ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    >|_ Puzzle Wedding วิวาห์สุดซิ่ง ชิ่งรักอลวน _|<

    ลำดับตอนที่ #2 : [Peack] นี่มัน...เรื่องใหญ่แล้วนะเนี้ย!!

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 51


    By : Peack Mefira



    เหมือนสวรรค์จะจงใจส่งนางฟ้ามาใกล้ชิดผมถึงสองคน  ^_^



    คนแรก...

    'ซีเทียร์  คลอดิเนียร์'  

    ถึงจะดูบ้าเรียนไปหน่อย  ใส่แว่นกรอบใหญ่  เลนส์หนาเอาเรื่องอยู่  

    ผมเปียสีทองที่วางพาดบนไหล่ขวา  ดูเรียบร้อยน่ารัก

    ดวงตาใสซื่อสีเดียวกับผม  แฝงด้วยความมั่นใจเต็มร้อย

    ทุกคำพูดที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสา  แต่กลับบาดลึกถึงขั้วหัวใจอีกฝ่าย

    ดูน่าค้นหาทีเดียวล่ะ...



    ส่วนอีกคน...

    'มีอาห์  เมลเลอริช'

    เธอคนนี้...ผมขอฟันธงว่าสวยเผ็ดเด็ดสะระตี่ของแท้แน่นอน

    นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ก้าวออกมาจากฝูงชน  

    ความน่ารักที่โดดเด่นสะดุดตาผู้พบเห็น

    ผมสีดำสนิทยาวสยาย  ปิดแผ่นหลังมิดชิด

    นางฟ้าในชุดเครื่องแบบของ วอนเดอร์เซีย 

    ผมได้สบตากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มจัดเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ

    ก็รับรู้ได้ถึงความสดใสข้างในนั้น  ที่ดูพิเศษกว่าทุกคนที่เคยพบเจอมา



    กับ...  ยัยชะนีหลงฝูง  ที่หน้าเหมือนคนเปี๊ยบ  O.O

              "มองอะไรยะ  พวกนายน่ะไม่มีวันได้สัมผัสผิวขาวเนียนของฉันหรอกย่ะ"

    มาจากป่าไหนกัน...พูดภาษาฟาสต์คล่องปรื๋อ  ???

              "ต..ตัวอะไรน่ะ  เจ้าชาย"

              "ไม่รู้สิครับ  แฮะ ๆ  ^_^ "  

    เพิ่งรู้นะว่าคนใหญ่คนโตที่นี่เขานอบน้อมกันขนาดนี้

              "เจ้าชาย??"  

    สองสาวประสานเสียงกัน  ตะลึงงันกับภาพของชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้า

              "อ๊ะตายจริงเพื่อนสาว  เธอไม่รู้เลยเหรอ"

    ใครจะไปรู้มากเหมือนเธอล่ะ ยัยวอก  เอ๋...ว่าแต่  มาด้วยกัน  เหรอ??

              "ม..ไม่เหมือนซักนิด  เนอะมีอาห์"

    ซีเทียร์พูดพลางเอามือข้างที่ยังว่างอยู่ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อนอก

    เหมือน...อะไร?? 

              "นั่นสิ  คุณคือรัชทายาทขององค์ราชา ครอส ที่31  จริง ๆ เหรอคะ"

    มีอาห์ถามด้วยใบหน้าใสซื่อ  ถามกลางสายตาทุกคู่ที่กำลังจับจ้องเธอทั้งสอง...

    พร้อมกับตั้งคำถามในใจไปต่าง ๆ นานา

              "เฮอร์มิซ ครอส วอนเดอแวร์  น่ะนะ...ใช่แน่เหรอ??"

              "ท..ทำไมถามอย่างนั้นล่ะครับ  เราหน้าไม่เหมือน ท่านพ่อ เหรอ?"

    คนถูกซักตั้งคำถามกลับด้วยสีหน้าแบบเดียวกัน  ซึ่งมันดู [[ไร้ราศี]] สิ้นดีเลยฟ่ะ

              "นี่พวกเธอล่ะก็  สัญชาตญาณอย่างฉันน่ะไม่มีทางจับผิดตัว(คน)หรอกนะจะบอกให้"

              "อ..เอ่อ  ได้ยินท่านพ่อว่า  ทางมาวิลลัสน่ะ  ส่ง คู่หมั้น มาเรียนห้องเดียวกับเรา"

              "ใช่แล้วล่ะค่ะ  ก็..."  

              "อ๋อ  ใช่ค่ะ  ก็คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นั่นยังไงล่ะ  ทายาทผู้นำมาวิลลัส  คู่หมั้นของเจ้าชาย"

              "อ๋า/หา... O__O "  

    ทำไมเจ้าชายทำหน้าตา [[ดีใจ]] ขนาดนั้น  จะว่าไปก็...ดูสมกันดีจังนะ  สองคนนี้

              "แหม เซเฟีย ล่ะก็...ไม่ต้องเขินขนาดนั้นก็ได้จ้ะ ^_^ "

    เขิน??  พูดผิดพูดใหม่ได้นะมีอาห์  ยัยคนนี้น่ะนะ [[เขิน]] เป็นด้วยเหรอ

              "อ..เอ่อ  ย..ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ  มีอาห์ก็  พูดอะไรอย่างนั้น"

    เฮ้ย!!  เขินเป็น  จริง ๆ ด้วย  O_o  

    เหมือนนางอาย...ไม่มีผิด  (คือผม...ล้อเล่นน่า  ^_^ )

              "เซฟิเรีย มิซชิเออร์  ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ"

    'มิซชิเออร์'  เหมือนเคยได้ยินที่ไหนนะ...แต่ช่างเถอะ

    เป็นถึงคู่หมั้นของรัชทายาทแห่งวอนดรัซ  ต้องมาจากตระกูลดังเป็นธรรมดาสินะ

              "บุตรีของ  แซนเดิล มูว์  สินะ?" 

              "ค..ค่ะ ^_^ "

    เอ๋...  Sandle Mue  หัวหน้าพวก Masal (มาซาล)

    ที่ว่ากันว่าเป็นญาติผู้ใกล้ชิดกับเจ้าเมืองมาวิลลัสน่ะเหรอ?

    แล้วทำไมถึงเป็น มิซชิเออร์ ล่ะ...  แทนที่จะเป็น  'เซฟิเรีย มูว์'

              "เอ๊ะ!  แล้วทำไมไม่ใช้นามสกุลพ่อล่ะ" 

    และดูเหมือนว่า...  ชาลีก็กำลังคิดเหมือนผมนะ

              "อ๋อ  ตอนนี้ชนเผ่า มาซาล กำลังถูกรุกรานอย่างหนักจากเกาะข้างเคียง  เพื่อความปลอดภัยจึงจำเป็นต้องปกปิดฐานะการเป็นทายาทผู้สืบเชื้อสายตระกูล มูว์ โดยตรง  นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ต้องส่งบุตรีของท่านหัวหน้าเผ่ามาที่นี่  และเร่งรัดให้มีการอภิเษกเกิดขึ้นโดยไว้  เพื่อรักษาชนเผ่าให้คงอยู่ได้ภายใต้การคุ้มครองของวอนดรัซน่ะค่ะ"

    อา...  งั้น มิซชิเออร์ นี่ก็คงเป็นนามสกุลแม่สินะ

    มีอาห์นี่...ทั้งสวยทั้งฉลาดเลยแฮะ  >w<

              "ที่มาวิลลัสเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเชียวเหรอ  ทำไมไม่เห็นได้ข่าว"

    หลังจากที่เงียบไปนาน  เจ้าลอนมันก็ได้มีบทพูดกับเขาซะที...

              "จะให้มันเอิกเริกทำไมล่ะยะตาทึ่ม  นี่เป็นความลับสุดยอดเชียวนะ  พวกนายน่ะโชคดีเกินไปแล้ว  รู้ตัวไว้ซะด้วย"

    แหม  ปากยัยนี่มันช่าง น่า...กัด  เอ๊ย!  ไม่ใช่ ๆ  (ล้อเล่นน่า)

              "ขอบใจ  รู้อะไรมะ...เวลาเธออยู่เฉย ๆ นะ  ดูน่ารักทีเดียวล่ะ  -*- "  

    ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่จะเป็นคำพูดของ ลอนเดอร์ 

    โดยเฉพาะกับ... [[สุภาพสตรี]]

    [นายแน่ใจเหรอว่ายัยนั่นมันสุภาพสตรีน่ะ - - - > ลอนเดอร์]

              "เอ่อ  จริงสิ  ตายจริง...เราเผลอบอกพวกนี้ได้ยังไงกัน"

    โธ่...  ไม่อยากจะเชื่อเลยมีอาห์  เธอเพิ่งจะรู้ตัว?

              "งั้น..."  

    ยังไม่ทันที่เจ้ารูตต์มันจะได้แสดงบทบาทก็โดน [[แย่งซีน]] อีกแล้ว  น่าสงสาร...

              "สรุปว่า...พวกเราถูกส่งมาที่นี่  เพื่อเป็นตัวกลางเชื่อมระหว่าง วอนดรัซ กับ มาวิลลัส (และพวกมาซาล)  ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยน  เพื่อความปลอดภัยของทุกฝ่าย  หวังว่าพวกนายจะเข้าใจและเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ  เฉพาะพวกเราในที่นี้เท่านั้นนะ"

    ผู้หญิงสามคนนี่  ดู [[อันตราย]] กว่าที่คิดแฮะ  -_-

              "อย่างที่ซีเทียร์พูดนั่นแหละค่ะ  เอ่อ...จริงสิ  เราว่ารีบเข้าเรียนกันดีกว่านะ  ^_^ "

    เปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว  อ่ะ...เรียนก็เรียน

    แหม  นับว่าพวกผมได้โชคสองชั้นเลยนะเนี้ย...

    ได้ใกล้ชิดกับ [[นางฟ้า]] ทั้งสาม (เอ่อ...รวม เซเฟีย ด้วยก็ได้) เป็นกลุ่มแรก ๆ

    แถมยังเป็นผู้โชคดีเพียงหนึ่งเดียวที่กุมความลับระดับชาติ  โอ้โห!!  แจ่ม...

              "เอาล่ะ ๆ  และไม่ว่าเธอจะมาให้ฐานะอะไรก็ตาม  แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไปฉันจะเป็นผู้ดูแลพวกเธอซึ่งมาในนามยุวฑูตจากมาวิลลัส  โอเค๊!  สาว ๆ  ^_^ "

    โอ...สมแล้วชาลีเพื่อนรัก  มิเสียแรงที่มีเพื่อนเป็นถึง [[ผู้ดูแลบ้านพักหญิง]]

    ว่าแต่...  ตกลงยัยนี่มันจะเป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชายแน่??

    ให้ตายเถอะ  ผมกับยัยนี่รู้จักสนิทสนมกันมาตั้งสามปีเห็นจะได้

    จนบัดนี้แล้วยังไม่เห็นอะไรที่พอจะระบุเพศที่แน่ชัดของเพื่อนผมคนนี้ได้เลย  โอย...กลุ้ม(แทน)

              "จ้า ^_^ "  

    ทีอย่างนี้ล่ะพร้อมใจกันตอบเสียงหวานเชียวนะ

    เอ๊ะ!!  หรือว่าสามคนนี้จะเป็นพวก [[เลสเบี้ยน]]   O__O  โอ...ม่ายยยยยย~

              "งั้นไปกันเถอะ  ^w^ " 

    อ..อ้าว  เฮ้ย!  เดี๋ยวก่อนเด่ะ  รอด้วยยยยย...

    ใจคอจะไม่ให้เหลือรอดตกถึงท้องเพื่อน ๆ ที่อ้าปากรอด้วยความหวังกันซักคนเลยเหรอ  TT--TT

                                                                                                                                                                   


    ดูจากเรตติ้งตอนแรกแล้ว...รู้สึกท้อจังเลย  เจอแต่คำวิจารณ์ในทาง -  TT^TT  แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว...ตอน 2 นี้ก็แต่งไว้นานแล้วเหมือนกัน  เลยเอามาลงต่อไปเลยแล้วกัน  เอาวะ!!  อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด  เราเอามาลงให้คนเขาวิจารณ์  แล้วก็ต้องปรับปรุง  เอาล่ะ...ใส่เกียร์เดินหน้าเต็มกำลัง  จะลงต่อไป...ถึงจะไม่มีคนอ่านแม้แต่คนเดียวก็ตาม  หวังว่าสักวันจะมีคนหลงเข้ามาอ่านแล้วชอบงานของเราบ้าง  สักคน...ก็ยังดี  ^_^


    Ps. ด้วยความเคารพอย่างสูงเช่นเคย...   FisHiE_G  >>>>>>>>>   I_am_i_am@hotmail.com


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×