คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จตุรทิศเทวะดับอสูร
ลานหินโบรา แปรเปลี่ยนสภาพไปโยสิ้นเิ
ในอาาเโยรอบว้าสิบโยน์ (หนึ่ร้อยหสิบิโลเมร) มวลอาาศปั่นป่วนั
มหาพายุล้าโล ร้อนั่อยู่ท่ามลาหินหลอมเหลวาภูเาไฟ
พลัปราเทวะถูยระับั้น้วยแ่นโลหิเทวะ อนุภาพแทบับฟ้าับิน
ร่าายสี่โลบาลับารา ยายให่ึ้น สูึ้นุอสูรยัษ์้ำสวรร์ มันสูให่ว่า
เิมราวสอวา (สี่เมร) ส่วนเาปราเทวะนั้นสูึ้นสู่ท้อฟ้า
อาาเว่าสิบโยน์บนพื้นิน ไม่มีสิ่มีีวิใะำรอยู่ไ้!
ยเว้น เ็น้อยูี่เล้ !
เ็ายยืายยืนึ้น ลืมาึ้นเป็นรั้แรหลัาที่เทพมาราถ่ายทอพันธุรรมปราบรรพาลให้
รอบายู่ีเล้ปลุม้วยปราเทวะสวรร์บรรพาลสี่สี เียว เหลือ แส และแ
เส้นสายทั้สี่สาย พวยพุ่ออมาาุปราลับสี่แห่ในร่าาย
หมุนวนประทัษิ(เวียนวา) นับพันนับหมื่นรอบในอึใเียว
านั้นเส้นสายปราสี่เส้นยายวออไปเป็นวรอบายที่สอ
“ุรทิศเทวะับอสูร”
เสียอ่อนเยาว์เนิบนาบเื่อยาัึ้น ปราสี่สีสีสายพวพุ่ออไปสี่ทิศทา้วย
วามเร็วแส!
ูม ูม ูม ูม !!!!
“เป็นไปไม่ไ้...อั๊ อ๊า!!!!” เสียร้ออย่าหวาผวาสี่เสียเป็นเสียโหยหวนยิ่นั
พลัพุ่นรุนแรุาวพุ่นพี้นโล ปะทะับเราะทมิฬสัว์เทวะ เพียรั้เียว
เท่านั้น เราะป้อันที่สร้าาปราสัว์เทวะที่ไม่มีสิ่ใในโลหล้าเย
ทำลายไ้ แระายในพริบา สี่ร่าอสูรที่แ็แร่ประุเหล็ล้า และเอีย
เป็นละออโลหิแานในทันที
นับแ่นี้ไม่มีสี่โลบาลับาราำร์อยู่อี่อไป!
มวลอาาศโยรอบ่อยๆ สบล นสบนิ่ เหมือนไม่เยเิอะไรึ้นมา่อน
ท่ามลาสายลมพัเื่อยิว ลานหินโบราโยรอบรัศมีหนึ่สิบโยน์ ราบเรียบ
ุระ มีเพียราบละออโลหิสี่หย่อม ระายอยู่สี่ทิศทา
รลาอราบละออโลหิทั้สี่ ปราผลึแ้ววาว สี่ว สีเียว เหลือ แส
แ หมุนวนลอยอยู่ในอาาศ เปล่ประายสาแสามยิ่
ส่วนลานหินปราวัถุสี่ิ้นแน่นิ่สะท้อนแสแวววาว
เป็นแ่นปราอสูรสัว์เทวะ สี่้อน มัรเียว พยั์หิมะ หส์เพลิ เ่าน้ำแ็
“ผสานูลืน” เสียเยาว์วัยแ่แหบแห้อ่อนล้า ผลึแ้ววาวทั้สี่แยย้ายันู
ลืนแ่นปราอสูรสัว์เทวะ อึใเียวผลึแ้ววาวมีสีเ้มึ้นูทรพลัว่าเิม
และลอยลับพุ่หายไปในร่า เ็น้อยูี่เล้
ูี่เล้ถอนหายใเฮือ ร่าเล็่อยๆหมสิล้มลบนลานหินโบราแห่นี้อย่าโ
เี่ยวเียวาย
ที่อบฟ้าไล ปราลำแสพลัับเลื่อนมา
เป็นายราผู้ออาในเสื้อลุมสีาวลิบทอ เาี่ไม้เท้าาราศัิ์สิทธิ์ เหินบินมา
าอบฟ้า
นับุาวสวรร์เทียนเสียน หลายร้อยปีมานี้เาไม่เยื่นเ้นอะไรอย่านี้มา่อนเลย
เาเหินบิน้วยวามเร็วสูสุ
ลื่นพลัปราเทวะ อ่อนพลัลแล้ว เาัวลอย่ามา นี่เป็นเบาะแสเียวที่เาเพียร
ามหา
…หายไปแล้ว ไม่มีร่อรอยแล้ว
“โอ้..บรรพนแห่าวสวรร์ ้าะาใายเสียให้ไ้”
นั่น..ลานหินโบรา ไนราบเรียบเ่นนั้น ภูเาหินโยรอบเล่า หายไปไหนเสียสิ้น..ใ่
แล้วรัศมีพลัปราทำลาย!!
อะไรนั่น ราบโลหิสี่อ ..เ็นั่น?
นับุาวสวรร์เทียนเสียน ร่อนลรร่าเ็ายนอนแน่นิ่อยู่
เาเหม่อมอร่าเล็ในอาภร์สีาวเปื้อนโลหิอย่าเลื่อนลอย...ะเป็นไปไ้หรือว่า
ลื่นพลัปราเทวะ่อนหน้านี้..ือ..ือเ็น้อยผู้นี้?
วหน้ามาย ามุทารสวรร์ ผิวายาวผุผ่อ โรสร้าร่าายไ้สัส่วน
สมบูร์เลิศยิ่ เหมาะแ่ารฝึยุทธยิ่นั
ายราน้อมาย ้อนร่าเล็ึ้นไว้ในอ้อมแน เาหันายไปโยรอบ แผ่พุ่ปรา
รวสอบ ไม่พบสิ่ใในหนึ่สิบโยน์นี้แม้แ่น้อย
เาถอนใ.....หรือ้า้อผิหวัอีแล้ว..
เา้มมอหน้าเ็าย เอ๊ะ?
นับุราหน้าเปลี่ยนไปอย่าะลึ ลาหว่าิ้วอเ็น้อย มีร่อรอยาร
ถ่ายทอพลัปราเทวะ?
เป็นพลัปราเทวะเาไม่เยพบไม่เยเห็น และไม่เ้าใโยสิ้นเิ!
เารีบนำร่าเ็น้อยปริศนาเหินไปลับหอยอยาวสวรร์ในทันที....
ทวีปฟ้าาวปีศาบูรพา
หออยาวปีศาเทวะบูรพาสูเสียฟ้า ห้อโถยอหออยปูพื้นหินผลึำสลัอัระ
รูนสวัสิะปีศาลึลับ
ที่เพานห้อโถแวนผลึปราวิาไว้้วยเส้นสายมน์ำุใยแมมุม
ท่ามลา่อว่าอา่ายเส้นสายมน์ำใยแมมุมทุ ๆ่อ ะมีผลึปรา
วิาหนึ่้อน ใยแมมุ้อนันนับร้อยนับพันเส้นสาย ผลึปราวิา นับพัน
นับหมื่น้อน
ผลึปราวิา่วลาอเพานสี่้อนปรารอยร้าวึ้น และแระายสลาย
หายไปในอาาศ
เพล้.....
“บับ!!! สี่โลบาลับาราอ้าถูสัหาร มันเป็นไปไ้อย่าไร?”
ราาาวปีศาบูรพา ำรามึ้นอย่าโรธแ้น
“มัน มันเป็นผู้ใ? ใรันที่มันมีวามแ็แร่เ่นนี้?!
“บุรายแห่้า เ้าามหามันผู้บัอาสัหารทาสผู้ื่อสัว์อ้าทั้สี่..”
“รับบัา พระบิา!!
ลื่นพลัปราปีศาปั่นป่วนพวยพุ่าฟ้าบูราพาในทันที
สรามรั้ใหม่ ำลัะเิึ้น วาวสีฟ้าแห่นี้ อีรั้!
ความคิดเห็น