเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่แล้วล่ะขอรับบบบบ... >w<
Ps. ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตอนนี้คร้าบ!! FisHiE_G >>>>>> I_am_i_am@hotmail.com
ความคิดเห็น