Feng shui fight club | ฮวงจุ้ยกูว่าใช่ แปลนกูว่าไม่

ตอนแรก…ทุกอย่างมันก็ดูจะไปได้สวย

ผมกับเจ้าของบ้านกำลังตกลงเรื่องรีโนเวตเรือนไทยโบราณอายุร่วมร้อยปี แผนผังงานก็แทบจะวางเรียบร้อยแล้ว โครงสร้างเดิมยังดี เสาค้ำหลักยังแน่น

จะปรับฟังก์ชันให้เข้ากับยุคปัจจุบันโดยไม่ทำลายจิตวิญญาณของเรือนเก่า พูดง่าย ๆ คือทั้งผมและทีมวิศวะเรากำลังคุยกันรู้เรื่อง

…จนกระทั่ง

“สวัสดีครับทุกคน รอนานไหมเอ่ย พอดีGPSพาหลงน่ะครับ กว่าจะหาบ้านเจอก็ขับรถไกลอยู่”

เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาพร้อมเสียงฝีเท้าเบา ๆ แล้วเหมือนอากาศเย็นลงสององศาในทันที ผมหันไปมองก็เจอกับตัวต้นเหตุ ไอ้ซินแสเจ๊ก นั่นแหละ

มาในชุดผ้าแพรประหนึ่งจะเข้าพิธีเชิญเทพ ลงยันต์ หรือจะขึ้นเวทีอะไรสักอย่าง เจ้าของบ้านรีบลุกขึ้นรับหน้าแทบไม่ทัน ผมก็เลยได้แต่ยืนงงว่าทำไมคนปกติถึงไปเรียกอะไรแบบนี้มายุ่งกับโปรเจกต์ที่มันควรจะใช้ วิทยาศาสตร์

“อาจารย์ซินแสคะ เขามาช่วยดูเรื่องพลังงานในตัวบ้าน” 

เจ้าของบ้านว่าแบบนั้น สีหน้าตื่นเต้นเหมือนจะได้ฤกษ์เบิกเนตร 

พลังงานเหรอ?

ผมแทบจะกลอกตาจนลูกตาหลุด

แต่ซินแสนั่นกลับเดินตรวจบ้านอย่างกับถือโคมไฟไปล่าผี

“หืม…ทิศตะวันตกเฉียงใต้มีแรงดึงของดิน กับสิ่งที่เคยฝังอยู่ใต้ถุนบ้านนี้”

แล้วเขาก็หันมามองผม ยิ้มมุมปากเหมือนจะหาเรื่อง

“คุณต้นกล้าอาจจะเก่งเรื่องโครงสร้าง แต่เรื่องบางเรื่องมันวัดด้วยตลับเมตรไม่ได้นะครับ”

ผมยิ้มตอบด้วยน้ำเสียงเย็นพอจะต้มบะหมี่ไม่สุก

“ถ้ามันวัดด้วยจินตนาการ ก็คงไม่ต้องเรียนสถาปัตย์หรอกครับ แค่ไปนอนฝันก็พอ”

จากนั้นทั้งบ้านก็กลายเป็นสนามประลองพลังจิกกัด

เขาเช็คพลังหยินหยาง ผมก็เช็คระยะฐานราก

เขาพูดถึงจุดอัปมงคล ผมก็พูดถึงระบบน้ำไหลย้อน

เขายกไม้ชี้ไปที่จั่วเรือนไทย—ผมยกแปลนขึ้นมาวางแปะกลางโต๊ะ 

สุดท้าย…บ้านที่จะรีโนเวตด้วยความรู้และเหตุผล

ก็กลายเป็นสมรภูมิระหว่างสถาปนิกกับซินแส

…คู่เวรที่โลกดันใจร้ายจับโยนมาอยู่ทีมเดียวกัน

เอาสิ ผมจะสู้กับมันให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง มีกูไม่มีมึง มีมึงไม่มีกู จะผีกี่10ตัวก็มาเหอะ แม่งไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าตอนที่ไอ้ซินแสนี่แม่งเดินเข้ามาในแผนทั้งที่ไม่ควรจะมาแล้ว

กูจะบ้าตาย