ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Miracle No.2
Miracle No. 2
ในคืนวันที่ 19 ก่อนวันแห่งปาฏิหาริย์หนึ่งวัน
ชั้นยืนอยู่บนเนินเขา สายลมเอื่อยๆ โชยพัด ใบหญ้าใบน้อยๆ ปลิวไปตามแรงลม อา...บรรยากาศช่างโรแมนติกอะไรอย่างนี้ แล้วทำไม....ทำไมชั้นถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ???? แล้วคนอื่นๆ หายไปไหนกันหมด
ชั้นคิดในใจ ก่อนจะมองรอบๆ ตัว รอบๆ ตัวมีแต่ความมืด และความเงียบ บรรยากาศที่ดูวังเวงแบบนี้ทำให้ชั้นเริ่มรู้สึกกลัว(ไม่โรแมนติกแล้วเรอะ = =\") ชั้นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา จึงรีบเดิน เดิน และเดิน จนในที่สุดก็กลายเป็นวิ่ง ทำยังไงก็ได้ให้มันพ้นๆ ไปจากสถานที่แห่งนี้ ชั้นทนมันต่อไปไม่ได้แล้ว
\"แฮ่กๆ\" ชั้นวิ่งเป็นเวลานาน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ไปไหนไกลเลย ในที่สุดชั้นก็ต้องหยุดยืนเพื่อหอบหายใจ น้ำตาใสๆ เริ่มเอ่อล้น ชั้นกลัว.....กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว ได้โปรดเถอะ ใครก็ได้....ช่วยฉันด้วย ชั้นคิดในใจ แต่แล้วก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงกิ่งไม้หัก
\"ใครน่ะ!!!\" ชั้นตวาดออกไปอย่างตื่นตระหนก ก่อนก้าวถอยหลังไปอย่างลืมตัว ทำยังไงดี ถ้าหากว่าเขาเป็นคนร้าย แล้วชั้นจะเป็นยังไงบ้าง ชั้นอาจจะต้องถูกฆ่าก็ได้ ชั้นอาจจะถูก.....(แล้วจะคิดไปทำไมเนี่ย = =\")
เงามืดก้าวออกมา แสงจันทร์ไม่สว่างเพียงพอที่จะเห็นผู้มาเยือนได้ถนัดนัก
\"อ้าว....เธอเองหรอกเหรอ\" เสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเป็นชายหนุ่มรูปงาม(เฮ้ย ได้ยินแค่เสียงแกรู้ไปถึงขั้นนั้นเชียวเหรอ!!!) และที่สำคัญ อายุพอๆ กับชั้นด้วย
\"นี่ ที่นี่ที่ไหนน่ะ\" ชั้นทำใจกล้าถามไป ชายหนุ่มนิรนามหัวเราะเบาๆ
\"นั่นสิ มันที่ไหนกันนะ\" ชั้นเริ่มโกรธ เมื่อถูกเขาหัวเราะเยาะ แต่ก็ต้องทำพูดดีต่อไป
\"ชั้น....บังเอิญหลงทางนิดหน่อย บอกทางไปจากที่นี่หน่อยได้มั้ย\"
ชายหนุ่มนิ่งเงียบ ฉันลังเล ก่อนก้าวเข้าไป
\"นะ ชั้นอยากไปจากที่นี่\" ชั้นขอร้องเขา แต่ชายหนุ่มก็เฉย ชั้นทนไม่ไหว ตวาดว่า
\"งั้นชั้นหาทางไปเองก็ได้\" แล้วก็ออกเดิน แต่ชายหนุ่มคว้าข้อมือชั้นไว้
\"ปล่อยนะ อ๊ะ....กรี๊ดดดดดดดด!!!\"
เพราะเนินเขาค่อนข้างชัน และชั้นก็สะบัดมือเขาโดยแรง ตัวเองก็เลยเสียหลัก ชายหนุ่มคนนั้นคว้าตัวชั้นไว้ได้ แต่ตัวเองก็ไม่มีหลักยึด พวกเราทั้งคู่เลยกลิ้งหล่นจากเนินเขามาหยุดที่เชิงเขา ชายหนุ่มผู้นั้นอยู่บนตัวของชั้น(เฮ้ย!!! O_O)
ชั้นหน้าแดง แม้จะพยายามจ้องมองใบหน้าเขาแต่แสงจันทร์ก็ไม่เพียงพอก็เลยไม่อาจมองเห็นใบหน้าเขาได้ถนัด แต่สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นก็คือ....ต่างหูรูปดาวขนาดใหญ่ที่ชายหนุ่มผู้นี้สวมเอาไว้.....โครงหน้าแบบนี้มันดูคุ้นๆ แฮะ ชั้นคิดในใจ
\"อยากให้ชั้นพาออกไปจากที่นี่อย่างนั้นเหรอ\" เขาถาม ทั้งๆ ที่ยังอยู่บนตัวชั้น(จะอยู่แบบนี้อีกนานมั้ยเนี่ย = =\")
\"ปล่อยนะ!!!\" ท้ายที่สุด ชั้นก็รวบรวมแรงตวาดไป เขาหัวเราะเบาๆ
\"ถ้าอยากจะให้ช่วย ชั้นมีข้อแลกเปลี่ยน.....\" เขาพูด
\"อะไร นายต้องการอะไร\" ชั้นถามเสียงสั่น หรือว่าหมอนี่จะ.....XXX แล้วก็ XXX จากนั้นก็ XXX (เฮ้ย คิดไปถึงไหน)
ชายหนุ่มคนนั้นยอมลุกขึ้นจากตัวชั้นก่อนฉุดให้ฉันลุกขึ้นมาด้วย เขาหัวเราะเบาๆ
\"นั่นสิ จะเอาอะไรจากเธอดีนะ แต่ตอนนี้ชั้นยังคิดไม่ออก.....เห็นแสงสว่างทางนั้นมั้ย....\" เขาชี้มือไปทางแสงสว่างที่ห่างไปลิบๆ
\"อือ....\" ชั้นพยักหน้า
\"ทางนั้นคือทางออกไปจากที่นี่\" เขาตอบเสียงเรียบ หัวใจของชั้นเต้นแรง ในที่สุดก็ได้พบทางออกแล้ว ชั้นหันกลับไป แต่แล้วก็ชะงัก เมื่อชายหนุ่มคนนั้นหายตัวไปเสียแล้ว ชั้นกวาดสายตามองหาจนทั่วแต่ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเขา
\"หายไปไหนนะ\" ชั้นคิด แต่แล้วก็ตัดสินใจที่จะเลิกกังวลเรื่องของเขา ชั้นรีบออกวิ่งไปตามทางที่ชายคนนั้นบอกทันที
End Miracle No.2
ในคืนวันที่ 19 ก่อนวันแห่งปาฏิหาริย์หนึ่งวัน
ชั้นยืนอยู่บนเนินเขา สายลมเอื่อยๆ โชยพัด ใบหญ้าใบน้อยๆ ปลิวไปตามแรงลม อา...บรรยากาศช่างโรแมนติกอะไรอย่างนี้ แล้วทำไม....ทำไมชั้นถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ???? แล้วคนอื่นๆ หายไปไหนกันหมด
ชั้นคิดในใจ ก่อนจะมองรอบๆ ตัว รอบๆ ตัวมีแต่ความมืด และความเงียบ บรรยากาศที่ดูวังเวงแบบนี้ทำให้ชั้นเริ่มรู้สึกกลัว(ไม่โรแมนติกแล้วเรอะ = =\") ชั้นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา จึงรีบเดิน เดิน และเดิน จนในที่สุดก็กลายเป็นวิ่ง ทำยังไงก็ได้ให้มันพ้นๆ ไปจากสถานที่แห่งนี้ ชั้นทนมันต่อไปไม่ได้แล้ว
\"แฮ่กๆ\" ชั้นวิ่งเป็นเวลานาน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ไปไหนไกลเลย ในที่สุดชั้นก็ต้องหยุดยืนเพื่อหอบหายใจ น้ำตาใสๆ เริ่มเอ่อล้น ชั้นกลัว.....กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว ได้โปรดเถอะ ใครก็ได้....ช่วยฉันด้วย ชั้นคิดในใจ แต่แล้วก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงกิ่งไม้หัก
\"ใครน่ะ!!!\" ชั้นตวาดออกไปอย่างตื่นตระหนก ก่อนก้าวถอยหลังไปอย่างลืมตัว ทำยังไงดี ถ้าหากว่าเขาเป็นคนร้าย แล้วชั้นจะเป็นยังไงบ้าง ชั้นอาจจะต้องถูกฆ่าก็ได้ ชั้นอาจจะถูก.....(แล้วจะคิดไปทำไมเนี่ย = =\")
เงามืดก้าวออกมา แสงจันทร์ไม่สว่างเพียงพอที่จะเห็นผู้มาเยือนได้ถนัดนัก
\"อ้าว....เธอเองหรอกเหรอ\" เสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเป็นชายหนุ่มรูปงาม(เฮ้ย ได้ยินแค่เสียงแกรู้ไปถึงขั้นนั้นเชียวเหรอ!!!) และที่สำคัญ อายุพอๆ กับชั้นด้วย
\"นี่ ที่นี่ที่ไหนน่ะ\" ชั้นทำใจกล้าถามไป ชายหนุ่มนิรนามหัวเราะเบาๆ
\"นั่นสิ มันที่ไหนกันนะ\" ชั้นเริ่มโกรธ เมื่อถูกเขาหัวเราะเยาะ แต่ก็ต้องทำพูดดีต่อไป
\"ชั้น....บังเอิญหลงทางนิดหน่อย บอกทางไปจากที่นี่หน่อยได้มั้ย\"
ชายหนุ่มนิ่งเงียบ ฉันลังเล ก่อนก้าวเข้าไป
\"นะ ชั้นอยากไปจากที่นี่\" ชั้นขอร้องเขา แต่ชายหนุ่มก็เฉย ชั้นทนไม่ไหว ตวาดว่า
\"งั้นชั้นหาทางไปเองก็ได้\" แล้วก็ออกเดิน แต่ชายหนุ่มคว้าข้อมือชั้นไว้
\"ปล่อยนะ อ๊ะ....กรี๊ดดดดดดดด!!!\"
เพราะเนินเขาค่อนข้างชัน และชั้นก็สะบัดมือเขาโดยแรง ตัวเองก็เลยเสียหลัก ชายหนุ่มคนนั้นคว้าตัวชั้นไว้ได้ แต่ตัวเองก็ไม่มีหลักยึด พวกเราทั้งคู่เลยกลิ้งหล่นจากเนินเขามาหยุดที่เชิงเขา ชายหนุ่มผู้นั้นอยู่บนตัวของชั้น(เฮ้ย!!! O_O)
ชั้นหน้าแดง แม้จะพยายามจ้องมองใบหน้าเขาแต่แสงจันทร์ก็ไม่เพียงพอก็เลยไม่อาจมองเห็นใบหน้าเขาได้ถนัด แต่สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นก็คือ....ต่างหูรูปดาวขนาดใหญ่ที่ชายหนุ่มผู้นี้สวมเอาไว้.....โครงหน้าแบบนี้มันดูคุ้นๆ แฮะ ชั้นคิดในใจ
\"อยากให้ชั้นพาออกไปจากที่นี่อย่างนั้นเหรอ\" เขาถาม ทั้งๆ ที่ยังอยู่บนตัวชั้น(จะอยู่แบบนี้อีกนานมั้ยเนี่ย = =\")
\"ปล่อยนะ!!!\" ท้ายที่สุด ชั้นก็รวบรวมแรงตวาดไป เขาหัวเราะเบาๆ
\"ถ้าอยากจะให้ช่วย ชั้นมีข้อแลกเปลี่ยน.....\" เขาพูด
\"อะไร นายต้องการอะไร\" ชั้นถามเสียงสั่น หรือว่าหมอนี่จะ.....XXX แล้วก็ XXX จากนั้นก็ XXX (เฮ้ย คิดไปถึงไหน)
ชายหนุ่มคนนั้นยอมลุกขึ้นจากตัวชั้นก่อนฉุดให้ฉันลุกขึ้นมาด้วย เขาหัวเราะเบาๆ
\"นั่นสิ จะเอาอะไรจากเธอดีนะ แต่ตอนนี้ชั้นยังคิดไม่ออก.....เห็นแสงสว่างทางนั้นมั้ย....\" เขาชี้มือไปทางแสงสว่างที่ห่างไปลิบๆ
\"อือ....\" ชั้นพยักหน้า
\"ทางนั้นคือทางออกไปจากที่นี่\" เขาตอบเสียงเรียบ หัวใจของชั้นเต้นแรง ในที่สุดก็ได้พบทางออกแล้ว ชั้นหันกลับไป แต่แล้วก็ชะงัก เมื่อชายหนุ่มคนนั้นหายตัวไปเสียแล้ว ชั้นกวาดสายตามองหาจนทั่วแต่ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเขา
\"หายไปไหนนะ\" ชั้นคิด แต่แล้วก็ตัดสินใจที่จะเลิกกังวลเรื่องของเขา ชั้นรีบออกวิ่งไปตามทางที่ชายคนนั้นบอกทันที
End Miracle No.2
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น