History Book

ลำดับตอนที่ #3 : Page 3 : LIGHT PINK

 

AYAKA TANSHI

    

     

generous ❀ kind ❀ friendly

    

I feel sorry for them,

So can we give them a chance?

Aya-

Application

"ดอกไม้สวยๆเเบบนี้ ถ้าไม่เก็บไว้มันก็น่าเสียดายจริงไหมคะ?"

"ฉันจะรอวันที่เราจะสามารถอยู่ด้วยกันได้โดยที่ฆ่าฟันกันค่ะ"

บท : เสาหลักคนที่ 9

หน่วย : นักล่าอสูร

ชื่อ - นามสกุล :❀ อายากะ เทนชิ  Ayaka Tanshi 

                    ❀ อายากะ เเปลว่า ดอกไม้สีสันสวยงาม

                    ❀ เทนชิ เเปลว่า เทพธิดา

ชื่อเล่น : ❀ อายะ Aya

        ❀ อายะ เเปลว่า สีสันที่สวยงาม

เพศ : หญิง 

อายุ : 22 ปี

อาชีพ : ขายดอกไม้

ฐานะทางบ้าน : รวย

ลักษณะทางกายภาพ :

     ใครๆก็ต่างพูดว่า อายะกะ เทนชิ เป็นหญิงสาวที่งามสมชื่อที่ได้รับไม่มีผิดเพี่ยน หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเเละใบหน้าราวกับเทพธิดาเเละเมื่อรวมกับนิสัยของตัวเธอนั้นก็ทำให้เธอดูเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมเเละต่างเป็นที่หมายปองของชายหลายๆคน ด้วยเรือนผมสีชมพูโทนไลท์พิ้งค์ที่นิ่มราวกับเส้นไหมปลิวไสวเมื่อยามลมพัดผ่าน ดวงตากลมโตสีไลท์พิ้งค์เช่นเดียวเรือนผมของเธอคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนรับกับขนตายาวหนาเรียงเป็นเเพรงอนเป็นธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นรูปหยดน้ำได้รูปโดยไม่ได้มาจากการเเตะต้องของศัลยเเพทย์เเม้เเต่น้อย พร้อมกับริมฝีปากอิ่มที่เธอมักจะเเต่งเเต้มด้วยลิปสติกสีชมพูพีชอยู่เสมอก็ทำให้ใบหน้าให้ของเธอดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ เรือนร่างของเธอนั้นก็จัดได้ว่าสัดส่วนดูดีดุจนางเเบบก็ไม่ปาน เอวเเละสะโพกมีสัดส่วนโค้งเว้าเป็นรูปทรงนาฬิกาทรายสวยงามไร้ไขมันส่วนเกินให้ก่อกวนใจ ขนาดอกพอเหมาะไม่ใหญ่จนเกินงามเเละไม่เล็กจนไม่น่ามอง ผิวพรรณขาวสะอาดมีสีเเดงระเรื่อเล็กน้อยเช่นเดียวกับหญิงสาวสุขภาพดีทั่วไปที่ได้รับการดูเเลผิวพรรณของตนเป็นอย่างดี เเขนขาเรียวยาพอเหมาะอีกทั้งเล็บชองเธอเเต่งเเต้มไปด้วยสีชมพูอ่อนอีกด้วย โดยเรือนร่างเช่นนี้จึงทำให้หลายคนไม่เเปลกใจเลยเเม้เเต่น้อยว่าทำไมหญิงสาวคนนี้จึงเป็นที่สะดุดตาของใครหลายๆคน

     ยามปกติเเล้วสไตล์การเเต่งตัวของอายะกะค่อนข้างเป็นไปทางดูเรียบร้อยซะส่วนใหญ่ โทนสีค่อนข้างออกเเนวสีพาสเทลมองดูเเล้วสบายตาไม่สะดุดตามากจนเกินไป เธอจะชอบใส่เสื้อผ้าจำพวกเดรสกระโปงยาวเป็นประจำ จะหายากนักที่ตัวเธอนั้นจะใส่เสื้อยืดเเละกางเกงขายาวถ้าใครได้นั้นก็ต้องขอบอกว่านั้นคือความโขคดีอย่างหนึ่งเลยก็ว่าได้มันเป็นลุคสามารถพบเห็นได้เพียงที่ร้านขายดอกไม้ของเธอเท่านั้น เธอมักจะรองเท้าผ้าใบสีขาวอยู่เสมอ เเละยังสวมเเว่นตากลมประดับใบหน้าในยามอ่านหนังสืออีกด้วย  

     ตัวอย่าง Example.

        เดรส ( x , x , x , x )

        รองเท้า ( x , x )

ส่วนสูง/นํ้าหนัก : 165 cm. / 52 kg.

กรุ๊ปเลือด : O

ลักษณะการพูด : อายะกะ เทนชิ นั้นมีน้ำเสียงที่อ่อนหวานเเละนุ่มนวลฟังเเล้วเสนาะหูตามเเบบฉบับน้ำเสียงของหญิงสาวที่ผู้ชายชอบทั่วไปถึงเเม้ว่าเธอจะหงุดหงิดหรือโกรธมากมายเพียงใดน้ำเสียงของเธอก็ยังเป็นเช่นเดิม ในยามที่เธอดุว่าใครน้ำเสียงของเธอควรที่จะดูเเล้วน่ากลัวเเต่ไม่ใช่กับเธอคนนี้ยามที่เธอบ่นหรือดุใส่ใครนั้นน้ำเสียงหรือท่าทางของเธอออกไปทางเเนวน่ารักน่าเอ็นดูเสียมากกว่า เธอมักจะเเทนตัวเองด้วย ' อายะ ' เเล้วจะเเทนสรรพนามกับคนอื่นโดยใช้คำว่า ' เธอ ' ' คุณ ' หรือ เรียกด้วยเล่นของเขาเป็นส่วนใหญ่ เเละมักจะมีหางเสียงลงท้ายเสมอ

(CV. Kiyono Yasuno )

ตัวอย่างบทสนทนา

First Situation  

     เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งดังเป็นระยะในยามที่ลมพัดผ่าน ดอกไม้เเละต้นไม้ต่างพริ้วปลิวไสวราวกับกำลังเต้นรำ เเสงเเดดอ่อนไม่เเรงมากจนเกินไป วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เหมาะเเกการออกไปทำกิจกรรมกลางเเจ้งเเต่ไม่ใช่กับอายะกะ ตอนนี้ตัวเธอนั้นกำลังนั่งอ่านหนังสือเล่มโปรดของเธอเพื่อเป็นเเก้คลายเครียดจากการล่าอสูรเมื่อวานนี้ เเต่บริเวณหางตาของเธอนั้นก็สะดุดเข้ากับบุคคลคนหนึ่งยืนอยู่บริเวณหน้าร้านของตน

     " ไม่ทราบว่าสนใจดอกไม้ชนิดไหนอยู่เป็นพิเศษรึเปล่าคะ? " หญิงสาวเอ่ยถามชายวัยกลางคน ใบหน้าของเธอประดับไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตากลมกวาดสายตามองดอกไม้บริเวณหน้าร้านของเธอ

     " อ่า... พอดีลุงอยากได้ดอกไม้สำหรับวันครบรอบ10ปีที่เเต่งงานกับภรรยาน่ะเเต่ตอนนี้ยังเลือกไม่ได้เลยนี่สิ จะช่วยลุงเลือกหน่อยได้ไหม " ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ พลางหัวเราะน้อยๆให้กับคำตอบของตน

      ชายวัยกลางคนเเสดงท่าทีโล่งใจเมื่อหญิงพยักหน้าบ่งบอกว่าจะช่วยเขา หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยพลางนึกว่าช่วงเวลาสำคัญเเบบนี้ถ้าเป็นตัวเธอควรมอบดอกไม้อะไรสำหรับวันเช่นนี้ หญิงสาวครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะเเสดงท่าทางนึกออกเเล้วเดินกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง เเละกลับออกมาพร้อมกับช่อดอกไม้สีขาว

       " ดอกเเดฟโฟดิลค่ะ มันเป็นดอกไม้ประจำวันเเต่งงานครบรอบ10ปีน่ะค่ะ ดอกนี้สื่อถึงความซื่อสัตย์ ความกล้าหาญ เเละการเริ่มต้ใหม่รวมถึงยังเป็นดอกไม้มงคลอีกด้วยนะคะ ถ้าภรรยาของคุณลุงได้รับต้องดีใจมากเเน่นอนเลยค่ะ " หญิงสาวกล่าวอธิบายด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตากลมจ้องมองไปที่ช่อดอกเเดฟโฟดิลพลางอธิบายให้กับชายวัยกลางคน ก่อนที่ตัวเขาจะสังเกตเห็นกระดาษที่อยู่ในช่อเเละระบายยิ้มออกมา

     Your wedding day will come and go, but may your love forever grow

     เเม้ว่าวันเเต่งงานของคุณจะมาถึงเเล้วก็ผ่านไปเเต่ขอให้ความรักของพวกนั้นเติบโตตราบนานเท่านาน

Second Situation 

     " อายะกะ เทนชิค่ะจากนี้ไปก็ของฝากตัวด้วยนะคะ ส่วนนี้ก็เป็นของฝากเล็กๆน้อยๆจากอายะเองค่ะ " หญิงสาวเอ่ยเเนะนำตัวพร้อมกับโค้งตามมารยาท ใบหน้าของเธอประดับไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตากลมคู่นั้นทอประกายวาวราวไข่มุกกวาดสายตามองเสาหลักทุกคนอย่างเป็นมิตร พลางเดินเเจกจ่ายดอกเบญจมาศสีเหลืองให้กับเสาหลักทุกคน

     " เอ่อ ขอบคุณนะครับ เทนชิซัง " คำกล่าวขอบคุณถูกเอ่ยออกมาจากเสาหลักตะวัน ดูเหมือนว่าเขาคนนี้คงอยากจะกล่าวขอบคุณเธอตามมารยาทเพียงเเค่นั้น เเต่เธอจะตะหงิดใจตรงการเรียกขื่อของเธอเนี่ยเเหละ " เเหม เรียกอย่างงั้นก็ดูห่างเหินไปหน่อยนะคะ ถ้าเรียกว่าอายะก็จะดีใจมากเลยล่ะค่ะ " หญิงสาวคลี่ยิ้มหวาน เเต่ดูเหมือนว่าเสาหลักตะวันมองเธอตาปริบๆ 

     " ค้าบๆ งั้นผมจะเรียกว่าอายะจัง " เสียงร่าเริงเอ่ยขึ้นจากเสาหลักจันทรา เขายกมือขึ้นเหนือศรีษะทำท่าทางเหมือนเด็กนักเรียนกำลังตอบคำถามคุณครูอยู่อย่างงั้น

Third Situation 

     ร่างบางตวัดดาบนิจิรินฟันคออสูรลงตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่จะขึ้นต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างสบายใจพลางปรายตามองผลงานตนเองอย่างเชื่องช้า สีหน้าเรียบนิ่งปรากฏสู่สายตาของนักล่าอสูรคนหนึ่งที่บังเอิญผ่านมาเส้นทางนี้พอดิบพอดี เขาพยายามจะหาที่หลบเเต่ดูเหมือนว่ามันจะสายไปเสียเเล้ว

     " เอ๋ เธออยู่หน่วยไหนอย่างงั้นเหรอ หน้าไม่คุ้นเลยเเฮะ " ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่บนต้นไม้เมื่อครู่มาปรากฏตรงหน้าของเขา สีหน้าเมื่อสักครู่นี้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเธอเอ่ยถามเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม ดวงตากลมของเธอมองตัวเขาโดยไม่ละสายตา " เพิ่งเข้างั้นหรอ " 

     ชายหนุ่มเลิ่กคิ้วเล็กน้อยให้กับคำถามของหญิงสาวเบื้องหน้า ก่อนจะพยักเป็นการบ่งบอกถึงคำตอบของตน เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ได้เเต่ยกยิ้มยิ้มอย่างดีใจ มือเรียวกุมมือของอีกฝ่ายพลางคลี่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

     "ว่าเเล้วเชียว จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะคะ" 

fourth Situation

     ศรีษะเล็กเอียงลงซบบ่าท่ามกลางความตกใจของนักล่าอสูรคนหนึ่งท่ามกลางความตกใจของอีกฝ่าย ชายหนุ่มได้เเต่ทำตัวตกใจกับสถานการณ์เช่นนี้เขาไม่สามารถขยับเเขนหรือขาได้เลยเเม้เเต่น้อยตัวนี้ตัวเขาเเข็งราวกับรูปปั่นหินไปเสียเเล้ว " งะ-ง่วงหรอครับ "

     น้ำเสียงตะกุกตะกักถูกส่งออกมาจากชายหนุ่ม เปลือกตาของเสียงสาวลืมตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า เธอไม่ได้ตอบคำถามนั้นในทันทีดวงตาของเธอปรายสายตาออกไปด้านนอกก่อนที่เธอจะพยักหน้าเป็นการบ่งบอกถึงคำตอบของเธอ มือหนาส่งนิ้วเรียวไปเเตะเเก้มนุ่มที่ปราศจากเครื่องสำอางใดๆ

     " ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาพักเลยนี่นา "

       หญิงสาวส่งเสียงออกไปอย่างเเผ่วเบา ก่อนที่จะหลับตาเเละเข้าสู่นิทราในที่สุด

Fifth Situation

     หลังจากที่มีการจัดการอสูรไปที่เรียบร้อยเเล้วจึงถึงหน้าที่ของหน่วยคาคุชิ พวกเขาควรที่จะมีรับหน้าที่เก็บกวาดหลังจบศึกกับอสูรเเต่กับต้องมาพบเจอกับความวุ่นวายที่เกิดจากการทะเลาะกันของเสาหลักหมอกเเละเสาหลักอัญมนีโดยมีเสาหลักบุปผายืนปรบมือเชียร์อบู่ห่างๆซะอย่างงั้น

     " เราไม่ต้องห้ามพวกเขาสองคนหรอคะเทนชิซัง " 

     หญิงสาวจากหน่วยคาคุชิคนหนึ่งรวบรวมความกล้าทั้งหมดเดินออกมาสะกิดถามเสาหลักบุปผา  พลางใช้มือชี้ไปทางเสาหลักทั้งสองที่กำลังทะเลาะกันอย่างกล้าๆกลัวๆ อายะกะทำหน้าครุ่นคิดสักพักก่อนที่จะคลี่ยิ้มอย่างร่าเริงเเละตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า

     "น่าสนุกจะตายไปนะคะ เราต้องไปห้ามด้วยหรอ? "

     หลังจากนั้นก็ทำให้หญิงสาวคนนั้นได้ทราบว่าเสาหลักทุกคนล้วนเเต่เป็นคนที่ไม่ปกติทั้งนั้น    

นิสัย : 

❀GENEROUS

     หญิงสาวที่ห้องในหัวใจกว้างใหญ่ไพศาล เธอเป็นคนที่เกิดมาด้วยความสมบูรณ์พร้อมเป็นคนที่เเทบจะไม่มีความขัดเเย้งในขีวิตเลยเเม้เเต่น้อยหรือจะเรียกว่าไม่มีเลยก็ได้ เธอไม่เเม้เเต่จะติดใจในเรื่องเล็กน้อยอะไรที่เกิดขึ้นไปเเล้วสำหรับเธอก็จะถือว่าผ่านไปเเล้ว เป็นคนที่ให้อภัยคนอื่นในยามที่เขาคนั้นทำผิดเสมออีกทั้งตัวนั้นเธอนั้นยังมักจะช่วยผู้อื่นในยามที่พวกเขาเดือดร้อนอยู่เสมอ จะเรียกว่าเป็นเเม่พระของเสาหลักทั้ง 9 คนเลยก็ว่าได้ เช่นั้นจึงทำให้เธอเป็นคนที่มีความสุขกับชีวิตของเธออยู่เสมอ เนื่องจากเป็นคนเช่นนี้จึงทำให้เป็นที่น่าคบหากับผู้คนมากมาย ชีวิตผ่านไปได้ด้วยเสียงหัวเราะของผู้คนรอบกาย เวลาที่ตัวเธอนั้นต้องการความช่วยเหลือจึงมักได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นเเละประสบความสำเร็จในที่สุด

❀ENERGETIC

     ถึงอายะกะนั้นเป็นเหมือนหญิงสาวที่ดูบอบบางเเละอ่อนเเอเพียงใด เเต่หารู้ไม่ว่าตัวเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังานอย่างมาก ในบางครั้งที่ไม่มีใครรับอาสาจัดการอสูรเธอก็มักจะเป็นคนที่รับอาสามาได้เองเสมอ ไม่ว่าจะเป็นอสูรที่มีระดับความยากมากเเค่ไหนเธอก็ชอบที่จะทำเสมอ ไม่เคยมีความเกรงกลัวต่อสูรตรงหน้าเลยเเม่เเต่น้อย เธอไม่เคยคิดที่จะหยุดพยายามเลยสักหนเดียว ถึงเธอจะได้เป็นเสาหลักเเล้วก็ตามเเต่เธอก็ยังหมั่นฝึกฝนตนเองอยู่เสมอ ด้วยความคิดของเธอที่ว่า ' ยิ่งพยายามก็ยิ่งประสบความสำเร็จ ' ถึงจะมีส่วนของพรสวรรค์ในส่วนหนึ่งเเต่เธอก็ยังคิดว่าความพยายามสามารถช่วยคนที่ไม่มีอะไรเลยให้ประสบความสำเร็จได้ เธอจึงใช้ความคิดนี้เป็นเเรงผลักดันในการดำเนินชีวิตของเธอ  

❀FRIENDLY

     อายะกะเป็นคนที่มักจะชอบทักทายเเละเป็นที่ชอบเข้าหาคนอื่นก่อนเสมอ ดูเป็นคนที่เปิดรับมิตรภาพใหม่ๆอยู่ตลอดเวลา ทำให้เธอดูเป็นคนที่อารมณ์ดีเข้าหาง่ายเเละพูดด้วยได้ง่ายที่สุดในบรรดาเสาหลักทั้งหมด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเธอมักจะมีรอยยิ้มประดับใบหน้าของเธออยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์เช่นใดก็ตาม เรียกได้ว่าเธอยิ้มจนติดเป็นนิสัยเเล้วก็ได้ บางคนยังดูไม่ออกเลยเเม้เเต่น้อยว่าเธอคิดอะไรอยู่กันเเน่ เธอยังชอบที่จากมิตรภาพโดยการชวนผู้อื่นไปทำกิจกรรมร่วมกับเธออีกด้วย เช่น ชวนไปรับประทานอาหารเข้านอกหรือชวนไปล่าอสูรด้วยกัน เเละเธอยังดูไม่ใช่คนขี้จุกจิกเลยเเม้เเต่น้อยถึงเธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม เพราะเธอเป็นคนเช่นนี้เธอจึงมักเป็นที่ปรึกษาให้กับใครหลายๆคนที่มักมีปัญหา

❀CALMLY

     เธอจัดว่าเป็นคนที่สงบอยู่ในระดับหนึ่ง สำหรับตัวเธเเล้วการใจร้อนก็ไม่ต่างจากการนำพาตัวเองไปตาย ยิ่งใจร้อนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจะทำให้งานพังเเละไม่ประสบความสำเร็จตามที่หวังไว้ สิ่งที่ควรทำคือการทำให้จิตใจตัวเองสงบเเละพยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุดถึงเเม้ว่าสถานการณ์จะย่ำเเย่มากเเค่ไหนก็ตาม เธอมักจะพวกรอบคอบตรวจเช็คทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนลงมือทำเสมอ วางเเผนทุกอย่างอย่างเป็นขั้นเป็นตอน เเละเธอยังเป็นคนที่จะคอยเตือนสติให้กับนักล่าอสูรที่บุ่มบ่ามเข้าหาอสูรโดยไม่คิดหน้าคิดหลังก่อนเสมอถึงเเม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครฟังเธอก็ตาม 

❀FAKE COURTEOUS

     อย่างที่หลายคนๆรู้กันว่า อายะกะ เทนชิ นั้นเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นกุลสตรีอยู่ในระดับหนึ่ง เธอนั้นมักจะพูดกับผู้อื่นด้วยถ้อยคำที่สุภาพเเละอ่อนหวานเเละชัดเจนอยู่เสมอ เเต่ถ้าว่ากันตามหลักความจริงเเล้วเธอนั้นก็ไม่ใช่กุลสตรีหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เรียกอีกอย่างก็คือ ก้าวขาเข้าเขตกุลสตรีเพียงเเค่ข้างเดียว เธอดูเหมือนจะเป็นกุลสตรีที่ดูเพียบพร้อมเเต่ตัวเธอนั้นเป็นตัวการที่ชอบเชียร์ให้คนอื่นคอยทะเลาะกันหรือคอยหนุนหลังเสาหลักหมอกที่คิดจะเเกล้งเสาหลักอัญมณีอีกด้วยเรียกได้ว่าเป็นฝ่ายสนับสนุนตัวหลักเลยก็ว่าได้ เเต่เวลาที่เสาหลักหมอกโยนความผิดทั้งหมดให้เธอ อายะกะก็มักจะเเสรงว่าโดนใส่ร้ายอยู่เสมอเเละเเน่นอนว่าทุกคนเชื่อเธอเสมอ

❀OPTIMISTIC

      เธอเป็นคนที่ชอบมองโลกในเเง่ดีเสมอไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ที่ลำบากมากเเค่ไหนเก็ตามธอก็ยังมีเเต่ความคิดที่ดีหรือมีความคิดที่เป็นบวกอยู่เสมอเเทบจะไม่เคยมีความคิดที่ไม่ดีอยู่ในสมองของเธอเลยเเม้เเต่น้อย ทุกบทสนทนาของเธอนั้นเต็มไปด้วยพลังบวกมากมาย เธอมักจะเป็นคนที่คอยให้กำลังใจคนที่คิดลบหรือคนที่หมดหวังอยู่เสมอจนเธอชินเสียเเล้ว จนบางครั้งที่เธอหมดหวังบางครั้งที่ก็ต้องการใครบางคนมาคอยให้กำลังใจเธอเช่นเดียวกัน เเต่เธอกลับคิดตนเองนั้นเป็นคนที่เข้มเเข็งที่สุดพยายามไม่คิดลบ พยายามทำให้ตนเองดูร่าเริงอยู่ตลอดเวลาเเละลบความรู้สึกลบที่ไม่จำเป็นออกไปให้หมดจากสมองของเธอ

❀NEAT

     อายะกะเป็นคนที่รักความสะอาดเสียยิ่งกว่าอะไรดี เธอรักความสะอาดพอๆกับรักดอกไม้ในสวนที่ตัวเองเป็นคนปลูกไว้เลยกว่าได้ ทุกๆที่ที่อยู่ในเขตความรับผิดชอบหรือสถานที่ของเธอไม่เคยที่จะมีฝุ่นหรือสิ่งสกปรกเลยเเม้เเต่น้อย เรียกว่าถ้าไม่มีงานขายดอกไม้กับเป็นนักล่าอสูรเเล้วล่ะก็เธอควรจะเปลี่ยนอาชีพไปเป็นภารโรงรักษาความสะอาดเเทนเสียดีกว่า ส่วนมากเเล้วเธอจะเป็นคนที่จัดดารเรื่องสะอาดเเละเรียบร้อยด้วยตนเองไม่ค่อยขอให้ใครมาช่วยสักเท่าไหร่ เเต่ถ้าบางคนมีคนเกิดทำความผิดขึ้นมาล่ะก็หนักที่สุดบทลงโทษของเธอก็คงจะเป็นการทำความสะอิดในสถานที่ที่เธอได้มอบหมายได้ให้เนี่ยเเหละ  

งานอดิเรก : 

     ❀ จัดดอกไม้ [ ในยามที่เธอไม่มีงานล่าอสูรหรือที่ร้านไม่มีลูกค้า เธอก็มักจะนั่งจัดดอกไม้เเก้เครียดเสมอ ]

     ❀ อ่านหนังสือ [ เธอมักใช้ว่างเวลากับการหาความรู้ใหม่อยู่ตลอดเวลา หรือบางครั้งก็จะอ่านหนังสือวรรณกรรมต่างๆ ]

     ❀ ออกกำลังกาย [ เธอไปออกกำลังในวันที่เธอรู้สึกว่าตนเองได้รับอาหารมาเกินความจำเป็น ]

     ❀ เดินเล่น [ ในยามที่เธอไม่รู้ว่าตนเองจะทำอะไร เธอก็มักจะออกไปเดินเล่นเพื่อผ่อนคลายอยู่เสมอ ]

สิ่งที่ชอบ/สิ่งที่ไม่ชอบ : 

     สิ่งที่ชอบ :

     ❀ นม [ ถ้าพูดถึงเครื่องดื่มที่เธอชอบล่ะก็ยังไงก็ต้องนมอยู่เเล้ว! ]

     ❀ ดอกไม้ [ เธอมักจะนั่งมองดอกไม้ในร้านของเธอเสมอ พลางยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งเวลาที่ได้มองดอกไม้เหล่านั้น ]

     ❀ ฤดูใบไม้ผลิ [ เรียกได้ว่าเป็นฤดูที่เธอชอบมากที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะเป็นฤดูที่ดอกไม้ของเธอนั้นจะบาน ]

     ❀ งานรื่นเริง [ เธอรู้สึกว่าการจัดงานเช่นนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของหลายๆคนดีขึ้น ]

     สิ่งที่ไม่ชอบ :

     ❀ กาเเฟ [ ถึงเธอหญิงสาววัย22ปีเเล้วก็ตามเธอก็ยังไม่สามารถดื่มกาเเฟได้อยู่ดี ]

     ❀ ผัก [ อายะกะมักจะอ้างว่าตนเองจะไม่ทานผักเพราะผักก็เพื่อนกับดอกไม้ เเต่จริงๆเเล้วเธอเเค่ไม่ชอบทานเฉยๆ ]

     ❀ ทุกอย่างที่มีรสชาติขม [ ลิ้นของเธอต่างบอกเธอเสมอว่าสิ่งนี้นั้นไม่จำเป็นสำหรับเธอ เเละเเน่นอนเธอเชื่อลิ้นของเธอ ]

     ❀ ฝน [ เธอรู้ได้ในทันทีว่าถ้าเกิดฝนตกสิ่งที่จะตามมานั้นก็คือเสียงฟ้าร้อง  เธอไม่ชอบฝนตกอย่างมาก ]

สิ่งที่เกลียด : 

     ❀ หนอน [ เมื่ออายะกะพบหนอนเมื่อไหร่ เธอจะรีบเข้าโจมตีมันทันทีเพราะกล้ากินดอกไม้ที่เธอดูเเลไว้ ]

     ❀ อากาศร้อน [ เธอจะไม่มีทางโผล่หน้าออกมาจากบ้านเด็ดขาดท่าเกิดอากาศร้อนมากๆ บางทีเธอก็รู้สึกว่าเธออาจละลายได้ถ้าก้าวเท้าออกมาจากบ้านของเธอ ]

     ❀ ความสกปรก [ ถ้าเธอเจอที่ไหนที่ดูสกปรกล่ะก็ ตัวเธอนั้นจะรีบไปรีบหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดมาเเจกจ่ายให้ทุกคนในทันทีเลยล่ะ ]

สิ่งที่กลัว : 

     ❀ สุนัขตัวใหญ่ [ สำหรับอายะกะเเล้วสุนัขตัวใหญ่มันก็ไม่ต่างกับหมี(?) เธอรู้สึกว่ามันพร้อมที่จะขย่ำเธอได้ทุกเมื่อ ]

     ❀ ฟ้าร้อง [ เธอมักตกใจกลัวทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้อง ตัวเเข็งทำอะไรไม่ถูกได้เเต่หาที่หลบเเล้วก็ปิดหูตัวเองไว้อย่างงั้นเพราะเธอมีอดีตที่ไม่น่าจดจำเกี่ยวกับเรื่องนี้ ]

     ❀ การสูญเสีย [ เธอไม่อยากสูญเสียใครเพิ่มไปกว่านี้เเล้ว เธอพยายามที่จะเก่งขึ้นเพื่อที่จะปกป้องทุกคน ]

แพ้ : -

ประวัติ :  

Aya's diary

10 years old-

อายากะ เทนชิ ชื่อของเด็กน้อยที่ได้เกิดขึ้นมาบนโลกใบใหญ่นี้ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตะกูลเทนชิผู้ทำธุรกิจรายใหญ่เกี่ยวกับดอกไม้นานาชนิด เพราะเธอนั้นเป็นลูกคนเดียวของครอบครัวจึงทำให้เป็นที่รักเเละอื่นดูของคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าเธอนั้นเกินมาในครอบครัวที่สมบูรณ์เเบบเเละอบอุ่นได้ทีเดียว มีทั้ง บิดา มารดา เเละญาติพี่น้องคอยดูเเลไม่มีขาดตกหรือบกพร่องเลยเเม้เเต่น้อย คงจะเป็นครอบครัวในอุดมคติของใครหลายๆคนเเต่ไม่ใช่กับอายะกะ เทนชิ สิ่งที่ทุกคนเห็นนั้นก็เป็นเพียงเเค่ความคิที่ทุกคนคิดขึ้นมากันเองทั้งนั้น ความจริงเล้วเธอไม่ได้มีครอบครัวที่อบอุ่นมากขนาดนั้น

          " คุณหนูคะ วันนี้คุณท่านไม่อยู่นะคะ " 

          " อื้ม อายะรู้เเล้วล่ะ "

          เสียงเล็กดังออกมาจากช่องประตู อายะกะ เทนชิ วัย10ปีกำลังพูดคุยกับเเม่บ้านของตนเองผ่านช่องประตูที่เปิดออกเพียงเล็กน้อย เธอสั่งไม่ใครเข้าห้องนี้เด็ดขาดนอกจากจะเป็นคุณพ่อหรือคุณเเม่ของเธอการที่เธอทำเช่นไหนไม่ใช่ว่าเธอรังเกรียจพวกเขาเเต่เพียงเเค่ต้องการให้คนเข้ามาเะอเป็นคุณพ่อเเละคุณเเม่ของเธอเท่านั้น มือเล็กหยิบสีไม้ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาวาดรูปในกระดาษขาวตรงหน้าของเธออย่างเบื่อหน่าย ตั้งเเต่เธอจำความได้การพบหน้าของผู้ที่กำเนิดเธอกับตัวเธอนั้นสามารถนับครั้งได้ทีเดียวเเต่โดยด้วยความที่ตัวเธอยังเด็กอยู่มากนักนั้นจึงทำให้ตัวเธอไม่ค่อยคิดอะไรมากเท่าไหร่

          ผ่านมา 1 สัปดาห์ชีวิตของอายะกะยังเป็นเช่นเดิมไม่มีเปลี่ยนเเปลงเลยเเม้เเต่น้อย เหมือนชีวิตของเธอเดินทางวงกลม วันจันทร์ถึงศุกร์นั้นเธอก็ไปโรงเรียนตามปกติเเละกลับมาที่วันหยุดอีกครั้ง นี่ก็ใกล้จะได้เวลาที่เเม่บ้านของเธอจะมาบอกเธอเรื่องคุณพ่อคุณเเม่เเล้ว เธอคิดได้เช่นงั้นจึงเดินไปยืนหยุดรอหน้าประตูบานใหญ่ ร่างเล็กเขย่งเท้าตนเองเพื่อนให้สามารถบิดลูกบิดประตูให้สำเร็จ ดวงตากลมสบตากับเเม่บ้านทันทีเมื่อบานประตูถูกเปิดออก

          " คะ-คุณหนู " หญิงสาววัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กน้อย

          " ถ้าจะมาบอกอายะว่าคุณพ่อกับคุณเเม่ไม่อยู่ล่ะก็กลับไปเถอะนะ อายะรู้เเล้ว "

          " คุณท่านดิฉันมาบอกคุณหนูนะค่ะ ว่าจะกลับให้ได้ก่อนวันเกิดคุณหนู " 

          หญิงสาวพยักขึ้นลงเป็นคำตอบพร้อมกับปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว เท้าเล้กก้าวเดินพยายามย้ายร่างน้อยของตนเองไปยืนอยู่บริเวณข้างเตียงนอนของตนเองเเละปีนขึ้นเตียงนอนของตนเองได้อย่างสำเร็จ ก่อนที่จะหยิบตุ๊กตาหมีตัวโปรดของตนเองขึ้นมากอดเเน่น

          นี่ไอจัง คิดว่าคุณพ่อกับคุณเเม่จะมากลับมาทันไหม 

Note ;  Date 10/3/xx

 ไอจังไม่เห็นมีใครมาเลยสักคน คุณเเม่บ้านต้องเเกล้งอายะเเล้วเเน่ๆเลย

คุณพ่อกับคุณเเม่จะมาได้ยังไงล่ะเนอะ

12 years old-

          ระยะเวลาผ่านมาร่วม 2 ปี เด็กสาวก็ยังคงใช้เวลาทั้งหมดกับการรอคอยการกลับมาของคุณพ่อคุณเเม่เช่นเดิม เเต่ทุกคนในบ้านเริ่มสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนเเปลงของหญิงสาวในสองสัปดาห์มานี้ เธอดูร่างเริงเเละสดใสมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเธอประดับประดาไปด้วยรอยยิ้มเสมอ ไม่มีสีหน้าที่ดูเบื่อหน่ายเหมือนเมื่อก่อนจึงทำให้เธอตกเป็นหัวข้อในการสนทนาของพวกเเม่บ้านเเละพ่อบ้านในคฤหาสน์ของเธอ

          " คุณหนูจะนอนเเล้วหรอคะ "

          " อื้ม ห้ามใครมาในห้องอายะจนกว่าอายะจะออกมานะ " เด็กสาวส่งยิ้มให้กับเเม่บ้านของตนเเละนำผ้ามาคลุมโปง เมื่อเห็นดังนั้นเเม่บ้านจึงระบายยิ้มออกมาก่อนที่ปิดประตูเเละเดินหันหลังออกไป 

          ท่ามกลางความเงียบสงบเด็กสาวลุกขึ้นนั่งบนที่นอนของตนเอง คว้านำประเป๋าใบโปรดขึ้นมาเเล้วกระโดดนอกหน้าต่างบนเล็ก เธอพยายามเดินให้เกิดเสียงน้อยที่สุดเพื่อจะสามารถออกจากตัวคฤหาสน์ได้ เธอเด็กสาวเท้าเร็วขึ้นเพื่อที่เธอจะทำให้เธอสามารถของจากคฤหาสน์ได้เร็วที่สุด เมื่อเด็กสาวออกมาจากตัวบ้านได้สำเร็จ

          " ยะ-ยูกิ! " เด็กสาวตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสนิทของตนเองที่กำลังอยู่กลางสวนดอกไม้ เธอหันตามเสียงเรียกทันทีก่อนที่จะยิ้มอย่างร่าเริงให้เพื่อนของตน

          " อายะจัง! อย่าบอกนะว่าเเอบหนีออกมาอีกเเล้วน่ะ "

          " โดนจับได้ซะเเล้วสิ " ใช่ ในช่วงวัย 12 ปีของเธอนั้นอายะกะมักจะเเอบหนีออกมาจากคฤหาสน์เพื่อที่จะมาเด็กสาวที่ชื่อยูกิเสมอ โดยที่ไม่ได้บอกให้ใครรู้ไม่ว่าจะเป็นเเม่บ้านคนสนิทของเธอก็ตาม ช่วงเวลาที่เธอมาอยู่กับยูกินั้นช่างเหมือนฝัน เธอได้ใช้เวลาของเธอในการเล่นสนุกกับเพื่อนของเธออย่างมีความสุขมีเรื่องให้พูดคุยมากมายจนพูดไม่หมด ทำเอาตัวอายะเองเเทบจะลืมเวลาไปเสียเลย เธอทำเช่นนี้มาตลอดโดยมีท่าทีว่าจะไม่ยอมหยุดทำง่ายๆซะด้วยซ้ำ

Note ;  Date 11/5/xx   

          วันนี้โดนยูกิจังบนด้วยล่ะ เเต่ถ้าไม่มีใครจับได้มันก็ไม่เป็นไรใช่ไหมไอจัง

          หลังจากวันนั้นได้ไม่นานทุกคนก็จับได้ถึงการกระทำของเธอ ทุกอย่างพังไม่เป็นท่าเพราะคุณพ่อเเละคุณเเม่ขับรถกลับมาเจอเธอระหว่างที่เธอกำลังออกจากคฤห่สน์พอดี จึงเป็นเหตุให้เธอไม่สามารถออกไปพบเพื่อนของเธอข้างด้านอีกเลยตั้งเเต่นั้นเป็นมาเเละไม่เเม้เเต่จะให้เธอออกไปบอกลาเพื่อนของเธอเเม้เเต่น้อย ทุกคนในบ้านเริ่มเฝ้าระวังตัวอายะกะมากขึ้น เเน่นอนว่าคุณพ่อของเธอบ่นพ่อบ้านเเละเเม่บ้านของพวกเธอเสียงดังเลยล่ะที่ปล่อยให้ลูกสาวของเขาออกมานอกบ้านเเบบนี้ 

          ทำไมต้องกลับมาวันนั้นนะ ทั้งทีปกติก็ไม่ค่อยจะกลับมาเเท้ๆ

Note ;  Date 21/5/xx   

          โดนจับได้เเล้วล่ะ ยูกิจังจะยังไปรออยู่มั้ยนะ

15 years old-

          ในค่ำคืนอันมืดมิดฝนตกหนักราวกับฟ้ารั่วเเละเสียงฟ้ากำลังดังไปทั่วบริเวณ อายะกะตัวสั่นใช้มือทั้งสองข้างของตนเองปิดหูเพื่อจะไม่ได้ยินเสียงต่างๆนอกห้องของตน ภายในคฤหาสน์เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องผสมรวมกับเสียงคำรามน่ากลัวของสิ่งเเปลกประหลาดที่เธอไม่รู้จัก ดวงตากลมสีเเดงก่ำราวกับเม็ดทับทิมก้อนโตกำลังจ้องมองทุกคนภายในบ้านอย่างหิวโหย สิ่งที่เธอได้ยินอย่างสุดท้ายของก็คือเสียงของคุณเเม่ที่ตะโกนบอกให้เธอหลบหนีมาี่ห้องนี้เเต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำอย่างไรดี

          ตอนนี้เธออาจตายได้ 

          สิ้นความคิดของเธอ เสียงลูกบิดประตูก็ดังขึ้นซ้ำเเล้วซ้ำเล่าเหมือนกำลังเปิดประตูทุกบานในคฤหาสน์เพื่อตามหาตัวเธอ เด็กสาวไม่รู้อะไรอีกเเล้วได้เเต่หลับเฝ้ารอความตายของตนเองที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ จนสุดท้ายประตูห้องก็เธอก็ถูกเปิดออกอ

          " มีเด็กอยู่ตรงนี้ด้วยครับ " 

          " เดี๋ยวตรงนี้ฉันจัดการเอง คุณไปเก็บกวาดต่อเถอะค่ะ "

          เด็กสาวลืมตาออกอย่างเชื่องช้า ตามจริงเเล้วเธอควรพบเจอสิ่งมีชีวิตเเปลกประหลาดตรงหน้าเเต่ตอนนี้เก็บเจอเพียงเเค่หญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่ชุดที่เธอไม่คุ้นตาเท่านั้น เธอถอยหนีจากหญิงสาวตรงหน้าทันที ดวงตากลมจ้องมาการกระทำของคนเเปลกหน้าด้วยความระเเวง

          " เธอชื่ออะไรหรอจ้ะ " คนเเปลกหน้าถามเธอด้วยสีหน้าสีน้ำยิ้มเเย้มพร้อมกลับสายตาเป็นห่วง

          อายะกาเลิ่กคิ้วอย่าสงสัย เด็กน้อยไม่ได้ตอบกลับคนเเปลกไปในทันที เธอกำลังประมวลความคิดของตนเองเกี่ยวกับคำถามของคนเเปลกหน้าถาม เธอคนนี้จะอยากรู้ไปทำไม

          " อะ-อายากะ " หญิงสาวเอ่ยตอบน้ำเสียงตะกุกตะกัก " อายะกะ เทนชิ " เธอสบตากับอีกฝ่ายก่อนที่จะหลบตาเธอไปซะอย่างงั้น

          " อายะกะจังงั้นสินะ "

          " มันไปไหนเเล้ว..."

          " หืม? "  

          " ปีศาจตาเเดงๆ " 

          " อ๋อ ถ้าหมายถึงอสูรล่ะก็ฉันจัดการให้เรียบร้อยเเล้วจ้ะ "

          เด็กสาวไม่สามารถปกปิดความสงสัยตนเองได้ ท่าทางเหล่านั้นเป็นที่น่าเอ็นดูสำหรับหญิงสาวคนนั้นเธอหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับท่าทางเช่นนั้น เธออธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้หญิงสาวฟังทั้งเรื่องของอสูร เรื่องที่ตัวเธอนั้นเป็นหนึ่งในเสาหลักเสาหลักทั้ง9 เเละบอกถึงเรื่องที่คนในครอบครัวของเธอได้ล้มตายกันทั้งหมด เมื่อเธอได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอก็ได้หลั่งน้ำตาออกมาโดยมีหญิงสาวที่เป็นเสาหลักคอยปลอบอยู่อย่างใกล้ชิด

          " เเล้วจะเอางี้ล่ะ ไปอยู่ด้วยกันกับฉันไหม " 

          หญิงสาวพยักขึ้นลงเป็นคำตอบ หลังจากนั้นตัวเธอเเละหน่วยคาคุชิครอื่นๆก็ต่างเดินทางออกจากคฤหาสน์หลังจากที่เก็บกวาดทุกอย่างเรียบร้อยเเล้ว ระวังเดินทางพวกเธอได้นั่งรถผ่านสวนดอกไม้ที่เด็กสาวเเละเพื่อนได้ออกมาเล่นประจำเมื่อก่อน เธอพยายามเพ็งเล็งสายตาให้มองเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่กลางทุ่ง ดวงตากลมสั่นไหวชั่วขณมือเล็กเผื่อจับชายเสื้อของหญิงสาวที่ช่วยเธอไว้ทันที

          " มีอะไรเหรอคะ "

          " คือ..." ก่อนที่เด็กสาวจะพูดจบ เธอสังเกตว่าสิ่งมีชีวิตตนนั้นก็เหมือนกับกำลังจ้องมองเธอกลับเช่นเดียวกัน ดวงตาของสิ่งมีชีวิตตนนั้นเเดงก่ำอย่างน่ากลัว มันขยับปากราวกับกำลังพูดอะไรบางอย่างกับตัวเธอ

          " มะ-ไม่มีอะไรค่ะ "

          เธอไม่ได้คิดไปเอง เเต่ดูเหมือนมันกำลังชื่อเธอเพื่อขอความช่วยเหลืออยู่อย่างงั้นเเหละ

Note ;  Date 31/7/xx   

          ไอจัง เด็กคนนั้นจะใช่ยูกิจังไหมนะ

17 years old-

         เวลาผ่านล่วงเลยมาหลายปี อายะกะได้รับการถ่ายทอดความรู้เเละวิชาต่างๆเกี่ยวกับเป็นนักล่าอสูรมากมาย เเละเมื่อรวมกับพรสวรรค์บางส่วนของเธอนั้นจึงทำให้ตอนนี้เธอนั้นพร้อมเเล้วสำหรับการเข้ารวมการทดสอบการเข้าคัดเลือกเป็นหน่วยล่าอสูร ถึงจะเป็นการฝึกที่อยากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอเเต่เธอก็สามารถผ่านมันมาได้จนสำเร็จ

         ทั้งการฝึกที่เหนื่อยเเทบเป็นเเทบตาย

         ทั้งการฝึกให้เป็นตนเองเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจเข้มเเข็ง

         เคยเหนื่อยยากเย็นจนเเทบเลิกลา

         ท้อจนชินชา

         เเละสุดท้ายก็เข้าร่วมการคัดเลือกเเละประสบความสำเร็จในที่สุด

         อายะกะใช่เวลาอยู่สักพักหนึ่งเธอการสามารถไต่เต้าสู่การเป็นสำเร็จได้สำเร็จถึงเเม้ตอนเเรกเธอจะไม่ได้ต้องการที่รับตำเเหน่งนี้ก็ตามเเต่เธอก็โดนเสาหลักบุปผาคนก่อนยัดเยียดให้จนถึงที่สุด ส่วนเสาหลักบุปผานั้นก็ได้เกษียณตนเองออกจากการเป็นนักล่าอสูร ออกมาใช้ชีวิตขายได้ไม้ร่วมกับลูกศิษย์อย่างอายะกะเหมือนคนปกติเช่นเดิม

         " นี้น่ะเป็นรางวัลของเธอนะอายะกะ จะไม่รับตำเเหน่งไว้จริงๆหรอ "

         ดวงตาสีไลท์พิ้งค์ละสายตาจากการจัดเเจกันดอกไม้ตรงหน้าก่อนที่จะหันไปหาผู้มีพระคุณของเธอ

         " เเหม อายะยังไม่ถึงขั้นที่จะได้รับมันหรอกนะคะ " หญิงสาวตอบกลับอย่างสบายใจ ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มหวานไปให้อีกฝ่ายเหมือนอย่างเคนพลางก้มหน้าก้มตสจัดเเจกันเช่นเดิม

          " ฉันก็ไม่อยากจะบังคับเธอหรอกนะ เเต่ถ้าเธออยากตามหาวิธีที่ทำให้อสูรอยู่ร่วมมนุษย์ได้ก็ควรรับตำเเหน่งนั่นไว้ "

          คนที่มีสวรรค์เเบบเธอไม่รับเเล้วใครกันที่สมควรจะได้รับมันน่ะ

     Note ;  Date 1/2/xx 

-  

           ปล. มันก็จะมึนๆหน่อยนะคะ;-;             -           

ปราณ : บุปผา

ดาบนิจิริน : ลักษณะของดาบนิจิรินของอายะกะจะเป็นดาบที่มีเชือกพันด้ามเป็นสีชมพูหลับขาว ตัวดาบเป็นสีเงาวาว เเละตัวกรงดาบเป็นกลีบดอกซากุระ ลักษณะคล้ายดังภาพ

                                        

เครื่องแบบ : เเบบที่ 17 โดยใส่เสื้อข้างในจะใส่เป็นเสื้อเป็นเสื้อสีเทา เเละเปลี่ยนขอบซื้อคลุมด้านนอกเเละรองเท้าจากสีฟ้าเป็นเป็นสีโอล์ดรส เปลี่ยนหน้ากากที่ประดับหัวเป็นกิ๊ฟติดผมรูปดอกซากุระ

ความสามารถพิเศษ1 : 

    ❀ ความยืดหยุ่นเเละความคล่องเเคล่ว - เนื่องจาก อายะกะ เทนชิ เป็นถึงลูกศิษย์อันดับต้นๆของนักบัลเลย์ชื่อดังคนเลยก็ว่าได้จึงทำให้ได้รับความสามารถต่างๆจากการเรียนบัลเลย์นั้นเอง

    ❀ ความสามารถในการมองเห็น - อายะกะมีระยะการมองเห็นที่ไกลกว่าคนอื่นทั่วไปมาก เเละสามารถมองตามการเคลื่อนไหวที่มีความเร็วได้เหมือนเป็นภาพสโลว์โมชั่น เคยเป็นที่หนึ่งตอนเล่นเกมที่มีการเปิดภาพเพียงเเค่เเวบเดียว

    ❀ ความสามรถในการจดจำ - เธอมีความสามารถในการจดจำเรื่องราวได้อย่างดี เเม้เเต่การจำหน้าของนักล่าอสูรเเต่ละคนที่อยู๋ในหน่วยของเธอ

ความสามารถพิเศษ2 : เต้นบัลเลย์ , คุยกับดอกไม้(?)

รสนิยมทางเพศ/สเป็คที่ชอบ : อายะกะเป็นคนรสนิยมทางเพศนั้นเธอรับได้หมดไม่ว่าจะเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย เธอไม่เคยเกี่ยงในเรื่องเพศเเม้เเต่น้อย ขอเเค่เป็นคนที่สดใส ร่าเริง มีเวลาให้เธอ ไม่ทอดทิ้งเธอ เเละชอบตัวเธอที่เป็น อายะกะ เทนชิ ไม่ใช่ชอบเธอที่เป็นเสาหลักคนที่9 เเค่นี้เธอก็มีความสุขเเล้วล่ะนะ

บุคคลที่เกี่ยวข้อง :: 

     ❀ ฮาจิเมะ เทนชิ - ผู้มีศักดิ์ถึงบิดาของอายะกะหรือเป็นผู้ที่กำเนิดเธอมานั้นเองถึงเเม้ว่าเมื่อก่อนเธอจะไม่ค่อยได้เจอเเละพูดคุยกับคุณพ่อของเธอมากก็ตามเเต่เธอก็ยังรักเเละคิดถึงท่านเสมอมาเพราะเขาคือคุณพ่อของเธอ

     ❀  โฮชิโกะ เทนชิ - ผู้มีศักดิ์เป็นมารดาของอายะกะเเละเป็นเป็นผู้กำเนิดเธอมาเช่นเดียวกัน เธอคนนี้เป็นคนที่ต้องการจะพบแายะกะมากกว่าใครๆเเต่ด้วยธุรกิจต่างๆของทางบ้านจึงทำให้เธอไม่ค่อยได้พบหน้าลูกสาวของเธอ

     ❀ เเม่บ้านคนสนิท -  เธอเป็นเเม่บ้านที่เรียกได้ว่าอยู่ทนนานที่สุดเท่าที่เคยมีการเปิดรับสมัครเเม่บ้านประจำตระกูลเลยก็ว่าได้ เธอเป็นคนที่รักใคร่เเละเอ็นดูอายะกะมากที่สุดในเเม่บ้านทุกคน เเละยังเป็นคนที่ทำให้อายะกะได้พบกับยูกิอีกด้วย

     ❀ ยูกิ มิซาโอะ - เพื่อนสนิทที่สุดของอายะกะในสมัยเด็กเเละยังเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอในช่วงเวลานั้นอีกด้วย ปัจจุบันไม่ทราบว่าเธอคนนี้เป็นเช่นไรบ้าง

     ❀ เสาหลักบุปผา - เธอคนนี้เป็นคนช่วยอายะกะจากอสูรที่มาโจมตีครอบครัวของเธอ เป็นคนที่อุปการะอายะกะมาไว้ในความดูเเลเเละเป็นคนถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆให้กับอายะกะ

     ❀ ไอจัง - ตุ๊กตาหมีของอายะกะเเละเป็นอย่างเดียวที่อายะกะจะเล่าทุกเรื่องที่เธอเจอให้ฟัง ปัจจุบันอยู่ในห้องเก็บของ

เหตุผลที่มาเข้าร่วมหน่วยนี้ : เพราะเธอมีเป้าหมายที่ตามหาวิธีที่จะทำให้อสูรนั้นกลับมาเป็นมนุษย์ให้ได้เช่นเดิม เธออยากให้คนที่สิ้นหวังเเละทรมานจากการเป็นอสูรกลับมาเป็นมนุษย์เช่นเดิมเเละตัวเธอนันไม่เคยบอกเหตุผลนี่กับใคร

เทคนิคในการฆ่า : การใช้สายตาอันเเหลมคมสอดส่องการเคลื่อนไหวของอสูรที่กำลังต่อสู้ เเละใช้ความคล่องตัวของตนเองเคลื่อนไหวอย่างคล่องเเคล่วก่อนที่จะใช้กระบวนท่าปลดชีพของอสูร

ความรู้สึกที่มีต่ออสูร : จะใช้คำว่าสงสารเห็นจะได้ อายะกะเข้าหน่วยนักล่าอสูรมาก็นานมากเเล้ว เเต่เธอก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกสงสารที่เธอมีต่ออสูรได้เลยเเม้เเต่น้อย ถึงเธอจะพบเห็นภาพของผู้คนที่ล้มตายไปหลายต่อหลายครั้งเพราะอสูรพวกนี้ เเต่เธอกลับคิดว่าการที่อสูรพวกนี้มาเป็นอสูรได้นั้นคงมีเหตุผลเช่นเดียวกันเเละยังมีความคิดที่คิดว่าบนโลกใบใหญ่นี้อาจมีทั้งอสูรที่ไม่ดีเเละอสูรที่ดีที่กำลังรอรับการปลดปล่อยอยู่ก็เป็นได้

ในยามสังหารอสูร : 

     ครั้นที่เธอจะหมายจะทำการปลดชีพของอสูรตรงหน้า ดวงตาสีชมพูอ่อนกลมโตฉายเเววเศร้าอย่างปิดไม่มิด รีมฝีปากสีพีชยกยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ร่างบางจะกระโดดไปหาอสูรตนอย่างรวดเร็วพลางใช้มือขวาที่ถือดาบนิจิรินของตนตวัดฟันคอของอสูรตนนั้นได้อย่างไร้ที่ติ เเละเมื่อจัดการอสูรตนนั้นเรียบร้อยเธอจึงการเก็บดาบของตนไว้อย่างเดิมก่อนที่จะหันกลับยืนมองผลงานของตนเองอย่างนึกสงสาร 

ข้อมูลเพิ่มเติม :

     ❀ อายะกะเเละเสาหลักบุปผาคนก่อนเปิดร้านขายดอกไม้ร่วมกันเเต่ไม่ได้อาศัยอยู่ร่วมกันค่ะ

     ❀ อานะกะเลี้ยงเเมวพันธุ์สก็อตติช โฟลด์ เพศผู้ อายุ 3 ปี สีเทา ไว้ที่ร้าน ชื่อ กาคุ วาปน้อง

     ❀ เกิดวันที่ 31/7

     ❀ เห็นยิ้มร่านิสัยดีเเบบนี้เเค่เเอบเล่นละครเก่งไม่น้อย

     ❀ นอกจากนมเเล้วเครื่องดื่มอย่างอื่นเธอไม่สามารถดื่มได้เลยเเม้ว่าตัวเธอจะอายุ22 เเล้วก็ตาม ความจริงเเล้วในหลักสูตรการเป็นผู้หญิงที่เข้มเเจ็งของเสาหลักบุปผาก็มีการสอนเครื่องดื่มต่างๆเช่นเดียวกันเเต่เธอเลือกที่จะยอมเเพ้

โรลเพลย์

1) ยามรัตติกาลที่มองไม่เห็นแม้แต่แสงจันทร์ในยามคํ่าคืนเดือนมืดนี้ปรากฎร่างของคนๆหนึ่งขึ้นมา ในมือนั้นกระชับอาวุธเอาไว้แน่นราวกับรอคอยบางสิ่งบางอย่างที่จะปรากฎออกมาให้เห็น กระทั้งสิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียดน่ากลัวพวกมันถูกเรียกว่าอสูรนั้นได้พุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วจากความมืด หมายจะเอาชีวิต

:: " โอ๊ะ... " ร่างบางส่งเสียงตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอสูรเข้ามาใกล้ตนในระยะประชิด เธอกระโดดหลบอสูรตนนั้นอย่างคล่องเเคล่วพลางกระชับดาบนิจิรินของตนเอง

   " ขอโทษนะคะ เเต่ว่ามันเป็นงานนี่นา " อายะกะชักดาบของตนเองออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าอสูรตนนั้นมีท่าทีว่าจะเข้าจู่โจมเธออีกครั้ง ดวงตากลมสอดส่องการเคลื่อนไหวของอูสรตนนั้นก่อนที่จะพุ่งตัวออกไปหมายจะปลดชีพของศัตรูตรงหน้าให้สำเร็จ

---------------------------------------------------------

2) "พี่ฮะๆพี่เชื่อในเรื่องของอสูรรึเปล่าฮะ?" เด็กน้อยดวงตากลมโตส่งสายตาแวววาวแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น "ผมเคยอ่านหนังสืออยู่เล่มนึงที่เค้าบอกกันว่าอสูรมีจริงแต่พ่อกับแม่ของผมบอกว่านั้นเป็นแค่เรื่องไร้สาระ" เด็กน้อยตรงหน้าดูมีท่าทีที่สับสนเล็กน้อย "พี่คิดว่ามันมีจริงรึเปล่า?"

:: " เอ๋...นั้นสินะ " เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงเลิ่กคิ้วเล็กน้อยให้กับคำถามของเด็กน้อย เธอได้เเต่ครุ่นคิดอยู่เเต่ในใจว่าคงรจะตอบคำถามเช่นนี้ออกไปอย่างไรดี ก่อนที่จะคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนไปให้เด็กตรงหน้าพลางใช้มือลูบหัวเด็กคนนั้นเล็กน้อย " อาจมีจริงก็ได้ เราก็เชื่อเเบบนั้นใช่มั้ยล่ะ? "

  "อืมมมม..... อย่างนั้นเหรอครับ ผมก็เชื่อแบบนั้นนะ" เขามีท่าทีที่ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาทำให้เห็นฟันซี่หนึ่งที่เป็นรูโหว่ง "แล้วพี่คิดว่าอสูรน่ะจะมีตัวดีๆมั้ยอ่ะเพราะที่บอกๆกันมามีแต่ตัวที่น่ากลัวๆทั้งนั้นเลย"

:: พลันได้ยินคำถามของเด็กน้อยมือของอายากะก็หยุดชะงัก ดวงตากลมสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของเด็กตรงหน้าก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเเละส่งยิ้มกว้างให้กับเด็กน้อย " อื้ม ต้องมีเเน่นอน! "

"ฮ่ะๆผมก็คิดเหมือนกับพี่นะ คุยกับพี่นี่สนุกจังแต่ผมต้องไปแล้ว..." ท้ายประโยคนั้นเจือไปด้วยความเสียดาย เด็กน้อยกระโดดลงมาจากม้านั่งอย่างร่าเริงก่อนจะหันมายิ้มแย้มด้วยใบหน้าที่มีเลศนัย "ขอให้โชคดีนะครับคุณนักล่าอสูร" หลังจากจบประโยคขาสั้นๆทั้งสองข้างก็ออกวิ่งด้วยความรวดเร็ว

:: หลังจากที่เด็กคนนั้นวิ่งออกไปโดยความเร็วก็มีสายลมพัดผ่านในช่วงเวลานั้นพอดี เรือนผมของหญิงสาวปลิวไสวไปตามเเรงลมเมื่อครู่ ดวงตากลมตาจ้องมองทางเด็กน้อยคนนั้นวิ่งไปพลางพึมพำกับตัวเอง " เด็กคนนั้น...เป็นอสูรรึเปล่านะ? " 

แผ่นหลังน้อยๆนั้นก็ค่อยๆลับสายตาไป จนภาพเบื้องหน้านั้นเห็นแต่ความว่างเปล่าราวกับว่าเหตุการณ์เมื่อกี้เป็นเพียงแค่ความฝัน ความฝันที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นได้อีก....

คุยกับนักเขียน

ไรท์ ; สวัสดีค่าไรท์มีชื่อว่าใบหม่อนนะคะ มีนามแฝงว่าสมายด์ อยากทราบชื่อของทางนั้นจังเลยค่ะ!

♥ ; ทางนี้ชื่อมิ้นค่ะ!

ไรท์ ; ชื่อน่ารักจังค่ะ/// ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณที่เข้ามาสมัครน้า แต่ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ? //เลิกลั่กๆ

♥ ;  มิ้นก็เป็นคนที่ชอบดูไยบะเช่นเดียวกันค่ะ! + กับช่วงนี้ว่างมากๆเลยสนใจที่จะสมัครขึ้นมาค่ะ

เข้าใจแล้วค่ะ ต้องบอกก่อนเลยว่าขึ้นชื่อว่า Yaiba ต้องมีคนตายอย่างแน่นอนรวมถึงการมีฉากที่รุนแรง คือในเรื่องนี้น่ะค่ะจะยอมรับได้มั้ยถ้าเกิดลูกๆของทางนั้นจะต้องโดนทรมาณ?และนอนแบบไม่ฟื้นขึ้นมาอีกTT

♥ ; เเง;_; เรื่องนี้เป็นเรื่องยอมรับได้ค่ะเนื่องจากสัมผัสได้ความปวดตับ(?)ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

ดังนั้นแล้วเพื่อเป็นการฮีล?หัวใจ อยากจะให้น้องในเรื่องทำอะไรในเนื้อเรื่องดีคะ? ใช้ดาบฟันลุงข้างบ้านก็ได้ค่ะ//โดนตรบ รีเควสมาได้เลยค่า

♥ ; ขอเป็นมีโมเม้นเล็กน้อยถึงปานกลางบางช่วงเวลากับคู่ที่คุณสมายด์ได้เลือกให้น้องได้รึเปล่าคะ เช่น เกิดเหตุการณ์ฝนตกฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างเเล้วมีเอามือปิดหูอะไรเเบบนี้อ่ะค่ะ//ขอมากไปมั้ยนะ;*; .ปาดเหงือ

ถ้าเกิดมีส่วนที่ต้องปรับเปลี่ยนหรือเพิ่มเติมไรท์จะแจ้งให้ทราบอักทีนะคะ โชคดีค่า ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ 3

♥ ; รับทราบค่า

---------------------------------------------------------

B
E
R
L
I
N
❀