คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Page 2 : Why
APPLICATION
“ของที่มันไร่ค่า มันไม่ใช่สิ่งที่สวยงามหรอกนะ”
☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰
“เชื่อใจผมเถอะฮะ! เพราะผมจริงใจกับคุณนะ!”
“นายอย่ามายุ่งกับฉันดีกว่านะ นายไม่คู่ควรกับฉันหรอก”
☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰ ☰
ชื่อ-นามสกุล : ไอยากะ ฮิโตมิ // Ayaka Hitomi
ชื่อเล่น : ไอ // Ai
ความหมาย : ไอยากะ เเปลว่า ดอกไม้สีกลีบ
ฮิโตมิ เเปลว่า สวยงาม
ไอ เเปลว่า ความรัก
ไอยากะ ฮิโตมิ เเปลว่า ดอกไม้สีกลีบที่สวยงาม
คู่ครอง : คิเสะ เรียวตะ // Kise Ryouta
ลักษณะทางกายภาพ : ไอยากะ ฮิโตมิ เด็กสาวผู้มีรูปร่างเเละใบหน้าที่ดูดีราวกับพระเจ้าเอาเปรียบสรรสร้างออกมาอย่างไร่ที่ติ เเต่ใบหน้านั้นก็ไม่ดูดีมากมายก็ไม่ถึงกับสวยเเต่พอดูเเล้วก็เพลินตาไปอีกเเบบไม่ว่าจะดวงตาสีอำพันอ่อนๆเเละขนตาที่สาวสวยเรียงตัวกันอย่างงดงามที่ทำให้คนที่เห็นรู้สึกหลงไหลถึงความเรียบๆเเต่ก็สวยงาม จมูกที่คงรูปอย่างพอเหมาะริมฝีปากสีชอรรี่ที่ดูหวานเเละเนียนนิ่มไม่ว่าใครก็อยากลองสัมผัส เรือนผมสีดำสนิทราวกับสีขนอีกาที่สวยงาม ผิวพรรณขาวอมชมพูที่เเสดงถึงว่าบุคคลนั้นดูเเลตนเองได้ดีมากเเค่ไหนความดูเป็นธรรมชาติเหมือนกับหญิงสาวทั่วไปที่ดูเเละตนเองมาอย่างดี รูปร่างสวยงามพอมีหน้าอกกับเขาบ้างเอวสะโพกมีส่วนโค้งเว้าที่สวยงามดุจนาฬิกา เเขนขายาวเรียวเหมาะสมกับขนาดตัว เธอสูง163 ซม. หนัก49 กก.ถือได้ว่ารูปร่างของเธออยู่ในระดับที่ดูดี
ลักษณะทางจิต :ไอเป็นคนหญิงสาวที่ค่อนข้างฉลาดจะเรียกว่าอิจฉริยะเลยก็ว่าได้เพราะวันๆนั้นเธอเอาเเต่นั้งคลุกอยู่กับนั่งสือไม่ว่าจะอยู่ที่โรงเรียนหรืออยู่ที่บ้านก็ตามเธอเป็นคนที่ค่อนข้างรักสงบมากถ้าเป็นไปได้เธอก็จะไม่อยู่ที่ที่มีเสียงดังเอะอะเธอจึงมักจะไปอยู่ที่ห้องสมุดเป็นส่วนใหญ่เพราะเป็นเป็นคนที่ที่ไม่ชอบเสียงดังเเละความวุ่นวายจึงอาจเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เธอเป็นคนติดหนังสือก็ได้นะก็เพราะที่ห้องสมุดน่ะถ้าจะไปนั่งอยู่เฉยๆก็คงไม่ใช่เธอจึงชอบหาหนังสือมาอ่านเล่นเเล้วเธอก็ยังเป็นคนความจำดีจึงสามารถจำอะไรได้หลายๆอย่างที่เคยอ่านมา
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีเพื่อนจะเรียกว่าไม่ค่อยก็คงไม่ใช่เรียกว่าไม่มีเลยก็คงจะดีกว่าละมั้งเพราะเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์มาก เธอเป็นคนที่ไม่เคยเข้าหาคนอื่นเลยสักนิดเพราะทำไม่เป็นน่ะสิไม่ว่าจะเข้ายังไง เริ่มยังไง พูดเรื่องอะไรเธอไม่รู้เลย ขนาดมีเพื่อนมาชวนคนชวนพูดเธอก็ไม่เคยตอบเเค่หันไปมองเท่านั้นซึ่งนั้นก็ทำให้คนอื่นคิดว่าเธอเป็นหยิ่ง ดูเย็นชาทั้งๆที่ก็สวยอยู่ประมาณหนึ่งเเต่ก็ยังทำตัวไม่คบเพื่อนทำให้เพื่อนไม่ค่อยชอบเธอกันสักเท่าไหร่เเต่ความจริงหารู้ไม่ว่าเด็กสาวกำลังครุ่นคิดว่าจะตอบคนที่ทักมาอย่างไร เเต่พอไม่มีเพื่อนมาชวนเธอคุยเลยสักครั้งก็เริ่มทำให้เธอรู้สึกว่าถึงมีเพื่อนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอได้หรอกเธอจึงคิดที่จะอยู่ตัวคนเดียวเเต่ลึกๆนั้นเธอก็ยังอยากจะมีเพื่อนอยู่นะ
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยทำอะไรตามที่ตัวเองคิดสักเท่าไหร่จะเรียกว่าปากไม่ตรงกับใจหรือที่คนทั่วไปที่ชอบเรียกซึนนั้นเเหละไม่ว่าใครจะถามอะไรหรือพูดอะไรด้วยเธอก็จะตอบเเบบไม่ตรงกับใจตนเองเลยซักนิดเพื่อนเคยชวนไปนี้ไปนั้นเธอก็ปฏิเสธไปทั้งๆที่ตัวเองอยากจะไปลองคิดสินั้นอาจเป็นเหตุหนึ่งก็ได้นะที่ทำให้เธอไม่มีเพื่อนก็ได้นะเพราะเธอเป็นคนเเบบนี้ก็เลยทำให้ใครต่อใครไม่ค่อยชอบเป็นคนหยิ่ง เห็นชาบ้างอะไรต่ออะไรทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอเลยสักนิด
เธอเป็นคนที่ติดหนังสือมากจนเเทบบ้าเลยก็ได้เพราะไม่ว่าเธอไปไหนเเล้วเจอหนังสือเธอก็จะรีบพุ่งตัวไปอ่านทุกครั้งเพราะชอบไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดมากเกินไปทำให้เธอเเทบจะอ่านหมดเเทบทั้งโรงเรียนเเล้วเธอก็เริ่มเบื่อขึ้นเรื่อยๆตั้งเเต่เป็นคนที่ไท่เคยเเตะหนังสือก็มาเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือจนติซะงั้น พอเธอมาอ่านหนังสือเธอก็ได้รู้ว่าก็อ่านหนังสือมันสนุกมากเเค่ไหนทำให้เธอเป็นคนขาดหนังสือไม่ได้เลยไม่ว่าจะไปไหนก็จะพกหนังสือไปด้วยตลอด
เธอเป็นคนที่เรียบร้อยมากเรียบร้อยสุดๆเลยที่เรียบร้อยก็เพราะไม่มีเคยมีใครเคยเห็นนิสัยหรืออะไรจิงๆของเธอไงล่ะเป็นทำตัวบ้าๆบ้อๆให้คนอื่นเห็นเพื่ออะไรล่ะ จะเรียกว่าเรียบร้อยก็ไม่เชิงเพราะเธอเป็นที่อืม...นิ่งๆก็ละกันเป็นคนนิ่งๆเงียบๆตามประสาคนไม่มีเพื่อนเธอมักจะเป้นที่ชื่นชมของคุณครูเสมอเพราะเธอเป็นเด็กที่ฉลาดเเละเรียบร้อยดีเเต่กลับไม่มีเพื่อนนี้อาจเป็นปัญหาใหญ่ๆอีกปัญหานึงเลยก็ได้เเละเพราะเธอเป็นที่รักของคุณเธอก็เลยถูกเคลียดคูณ3จากเดินเป็นอัตราเลยทีเดียว
เธอไม่ค่อยชอบเป็นจุดสนใจหรือเด่นก็หน้าเกินตาใครไม่งั้นเะอก็อาจโดนเกลียดเพิ่มขึ้นจากคูณ3จะกลายเป็นคูณ4เเทนน่ะสิ เวลามีงานสำคัญๆที่ครูมอบหมายให้เธอถ้าครูไม่ขอร้องมากจนเกินไปเธอก็จะไม่รับไม่งั้นความโดนเกลียดที่มีอยู่เเล้วจะเพิ่มขึ้นอีก1อัตราน่ะสิ เห้อเธอเคยคิดอยู่บ่อยครั้งว่าตนทำอะไรก็ผิด เป้นคนที่ชอบคิดว่าตัวเองผิดเสมอทั้งๆที่บางครั้งเธอไม่ใช่คนทำด้วยซำ่ ในบางครั้งที่เธอเศร้าเธอมักจะขึ้นไปที่สูงๆเพื่อมองวิวสวยๆเพิ่มทำให้อารมณ์ของเธอดีขึ้น
สาเหตุที่เธอไม่ชอบเสียงดังนั้นเพราะเธอได้ยินเเต่เสียงที่ไม่ดีเกี่ยวกับตัวเธอเพราะพ่อเเม่ของเธอชอบทะเลาะกันบ่อยๆเพราะเรื่องที่เขาเกิดมาเร็วก็ไปหรือเรื่องอะไรนี้เเหละทำให้เธอถูกมักจะได้ยินเสียงโวยวายเสมอเวลากลับบ้านเธอไม่อยากให้พ่อเเม่ต้องมานั่งบ่นเธอ เธอเลยต้องตั้งใจเรียนเเละพยายามไม่ก่อเรื่องอะไรทั้งนั้นเพราะเเค่เธอเกิดก็ทำให้คนเป็นพ่อเป็นเเม่ไม่ชอบจะเเย่เเล้ว เเต่เธอก็ยังชอบเสียงเพลงอยู่เพราะเสียงเพลงนั้นค่อยช่วยกลบเสียงต่างๆที่เธอไม่อยากได้ยิน
ชอบ : เเมว เพราะเวลาเธอเห็นมันจะรู้สึกเคลิ้มเลยที่เดียว เวลาเธอเห็นมันก็ชอบทำหน้าน่ารักๆออกมาเเบบไม่รู้ตัวเเล้วรีบพุ่งตัวไปหามัน
หนังสือเพราะเธอชอบไปห้องสมุดเเล้วก็ไปอ่านหนังสือจนติดไปเเล้ว เวลาเธอเห็นหนังสือเธอจะรีบพุ่งตัวไปซื้อหรืออ่านโดยทันที
วิว เพราะเธอรู้สุกว่าโลกนี้มันสวยงามมากการได้มองเป็นอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกดี เวลาเธอเห็นวิวสวยๆเธอก็จะเผลอยิ้มออกไปดดยไม่รู้ตัว
ฟังเพลง เพราะเสียงเพลงเป็นตัวเสียงที่ทำให้เธอปวดใจ เวลาเธอได้ยิน้พลงที่ไหนก็จะอารมณืดีเสมอ
ไม่ชอบ : เสียงดังเอะอะ เพราะเธอชอบอยู่อย่างเงียบๆ เวลาเธอได้ยินไม่ไปห้องสมุดก็หยิบหูฟังมาใส่
คนที่ชอบยิ้มตลอดเวลา เพราะเธอไม่เคยมีอารมณ์เเบบนั้นเเละเธอทำไม่ได้ เวลาเห็นคนประเภทนั้นเธอก็จะไม่ยุ่งด้วยเเล้วเดินหนีทันที
กลัว : จิ้งจก เพราะเธอเคยโดนจิ้งจกตกใส่ตอนเรียน เวลาเธอเห็นตกใจเนี้ยเเทบจะกริ๊ดออกมาเลย
ภูมิหลัง : ไอยากะ ฮิโตมิ เด็กสาวที่เกิดมาโดยที่ไม่มีใครต้องการหรือจะพูดง่ายๆว่าท้องไม่พร้อมก็ได้เพราะพ่อเเม่ของเธอไปมีอะไรกันก่อนตั้งเเต่ยังรุ่นๆน่ะสิ ทำให้เธอเกิดมาเเบบนี้เเต่ก็ยังดีที่พ่อของเขาก็ยังรับผิดชอบเเม่ของเธอตอนเเรกเธอเเทบจะไม่ได้เกิดมาเเล้วด้วยซำ่เพราะฝั่งเเม่บอกว่าอย่าทำเเท้งจึงทำให้เธอรอดมาได้ถึงวันนี้ ตอนเเรกก็ดูเหมือนพ่อกับเเม่กันรักกันดีอยู่หรอก เเต่ไม่นานเท่านั้นเเหละก็ทะเลาะกันได้ทุกวันเลยความรักน่ะมันอยู่ได้ไม่นานหรอก คิดว่ามีอะไรกันเเล้วมันช่วยได้รึไงเเค่มีรู้สึกความสุขดีชั่วครู่เท่านั้นเเหละเเปปเดียวก็ไม่ใช่เเล้ว ส่วนเรื่องที่ทะเลาะกันก็เป็นเรื่องที่สองพ่อเเม่เป็นคนก่อขึ้นมาเองก็คือเรื่องของไอยากะ ฮิโตมิ
ไอยากะนั้นไม่ค่อยจะมีชีวิตที่สงบสักเท่าไหร่พยายมทำตัวดีเสมอจะได้ไม่โดนพ่อเเม่ด่าเพราะเเค่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดก็ยังโดนเลย ขนาดที่โรงเรียนเพื่อนก็ยังไม่มีเเถมจะโดนเกลียดซะด้วยซำ่ทำให้เธอคิดกับตัวเองเสมอ 'ฉันนี้มันเเย่จังเลยนะ' นอกจากครูเเล้วเธอก็ไม่เคยได้รับคำชมหรือความห่วงใยจากใครเลยเเม้เเต่พ่อเเม่ของเธอ
ผ่านมาไม่นานไอยากะก็เริ่มรู้สึกเเปลกกว่าเดิมเมื่อเธอมาถึงโรงเรียนก็มีเเต่คนค่อยจ้องมองมาที่เธอเสมอตอนเเรกเธอก็จะไม่สนใจเเต่พอเธอมาถึงห้องเรียนของเธอเท่านั้นบนตนของเธอก็เะอก็เขียนคำๆหนึ่งตัวใหญ่ๆว่า
"ยัยน่ารังเกรียจ ชอบเเย่งผัวชาวบ้าน"
เมื่อเธอเห็นก็ต้องหยุดชะงักไปกับคำๆนี้เพราะอะไรน่ะหรอเพราะเธอไม่มีเคยทำอะไรเเบบที่เขียนบนโต๊ะน่ะสิ ให้ทำไงได้เธอเเค่ต้องไปหาอะไรมาขัดโต๊ะไงล่ะเเละที่สำคัญนะตัวเธอจำไม่เห็นจะได้เลยนะว่าตัวเองไปเเย่งคนเเถวบ้านตรงไหนสงสัยพวกเขาคงเป็นชาวบ้านกันล่ะมั้ง ขนาดเธอไม่สนใจวันต่อมาก็มาเริ่มมาเขียนใหม่ไม่ว่าเะอจะลบมันกี่ครั้งก็มีคำมาใหม่ไม่ซำ่กันเลยขอบอกเลยว่า ณ ปัจจุบันเธอก็เริ่มเหนื่อยเต็มทนจนล่าสุดเธอหมดความอดทนมามากพอเเล้วเธอจึงไม่ลบมันจนครูมาเห็น
“ฮิโตมิซัง มาห้องพักครูหน่อย”
“ค่ะ...”
เด็กสาวเดินไปถึงห้องพักครูเด็กสาวกลับเจอเเม่ของตนเองนั่งอยู่ ทำให้เธอเริ่มสั้นด้วยความกลัวว่าเกิดเรื่องอะไรทำไมถึงขั้นต้องเรียกผู้ปกครองมาพบเลยหรอ....
“ลูกสาวฉันไปทำอะไรไว้หรอคะ ถึงขั้นต้องเรียกมาพบเลย”ผู้เป็นเเม่ยิ้มออกไปให้กับคนที่ตนถามเเต่หารู้ไม่ว่ายิ้มนั้นคือยิ้มที่เสเเสร้งทั้งเพ
“ก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอค่ะ เเค่มีข่าวลือไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอเท่านั้นเอง”คุณครูเอ่ยปฏิเสธคนเป็นเเม่ของไอยากะพร้อมกับทำหน้าเป็นห่วง
“งั้นหรอคะ”คุณเเม่ของของหญิงสาวก็ยังคงตีหน้ายิ้มอยู่เหมือนเดิมทั้งๆที่ในใจมันไม่ใช่เลยสักนิด
“อยากจะฝากให้คุณเเม่ช่วยดูเเลหน่อยน่ะค่ะ”คุณครูเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้เธอต้องเคลียดเพราะเคยมีกรณีหลายหนเเล้วเสียการเรียนคุณครูกลัวว่าเธออาจเสียการเรียนได้
“ค่ะ เดี๋ยวจะดูเเลอย่างดีเลยค่ะ”เมื่อเด็กสาวได้ยินคำที่คนเป็นเเม่เน้นก็สะดุ้งออกมาเพราะรู้ว่าตนเองอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
จากนั้นเมื่อเธอกลับบ้านเธอก็ทำใจสักพักก่อนที่จะเดินเข้าไปว่าตนเองอาจโดนบ่นหรือด่ามากมายเลยก็ได้เเต่หญิงสาวก็ได้เตรียมใจไว้เเล้ว
“กลับมาเเล้วหรอ”มีเสียงที่เเสนจะคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังมาจากห้องครัวทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง
“ค่ะ...”เด็กสาวตอบกลับไปเเบบส่งๆเพราะยังไงก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
“มาหาฉัน”คำสั้นๆนั้นำให้เธอรู้ดีว่าเธออาจโดนด่ายับเลยก็ได้เเต่ให้ทำไงล่ะก็เตรียมใจมาเเล้วนิ
“เเกนี้ขยันก่อเรื่องดีนะ ต้องให้ฉันลำบากอยู่เสมอ”เมื่อเด็กสาวมาถึงห้องครัวก็นั่งบนเก้าอี้ไม่นานนักเเม่ของตนก็เริ่มเอ่ย
“เเกนี้มันตัวปัญหาในชีวิตของแันจริงๆนะ น่ารำคาญ”เด้กสาวไม่ได้เอ่ยปากโต้ตอบใดๆเพียงเเต่นั่งเงียบเท่านั้นคนที่เริ่มบ่นก็เริ่มจะดมดหกับอาการของลูกสาวตัวเอง
“นี้เเกน่ะ ไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไง”เมื่อหญิงสาวเริ่มดมโหกลับการกระทำของลูกของตนเด็กสาวก็เริ่มจะพูดออกไป
“หนูพูดอะไรยังกับเคยฟังที่หนูพูดงั้นเเหละ”หญิงสาวเอ่ยออกไปเเต่ประโยคนั้นยิ่งทำให้คนเป็นเเม่โมโหเพิ่มขึ้นอีกน่ะสิทำให้คนตนหน้าหมดความอดทน
เพียะ!
“เเกกล้าต่อปากต่อคำกลับฉันหรอ”หลังจากของการโดนตบขึ้นก็ไม่ได้ทำให้คนเป็นเเม่หยุดปากลงได้เลย
“ก็เเม่เป็นคนให้หนูพูดเองไม่ใช่หรอคะ หนูก็พูดมันผิดตรงไหน”เด็กสาวเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางที่เย็นชา ใบหน้านั้นขึ้นสีได้อย่างเห็นได้ชัดทำเอาคนตรงหน้าเเทบบ้ากับคำพูดของเธอ
“นี้เเก.....”ขณะนี้คนเป็นเเม่กำลังจะเงื้อมือมาตบลูกสาวตัวเองอีกครั้งเเต่ก็ต้องหยุดการกระทำนั้น
“จะทำอะไรน่ะ”เสียงของคนเป็นพ่อดังขึ้นเมื่อเห็นภรรยาของตนกำลังจะตบลูกสาวของตน
“ก็เด็กนี้ไปก่อเรื่องมาน่ะสิ”คนเป็นเเม่ตอบกลับสามีของตนพร้อมกับทำหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“ไม่เห็นต้องทำขนาดเลยก็ได้นี้”คนเป็นพ่อพูดพร้อมกับเดินมาหาลูกของตนที่นั่งอยู่เเล้วสำรวจหน้าเด็กสาวเล็กน้อย
“ไม่น่าเกิดมาเลยจริงๆ”คนเป็นเเม่ได้พูดขึ้นเบาๆดูเหมือนคนเป็นพ่อจะไม่ได้ยินเเต่ตัวดองนั้นได้ยินเพราะคำพูดนั้นทำให้มีนำ้ใสๆไหลอาบเเก้มของเธอ
“คือ...หนูของออกไปข้างนอกก่อนนะคะ”หญิงสาวรีบวิ่งออกจากบ้านทันทีเเล้ววิ่งไปที่ๆตนเองชอบมากที่สุดนั้นก็คือสวนสาธารณะเเห่งนี้ที่สามารถมองวิวตอนกลางคืนของเมืองๆนี้ได้อย่างสวยงาม
เธอวิ่งออกมาเเล้วมันนั่งร้องไห้อยู่ที่สวนเเห่งนี้ที่นี้เป็นที่ๆสวยมากไม่ว่าเธอจะเคยเจอเหตุการณ์เศร้าๆมามากเเค่ไหนเะอจะมานั่งที่นี้เพราะที่นี้ทำให้เธอได้เห้นอะไรสยๆเสมอยังไงล่ะ เเละในเวลานี้เด็กสาวก้ได้เเต่คิดเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
'ถ้าไม่อยากให้ฉันเกิดมาเเล้วทำขึ้นมาทำไมล่ะ'
'ทำยังกับฉันอยากเกิดยังงั้นเเหละ'
'ฉันมันผิดมากรึไง'
'ข่าวลือบ้าบ้อนั้นยังกับฉัยทำยังงั้นเเหละ'
'เพื่อนก็ไม่มีทำกับฉันจะไปมีผู้ชายได้เนอะ'
'คนเรามีสมองไว้ประดับหัวรึไงกัน'
มีคำต่างๆมากมายไหลเข้ามาในหัวของเธอปกติเธอไม่สามารถจะคิดคำพวกนี้ขึ้นมาได้เลย.. เเต่ตอนนี้ดดยความเศร้าเเละความโกรธทำให้คำมากมายเริ่มไหลเข้ามามากมายในหัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนถึงจะเคยโดนด่ากี่ครั้งเธอก็ไม่เคยคิดอย่างงี้เลยสักครั้ง ในระหว่างก็ได้มีคำๆหนึ่งเเล่นคำมาในหัวของเธอ
'ตายๆไปก็ดีเหมือนกันนะ'
คำๆนี้ทำให้เธอรู้สึกได้ทันทีว่ามันอาจเป็นตัวเลือกที่ดีก็ได้ เธอตัดสินใจลุกขึ้นยืนจากนั้นเธอเดินไปตรงรั่วกั้นเเล้วก็มองภาพที่สวยที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของเธอ มันเต็มไปด้วยบ้านเมืองมากมายเเสงสีที่สวยงามจากด้านบนสามารถเห็นได้เเม้กระทั้งบ้านของตนเอง ภาพที่เธอได้เห็นนั้นมันทำให้ธอมีความสุขเเละเศร้า..... ถ้าเธอจะขอให้ที่ที่เธอรักมากที่สุดเเปดเปื้อนคงจะไม่เป็นไร เธอขึ้นไปนั่งอยู่บนรั่วเเละเริ่มร้องเพลง(เพลงที่เธอร้องเป็นเพลงที่ใส่มาข้างบนนะคะ) เมื่อเธอร้องเพลงเสร็จเเล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนเเล้วยิ้มน้อยๆก่อนที่ตัดสินใจกระโดดลงไป ในระหว่างที่เธอกระโดดลงไปด้วยความสูงที่ค่อนข้างมากในระหว่างที่เธอตกเธอก็คิดอะไรได้หลายๆอย่าง
'ใครกันนะที่มาโทษฉันเเบบนี้'
'ขนาดไม่ได้เคยอยู่กับใครเลยนะเนี้ย55'
'โดนหาว่าหยิ่งบ้างอะไรบ้าง'
'ยังน้อยก็ยังดีนะที่ได้เกิดมาเห็นอะไรต่ออะไรดีกว่าไม่ได้เกิด'
'ชาติหน้าจะมีไหมนะ อยากรู้จังเลย'
'ถ้ามีจริงๆเเล้วก็....อยากได้คนที่จริงใจด้วยจังเลยนะ.....'
การแต่งกาย : ส่วนมากเเล้วถ้าเธอไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนก็เป็นเสื้อยืดธรรมดาๆที่ไม่มีอะไรพิเศษกับกางเกงขายาวหรือไม่ก็กระโปงสีดำเเต่ถ้าถามว่ามากที่สุดก็คงจะเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขายาวเพราะใส่เเล้วทำให้เธอเคลื่อนไหวสะดวกดี
ลักษณะการพูดโต้ตอบ:
[คนอื่นถามชื่อ]
“ว่าเเต่เธอชื่อะไรหรอ?”
“.....”
“นี้ผมถามอยู่นะ ไม่ได้ยินรึไงฮะ”
“ไอยากะ.... ไอยากะ ฮิโตมิ”
[เวลาอยู่กับคิเสะ]
“ฉันไม่รู้นะว่านายต้องการอะไรจากฉัน เเต่ออกไปไกลๆเลยฉันรำคาญ”
[เวลาเศร้า]
“ฮึก...นั้นสินะก็ฉันมันไร่ค่านี้”
[เวลาเขิน]
“อะไรนะ ใครเขินเพ้อเจ้อเเล้วนายน่ะ ”
ความสามารถพิเศษ : เป็นคนชอบร้องเพลง ร้องเพราะมาก
เพิ่มเติม :
-เธอเกิดวันที่ 17 เดือน 5
-กรุ๊ปเลือด A
-ชอบกินเค้ก
TALK WITH WRITER
เซย์ไฮนะคะ! ผู้ปกครองชื่ออะไรเอ่ย?
: ชื่อเรียกมิ้นก็ได้จ้า
อยากรู้ว่าทำไมถึงสมัครเรื่องนี้ค่ะ!
: ก็เป็นคนชอบอ่านฟิคknbนั้นเเหละค่ะ พอนกกับนิยายที่ไรท์ก็ไปสมัครด้วยเเล้วเป็นตัวปลาทอดกอบเหมือนกันก็เลยหามาสมัครอีกค่ะทั้งๆที่ไม่อยุ่บ้านตั้ง5วันต่ออาทิตย์
แล้วทำไมอยากสมัครบทนี้ล่ะ อยากรู้ๆ
: เป็นเมนคีจังค่ะ (สั้นๆง่ายๆได้ใจความ)
ถ้าไม่ติดจะเป็นตัวประกอบหรือรับกลับคะ?
: อืม....ตัวปลากอบอีกเเล้วหรอมม ไม่เอาดีกว่าค่ะ
ถ้าติดจะทำยังไงเอ่ย?
: ดีใจ กริ๊ดลั่นบ้านปิดซอยฉลองค่ะ เดี๋ยวไปเลี้ยงMKตอนวันเกิด5555
ถ้าไม่ติดจะเผาบ้านเราไหม---
: เผาเเม่ง//โดนตบ
ความคิดเห็น