คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 01 :: ความฝัน
Chapter 01 :: ความฝัน
‘ทำไมกันนะ?’
“ไคย์”
‘ความฝัน? ทำไมถึงฝันแบบนั้นกัน’
“ไคย์!”
‘มันจะใช่แค่ความฝันแน่หรอ ..’
“ไคย์ โว๊ยยยยย!!”
“หะ? หะ ๆ เสียงดังทำไมวะพาส!? หูแตกกันพอดี”
“โอ๊ย! คุณไคย์ครับ กระผมเรียกคุณมาได้สามสี่รอบแล้ว
แต่คุณมึงมัวแต่เหม่ออยู่นั่นละ คิดเรื่องสาวอยู่รึไง? กิ๊ว ๆ”
“สาวพ่องงง กูแค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”
“แซวแค่นี้ถึงกับต้องไปทักทายพ่อกูเลยนะครับ
ว่าแต่คุณมึงคิดเรื่องไรวะ? กูเห็นมึงเหม่อมาตั้งแต่เช้าละ นี่เราทัศนศึกษากันนะครับ
ทำตัวให้มันสนุก ๆ หน่อยดิ๊”
“เฮ้อ .. กูสนุกไม่ไหววะ กูกำลังเครียดเรื่องฝันอยู่”
“ฝันเหี้ยไรวะ? ฝันเปียก? 5555555555”
“ไอสัส!”
“โอ๋ ๆ กูแค่แซวเล่นเฉย ๆ อะ ๆ ไม่แซวละ มึงเล่ามา
มึงฝันไร?”
“ก็เมื่อคืนนี้อะ ..” แล้วผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผมฝันให้พาสฟัง
“มึงก็คิดมากไป มันก็แค่ฝันป่ะวะไคย์”
“แต่กูฝันมาเกือบสองอาทิตย์แล้วนะมึง”
“เพ้อเจ้อวะไคย์ เอางี้ ถ้ามึงไม่อยากคิดมากนะ
กูจะแนะนำไรให้”
“แนะนำไรวะ?”
“เดี๋ยวสถานที่ต่อไปที่เราจะไปทัศนศึกษากันอ่ะ คือ
วัดใหญ่หลวงพ่อศรีศร เห็นว่าวัดเนี้ยดังไม่ใช่เล่น ไปทำบุญหน่อยเป็นไง?
เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น”
“เออ ไปสักหน่อยก็ดี”
วัดใหญ่หลวงพ่อศรีศรที่ผมมานี้
เป็นวัดใหญ่สมชื่อจริง ๆ ครับ ภายในวัดคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนทั้งต่างเพศและต่างวัย
ถึงพวกเราจะมาถึงกันในตอนบ่ายกว่า ๆ แบบนี้
แต่แดดที่ร้อนก็ไม่สามารถทำอะไรพวกเราได้เลย
เพราะภายในวัดนี้ประดับประดาเต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไ ม้
ทำให้บรรยากาศภายในวัดน่าอยู่จริง ๆ ครับ
สองข้างทางที่ผมกำลังเดินไปนี้มีร้านค้ามากมายตั้งเรียงรายกันอยู่เต็มสองข้างทาง
ทั้งของกินและของใช้ ราคาก็ถูกต่างจากเมืองหลวงที่ผมอาศัยอยู่ริบรับเลยครับ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมสะดุดตามากที่สุด
ก็คงจะเป็นร้านแผงลอยข้างทางของคุณลุงที่ผมกำลังเดินไปเลือกซื้อของกระจุ๊กกระจิ๊กนี้แหละครับ
“สวัสดีครับคุณลุง”
ผมยกมือไหว้ทักทายคุณลุงเจ้าของแผงลอย
“ไหว้พระเถอะไอหนู”
“คุณลุงขายอะไรบ้างหรอครับ?”
“ก็ขายพวกสร้อย
กำไล ต้มหูทำมือถูก ๆ นั่นละ สนใจไหมละไอหนู?” ผมซื้อไปฝากแม่ดีกว่า
เห็นคุณนายท่านชอบพวกของแฮนเมคด้วยสิ
‘งั้นก็เอาเป็น
.. อืม ..
อันนี้กับอันนี้แล้วกัน’
“คุณลุงครับ
กำไลสองเส้นนี้เท่าไหร่ครับ?” ผมชูกำไลที่ทำจากเชือกถักที่ร้อยด้วยลูกปัดสีขาว
กับอีกเส้นที่ร้อยด้วยลูกปัดสีชมพูอ่อนให้คุณลุงดู
“สี่สิบบาทนะ”
“อะ นี่ครับ”
ผมยืนแบงค์ยี่สิบสองใบให้คุณลุง
และลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปชมภายในวัดต่อ
“เดี๋ยวก่อนไอหนู”
มือเหี่ยวย่นของคุณลุงยืนมาจับข้อมือของผมไว้
“มีอะไรหรอครับ?”
“ลุงแถมให้”
คุณลุงยืนสร้อยคอรูปพระอาทิตย์ส่งมาให้ผม
“จะดีหรอครับ?”
“รับไปเถอะนะ
ถือว่าเป็นน้ำใจจากลุง”
“แต่ผมว่า ..”
“เฮ้ย! ไอไคย์
ครูเขาเรียกรวมแถวแล้วโว๊ย!!” ไอพาสวิ่งตะโกนเรียกผมมาแต่ไกล
“มึงจะตะโกนทำไมหะ!”
“แฮ่ก ๆ กะ
กูกลัวว่ามึงจะไม่ได้ยิน ละ
แล้วมึงมาทำไรตรงนี้วะ” เป็นไงละครับ เสือกตะโกนไปวิ่งไป หอบแดกเลยดิ
“ถามแปลก
กูก็ยืนซื้อของกับลุงเขาตรงนี้เนี้ย”
“ลุงไหนวะ?”
“ก็ลุงคนนี้ไง
มึงไม่ ..” เมื่อผมหันกลับไป ลุงคนนั้นก็หายไปแล้ว
แต่เมื่อกี้ผมจำได้ว่าผมยังคุยกับลุงเขาอยู่ตรงนี้เลยนะ!
“พอ ๆ
มึงนี่ถ้าจะเพ้อเยอะไปละ”
“แต่กู ..”
“เดี๋ยวค่อยคุย
กูว่ามึงรีบไปรวมตัวตรงลานกว้างด้านนู้นก่อนดีกว่า ครูเรียกรวมละ
ไปช้าเดี๋ยวโดนทำโทษอีก ไปเร็ว”
“เออ ๆ”
“เอาละนักเรียน
เดี๋ยวเดินตามครูมาเป็นแถว เราจะไปขึ้นเรือชมรอบ ๆ บริเวณวัดด้านในนู้นกันก่อน
เสร็จแล้วค่อยเข้าไปไหว้พระกันด้านใน ผู้หญิงขึ้นก่อนระวังเรือโครงเครงด้วยนะคะ
ส่วนผู้ชายเดี๋ยวตามครูวีไปขึ้นเรือด้านนู้นนะคะ เอารีบขึ้นเรือกันได้”
ผมกับไอพาสก็เดินต่อแถวตามครูวีไปขึ้นเรือของทางฝั่งผู้ชาย
โดยค่อย ๆ ขึ้นกันทีละคน เรือลำนึงก็นั่งกันได้ประมาณห้าหกคน
รู้สึกเหมือนว่าผมกับไอพาสจะได้นั่งลำที่สามนะครับ
“เหมอไรวะไอไคย์
รีบ ๆ ขึ้นมาดิ ยืนเป็นยักษ์วัดแจ้งอยู่ได้”
“เออ ๆ”
แต่ในระหว่างที่ผมกำลังก้าวขาขึ้นเรือ
ผมก็รู้สึกได้ถึงกระแสลมแรงที่พัดเข้ามา ทำให้ขาของผมที่ก้าวออกไปนั้นหมิ่นกับโครงเรือ
และเรื่องที่ไม่ขาดฝันก็เกิดขึ้น
ตูม!!!
ตัวของผมจมตกลงไปในแม่น้ำ
ผมไม่ใช่คนว่ายน้ำไม่เป็น แต่ผมรู้สึกเหมือนมีน้ำวนข้างใต้ดูดตัวผมให้จมลงเรื่อย ๆ
ผมพยายามตีขาว่ายน้ำขึ้นไปข้างบน แต่ความพยายามของผมก็ศูนย์เปล่า
เพราะตอนนี้ร่างของผมกำลังดำดิ่งลงสู่ใต้น้ำ
สิ่งที่สุดท้ายที่ผมรู้สึกได้คือเสียงร้องตะโกนเรียกชื่อผม .. และแสงสีส้มอ่อนจากสร้อยคอรูปพระอาทิตย์
To Be Continued ..
Mr.Moon
-----------------------------------------------------------------
เรื่องนี้ไรท์ด้นสดโดยเฉพาะ กรุณาทำใจก่อนอ่านนิดนึง เพราะคงต้องมีดองแน่ ๆ 555555 แต่ยังไงจะพยายามอัพให้ได้อาทิตย์ละตอนแล้วกันเนอะ ยังไงก็ฝากไรท์หน้าใหม่ผู้น่ารักคนนี้ด้วย (ส่งจูบ)
ปล.ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ แต่เนื่องจากถ้าคุยกับเพื่อนถ้าใช้นาย ๆ เรา ๆ ไรท์รู้สึกจั๊กกระจี้หัวใจไงไม่รู้ ตอนหน้าคงมีคำหยาบน้อยลง (มั้ง)
ปลล.ไรท์อัพทั้งเด็กดีและธัญวลัย ยังไงก็ฝากติชมกันด้วยเนอะ
ความคิดเห็น