[Yaoi] แกล้งผมเพราะรักสินะ? 1

นิยาย Yaoi

 

" แกล้งผมเพราะรักสินะ ? ( 1 ) "

 

[ My Diary ]

 ผมเชื่อนะครับว่าก่อนที่จะเกิดสิ่งๆหนึ่งที่เรียกว่า ' ความรัก ' ในบางครั้งอาจมีอุปสรรคมากมายที่จะต้องฟันฝ่า ความรักของแต่ละคนที่ต้องพบเจอมักจะแตกต่างกัน คำตอบในความรักของแต่ละคนก็แตกต่างกัน มันคือทางเลือกที่จะต้องเลือกเพื่อเดินต่อไป แต่คำตอบของเส้นทางที่เลือกจะออกมาเป็นยังไง ก็เหมือนกับความรักของผมนั่นแหล่ะครับ แต่ .. จะออกมาเป็นยังไง ก็คงต้องติดตามดูแล้วหล่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ?

[ Makihito Masao ]

 

1

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง  กึก!

เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังทำท่าทางงัวเงียอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ภายในห้องนอนของเขา  เขาค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกที่กำลังส่งเสียงดังที่น่ารำคาญดังลั่นสะนั่นห้งจนแทบจะทำให้รู้สึกหงุดหงิด

" อืออ .. ขอนอนต่ออีกซักนิดจะได้มั้ย .. "

เขาบ่นพึมพำแสดงให้เห็นถึงสีหน้าที่หงุดหงิดเล็กน้อย เขาค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่งแล้วหันไปมองเวลาที่กำลังเดินภายในนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงก่อนจะค่อยๆยกมือเรียวขึ้นขยี้ผมตัวเองให้ยุ่งฟูเล็กน้อย

" อะไรกันเพิ่งจะ 7 โมงครึ่งเอง .. ห้ะ ? เดี๋ยว .. 7 โมงครึ่ง ? ก็สายแล้วนะสิ !!? "

เขามองนาฬิกาด้วยสายตาเบิกกว้างก่อนจะรีบลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ถ้าหากไปสายล่ะก็คงโดนมองไม่ดีแหงๆ ! โธ่เอ้ย ! รู้งี้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ซัก 6 โมงก็ดีหรอก 

ในเวลา 10 นาทีกว่าๆเด็กหนุ่มก็รีบคว้าผ้ามาพันไว้รอบช่วงล่างก่อนที่จะรีบย่ำเท้ามาที่ห้องนอนเพื่อใส่เสื้อผ้าไปโรงเรียน

" ขอให้ไปทันด้วยเถอะ ! "

โอ๊ะ ! ลืมแนะนำตัวซะได้ ผมชื่อว่า มาคิฮิโตะ มาซาโอะครับ เป็นนักเรียนมัธยมปลายปีที่ 1 ของโรงเรียนมัธยม S แล้ววันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกสำหรับนักเรียนมัธยมปลายทั้ง 3 ลำดับชั้น

เวลาผ่านไปไม่นานนักเมื่อมาซาโอะแต่งตัวเสร็จ ( ถึงจะออกมาดูไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ก็เถอะ ) เขารีบคว้ากุญแจประตูบ้านใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง (ถ้าไม่เอาไปมีหวังเข้าบ้านไม่ได้แน่) ก่อนจะรีบวิ่งออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว

เขาวิ่งตรงไปที่โรงเรียนมัธยม S อย่างไม่คิดชีวิต เหลือเวลาอีกไม่ถึง 5 นาทีกริ่งเข้าเรียนของโรงเรียนก็จะดังแล้ว ถ้าไม่สายคงโดนจดชื่อแน่ล่ะ ยิ่งไม่ถูกกับสารวัตรนักเรียนชายอีกด้วย ทำไมงั้นหรอ? เพราะเจ้านั่นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผมที่ชอบแกล้งผมมาตลอดน่ะสิ ใครจะชอบโดนแกล้งกันล่ะ !? 

เวลาในตอนนั้นคือ 8 โมงแต่กริ่งเข้าเรียนยังไม่ดังก็ยังไม่สาย(?)หรอกหน่า ในจังหวะที่มาซาโอะวิ่งไปตามเส้นทางที่โรงเรียนเตรียมไว้เขาก็ไปเจอกับนายสารวัตรนักเรียนหรือเจ้าไซโจวที่กำลังเลื่อนประตูโรงเรียน 

มาซาโอะเร่งฝีเท้าวิ่งให้เร็วขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปจับมือไซโจวให้หยุดปิดประตูด้วยสีหน้าเหนื่อยแล้วหอบแฮ่กๆเบาๆ เขาก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปข้างในก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้า 

" เจ้าบ้า !! กริ่งยังไม่ดังเลยนะ อย่าปิดแบบนี้สิเฟ้ย !! "

" แต่ 8 โมงแล้ว ถึงกริ่งจะไม่ดังยังไงก็ต้องปิดหล่ะครับ .. พักเที่ยงอย่าลืมไปที่ห้องสารวัตรนักเรียนที่ตึก B ด้วยล่ะ อย่ามาสายหล่ะ มาซาโอะจัง ~ "

เจ้า?ไซโจวส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมก่อนจะหัวเราะในลำคอแล้วหยิบปากกาขึ้นมาจดชื่อผมลงสมุดที่เอาไว้จดนักเรียนที่เข้าเรียนสาย ผมกัดฟันกรอดด้วยสีหน้าหมั่นไส้ก่อนจะเดินกระทืบเท้าขึ้นไปที่ห้องเรียน คิดจะแกล้งกันทุกครั้งที่เจอหน้าเลยรึไงแล้วยังมาเรียกต่อท้ายชื่อว่า ' จัง ' อีก 

" หงุดหงิด !! หงุดหงิดเฟ้ย !! "

ผมวางกระเป๋านักเรียนลงบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังจนทำให้คนในห้องหันมามองผมเป็นตาเดียว ไม่เคยเห็นคนหงุดหงิดรึไง ผมคิดในใจก่อนจะลงไปนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าไขว่ห้างแล้วยกแขนขึ้นกอดอก ตอนเที่ยงเป็นเวลาพักผ่อนอันแสนสบายแท้ๆ ต้องไปหาเจ้านั่นอีก นรกชัดๆ ! แต่ยังไงก็ขอให้ผ่านๆวันนี้ไปเร็วๆด้วยเถอะ เผื่อวันใหม่จะดีกว่าวันนี้

กริ่งงงงง กริ่งงงง !!~

เมื่อผ่านไปประมาณ 4 ชั่วโมงก็ถึงเวลาพักเที่ยง ซึ่งถ้าเป็นวันอื่นผมจะคิดว่ามันเป็นสวรรค์แต่วันนี้มันนรกของผมชัดๆ ผมเดินไปที่ตึก B ก่อนจะเลื่อนมือไปเปิดประตูห้องสารวัตรนักเรียนด้วยสีหน้าหงุดหงิด

ครืดดดด 

ภายในห้องไม่ได้เปิดไฟมีแต่เพียงแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องเท่านั้น มาซาโอะมองไปรอบๆห้องสารวัตรนักเรียนหาไซโจวที่เรียกเขามาในวันนี้พลางขมวดคิ้ว

" นัดมาแท้ๆแต่มาสายซะเอง แย่ชะมัดเจ้าปีศาจไซโจว "

" หืม ? เจ้าปีศาจไซโจวงั้นหรอ ขอบใจสำหรับคำชมนะ มาซาโอะจัง? "

หือ ? เสียงกวนๆแบบนี้ ? จะเป็นใครไปได้หล่ะนอกจากไซโจว มาซาโอะค่อยๆหมุนตัวหันไปมองไซโจวที่กำลังยืนกอดอกด้วยสีหน้ากวนอย่างเห็นได้ชัด ดันมาได้ยินในสิ่งที่พูดซะได้ ซวยชะมัดยาก เขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายตรงหน้าพลางเบะปาก

" เรียกมามีอะไร " 

ไซโจวมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ตามเคย ถ้าไม่ใช่เพื่อนสมัยเด็กหล่ะก็ป่านนี้โดนหมัดของผมสอยร่วงไปนอนราบกับพื้นแล้ว ผมพูดออกมาอย่างห้วนๆพลางหลบสายตากวนๆแล้วระงับอารมณ์หงุดหงิดไว้

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกมาซาโอะจังก็แค่จะสั่งสอนเด็กดื้อที่มาโรงเรียนสายประจำตั้งแต่ม.ต้นซักหน่อย"

ไซโจวเดินไปที่โต๊ะที่มีไว้สำหรับทำงานของสารวัตรนักเรียนแล้วหยิบสมุดเล่มเล็กขึ้นมาดู จะแกล้งอะไรอีกหล่ะ ไม่เบื่อบ้างรึไง ?! ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะมองไซโจวที่กำลังกวักมือเรียกให้เดินเข้าไปหา ถึงจะไม่เต็มใจที่จะไปหาแต่ยังไงก็ต้องไปอยู่ดี รีบๆทำจะได้รีบๆจบเรื่องซักที 

ผมเดินเข้าไปหาไซโจวก่อนจะหยุดเดินแล้วเงยหน้ามองพลางเลิกคิ้วเรียวขึ้นเล็กน้อย ไซโจวส่งรอยยิ้มมุมปากให้ผม ถึงหน้าตาของเจ้านี่จะหล่อคมดูดีหยั่งกับนายแบบก็เถอะ แต่อย่าหวังว่าผมจะหลงเสน่ห์คนอย่างมันเลย ก็ผมเป็นชายแท้ 100% นี่นา อย่าหวังเลยว่าผมจะเป็นอะไรกับเจ้านั่นยกเว้นเพื่อนสมัยเด็ก

" จะให้ทำอะไรอีก--- "

ตึก โครม !!

ในระหว่างที่ผมกำลังเอ่ยปากพูดอยู่นั้น อยู่ดีๆไซโจวก็จับข้อมือผมขึ้นล็อคไว้ติดกำแพงห้องด้วยมือเดียวของเขาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ คิดอะไรอยู่กันแน่? จะแกล้งอะไรอีกหล่ะเจ้าบ้าเอ๊ย ผมเงยหน้ามองไซโจวก่อนจะถอนหายใจออกมา

" เฮ้อ .. จะแกล้งอะไรอีกหล่ะ "

" หืม ? แกล้งงั้นหรอ .. อะไรกัน ๆ คิดว่าผมจะแกล้งมาซาโอะจังหรอ ? เข้าใจถูกแล้วหล่ะ ~ "

ไซโจวพูดพลางยิ้มตาหยี เจ้านี่จะกวนประสาทผมไปยันจบม.6เลยรึไง ?  ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาของไซโจวเลื่อนมาตรงแถวๆสะโพกของผม เจ้าบ้านี่ ! เริ่มจะทะลึ่งใหญ่แล้วนะ !! มือของไซโจวล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของผมก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมาพลางยิ้มหวานใส่ผม

" เฮ้ย !! เดี๋ยว กุญแจ !!? "

" กุญแจบ้านของนาย .. ผมขอยึดไว้แล้วกันนะ มาซาโอะจัง ~ ตอนเย็นนายไปรอผมที่หน้าประตูโรงเรียนหล่ะ จะไปส่งหล่ะมายดาร์ลิ้ง ~ <3 "

เมื่อไซโจวพูดจบเขาก็ค่อยๆขยับหน้าเข้ามาจูบหน้าผากของผมแล้วคลายมือออกมาข้อมือของผมแล้วแกว่งกุญแจบ้านของผมไปมาเบาๆพลางเดินผิวปากออกจากห้องสารวัตรนักเรียนไปด้วยสีหน้าร่าเริง

 " เจ้าโรคจิตไซโจว !! ซักวันนายจะต้องเสียใจที่มาทำแบบนี้กับมาซาโอะคนนี้แน่ !! "