ไม่อาจ...สั่งให้รัก

ขณะที่นอนหลับตาฉันวนคิดทบทวนอะไรมากมายที่เกิดขึ้นกับฉัน เรื่องความรักที่แสนโง่เขลาและยึดติดมากเกินไป 
แต่ในทางกับกันฉันแค่อยากรักคนคนนี้ให้เต็มที่ ฝึกฝนพัฒนาตัวเองเปลี่ยนตัวเองเพื่อว่าวันที่ได้ยืนข้างๆเขา
ฉันจะพร้อมและเหมาะสม 
 

แนะนำตัวละครของเรื่อง (ตัวเอก)
มายมี่ : หญิงสาวที่ทุมเทความรัก หน้าอาจธรรมดา อ้วนดำแต่แอบมีความน่ารักเวลายิ้ม  ฐานะครอบครัวระดับกลาง
พี่ดิว  : หนุ่มหน้าตาดี หุ่นนางแบบ มีจมูกที่รองรับกกับปากและคางพอดี โดดเด่นเรื่องหน้าที่สูงยาวขาวดีแถมเรื่องการเรียนติด 1 ใน 5 ของนักเรียนดีประจำโรงเรียน เรียกได้ว่าความสามารถรอบด้านเลยทีเดียว 
พี่เต้  : หนุ่มหน้าตาดีลูกครึ่งไทยจีน /สุภาพ/อ่อนโยน/ที่บ้านมีธุรกิจเกี่ยวกับด้านน้ำมัน ซึ่งแน่นอนว่าพี่แกรวยมาก
 
เริ่มเรื่อง ///ณ โรงเรียน///
 โรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองกรุง ซึ่งร.รนี้เป็นร.รที่ค่อยข้างมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักของคนส่วนใหญ่โรงเรียนนี้จะมีนักเรียนเป็นจำนวนมาก 
มีสาขาวิชาหลากหลายให้เลือกเรียนและมีกิจกรรมรวมถึงสายอาชีพที่นักเรียนต้องการเน้นความเป็นเริศ

มายมี่  : ฉันเพิ่งรู้ว่าการเรียนมอปลายช่างเป็นอะไรที่ยากมาก  เห้อออ
ยิ้ม  (เพื่อนสนิท) :  จริงแก ยากมาก ยากจริงๆ ฉันไม่มีแรงบัลดาใจในการเรียนเนี่ย  จะรอดจนถึงเรียนจบไหมเรา
มายมี่+ยิ้ม : 5555555555
ยิ้ม  :  ป่ะแก..ไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน

///ณ โรงอาหาร///
ยิ้ม :  มึงๆ ดูนั่นดิ คนบ้าอะไรหล่อกระชากใจขนาดนี้  คิ้วเอย ตาเอย สูงยาวขาวดีมากมึง
มายมี่  :  ไหนนะมึง  กูไม่เห็นเลย คนไหนนะ
ยิ้ม  :  โอ๊ยยย  มึงอายุ 17 เองนะสายตามึงไปแล้วจ้า คนนั้นอ่ะมองดีๆ
มายมี่  :  อ๋อๆ  เอ่อๆเห็นล่ะ จริงว่ะมึงโครตหล่อ
ยิ้ม : มึงๆพี่เขาหันมาแล้วมึง มองมึงรึป่าวน่ะ
มายมี่ :  กูไม่แน่ใจว่ะ แต่ที่แน่ๆเขามองหน้ากูแบบว่ากูไปมีเรื่องกับเขามาอ่ะ  (ทำหน้าเอ๋อออ)
ยิ้ม  :  ไม่หรอกมึง ช่างเถอะไปเอาชานมไข่มุกกัน

///บ้าน///
มายมี่ / (นึกในใจ) ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นใครหล่อขนานี้  หล่อแบบไม่คิดว่ามีอยู่จริงอ่ะ โอ๊ยยถ้าเป็นแฟนคงจะดีไม่น้อยเลย
แต่สภาพฉันตอนนี้ล่ะ  อ้วนดำขนาดนี้มีฟันกระต่าย พี่ดิวคงไม่มองแน่ๆเลย 
ผู้แต่ง : แน่นอนว่าไม่่ต้องถามชื่อพี่แก ชื่อพี่แกก็เต็มไปหมดและที่สำคัญสาวก็พูดเรื่องพี่แกตลอด 
ปานดาราท่านหนึ่งค่ะ5555

///ณ โรงเรียน///
ครู :  วันนี้ทุกคนจะได้สอบท่อนสูตรเพื่อเก็บคะแนนนะคะ  ครูขอให้ทุกคนตั้งใจนะคะ
นักเรียน :  ค่ะ/ครับ คุณครู
ยิ้ม :   อี่มี่ ครูแม่งทดสอบอะไรว่ะไม่เห็นบอกก่อนล่วงหน้าไม่ให้โอกาศเตรียมตัวเลยอยากสอบก็สอบ 
มายมี่  : นั่นดิ เชื่อเถอะงานนี้ตายแน่ๆไม่อยากจะนึกต้องครูมาบอกคะแนนเลย
ครู  :  ผลคะแนนออกแล้ว พวกเธอไมตั้งใจเรียนกันเลย งั้นครูต้องดัดนิสัยขี้เกียจพวกเธอหน่อยแล้ว
      สำหรับคนที่คะแนนไม่ผ่านครึ่งนึ่งของแบบทดสอบให้ไปวิ่งรอบสนาม 10 รอบนะ
นักเรียน : โอยยยย….ครู

สนามกีฬา 
ยิ้ม : นี่แค่ 5 รอบนะกูว่ากูไม่ไหวแน่ๆ  แดดก็แรงหน้ากูแป้งหลุดหมดแล้ว
มายมี่ : เอาน่ามึงเราต้องชดใช้ตามชะตากรรม แต่กูว่ากูไม่ไหวแล้วอ่ะ  (พึ่บบบบ เป็นลม)
ยิ้ม  :  มึงๆเป็นยังไงบ้างอ่ะ ดีขึ้นมั้ยมึง
มายมี่ :  กูมาอยู่ห้องพยาบาลได้ยังไงว่ะ 
ยิ้ม : จะมาได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่ใช่พี่ดิวกับเพื่อนเขาแบกมึงมาอ่ะ
มายมี่ : หาาาาาอะไรนะ  แบกกูมาพี่เขาต้องว่ากูอ้วนและหนักมากแน่ๆเลยมึง  ทำยังไงว่ะ
ยิ้ม :  ไม่ทันแล้วเพื่อน พี่ดิวจะอุ้มมึงแต่อุ้มไม่ไหวพี่ดิวกับเพื่อนเลยต้องแบกมึง
มายมี่ : ร้องไห้-----  เป็นเรื่องที่น่าเศร้าและกูก็เสียใจมากจริงๆ กูอายพี่เขามากมึง  งื้อออออ
ยิ้ม  :   โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะมึง เอาแบบนี้มั้ย มึงลองเปลี่ยนเเปลงตัวเองดูดิ

///บ้าน///
มายมี่ :  (นึกในใจ) เฮ้อออ  ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราด้วยหรือว่าถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อนพิชิดใจคนที่รักสักที

///ณ โรงเรียน///
มายมี่ :  มึงเราไปสนามกีฬากัน เลิกเรียนแล้วพี่ดิวน่าจะอยู่ที่สนามกูอยากไปขอบคุณพี่เขาอ่ะ
ยิ้ม :  ได้ๆ  งั้นกูไปส่งมึง

สนามกีฬา
มายมี่ :  พี่ดิวคะ น้องขอบคุณสำหรับเรื่องวันนั้นนะคะ
พี่ดิว : ครับ - เรื่องวันไหนหรอครับ
มายมี่ :  เรื่องวันที่น้องเป็นลมในสนามค่ะพี่
พี่ดิว : อ๋อ ไม่เป็นไรครับแล้วตอนนี้ดีขึ้นยังครับ
มายมี่ :  ยิ้มมม----ดีขึ้นแล้วค่ะพี่
พี่ดิว :  ครับ งั้นพี่ไปเล่นบอลแล้วนะ
มายมี่ : ยิ้มมม-----ค่ะพี่ดิว บ๊าย-บายค่ะ
ยิ้ม :  แหม่มๆ ยิ้มจนปากจะฉีดถึงงหูแล้วค่ะเพื่อนรัก
มายมี่ :  มึงพี่เขาทำไมถึงน่ารักขนาดนี้ว่ะ โอ๊ยกูรักเขาว่ะ
ยิ้ม : อ่ะจ้าแม่คณู กูก็ไม่เคยเห็นปลื้มใครขนาดนนี้มาก่อนเหมือนกันค่ะ
มายมี่ :  กูต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อพี่เขาแล้วแหละ
ยิ้ม :  จ้าาเพื่อน เพื่อพี่ดิว สู้ๆค่ะ555555
มายมี่ :  มายมี่สู้ค่ะเพื่อนร๊ากกก55555

///บ้าน///
พ่อ : อ้าว--มาถึงแล้วลูกรัก มาลูกกินข้าวเย็นกันลูก
มายมี่   :  สวัสดีค่ะพ่อ/แม่ (เดินมานั่งโต๊ะกินข้าว)
แม่  :  เป็นยังไงบ้างลูก เรียนเข้าใจมั้ย สนุกรึป่าว
มายมี่  : ดีค่ะแม่ สนุกค่ะแม่  
พ่อ :  ดีแล้วลูก เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของพ่อกับแม่ก็คือลูก ลูกยิ้มได้มีความพ่อกับแม่ก็สุดใจแล้ว
แม่  :  ยิ้ม-----
มายมี่  :  ค่ะพ่อแม่ รักพ่อกับแม่นะคะ

///ณ โรงอาหาร///
ยิ้ม  :  เพื่อนร๊าก ป่ะชานมไข่มุกกัน
มายมี่   : ไม่ได้ค่ะเพื่อนรัก กูลดน้ำหนักอยู่นะเพื่อนถึงแม้ว่ากูจะชอบกินชานมไข่มุกเป็นชีวิตจิตใจก็ตาม 
แต่ต้องอดทนเพื่อพี่ดิว กูต้องผอมให้ได้  กินน้ำเปล่าเย็นๆแทนเนาะเพื่อนรักกูเลี้ยงเอง55555
ยิ้ม  : โอ๊ยยย  กูล่ะเบื่อจริงๆมึงตัดของชอบของเราเกือบจะแทบทุกอย่างแล้วนะ 
มายมี่  :  เอาน่าเพื่อนรัก เพราะมึงคือเพื่อนเราของกูไง ถ้าหากมึงกินกูก็อยากกินตาม มึงไม่สงสารกูหรอเพื่อนร๊ากกกก
ยิ้ม   : โอยยยย กูล่ะเบื่อมึงจริงๆ
มายมี่  :  แฮร่ๆ  เพื่อนสุดดสวยเราไปสนามกีฬากัน 
ยิ้ม  : ค่ะเพื่อน กูรู้ค่ะเพราะมึงไปทุกวันค่ะไปแล้วไปแอบมองห่างขนาดนั้น พี่เขาคงจะรู้ว่ามึงชอบอ่ะเนาะ
มายมี่  :  ก็กูพี่เขาลำคาญ อีกอย่างกูแอบชอบห่างๆแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วนิ
ยิ้ม  : ค่ะเพื่อน งั้นมึงก็รอให้คนอื่นมาจีบพี่เขาแทนแล้วมานั่งเสียใจเอานะ
มายมี่  :  อุ้ยยยมึง แต่มึงก็พูดถูกกูต้องบอกให้พี่เขารู้ล่ะ ไม่อย่างงั้นคนอื่นมาแย่งกูไปแน่ๆ
ยิ้ม  :  ใช่แล้วเพื่อน  เพราะฉนั้น ลุยยค่ะ

สนามกีฬา
มายมี่   :  เอ่อ พี่ดิวคะ หนูเอาน้ำมาให้ค่ะพี่
ผู้แต่ง  : จังหวะที่พี่แกหันมาใบที่หล่อเหลาเอาการเอางานของเขานั้นมีเสน่ห์มาก ผิวขาวละเอียดอ่อย ดวงตาที่ใสสะอาด
ความเหงื่อที่ค่อยๆไหลลงมาจากหน้าผากจนถึงคาง ทำให้ใจฉันเต้นผิดจังหวะเลยทีเดียว5555
พี่ดิว  : อ๋อ ขอบใจนะน้องมี่
มายมี่  :  ค่ะพี่ดิว -----โอ๊ยเจ็บ (ลูกบอลตกใส่หัว)
พี่ดิว  :   โอ๋ๆ ไหนพี่ขอดูหน่อยสิ เจ็บมากมั้ยครับน้องมี่
จังหวะมองตากัน
มายมี่  :   มะ มะ ไม่เป็นไรค่ะพี่ดิว
พี่ดิว : เพี๋ยงงงงง  ไม่เจ็บแล้วนะครับพี่เป่าให้แล้วน๊า
มายมี่ : ยิ้มมม--- ขอบคุณค่ะพี่ดิว
พี่ดิว : งั้นพี่ไปจัดการคนที่เตะบอกใส่หนูก่อนน๊าา พี่จะอัดมันให้นะครับ
มายมี่ : ยิ้มมม---ค่ะพี่ ขอบคุณนะคะพี่ดิว
ยิ้ม : โอยยย ถึงว่าคุ้มมั้ยคะเพื่อน
มายมี่  : ต้องคุ้มอยู่แล้วค่ะเพื่อน55555แต่ก็แอบเจ็บนะ
ยิ้ม :  สมหน้าค่ะ  
มายมี่ :  มึงนี่นะ ไปค่ะกลับบ้านค่ะ

หน้าต่อไป-----
ดิว / เห้ย-ไอ่เต้ มึงเตะบอกยังไงว่ะ โดนน้องเขาเลยเนี่ย
เต้ / เอ่อกูไม่ได้ตั้งใจว่ะ น้องเขาเจ็บมากมั้ยนั่นอ่ะ