คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter one : who's that!!
Chapter 1
อ่า…ร้อนิบหาย
ผมเินลาระเป๋าไปามทาเินยาวเพื่อมอหาหอพัอมหาวิทยาลัยXXXX ในประเทศเาหลี มันเป็นเรื่อยานะรับ ที่เราะมาอยู่ในเมือ่าแนแบบนี้นเียว แ่ในเมื่อผมเลือที่ะมาแล้ว ้ออยู่ให้ไ้
ื้ื้
ผมหยุเิน่อนะล้วโทรศัพท์มือถือยี่ห้อัมาูื่อปลายสาย ไม่ใ่ใรที่ไหนหรอรับ
“ฮัลโหลม๊า แบมถึแล้วนะ ำลัเินหาหอพัอยู่” ผมพู้วยน้ำเสียเหนื่อยเล็น้อย ่อนะลาระเป๋าแล้วเิน่อ
ระหว่าทาผมเอนมาหน้าหลายา พื้นถนนอนนี้มีแ่ผมนเียวที่ลาระเป๋าเินทาแบบโ่ ๆ โยไม่รูุ้หมาย
น้ำเสียอแมู่โล่อเมื่อรู้ว่าผมปลอภัย อันที่ริผมมาเรียน่อปริารีที่นี่ ้วยะที่ผมอยาเรียน
“ม๊า แบมถึหอพัแล้ว แ่นี้่อนนะ” ผมพูัท้าย่อนวาสาย
รู้สึว่าะอยู่ั้น 3 ผมเินึ้นลิฟท์ไปพร้อมระเป๋าใบให่ ่อนะล้วูใบระาษสีาวอีที
ึ๊
ทันทีที่ลิฟท์เปิออ ผมเินออไปทันทีเพื่อหาห้ออัวเอ นผมเินมาสุทา
๊อๆ ผมเาะประู่อนเพื่อเป็นพิธี ่อนะไุแเ้าไป
ริบหาย…
ภาพห้ออนนี้ือเละมารับ าเยีนส์หลายัววาอบนพื้น เ้มัวาพาับเ้าอี้ ไหนะอยะ ที่อยู่หน้าห้อน้ำ
“มีใรอยู่ไหม” ผมพูเสียัเพื่อเป็นสัาให้เพื่อนร่วมห้อรู้่อนะ้มลัอในระเป๋า
แร๊!
“เฮ้ย!!!” เสียัึ้นา้านหลัอผม ในระหว่าที่ผมำลััอ
“เอ่อ หวัีรับ ผมเพิ่ย้ายมา ื่อ แบ- เฮ้ยยยยย“ ายร่าสูัวให่เปลือยท่อนบนับผ้านหนูผืนสีาว ำลัมอผมอย่า ๆ
พรึ่บ!
แล้วผ้าที่พันเอว้านล่าอเา็หลุ
ผมนี่แทบะหันลับไม่ทัน
- 30 นาทีผ่านไป -
“ ู ยูยอม ิม ยูยอม อยู่นิเทศ ” ร่าสูเอ่ยึ้นพร้อมับยื่นโ้ให้ ผมมอแบบ ๆ ่อนะรับมา
“ ื่อ แบมแบม เรีย แบม ็ไ้ อยู่สถาปัย์ ”ผมอบพลาื่มโ้ที่ยูยอมยื่นมาให้
อนนี้ห้อที่ร ็ยัรรับ แ่นรหน้าที่เปลือยท่อนบน อนนี้ใส่เสื้อสีำแนยาวัวให่
ยูยอมมอหน้าผมอยู่นานมา เหมือนมีอะไระถามหลายอย่า
“ มาาที่ไหนมึอะ ” ยูยอมเอ่ยปาถามผมท่ามลาวามเียบ พร้อมับมออในระเป๋าผมอย่าพิารา
“ มาาไทย อ่อ อันนี้ มาม่า แ่มันเผ็มาเลยนะ ” ผมอบ่อนะี้อบะหมี่ึ่สำเร็รูปห่อสีส้มแที่ยูยอมมอ้วยวามอยารู้อยาเห็น
“ ลอินไหม? ” ผมเอ่ยวนยูยอม่อนหยิบมา 2 ห่อแล้วยื่นให้ร่าสู
“ ไ้หรอ ” ยูยอมพูไปยิ้มไป ่อนะว้าห่อบะหมี่ึ่สำเร็รูปไป ผมมอร่าสูเินหายเ้าไปในรัว แล้วหันมาัอ่อ
เพล้ โรมมมมมมมมมม
นี่แ่้มมาม่า ? ผมเินไปู้นเสีย ่อนหลุำออมา
“ 5555555555 ”ผมมอยูยอมที่อนนี้ำลัมอผมแบบเิน ๆ ไม่รู้ว่าไอุายนนี้มันโมาแบบไหน ถึไ้้มมาม่าไม่เป็น
“ เอ่อ ... ่วยหน่อยิ ”ยูยอมยิ้มเื่อนๆทั้ใบหน้าที่แไปถึหู
ผมยิ้มว้า่อนเินแทรเ้าไปยืนหน้าเาไฟฟ้าทีู่เหมือนไม่ไ้ใ้านเลย
"ยูยอม มีหม้อไห-" ในัหวะที่ผมำลัหันไปพูับเา ัวอเราใล้ันมา
ใบหน้าทีู่หล่อแ่็ูน่ารัในบามุม...
ไม่ๆ ไอแบมนี่ผู้ายนะโว้ยยยยยยย ไม่เอาๆ
"หืมมมมม " ยูยอมยื่นหน้ามาใล้เหมือนะถามว่าผม้อารอะไร
"ม..หม้อหม้อ มีหม้อไหม" ใหมไอห่านี่
"อ่อ ... นี่ไเอแล้ว" ผมรับหม้อนาลาามือให่ ่อนะโว์ฝีมือที่ัเลามาอย่าี
อนนี้ยูยอมยัยืนอยู่้านหลัผม พอถึ่วที่ผมำลัแะอมาม่า เายื่นหน้ามาใล้เพื่อะูอ่าถิ่น อันที่ริผมเ้าใเานะ แ่มันะใล้ไปไหมมมมมมมมมมม
ลมหายใร้อนำลัร้นอผมอยู่ แล้ว็ำลัมือสั่น้วย
"เป็นไรอะ" ยูยอมถามึ้นเมื่อเห็นผมมือสั่น เพราะมึไไม่น่าถาม
"ป่าว ถอยไปหน่อยิ ผมทำรัวไม่ไ้" ร่าสูมอผมอย่า ๆ ่อนะเินลับเ้าห้อไป
ใเย็นๆเว้ยแบมแบม ไอนี่ผู้ายนะ ะใเ้นทำไมวะเนี่ยยยยยยยย
เอาล้าววววว เอาล้าววววว ะทำยัไละเนี่ยยัยแบม ร่วมแสวามยินีับหนูแบม้วย่าาาาา
ห้อะระเบิหรือเปล่า มาลุ้นันเลยยยยยยยยยยยย
ูเหมือนว่าไรท์ะิ้มประเภทนิยายผิเนอะ 5555555555 เี๋ยวะแ้ให้นะะ
Tag : #ThatYugBam
Twitter : @Artdayz
ความคิดเห็น