✓ Home Sweet Home ✓

ลำดับตอนที่ #6 : { Veseater } คู่หูสุดป่วน ♥ ก๊วนอลเวง

K A M I Y A

* แก้ไข + เพิ่มเติม เป็นสีนี้ค่ะ *

悲しみの海に沈んだ私　目を開けるのも億劫 Sinking deeper down and down in a sea of my sadness このままどこまでも堕ちて行き　誰にも見つけられないのかな I’ve shut myself inside my own world

どこへ向かい, 何をすれば？　ふと射し込む一筋の光 There is no one who can find me here in a place like this 手を伸ばせば届きそうだけど　波に拐われて見失った I’m alone and that’s the story of the Deep Sea Girl

どこへ向かい, 何をすれば？ I don’t know where I am or what I should do ふと射し込む一筋の光 But suddenly I’m blinded by a ray of light 手を伸ばせば届きそうだけど And I realized I could reach it if only I had tried

˜”*°•.˜”*°• 波に拐われて見失った•°*”˜.•°*”˜

˜”*°•.˜”*°•But a wave of water comes to wash it out of my view   •°*”˜.•°*”˜

気付いてこっちを振り返るあなたに And as you start to make your way towards me I finally realize 嘘つきな私… It’s me who’s hiding the truth... 深海少女　わざわざ沈む Little girl inside the sea, falling down into the deep, 暗闇のさなかに赤い頬 ?Breaks the darkness around her with the redness in her cheeks

深海少女　ハダカの心を見せる勇気 Little girl inside the sea, just wants to have her heart be seen as is

˜”*°•.˜”*°•黒い海がまだ許さない˜”*°•.˜”*°• ˜”*°•.˜”*°•?But the cruel ocean won’t allow for petty things like this!˜”*°•.˜”*°•

✳  *•.¸  APPLICATI♥N  ¸.•*  ✳

" ก - ก็เราสัญญาแล้วนี่น่า..? ถ้าสัญญาแล้ว ..ร - เราก็ต้องทำใช่มั้ยล่ะ? อ่า..ฮะฮะ.. "

บทที่ต้องการ :: ผู้ถือครองพลังแห่งวารี

ชื่อ - สกุล :: คลาริส มาร์เชียน่า [ Claris Marchiena ]

ชื่อเล่น :: คลาริส [ Claris ] | มาร์ [ Mar ]

ความหมาย :: 

     - คลาริส | Claris = ส่องแสง , สดใส , บริสุทธิ

     - มาร์เชียน่า | Marchiena = ไข่มุก

     - คลาริส มาร์เชียน่า | Claris Marchiena = ไข่มุกที่บริสุทธิ ( แปลจากด้านหลังไปด้านหน้าแทนเพื่อให้ความหมายถูกต้อง )

วัน เดือน ปีเกิด :: 22 มีนาคม 2XXX

อายุ :: 17 ปี

สัญชาติ :: อังกฤษ

เลขประจำตัว :: 887

ลักษณะภายนอก :: 

     ' คลาริส มาร์เชียน่า ' ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีหน้าตาหรือรูปร่างสวยโดดเด่นกว่าใครเขานัก... หากให้พูดก็คือเป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาธรรมดาสามัญซะด้วยซ้ำไป เส้นผมนุ่มมือสีน้ำตาลอ่อนยาวเลยกลางหลังถูกถักเป็นผมเปียหลวมๆพาดแผ่นหลังเล็กเอาไว้ ปลายผมของเธอมีลักษณะเป็นลอนน้อยๆตามธรรมชาติ ปอยผมทั้งสองข้างมีความยาวเท่ากันทว่ามักจะมีปอยด้านหนึ่งถูดนำไปพาดไหล่เอาไว้เสมอ ผมด้านหน้าถูกตัดซอยและปัดไปด้านขวามือของคลาริสอยู่เสมอ รูปคิ้วทรงจันทร์เสี้ยวสีเดียวกับเส้นผมวางประดับไว้บนใบหน้าได้อย่างพอเหมาะ

     ผิวกายขาวเนียนออกคล้ำเล็กน้อยเพราะว่าเจ้าตัวไม่ค่อยได้อยู่ติดบ้าน.. แต่ก็เพราะการดูแลตัวเองนั่นแหละผิวถึงไม่ได้ดูดำคล้ำมากนัก สัมผัสจากผิวตามร่างกายของเธอนั้นไม่ได้นุ่มนิ่มอะไรขนาดนั้นเพราะยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงที่ต้องทำงานบ้านงานเรือนและทำนู่นทำนี่ แพขนตาไม่ได้ยาวสวยเหมือนพวกผู้หญิงที่เป็นนางแบบอะไรพวกนั้นจะเรียกว่ามีแบบคนทั่วไปก็ได้ ดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้คู่นั้นมักแสดงให้เห็นถึงความประหม่าและไม่มั่นใจในตนเอง..เว้นก็แต่ตอนอยู่ในหน้าที่ ดวงตากลมโตคู่นี้มักจะฉายแววมุ่งมั่นให้เห็นเด่นชัด ริมฝีปากสีพีชอ่อนๆมักจะเม้มเช้าหากันกลบอาการประหม่า แต่ก็มีคลี่ออกเป็นรอยยิ้มให้เห็นอยู่บางครั้งบางคราว

     ท่อนแขนและฝ่ามือเรียวเล็กรับกับรูปร่างของเธอ ปลายเล็บทั้งสิบเป็นสีชมพูตมธรรมชาติไร้ซึ่งสีหรือการลอกจากน้ำยาทาเล็บ แต่ว่าสิ่งที่มีปรากฎให้เห็นบนปลายเล็บของนิ้วชี้และนิ้วโป้งคือรอยฟันและรอยลอกจางๆจากการที่เธอชอบกัดเล็บในยามประหม่า ท่อนขาเรียวเล็กและร่างอรชรไร้รอยตำหนิใดๆให้เรือนร่างของหล่อนต้องมัวหมอง... ส่วนสูงอยู่ที่ราวๆ 162 เซนติเมตร สำหรับผู้หญิงวัยนี้ที่คงไม่สูงไปกว่าที่เป็นอยู่ก็ถือว่าไม่ได้เตี้ยจนผิดปกติ น้ำหนัก 49 เกือบ 50 กิโลกรัม แต่กระนั้นก็ไม่ยักกะเห็นน้ำหนักออกด้านข้าง..

ลักษณะนิสัย ::

อันตัวนางนี้เป็นสตรีธรรมดาสามัญที่มิรู้จักเข้าหาผู้อื่น

พูดน้อยและติดขัดเสียจนแทบนับคำที่พูดในแต่ละวันได้

     คลาริสนั้นไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงสามัญชนที่คุณจะพบได้ทั่วไปเวลาเดินไปไหนมาไหน ยิ่งไปกว่านั้นนิสัยขี้อายและไม่มั่นใจในตัวเองก็ทำให้เธอเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมไปโดยปริยาย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะส่วนนึงเธอกลัวตัวเองไปทำเรื่องให้ขายหน้าและเพราะว่าตนนั้นไม่รู้จักการเข้าหาผู้อื่น.. รึก็คือเข้าหาคนไม่เป็นนั่นเอง นิสัยเหล่านี้ก็ก่อให้เกิดนิสัยข้อที่ห้าตามมาอย่างไม่ยากเย็นนัก เมื่อขี้อายจึงไม่ชอบเข้าสังคม เมื่อไม่ชอบเข้าสังคมแล้วจึงเข้าหาผู้อื่นไม่เป็น เมื่อเข้าหาผู้อื่นไม่เป็นแล้วถึงได้พูดน้อยและติดขัดเช่นทุกวันนี้ ด้วยความที่ไม่ชอบเข้าหาผู้อื่นทักษะด้านการพูดคุยของคลาริสถึงได้ติดลบโดยอัตโนมัติทันที เวลาคนอื่นเข้าหาก็จะเกิดอาการประหม่าและตื่นเต้นจนพูดติดขัด ดีไม่ดีจะพูดแบบผิดๆถูกๆด้วยซ้ำไป นอกจากนี้เธอยังพูดน้อยจนสามารถนับและจำได้ว่าแต่ละวันตนพูดอะไรออกไปบ้าง ถึงนิสัยแบบนี้จะมีทำให้คนอื่นหงุดหงิดรึอึดอัดบ้างแต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าเธออยากเป็นแบบนี้ไปตลอดเสียหน่อย... เธอเองก็อยากหาทางแก้ให้ตัวเองคุยกับคนอื่นได้แบบปกติซักที

ยามเมื่อได้ทุ่มเทกับสิ่งใดแล้วก็ยากที่จะหาผู้ที่มีความมุ่งมั่นเช่นหล่อน

คำสัตย์สัญญาใดที่นางเป็นผู้เอื้อนเอ่ย จะมิเคยถูกลืมเลือน

     ถึงคลาริสจะไม่มั่นใจในตัวเองและแสดงท่าทีประหม่าแทบจะตลอดเวลา แต่เมื่อไหร่ที่เธอกำลังปฏิบัติหน้าที่หรือภารกิจที่ตนเองได้รับมอบหมายมาเธอจะทำมันอย่างสุดความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไงสำหรับคลาริสแล้วหน้าที่จะต้องมาก่อนเรื่องของตัวเองเสมอ ความมุ่งมั่นและความทุ่มเทที่เธอมีให้กับสิ่งที่ตนได้รับมอบหมายนั้นมีมากเสียจนหาผู้อื่นมาทดแทนได้ยาก.. เรียกได้ว่าหากปล่อยให้คนที่มีความมุ่งมั่นต่อหน้าที่สูงเช่นเธอไปแล้วคงได้มานั่งเสียใจภายหลังเป็นแน่ คำสาบานหรือสัญญาใดๆที่คลาริสเป็นผู้กล่าวเธอจะไม่มีวันลืมมันเป็นแน่ ถึงคนอื่นจะคิดว่าถึงสาบานไปคนอย่างเธอก็คงทำไม่ได้เลยไม่ใส่ใจ.. แต่กับคลาริส ถึงเธอจะไม่ได้แสดงท่าทีว่าจำคำเหล่านั้นได้แต่เธอก็ไม่เคยลืมมัน คำสาบานและสัญญาทุกอย่างก็เป็นเหมือนภารกิจที่เธอได้รับมอบหมาย เมื่อเธอได้พูดไปแล้วเธอก็จะต้องทำตามที่พูด ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วเธอก็จะทำ แต่มีอยู่หนึ่งสัญญาที่คลาริสทำไม่สำเร็จซักที...?

แม้จะอ่อนโยนแต่นางก็มิอ่อนแอ

ถึงตนจะสู้ไม่ไหวก็มิเคยคิดเอ่ยคำว่ายอมแพ้ออกมา

     คลาริสนั้นเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยนและมักจะเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นอยู่เสมอ แต่คนที่ไม่กล้าเข้าหาคนอื่นเช่นเธอก็ทำได้แค่เป็นห่วงอยู่จากที่ไกลๆเท่านั้น.. ไอ้ครั้นจะให้เข้าไปดูแลหากไม่โดนบังคับขู่เข็ญ(?)รึโดนสั่งก็อย่าได้หวังจะเห็นเธอเฉียดเข้าไปใกล้ เวลาเห็นคนอื่นอยู่ในสภาพไม่สู้ดีรึรู้สึกไม่ดีก็มักจะแอบเขียนกระดาษโน้ตให้กำลังใจไม่ก็ทิ้งของขวัญเอาไว้ให้แทนคำที่ว่ารู้สึกดีขึ้นเร็วๆนะ ถึงเธอจะพูดคุยไม่เก่งแต่การที่มีจิตใจอ่อนโยนเช่นนี้ก็ทำให้กลายเป็นที่นักและน่าเอ็นดูแก่ผู้ใหญ่ที่พบเห็นได้ กระนั้นเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอ ก็อย่างว่า.. คลาริสนั้นเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูงและทุ่มเทสุดตัวกับหน้าที่ของตน เพราะเช่นนั้นถึงจะถูกกลั่นแกล้ง ดูถูก รึโดนทำร้าย สิ่งเหล่านั้นก็ไม่ใช่อะไรที่จะมาหยุดเธอได้ ถ้าลองให้เธอได้ตั้งเป้าหมายไว้แล้วครั้งหนึ่งคำว่ายอมแพ้ก็จะถูกลบออกไปจากพจนานุกรมส่วนตัวของเธอทันที ถ้าร่างกายของเธอไม่น็อคก็อย่าหวังว่าจะได้เห็นเธอพูดว่ายอมแพ้

ในหน้าที่ ย่อมมีคราวที่ต้องเลือกระหว่างสองสิ่ง

แต่ทางใดกันเล่าที่ถูกต้องที่สุด? คำตอบนั้นขึ้นอยู่กับเจ้า อิสตรีเอ๋ย

     คลาริสมักจะย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าหากมีทางเลือกใดเกิดขึ้นยามอยู่ในหน้าที่แล้วความถูกต้องมักจะต้องมาก่อนเสมอ ไม่จำเป็นต้องมองว่าใครรู้สึกอย่างไร.. ขอแค่ถูกต้องก็เพียงพอแล้ว ทว่า-- ถึงจะย้ำเตือนตนแบบนั้นเสมอ แต่กลับตัวเลือกอย่างชีวิจของคนๆนึง กับ ชีวิตของอีกคนนึง.. เมื่อเกิดตัวเลือกเช่นนี้ขึ้นมาแล้วเธอจะเกิดอาการโลเลและคิดไม่ตกอย่างเห็นไดชัด เธอไม่ใช่คนจิตใจด้านชาจนถึงขั้นเลือกให้คนๆหนึ่งต้องตายโดยที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทว่าสิ่งที่เรียกว่า ' ภารกิจ ' และ ' หน้าที่ ' นั้นก็สำคัญกับเธอไม่แพ้กัน เช่นนั้นแล้วตัวเลือกไหนกันเล่าที่ถูกต้องที่สุก? ยามเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแล้วความมั่นใจทั้งหมดที่เคยมียามปฏิบัติหน้าที่ด็เหือดหายไปเสียหมด แล้วผู้ใดเล่าที่จะช่วยเธอตัดสินใจได้?

อันใจนางนั้นเปราะบางราวกับแก้ว หากมองผิวเผินก็ดูปกติ

แต่หากมิระวังแล้ว แก้วก็แตกสลายได้ภายในพริบตาเดียวเช่นกัน

     ถึงแม้จะเคยกล่าวไว้ว่าคลาริสนั้นอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ แต่อย่างไรแล้วผู้หญิงก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ... แม้จะความอดทนอดกลั้นสูงหรือเข้มแข็งเพียงใเสุดท้ายแล้วก็ต้องมีวันที่หลั่งน้ำตาเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องหรือไม่ก็เรื่องคอขาดบาดตาย ไม่ว่าจะเพราะเรื่องอะไร..สุดท้ายแล้วก็มีวันที่เสียน้ำตาอยู่ดี ยิ่งตัวคลาริสที่ภายนอกดูเปราะบางอยู่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ คลาริสนั้นก็เป็นเหมือนกับแก้ว.. ภายนอกนั้นดูไม่มีอะไร หากได้รับการดูแลรึทะนุถนอมเป็นอย่างดีก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หากละเลยรึไม่ใส่ใจแล้วล่ะก็ แก้วนั่นก็อาจจะแตกสลายได้ในพริบตา ในแวบแรกคลาริสอาจจะแสดงท่าทีไม่ใส่ใจอะไรกับการถูกต่อว่ารึดูถูก แต่หากมันสะสมนานเข้าพริบตาต่อมาเธออาจจะกำลังนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวก็ได้นะ?

ประวัติ :: 

     ' คลาริส มาร์เชียน่า ' ลูกสาวคนสุดท้องเพียงคนเดียวของตระกูลมาร์เชียน่าที่ขคึ้นชื่อเรื่องอัญมณีและเครื่องประดับมากราคา พี่ๆทั้งสองคนของคลาริสนั้นล้วนเป็นผู้ชายทั้งสิ้น.. คลาริสนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่เข้าสังคมไม่เก่งมาตั้งแต่อายุยังน้อยๆแล้ว แต่ในตอนนั้นตัวของเธอก็ยังสามารถพูดคุยกับคนอื่นได้ตามปกติไม่ได้ติดขัดเหมือนอย่างทุกๆวันนี้ เธอนั้นชื่นชอบทะเลและแม่น้ำเหนือสิ่งอื่นใด ทุกๆวันหยุดจากโรงเรียนหรือปิดเทอมทางบ้านเป็นต้องพาไปเที่ยวที่ทะเลอยู่ทุกครั้งไป

เพราะไอ้อาการไม่เข้าสังคมและไม่เข้าหาใครก่อนนั้นทำให้ตอนมัธยมต้นคลาริสถูกเพื่อนในห้องแบน ที่เข้าหาก็หวังแค่ผลประโยชน์จากการที่เธอโตมาในตระกูลที่มีชื่อเสียงเรื่องอัญมณีและเครื่องประดับก็เท่านั้น... แต่ไม่เคยมีใครเข้าหาเพราะอยากสนิทกับเธอจริงๆเลยถึงทำให้คลาริสเริ่มกลายเป็นคนไม่พูดไม่จา มีเพียงก็แต่ครอบครัวเท่านั้นที่ยังอยู่ข้างๆเธอ โชคร้ายที่ในช่วงนั้นพ่อและแม่ของคลาริสต่างงานยุ่ง เช่นเดียวกับพี่คนโตที่ต้องวุ่นวายกับการเรียนมัธยมปลายอีก.. เคราะห์ดีที่พี่ชายคนรองคอยอยู่ข้างเธอเสมอมา เวลามีเรื่องอะไรเธอก็มักจะไปคุยกับพี่รองของเธอเสมอและเขาก็จะคอยปลอบเธอเรื่อยมา

     ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเข้ามัธยมปลายหรือก็คือช่วงปิดภาคเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่3 คลาริสกับครอบครัวได้ไปเที่ยวที่ทะเลอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งโดยไม่มีเรื่องงานหรืออย่างอื่นมาพัวพัน.. เธอใช้เวลาช่วงปิดเทอมส่วนใหญ่อยู่กับพี่ชายคนรองและสมานความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับพี่ใหญ่ที่ห่างเหินกันไปนาน วันหนึ่งขณะที่คลาริสกับพี่รองของเธอเดินเล่นกันอยู่ริมทะเล คลาริสเห็นเด็กคนนึงกำลังจะจมน้ำถึงได้รีบปรี่เข้าไปช่วยโดยไม่รอพี่ชายของตัวเองเลย

คลาริสช่วยเด็กคนนั้นขึ้นฝั่งได้แต่ตัวเองก็จะแย่เองนี่สิเพราะว่าเธอใส่ชุดธรรมดาอยู่ พอเปียกน้ำมันก็หนักมากจนเธอว่ายน้ำแทบจะไม่ไปอยู่แล้ว.. และเธอก็จมน้ำจนได้ แต่ในช่วงที่กำลังขาดอากาศหายใจและใกล้หมดสตินั้นเธอก็ถูกยกขึ้นเหนือผิวน้ำซะก่อน เธอจำอุณหภูมินั่นได้ว่ามันเป็นของพี่รอง.. พี่รองคือคนที่ช่วยให้เธอรอดจากการจมน้ำแต่หลังจากนั้นเธอก็หมดสติไปโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอขึ้นมาได้ พอลืมตาอีกทีก็เห็นตัวเองนอนอยู่ที่เตียงในห้องพักโดยมีคุณหมอที่รู้จักยืนดูอยู่ เธอเดินไปเรียกครอบครัวของคลาริสมาแล้วกลับโรงพยาบาลไป

     พอถามพ่อ-แม่กับพี่ใหญ่ว่าแล้วตอนนี้พี่รองเป็นยังไงบ้างสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ สักพักพ่อก็พูดขึ้นมาว่าพี่รองของเธอจมน้ำเสียชีวิตไปแล้ว.. คลาริสจำได้ว่าช่วงนั้นตัวเองช็อคและตกใจมากจนขังตัวเองไว้ในห้องนอนตลอดช่วงปิดเทอม แต่ระหว่างที่ขังตัวเองอยู่ในห้องนั้นคลาริสก็พบว่าตัวเองสามารถควบคุมธารน้ำต่างๆได้อย่างที่ใจของตนนึก ในตอนนั้นเธอตกใจเอามากแต่ก็ไม่ยอมบอกคนในครอบครัวให้รู้เพราะยังไม่อยากโดนหาว่าเธอเป็นบ้ารึเป็นปีศาจ

สองถึงสามวันก่อนถึงช่วงที่นักเรียนส่วนใหญ่กำลังจะเปิดเทอม พี่ใหญ่ของเธอได้มาเคาะหน้าห้องของเธอแต่เธอไม่ยอมตอบเขาถึงสอดบางอย่างเข้ามาใต้ประตู.. มันคือจดหมายที่ไม่ได้ระบุผู้ส่งแต่จ่าหน้าซองมาถึง ' คลาริส มาร์เชียน่า ' เมื่อลองเปิดอ่านดูก็ได้เข้าใจเนื้อความที่กล่าวถึง โรงเรียนเวสอีทเตอร์ ที่ยังมีผู้คนที่แตกต่างจากคนอื่นๆเหมือนกับเธออยู่.. คลาริสเลือกตอบตกลงไปอย่างไม่ลังเล

และนั่นเป็นครั้งแรกในรอบปีที่เธอเปิดประตูออกมาจากห้อง

เช่นเดียวกันกับประตูบานใหม่ที่กำลังจะเปิดออกแล้วพาคลาริสไปสู่โลกที่เธอไม่เคยพบเจอ

สิ่งที่ชอบ :: 

     - ทะเล | แม่น้ำ : สำหรับสองสิ่งนี้คลาริสเคยบอกว่ามันทำให้เธอรู้สึกสงบ เวลาได้ยินเสียงทะเลสาดกระทบหาดทรายหรือเสียงแม่น้ำที่กำลังรินไหล( ที่กว้างใ--- /ไม่ )เธอมักจะระบายยิ้มน้อยๆแล้วหลับตาลง

     - ดอกฟอร์เก็ทมีน็อต : ชื่อของดอกไม้นี้แปลว่าอย่าลืมฉัน เวลาเห็นมันแล้วเธอจะนึกถึงพี่รองที่จากไปแล้วเสมอ.. อีกอย่างเขาเคยบอกว่าชอบดอกไม้ดอกนี้ เวลาเห็นมักจะมองนิ่งๆแล้วพึมพำเชิงว่าคิดถึงออกมา

     - ดอกทานตะวัน : สำหรับเธอเวลามองมันแล้วให้ความรู้สึกจงรักภักดีมากเลยล่ะ เพราะไม่ว่าจะเป็นยังไงดอกทานตะวันพวกนี้ก็จะหันหน้าตามดวงอาทิตยเสมอ.. ให้ความรู้สึกสดใสดีด้วย! มองอยู่ดีๆก็จะยิ้มออกมาตลอดเลย

     - เปียโน : เธอชอบเสียงของมัน เสียงตัวโน้ตที่ดังออกมาชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย.. เวลาได้ยินเสียงเปียโนบรรเลงเป็นเพลงแล้วมักจะฮัมตามเบาๆ

     - การที่ได้คุยกับคนในครอบครัว : เวลาคุยกับพวกเขาแล้วเธอรู้สึกสบายใจ.. สีหน้าจะผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะ

     - ดาว : วันไหนฟ้าโปร่งจะตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะเธอจะไปนั่งไม่ก็นอนดูดาว ประกายที่พราวระยับเต็มท้องฟ้ามันสวยงามากเลยล่ะ

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด ::

     - ฝน : มันให้ความรู้สึกหม่นหมอง... เวลาฝนตกทีไรก็มักจะขมวดคิ้วน้อยๆตลอด เธอไม่ชอบเลยจริงๆนะ

     - การต้องเข้างานสังคม : เช่นพวกงานเลี้ยง แหงล่ะ เธอเข้าสังคมไม่เก่งนี่? เพราะแบบนี้คุณเลยจะไม่เห็นเธอในงานเลย.. เธอชอบหลบออกไปข้างนอกตลอดนั่นแหละ

     - แสงจ้า : ก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากนอกจากคำที่ว่าแสบตา เวลาเห็นชอบหยีตาลงแล้วขมวดคิ้วจนเป็นปม

สิ่งที่กลัว / แพ้ :: 

     - อากาศร้อนจัด : ที่เธอชอบทะเลหรือน้ำก็เพราะตัวเองไม่ถูกกับอากาศร้อน เรียกว่าอาการแพ้ก็ไม่ผิดนัก.. วันไหนต้องออกมาข้างนอกตอนอากาศร้อนมากจะอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด หอบไม่หยุด เหนื่อยง่ายกว่าปกติ ดีไม่ดีก็หน้ามืดแล้วเป็นลมล้มพับไปเลย

     - การสูญเสียคนใกล้ตัว : เธอกลัวเพราะว่าเธอเคยเสียพี่ชายมาครั้งนึงแล้ว.. เวลาอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบ้วมีใครกำลังจะไปไหนเธอจะแสดงอาการตื่นตระหนกและท่าทีว่าไม่อยากให้ไปไหนเลย แต่ก็ไม่ได้เป็นบ่อยหรอกนะแบบนี้

ลักษณะการพูด :: 

     คลาริสมักจะแทนตัวเองว่า' เรา 'และมีการใช้คำลงท้ายทุกประโยคที่พูดเสมอ เว้นก็แต่จะโดนสั่งว่าไม่ต้องพูดสุภาพนั่นแหละ.. แต่กระนั้นก็ไม่ได้เรียกใครว่าคุณเว้นแต่คนๆนั้นจะอายุมากกว่าเธอ น้ำเสียงที่ใช้นั้นจะอ่อนหวานทว่าสั่นเครือและแฝงไว้ด้วยความประหม่า จังหวะการพูดค่อนข้างเนิบนาบพอตัว ( CV : จิ้ม! )

* ถ้าคลาริสนับใครเป็นเพื่อนนั้น เธอก็เรียกไม่ต่างจากคนรู้จักเท่าไหร่.. ก็คือเธอจะเรียกอีกฝ่ายด้วยชื่อนั่นเองเพียงแต่น้ำเสียงที่ใช้นั้นจะประหม่าน้อยลงกว่าปกติก็เท่านั้นเอง สำหรับรุ่นน้องรึคนที่อายุน้อยกว่านั้นก็จะเรียกด้วยชื่อเล่น.. แต่ถ้าหากชื่อเกิดยาวเกินไปล่ะก็คลาริสก็จะตัดให้เหลือสั้นๆ ตัวอย่างก็เช่น.. จากชื่อ ' อาเคเดียร์ ' คลาริสก็จะตัดจนเหลือแค่ ' เดียร์ ' เท่านั้น

< ปกติ >

     " เอะ.. เอ๊ะ?! ค - คลาริส.. มาร์เชียน่า.. ค - ค่ะ! " น้ำเสียงสั่นเทาแสดงให้เห็นถึงความประหม่าและไม่มั่นใจในตนเอง ทว่าวิธีการพูดก็ยังเนิบนาบเหมือนอย่างเคย

< ดีใจ >

     " ห - ให้..เหรอคะ? ข.. ขอบคุณมากๆ..ค่ะ! " จังหวะในการพูดดูจะเร็วขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แม้เสียงจะสั่นแต่ก็สามารถบอกได้ว่ากำลังดีใจอยู่

< โกรธ >

     " ป.. เปล่าค่ะ เราไม่ได้โกรธ.. " พูดติดขัดน้อยลงกว่าที่เคย คงเป็นเพราะว่าถูกโทสะบดบังอาการตื่นเต้นและประหม่าไปเสียจนเกือบหมด จังหวะการพูดกระชับขึ้น น้ำเสียงบ่งบอกชัดเจนว่าโกรธ

< เสียใจ >

    " ..อึก ร - เรา..ไม่ได้ตั้งใจนะคะ.. เรา.. ฮึก-- " จังหวะการพูดเนิบนาบเหมือนเคย เสียงสั่นปนสะอึกสะอื้นแสดงให้เห็นว่ากำลังรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย

< กลัว >

     " ม..ไม่เอานะคะ!! ร - เราไม่อยากเสียใครไปเหมือนตอนพี่รองแล้ว.. ไม่เอานะ..!! " น้ำเสียงสั่นเครือ จังหวะการพูดเร่งรีบ แฝงความตื่นตระหนกและหวาดกลัวเอาไว้

< ทำภารกิจ >

     " เราสัญญาค่ะ.. ว่าเราจะทำให้ดีที่สุด " ความประหม่าและตื่นเต้นในน้ำเสียงเลือนหายไปจนหมดสิ้น ความมั่นใจที่เคยซุกซ่อนเอาไว้ปรากฎให้ได้ยิน จังหวะการพูกระชับและได้ใจความ

เพิ่มเติม :: 

     - เลขประจำตัว 887 ของคลาริสนั้นยังสามารถสื่อถึง ' ซูซาโนโอะ ' เทพเจ้าแห่งทะเลและวายุโดยเลข8ทั้งสองตัวนั้นหมายถึงยามาตะ โนะ โอโรจิ งูยักษ์8หัว 8หางที่ถูกซูซาโนโอะปราบ ส่วนเลข7ก็คือดาบคุซานางิ ซึ่งเป็นดาบวิเศษที่มีปลาย7แฉก.. นอกจากนี้ยังใช้สื่อถึงหญิงสาว7คนที่ถูกยามาตะ โนะ โอโรจิลักพาตัวไปด้วย

     - เล่นเปียโนได้ และมีความสามารถด้านงานบ้านงานเรือนล่ะ

     - วันดีคืนดีก็ฝันร้ายเห็นภาพตอนที่ตัวเองจมน้ำรีเพลย์อยู่ในหัว ตื่นมาก็เลยเหงื่อซ่ก

     - ถ้าเธอไม่ตื่นอย่าปลุกด้วยวิธีรุนแรง ไม่งั้นอาจโดนมือฟาดหน้าได้นะ..

    - ถึงจะบอกว่าชอบคุยกับครอบครัว แต่ปกติก็คุยกับพี่ใหญ่แค่คนเดียว ( ไม่นับพี่รองที่เสียไปแล้วนี่นะ.. )

     - ปัจจุบันพี่ใหญ่ของคลาริสเรียนอยู่มหาลัยล่ะ!

     - พี่รองของคลาริสอายุมากกว่าเธอ2ปี ถ้ายังไม่เสียก็คงอายุ19แล้วล่ะ

     - การแต่งตัวเหรอ? ก็ตามในภาพนั่นแหละ.. สบายดีนะ

     - สัญญาที่คลาริสยังทำไม่สำเร็จซักทีก็คือสัญญาที่เธอทำไว้กับพี่รอง สัญญาที่ว่า ' ต้องหาเพื่อนให้ได้ ซักคนก็ยังดี '

~ Support Character ~

ยูริอุส มาร์เชียน่า | Julius Marchiena ( 17 )

Relationship : พี่ชาย | Brother

Status : Deceased

" คลาริส... ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ด้วยน่ะ "

ซินธา มาร์เชียน่า | Cintha Marchiena ( 21 )

Relationship : พี่ชาย | Brother

Status : Alive

" คลาริสเหรอ... เด็กนั่นน่ะนิสัยดีนะแต่แค่พูดไม่เก่ง ดูแลดีๆล่ะ "

เซเลน่า มาร์เชียน่า | Celena Marchiena ( 44 )

Relationship : แม่ | Mother

Status : Alive

" ฉันแทบไม่ได้คุยกับคลาริสเลย.. ยังไงระหว่างนี้ก็รบกวนช่วยซินธาดูแลคลาริสแกหน่อยนะคะ "

กิลเบิร์ต มาร์เชียน่า | Gilbert Marchiena ( 45 )

Relationship : พ่อ | Father

Status : Alive

" คุณอาจจะมองผมกับเซเลน่าเป็นพ่อแม่ที่แย่.. แต่ว่าพวกเราเองก็รักคลาริสมากเหมือนกัน.. "

*•.¸ TαＬＫ tｏ sŤA尺 ¸.•*

สวัสดีนะคะ~ เรามีชื่อว่า สตาร์ ค่ะ ผู้ปกครองมีนามว่าอะไรเอ่ย?

:: ฮารุกะฮาร์ท ค่ะ เรียกฮารุกะก็ได้นะคะ!

อา~ ทานข้าวมาหรือยังอะตะเอง

:: ยังเลยค่ะ ตื่นมาก็นั่งปั่น เรายังไม่หิวด้วย/..

เราขอเรียกว่าที่รักได้ไหม? (ถึงตอบไม่ ข้อต่อไปก็เรียกอยู่ดี(?))

:: ได้ค่ะ! เราชอบให้คนเรียกแบบนี้นะค--

ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอที่รัก?

:: เรื่องของสตาร์ซังน่าสนใจดีค่ะ!

แล้วถ้าลูกสาวหรือลูกชายของที่รักไม่ติดนี่จะโกรธเราไหมง่า?

:: โกรธค่--- ล้อเล่นน้า ไม่โกรธหรอก<3

ถ้าหากไม่ติดจริงๆ จะรับกลับบ้านหรือจะให้เป็นตัวละครเสริมในเรื่องดีเอ่ย?

:: แบ้วแต่จะพิจารณาเลยค่ะ แต่เป็นตัวละครเสริมก็ด...

ไหนๆ ขอนิยามของน้องหน่อยสิ

:: ' กระต่ายน้อย ' คลาริสเป็นผู้หญิงที่ดูบอบบางนุ่มนิ่ม(?) และตื่นๆเหมือนกระต่ายค่ะ น่าจับกลับบ้านไปป้อนแคร--

แล้วถ้าเกิดน้องจะมีคู่นี่จะเป็นอะไรไหมเอ่ย? เช่น นอมอล หรือ ยาโอยอะไรแบบนี้?

:: มีคู่ก็ดีนะคะ วิ้งๆ-- เราสายนอร์มอลค่ะ ฮือออ

ขอให้โชคดีนะที่รัก~ อยู่กับเราคนนี้ก็ทำตัวสบายๆ เนอะไม่ต้องไปเกร็งหรือเคร่งเครียดอะไรเนอะ

:: ค่า จะพยายามนะคะ(?)5555+

Cr.