คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความเอ็นดูครั้งที่หนึ่ง : ใครๆ ก็แวะมาเอ็นดูผม
็นับว่าเป็นารพบันที่น่าประทับใ รารึอยู่ในวามทรำแรอารลืมาึ้นมาับีวิใหม่แะล่ออผมเลยอะนะ
เอาเถอะ ผมไม่ใ่พวิมาหรือเ้าิเ้าแ้นสัหน่อย
ผมิระหว่าที่ำลัูวนมที่หิรับใ้นหนึ่ำลัถือป้อนให้อยู่ รสาิอนมหอมมันหวานแสนอร่อยว่าที่ผมินนาารไว้มา ันั้นวันๆ หนึ่ผมึินุมาๆ ยันู๊วบๆ อย่ามีวามสุ
วันๆ ินๆ นอนๆ
ทำอยู่แ่นี้ ผมรู้สึมีวามสุอิ่มอเอิ่มใเหลือเิน ฮ้า อาหร่อยั
“เอิ้!”
บ๊ะ ผมนี่มันเ่ริๆ สามารถเร่อออมาเอไ้โยไม่้อโนอุ้มพาบ่าเย่าๆ เลยสันิ
“ินเ่ัเลยนะะ” หิรับใ้บ่นพึมพำออมา เธอเย่าวนมว่าเปล่าไม่เหลือนมสัหย ่อนะเอื้อมมือมายับผ้าเนื้อีมาห่มัวผมแล้วเินผละออไป
“ท่านอมเวท! อโปรละออาราโปรยปรายประทานพรแ่ท่านเพ่ะ”
ผมะพริบาลมโอัวเอ วันนี้มีนมาเยี่ยมเยือนผมอีนแล้ว ไ้ยินเสียฝีเท้ามาหยุยืน้าเียนอน ผมมอสบับวาสีแสเหมือนลูเอร์รี่วาววับ ายหนุ่มหน้าาีหล่อเหลาเอาารยับยิ้มน่ามอออมา
“โไวๆ นะ”
เาบอผม้วยน้ำเสียเริร่า
“้าะไ้่าเ้าับมือัวเอ”
น้ำเสียเาูระับวามื่นเ้นเอาไว้ไม่อยู่ริๆ นะนั่น แถมฝ่ามือยัเหมือนเสเปลวไฟสีำออมา มันสั่นระริไหววูบไปมา
“้าิวิธี่าไว้เยอะเลยนะ”
อ้อ โอเ
“เอิ้!”
โทษๆ ผมินเยอะไปหน่อย ๊าในระเพาะมันเยอะเลย้อเอาออหน่อยไม่ั้นแน่นท้อ ะไม่สบายเอา ายหนุ่มรหน้าผมเลยทำสีหน้าใออมา แถมเปลวไฟสีำในมือ็ับวูบ
อโทษไ้ปะละ ไม่ไ้ั้ใริๆ
“แอ้”
ลิ้นเปลี้ยแบบนี้็ไ้แ่เนี่ยแหละ อย่าหวัอะไรับเ็ทารัวน้อยแสนน่ารัอย่าผมเลย
ายหนุ่มอมเวทนนั้นเลยสะบัหน้าหนี หมุนเินออไปะแล้ว
อา ีวิแสนสบสุสบายใ
ผมิระหว่าับผ้ายัเ้าปาัวเอเพื่อสื่อว่าอยาหม่ำๆ นมอีแล้ว เอามาให้ผมูหน่อย ึ่้อรอนานพอสมวร เพราะยัไม่มีหิรับใ้นไหนเ้ามาเห็นเลย
หิวแล้ว วนมแสนอร่อยอผม
“แอ้!”
ผมไม่่อยอยาส่เสียลิ้นเปลี้ยแบบนี้ออมาสัเท่าไร นานๆ ทีะร้อ ไม่ั้นเี๋ยวหิรับใ้ะัวลนึว่าผมไม่สบาย ว่าแ่ไ้ยินเสียฝีเท้าึััเ้าใล้ึ้นเรื่อยๆ
สสัยะมีนมาเยี่ยมอีแล้ว
ิไม่ทันาำในหัวเลย
“โปรระับอารม์่อนเถอะรับ ท่านหัวหน้าอัศวิน!”
เสียร้อื่นระหนัึ้น หลัาที่าบเล่มโมริบ่อหน้าผมนิแลบลิ้นแะไ้เลยทีเียว แ่ไม่เอาอะ สปร ผมยัเห็นหยเลือที่เลือบัวาบไหลย้อยามแรโน้มถ่ว หยใส่ผ้าห่มผืนโปรอผมเป็นวุเล็ุน้อย
“้าไม่ไ้รีบลับมาเพื่อรอ!”
็อยาให้ใเย็นๆ แล้วฟัน้าๆ หน่อยอะนะ
“ไม่ไ้รับ ท่านหัวหน้า็รู้เหุผลี”
แรลมวัหวืผ่านแลบหน้าผมไป เนื่อแ้มยุ้ยๆ นุ่มนิ่มอผมมันมีเนื้อเยอะไปหน่อย วามแสบร้อนปราึ้นในทันที
เอ่อ ผมว่าแ้มสุนุ่มอผมโนปาแล้วแหละ
“แอ้”
แ้มผม! แ้มสุนู่มนิ่มอผมมมม!
“ท่านหัวหน้า!”
“เฮอะ!”
ายหนุ่มหัวหน้าอัศวินส่เสียูแลนในลำอออมา ผมไ้ยินเสียิ้เหมือนเอาาบเ็บใส่ฝั ะที่อีน็ส่เสียร้อบอ
“ไปามหมอมา เร็วเ้า!”
โอะๆ อันนี้ผมเห็น้วย มารัษาแ้มสุนุ่มอผม่อน
โีที่เหมือนะบาไม่ลึมา มันเลยทิ้รอยแผลเป็นาๆ ไว้เล็น้อยให้ผม เอาเถอะ อย่าน้อยผม็ไ้วนมแสนอร่อยมาปลอบใ เลยอสอวเอาใหุ้้ม เิมเ็มพลัานให้ร่าายแสนน่ารัอผมให้อวบอ้วนนุ่มนิ่ม
ผมินับนอนอยู่ทั้วัน ันั้นลาึเลยเผลอื่นึ้นมาเอนนหนึ่ถือมีที่มาบโ้ล้ายเสี้ยวันทรา่ออผมอยู่ วาสีม่วล้ายสัว์ป่า เนื่อารูม่านาเป็นเส้นรำลั้อผมไม่วาสายา แววาายแววระหายมุ่มั่น
นะหลับะนอนมาแอบมอันี้ไม่ไ้นะเออ
ผมะพริบาไปหนึ่ที ายหนุ่มปริศนานั่น็หายวับไปแล้ว รวเร็วสุๆ แ่วามเย็นยะเยืออมมียัหลเหลือสัมผัสอยู่เลย
ไม่ใ่ฝันแห นี่ผมเิไม่ถึเือน็มีแ่นแวะมาเอ็นูทุวี่ทุวันเลยนะเนี่ย
ผมน่ารัอะิ
มัวเอมาๆ ็ัเินแล้วเนี่ย
ความคิดเห็น