เจ้าหัวผักกาดของเหมยหลัน (มีอีบุ๊ก)

คำโปรย

...

เหมยลี่ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานขนาดไหน ตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในบ้านสักหลังแต่สภาพโดยรอบค่อนข้างเก่าซอมซ่อ ดูอย่างไรก็ไม่เหมาะกับการที่จะใช้เป็นที่พักอาศัยสักนิด

"พี่รองๆ พี่ใหญ่ตื่นแล้ว" 

เสียงตะโกนของเด็กน้อยหน้าตาน่ารักกำลังร้องเรียกใครสักคนที่อยู่ด้านนอกซึ่งนั่นไม่ได้ทำให้เหมยลี่ให้ความสนใจแม้แต่น้อย แต่ทว่าสายตาของเหมยลี่ยังคงนอนจ้องเพดาน ไม่สิเรียกว่าหลังคาที่มีรอยรั่วดีกว่า 

"ให้ตาย ฝันทั้งทีทำไมถึงฝันเห็นบ้านที่เก่าซอมซ่อเช่นนี้ขอเป็นบ้านหลังใหญ่แอร์ฉ่ำๆไม่ได้หรืออย่างไร"

"พี่ใหญ่ นอนไปก่อนข้าและพี่รองจะไปดูไข่ไก่ก่อน"

ความคิดแว่บแรกที่โผล่เข้ามาในหัวเหมยลี่คือความงุนงงต้องการหาคำตอบให้กระจ่างในเร็วๆนี้ เธอได้แต่ตั้งคำถามว่าเช้าตรู่เช่นนี้เหตุใดเด็กน้อยทั้งสองถึงเข้ามารบกวนเธอได้ นี่มันในฝันนะโว้ยอย่ามารบกวนพี่เลย จะไปดูแม่ไก่ ไข่ไก่ที่ไหนก็ไปก่อน ขอพระสงฆ์จงประทานพรให้ลูกได้นอนนานๆนอนเป็นผักต้มเปื่อยเช่นนี้ไปสักพักจนกว่าแพชชั่นที่หายไปจะกลับคืนมา ตอนนี้เธอไม่อยากทำอะไรทั้งนั้นไม่อยากมารับรู้อะไรให้ปวดหัวมากกว่าเดิมโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวที่แสนจะเฮงซวยนั่น

"หากไม่มีเธอหาเงินเข้าไปจุนเจือก็พากันกัดก้อนเกลือกินเสีย"

...

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน