ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter two : It's me
[Yugyeom Part ]
"แบมแบม" ผมเรียนร่าเล็ที่อนนี้หลับสนิท อ่า... ท่าทาะปลุไม่ื่นแหะ
อนหลับ็น่ารัีนี่หว่า ...
ไม่ๆ ห้ามิอุศลนะเว้ยยย
ผมลอเอื้อมมือไปลูบที่หน้าอัวเล็เบาๆ ผู้ายบ้าไรโรน่ารั...
"ึมๆ ั่มๆ" เสียละเมอัึ้นาร่าเล็ เหมือนว่าะฝันีะ้วย แ่ไอปาบวมๆนี่มัน่า...
อนนี้็เป็นเวลา เือบะเที่ยืน ผมวรนอนไ้แล้วสินะ ผมเินไปหยิบผ้าห่มผืนให่สีฟ้ามาห่มร่าบา
"ฝันีนะแบมแบม"
[BamBam Part]
ืมมมมมมม... อุ่นั
"ืมๆ ม๊า... " ผม่อยๆลืมา่อนะเอื้อมมือว้าโทรศัพท์
8.30 am
"ไอิบหาย!!!" ผมนี่อุทาน นี่มันสายแล้วนี่หว่า ายๆๆๆ วันนี้้อไปรายานัว้วย ผมรีบหยิบผ้านหนูับเสื้อผ้าเ้าห้อน้ำลวๆ
ไม่ิไม่ฝันว่าะ้อมาสายแบบนี้ โนพวรุ่นพี่่าเละแน่ๆ ะวยไปไหนวะเนี่ยๆๆๆๆ
ผมสบถลอเวลาที่แ่ัว แล้วยูยอมล่ะ ไปไหน ...
ว่าแล้วผม็ไม่เห็นเาั้แ่ื่นเลยนะ
"ยูยอม ..." อ่าาา ท่าทาะไม่อยู่ริๆแหะ
สสัยะไปที่มหาลัย แล้วทำไมไม่ปลุันบ้าเลยวะ
ไอเวรเอ้ยยยยยย...
ผลั่!...
"แบมแบม!" เสียร่าสูัึ้น่อนะรีบมาพยุผม
"ะไปไหนอะ" ยูยอมถามผม้วยสีหน้าสสัย
"ไปรายานัวไ!! ะมึ็เหมือนันไม่ใ่หรอวะ"
หมั่บ!
"อะไรูะรีบไป" ผมพูอย่าหุหิเมื่อร่าสูว้ามือผมไว้
"วันนี้วันอาทิย์ รายานัวพรุ่นี้นะแบมแบม"
"..."
ว่าแล้วผม็ล้วโทรศัพท์มาูวันที่สัหน่อย
เออริ้วย ...
"ูื้อ้าวมาให้ ไปินัน" ยูยอมพูึ้นท่ามลาวามเอ๋ออผม
ว่าแล้วมัน็ลาผมลับเ้าห้อ
"แบมแบม" ยูยอมเรียผม้วยเสียแผ่วเบา่อนะปิประูห้อ
"หืมมม มีไร?"
[Yugyeom Part]
"แบมแบม" ผมเรียแบมแบม่อนะปิประูห้อ
"หืมมม มีไร?" ร่าเล็มอผมอยู่รู่หนึ่ ่อนะสะุาไปเห็นล่อสีแสลับาว
" มึ นั่นอะไรอะ" แบมแบมถามผม้วยแววาเป็นประาย
"อ่อ นั่น" ผมมอที่ล่อใบัล่าวแล้วส่ยิ้มให้ร่าเล็แบบอ้อมๆ
"ให้แบมหรอ?" นรหน้าพู้วยสีหน้าเบิบานประหนึ่านาวเทียม
ผมไม่อบอะไรแ่พยัหน้าไป อันที่ริผมื้อมาั้แ่เมื่อวาน ผมรู้อยู่แล้วว่าแบมแบมะย้ายมา
นั่นทำให้ผมื่นเ้นที่ำลัะมีเพื่อน ันั้นผมเลยออไปื้อเ้
แ่้วยวามที่ผมไม่รู้ว่า นที่ำลัะมาถึอบรสอะไร ผมเลยเลือื้อมาทุรส
"โหหหห ื้อมาั้หลายิ้นอะ" ร่าเล็เปิล่อูพลาใ้นิ้วนับำนวนิ้น
ผมมอร่าเล็ที่ำลัื่นเ้นับเ้นับสิบ มอไปมอมา็ลี
ไม่ทันรู้ัวผม็วา้าวที่ื้อมาไว้ับโ๊ะ แล้วนั่เท้าามอัวเล็้วยวามพึพอใ
"มึๆ มาินเ้ัน" แบมแบมพู่อนะเินมาึแนผมไป แ่แนเล็นั้นไม่มีแรพอ
" ... "
"แหน่ะ ไม่ไปอี อย่าวนีนิ ไปินเ้ัน" แบมแบมพยายามลาผมแบบเอาเป็นเอาาย สีหน้าัะบูเบี้ยวไปทุทีๆ
ในวินาทีนั้น ผม็เผลอิไป ว่าไอห่านี่โรน่ารั
ผมึร่าเล็มาไ้อย่า่ายาย แ่ทว่าวามรู้เท่าไม่ถึาร์ อนนี้ใบหน้าอเราอยู่ใล้ันนแทบะิิ
สายาอนัวเล็ูใที่อยู่ีๆ ็ถูึ
ผมบีบแนอนรหน้า อนนั้นผมไม่สน้วย้ำว่าเาเป็นผู้ายหรือไม่
"..เ็บ"
ในอนนั้นสิผม็ถูึลับมา
"มึบีบแนูทำไมเนี่ย" แบมแบมสบถเบาๆ ่อนมอผม้วยวามเือ
"โทษๆ"
ผมยิ้มแห้ ๆ ่อนะเินออาห้อไป ผม้อทบทวนอะไรหลายๆอย่า
นี่ผมอบแบมแบมหรอ?
ไม่ ... เป็นไปไม่ไ้
ฮอลลลลลลลลลลลลลลลลล อบ็อบเลยลู ะลัวอะร๊ายยยยยยย
ฝาิามผลาน้วยนะ้าาาา
#ThatYugBam
Twitter : @artdayz
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น