คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : ชินชา {100 %}
75
ฉันเดิมตามเรดด์เข้ามาที่โรงแรมที่ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่เข้ามาเหยียบที่นี่อีก แต่กลับกลายเป็นว่าฉันได้มาเป็นเจ้าของมันซะเอง อย่างที่โบราณเขากล่าวไว้
เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น
ขณะที่ฉันเดินตามเขาเข้ามามีผู้หญิงมากมายที่ส่งสายตาออดอ้อนมาให้เรดด์ ไม่ว่าจะเป็นพนักงานหรือแม้แต่คนที่เข้ามาพักที่นี่ ฉันคิดไว้ไม่มีผิดเลยว่าทำไมเรดด์ถึงไม่อยากให้ฉันตามเขามาแบบนี้
เพราะเขาจะทำอะไรไม่สะดวกไงล่ะ
“สวัสดีค่ะคุณเรดด์”
ฉันหันไปมองที่มาของเสียงก็พบเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดี เธอยืนอยู่ที่โต๊ะที่มีป้ายชื่อเขียนไว้ว่าเรขา
เรดด์มีเรขาสวยขนาดนี้เลยเหรอ มิน่าล่ะทำไมเขาถึงอยากจะมาที่นี่บ่อยๆ คงไม่ได้มาบริหารงานอย่างเดียวสินะ
“ครับ” เรดด์ยิ้มทักกลับไป
เห็นอย่างนี้แล้วฉันก็เลยเดินเข้าไปควงแขนเขาเพื่อประกาศตัวว่าตัวเองเป็นใคร คนแถวนี้จะได้ไม่กล้าเข้ามายุ่งกับคนของฉันอีก
“แล้วนี่...” เธอชี้มาที่ฉันอย่างแปลกใจว่าฉันเป็นใคร เพราะปกติแล้วเวลาที่เรดด์ทำงานเขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายด้วย แต่เขาพาฉันมาเพราะว่าเขารักฉัน
“เลเน่ครับเธอเป็น...”
“ภรรยาคุณเรดด์ค่ะ”
ฉันพูดแทรกเรดด์ขึ้นมาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ เพราะถ้าเขาบอกว่าฉันเป็นแฟนเขาคนพวกนี้ก็ต้องคิดว่าเป็นแค่แฟน
เพราะงั้นประกาศให้รู้ไปเลยว่าฉันเป็นใคร แอบตกใจตัวเองเหมือนกันนะว่ากล้าพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงขนาดเรดด์เองยังถึงกลับไปไม่เป็นเลย
“ภรรยา?”
“ค่ะ” ฉันส่งยิ้มบางไปให้เธอพร้อมกับเอาหน้าซบอกเรดด์อย่างออดอ้อน
เรดด์พาฉันเข้ามาที่ห้องทำงานของเขาก่อนจะจับตัวฉันนั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน หน้าตาเขาตอนนี้ดูก็รู้ว่าไม่ค่อยชอบใจที่ฉันประกาศไปแบบนั้นเลยนะ
ทีตัวเองยังประกาศให้เพื่อนฉันรู้เลยว่าเป็นอะไรกับฉัน พอฉันจะประกาศบ้างกลับมาทำเป็นไม่พอใจ ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วนะว่าทำไมเรดด์ต้องชอบทำตัวแบบนี้ด้วย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามแทบไม่ทันเลย
“ทำไมไปพูดแบบนั้น เธอไม่อายบ้างไงที่ตัวเองไปประกาศโดยที่ผู้ชายยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงเหมือนว่าเขาไม่อยากให้ใครรู้เลยนะว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้เขาไม่พอใจเรื่องอื่นก็คงไม่ต้องไปพูดถึงแล้วล่ะ
“ก่อนจะพูดอะไรช่วยคิดให้ดีก่อนสิแล้วค่อยพูด เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะเว้ย”
“...” ฉันถึงกับพูดไม่ออกเลยเมื่อเขาพ่นประโยคที่น่าเกลียดแบบนี้ออกมาใส่หน้าฉัน เขาพูดมันออกมาได้ยังไง
พูดโดยไม่แคร์ความรู้สึกของกันเลยสักนิด อยากจะรู้เหมือนกันถ้ามีใครมาพูดเหมือนที่เขาพูดกับฉันเขาจะรู้สึกยังไง โมโหฉันเพราะเรื่องแค่นี้เองน่ะเหรอ
ใจร้ายที่สุดเลย
ฉันลุกขึ้นก่อนจะไปหยิบกระเป๋าตัวเองเตรียมจะกลับ เพราะไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอเขากับผู้หญิงคนอื่นอีกต่อไปแล้ว แต่พอจะเปิดประตูออกไปเรขาที่อยู่หน้าห้องของเรดด์ก็เดินเข้ามาซะก่อนทำให้ฉันต้องชะงักไป
เธอดูตกใจนิดหน่อยที่เห็นว่าฉันน้ำตาคลอเตรียมจะไหลก่อนจะเดินเข้าไปหาเรดด์ด้วยท่าทางหวาดๆ เพราะตอนนี้หน้าตาของเรดด์ดูน่ากลัวมาก
“มะ...มีอะไรกันหรือเปล่าคะ?” เธอถามขึ้นมาทำให้ฉันหันกลับไปมองเรดด์ที่ยืนมองฉันอยู่ก่อนแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมาก่อนส่ายหน้าตอบกลับไป
“เปล่า! แล้วนี่มีอะไรหรือเปล่า”
“มีลูกค้าท่านหนึ่งอยากคุยกับคุณเรดด์น่ะค่ะเธอรออยู่ทีห้องพักวีไอพีชั้นบนสุด”
พูดจบเธอก็เดินออกไปแต่ก่อนจะออกไปเธอก็ปรายตามามองฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ยหยันอย่างดูถูก
ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าใครจะชอบไม่ชอบฉันเพราะคนเหล่านี้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อฉันเลยสักนิด
“กลับมานี่”
เรดด์บอกให้ฉันกลับเข้าไปหา เขาคงไม่อยากให้ฉันตามเขาไปหาลูกค้าคนนั้นล่ะมั้ง นี่ถึงกลับเรียกให้ไปหาที่ห้องเลยนะ
ฉันเดินกลับเข้ามาหาอีกฝ่ายอย่าจำใจเพราะเขาเคยขู่ว่าถ้าไม่ยอมทำตามที่เขาบอกเขาจะไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉันยังไงล่ะ
“รออยู่ที่นี่อย่าออกไปไหน แล้วเดี๋ยวจะกลับมารับเข้าใจนะ”
“ให้ฉันไปด้วยสิ” ฉันต่อรอง “สัญญาจะไม่พูดมากเหมือนเมื่อกี้อีกแล้ว”
“ไม่ได้ เธอต้องรอพี่อยู่ที่นี่ถ้าไม่ฟังคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นแล้วพี่เอาจริงด้วย” พูดจบเรดด์ก็เดินออกไปเลย ถ้าฉันอยู่ที่นี่ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเขาไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่าถ้าไม่ตามไปดู
ฉันนั่งคิดอยู่นานก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องตามไปดูเพื่อให้เห็นกับตาตัวเองว่าเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเรดด์จะนอกใจฉันหรือเปล่า
แต่ถ้าเขาไม่ได้นอกใจฉัน อย่างที่ฉันคิดไปเองก็แสดงว่าเขารักฉันอย่างที่พูดเอาไว้จริง แล้วหลังจากนั้นฉันจะปล่อยให้เขาได้ทำงานอย่างอิสระไม่มาคุมแบบนี้
ครืด!!!
แต่ก่อนที่ฉันจะได้ลุกไปไหนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อนทำให้ต้องหยุดความคิดของตัวเองเอาไว้เท่านั้น
ฉันหยิบมันขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่าคนที่โทรเข้ามาคือคนที่คิดจะทำลายคนรักของฉันเมื่อวานนี้ ยังมีหน้ากล้าโทรเข้ามาอีกเหรอ อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะโทรเข้ามาทำไมในเมื่อเมื่อวานฉันก็ประกาศชัดเจนไปแล้ว
ทีแรกกะว่าจะไม่กดรับแต่พอเขาโทรเข้ามาไม่หยุดทำให้ต้องจำใจกดรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะฉันเองก็อยากจะรู้ว่าเขาจะโทรมาคุยอะไร
ในเมื่อเราไม่มีเรื่องที่ต้องพูดกันอีก
“ฮัลโหล”
[ขอบใจนะที่ยังรับสายกันอยู่]
ปลายสายพูดอย่างดีใจเหมือนว่าตัวเองรอคอยการตอบรับของฉันอย่างใจจดใจจ่อ แต่หารู้ไม่ว่าฉันไม่ได้อยากจะรับ มันหนวกหูต่างหากล่ะ
[เรื่องเมื่อวานเราอยากจะขอโทษ เรารู้ว่าทำให้เธอไม่สบายใจแต่เราไม่ชอบแฟนเธออ่ะ มันชอบมาหาเรื่องกันตลอดเวลาเลย]
“เค้าชื่อเรดด์ไม่ได้ชื่อมัน” ฉันแก้คำให้เขา “อีกอย่างเรดด์ไม่ใช่คนที่ชอบหาเรื่องใครก่อนถ้าเค้าไม่โดนโจมตีก่อน แล้วเมื่อวานนายก็ทำเกินไปด้วยที่ใช้วิธีสกปรกแบบนั้นเพื่อทำร้ายแฟนฉัน”
ฉันเน้นตรงคำว่าแฟนให้มันชัดๆไปเลยเขาจะได้เลิกตอแยกับฉันสักที
[โอเคเรายอมรับผิด เราไม่คิดว่าจะทำให้เธอโกรธขนาดนี้เราขอโทษ เราหวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายพอที่จะตัดเพื่อนกับเราหรอกนะเลเน่]
พอได้ยินแบบนี้ฉันก็เริ่มใจอ่อนอีกแล้วสินะ และนี่ก็เป็นจุดอ่อนของฉันที่ฉันไม่ชอบเอามากๆเลย อยากแก้ไขตัวเองนะแต่ก็ทำไม่ได้สักที
[เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ เราสัญญาจะไม่ทำให้เธอลำบากใจอีกแล้ว นะครับเลเน่]
“ก็ได้” สุดท้ายฉันก็ต้องยกโทษให้เขา
ฉันเองก็ไม่ได้โกรธเขาจนถึงขั้นตัดเพื่อนหรอกนะ แต่ถ้ามันทำให้ฉันกับเรดด์มีปัญหากันมากฉันก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้มันดีขึ้น และไม่ทำให้ฉันกับเรดด์ต้องพรากจากกันอีก
[งั้นวันนี้เราไปกินเลี้ยงกันนะ ฉลองที่เรากลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งไง]
“แต่ว่า...”
[อย่าปฏิเสธนะเราออกปากชวนขนาดนี้แล้ว รับรองว่าไม่กลับดึกแน่นอนเชื่อเรานะเราพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว เธอก็น่าจะรู้]
แล้วฉันจะบอกเรดด์ยังไงดีล่ะ ถ้าปฏิเสธก็กลัวว่าเขาจะเสียใจ
แล้วถ้าเรดด์รู้เป็นเรื่องแน่ล่ะงานนี้
แต่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา แค่ไปกินข้าวกับเพื่อนไม่บอกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเขาก็ไม่มีวันรู้หรอก
“โอเคที่ไหนอ่ะ” ฉันตอบตกลงไปทันที ตอนนี้เรดด์ก็ไม่อยู่ด้วย แต่ก็ไปบอกเขาหน่อยก็ดีนะเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
[เดี๋ยวเราไปรับเธอเองดีกว่า รับรองว่าไม่พาซิ่งจักรยานแน่]
“ตอนนี้เราอยู่ที่โรงแรมรเณศน่ะรู้จักใช่ไหม?”
[อืมรู้สิงั้นเดี๋ยวเจอกันครับ]
ฉันวางสายจากปอนด์ไปแล้วก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปตามหาเรดด์ เพราะถ้าฉันออกไปโดยไม่บอกเขา เขาคงไม่พอใจน่าดู แล้วเราก็จะต้องทะเลาะกันอีก กลายเป็นเรื่องใหญ่โตเหมือนอย่างคราวที่แล้ว
ฉันเดินออกมาที่หน้าห้องก็เห็นว่าเรขาของเรดด์กำลังจับกลุ่มเม้าส์เรื่องของใครคนหนึ่งอยู่ พอเดินเข้าไปใกล้ๆถึงได้รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องของฉันกันอย่างสนุกปากเลยล่ะ
“กล้ามากเลยที่บอกว่าเป็นเมียคุณเรดด์”
“ใช่ฉันก็ว่างั้นแหละพี่ แค่ได้กันไม่กี่ครั้งก็บอกว่าเป็นเมียเค้า งั้นผู้หญิงเกือบร้อยของที่นี่ก็เป็นเมียคุณเรดด์หมดน่ะสิ”
“ทำมาเป็นเดินเชิดหน้าเข้ามาอย่างกับเป็นเจ้าของโรงแรมแต่ที่ไหนได้ก็เป็นแค่คู่นอนของคุณเรดด์เท่านั้น”
“ดูอย่างฉันสิเคยมีอะไรกับคุณเรดด์มาแล้วจนนับไม่ถ้วน แต่ฉันก็ยังรู้จักที่ต่ำที่สูงไม่เอื้อมไปคว้าเพราะเดี๋ยวตกมามันจะเจ็บเอาได้”
“ก็เพราะคิดได้แบบนี้ไงถึงได้เป็นแค่พนักงานอยู่อย่างนี้”
ฉันที่ทนฟังไม่ไหวถึงกลับเดินเข้าไปทำให้วงนั่นแตก กล้าดียังไงมาว่าให้ฉันแบบนี้เหมือนว่าฉันมันเป็นผู้หญิงหากินอะไรทำนองนั้น
“จะพูดจาอะไรก็ระวังหน่อยนะ เพราะฉันไม่ได้เหมือนพวกคุณ เรามันต่างกัน”
ฉันไม่เคยดูถูกใครมาก่อนเลยนะ เพราะฉันรู้ว่าการที่โดนดูถูกมันเป็นยังไง ฉันโดนดูถูกมาทั้งชีวิต แต่ตอนนี้ฉันอดไม่ได้เพราะพวกเขามาพูดให้ฉันในทางที่ไม่ได้ และการที่เรดด์พาฉันมาที่นี่มันก็ไม่เห็นผิดตรงไหนเลยนี่นา
คนอย่างฉันมันไม่คู่ควรกับเขาเลยหรือไง บ้านฉันก็ออกจะใหญ่โต มีเงินเป็นสิบๆล้านแล้วทำไมยังต้องมาโดนดูถูกแบบนี้อีก
“คือพวกเรา...”
“คุณเหมือนกันคุณเรขาถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูด เคยได้ยินไหมว่าจิตเป็นนายกายเป็นบ่าว เมื่อคุณพูดอะไรออกมาแล้วคำพูดของคุณมันจะเป็นายคุณ และมันอาจจะทำให้คุณตกงานได้” พูดจบฉันก็เดินออกมาโดยไม่ฟังคำแก้ตัวของพวกที่ไม่มีความจริงใจต่อกัน เหมือนอย่างที่เรดด์เคยพูดเอาไว้กับฉันเลย
‘เธอจะมาอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้ โลกมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิด’
ใช่!การที่ฉันจะยืนอยู่บนโลกอันโหดร้ายนี้ได้ฉันจะต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้ จะมาอ่อนแอกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด
เพราะฉะนั้นแล้วสิ่งเดียวที่ฉันต้องทำคือการเป็นของเรดด์คนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์ที่จะมาแย่งเรดด์ไปจากฉันได้
ฉันเดินตามหาเรดด์อยู่นานแต่ก็ไม่พบ และเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเรขาของเขาบอกให้เขาไปพบลูกค้าที่ห้องวีไอพีด้านบนสุด ฉันเดินไปที่บันไดเพราะชั้นบนสุดไม่มีลิฟต์ มีแต่บันไดเล็กที่อยู่ตรงมุมอับข้างห้องน้ำ
แต่พอเดินขึ้นมาฉันถึงกลับตกใจจนแทบจะเป็นลมไปเลย เพราะที่นี่มันคือบ่อนขนาดใหญ่ เรียกว่าเป็นกาสิโนยังได้เลย
ผู้คนมากมายเดินกันเต็มไปหมด มีทั้งเหล้า บุหรี่ และผู้หญิงที่แต่งตัวโชว์เนื้อหนังของตัวเองเดินให้บริการเสิรฟ์เหล้า
ฉันเดินเข้ามาด้านในเรื่อยๆมันแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเป็นบ่อนขนาดเล็ก ส่วนอีกฝั่งเป็นบ่อนที่คนมีระดับมหาเศรษฐีเล่นกัน และเรดด์เองก็อยู่ส่วนนี้ด้วย
ฉันเดินเข้าไปหาเขาแต่ก็ต้องชะงักเท้าค้างไว้เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างหน้าตาดีเดินเข้ามาสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง
เรดด์ดูไม่ตกใจเลยสักนิดที่เธอทำแบบนั้น ฉันได้แต่ยื่นตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นว่าเธอคนนั้นดึงเรดด์เข้าไปประกบปากจูบทันที หน้าฉันชาไปทั้งแถบเหมือนโดนถูกตบยังไงไม่รู้
เพราะแบบนี้ใช่ไหมเขาถึงไม่อยากให้ฉันตามมา
น้ำตาไม่รักดีมันไหลออกมาไม่หยุดเมื่อยังเห็นว่าเขาสองคนไม่ยอมผละออกจากัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเดินหนีไปแล้ว แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว อย่างที่ฉันบอกฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเรดด์ไปจากฉันได้แน่
ฉันเดินเข้าไปหากระชากเธอคนนั้นให้ออกห่างจากเรดด์ทันที เรดด์หันมามองฉันเขามีสีหน้าตกใจมากที่เห็นว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้
ฉันสิที่ต้องเป็นฝ่ายตกใจมากกว่าที่เห็นเขาจูบกับผู้หญิงคนอื่น
“อร่อยมั้ย?” ฉันถามเขาทั้งน้ำตา
บอกเลยว่าต่อให้ฉันเข้มแข็งมากแค่ไหนก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้หยุดไหลได้หรอก ฉันผิดหวังในตัวเขามาก มากจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเลย ฉันเสียใจที่เขาทำอย่างนี้กับฉัน
ไหนบอกว่ารักฉันกับลูกไงแล้วที่ทำมันคืออะไรกัน...คำพูดของคนชื่อเรดด์เชื่อถือไม่ได้เลยใช่มั้ย ทำไมถึงยังทำผิดซ้ำซากแบบนี้ เขาเคยเห็นใจฉันบ้างหรือเปล่า ฉันให้อภัยเขามาตลอด เพราะคิดว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อฉันและลูก แต่นี่อะไรกลับมาทำตรงกันข้ามกับคำพูดหมดเลย
เจ็บมากเลยนะที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นเขาไม่มาทนเหมือนที่ฉันทนอยู่ตอนนี้หรอก แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อฉันมีลูกกับเขาไปแล้ว มันเหมือนมีโซ่ล่ามไม่ให้ฉันไปจากเขาได้ ฉันไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วมีปัญหาเหมือนฉัน ฉันอยากเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด แต่ถ้าพ่อยังทำตัวแบบนี้ฉันเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน เราคงต้องห่างกันสักพักเผื่ออะไรมันจะดีขึ้นกว่านี้ ที่ฉันไม่ยอมไปไหนก็เพราะไม่อยากให้เรื่องไปกันใหญ่ ในเมื่อเรายังพอคุยกันได้ก็คุยไป แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาไม่ฟังฉันก็พร้อมที่จะเดินออกมาทันที
“เน่” เรดด์มองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง “มาทำอะไรที่นี่”
“มาจับผิดคนโกหกไง...ฮึก”
ฉันยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันทีเมื่อเสียงสะอื้นมันดังออกมา อยากจะวิ่งหนีให้ไกลที่สุดเลยแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะการที่ทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าฉันยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอ และพ่ายแพ้ให้กับผู้หญิงคนนั้น ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรฉันไม่จำเป็นต้องหนี คนที่หนีมันควรจะเป็นเขามากกว่า
“ที่บอกไม่ฟังกันเลยใช่ป่ะ อยากให้ฉันจูบกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอใช่ไหม”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด ตัวเองทำผิดยังไม่คิดโทษตัวเองเลย ฉันรักคนแบบนี้เข้าไปได้ยังไงกันนะ รักคนที่ใจร้ายอย่างนี้ได้ยังไง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวตนของเขาจะเป็นคนที่ไร้หัวใจอย่างนี้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันขอไม่ต้องรู้จักกับเขาดีกว่า
“อยากเห็นมากนักใช่ไหมเน่ จะได้ทำตอนนี้เลย”
“เอาสิทำเลย นายมันไม่เคยแคร์ฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ฉันตวาดใส่หน้าเขา ไม่สนใจคนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจเราเป็นจุดเดียว “ถ้าฉันไม่ขึ้นมาฉันคงไม่เห็นว่านายกำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่น รสชาติของคนอื่นมันคงจะอร่อยกว่าของฉันสินะ”
“...” เขาไม่ตอบอะไรกลับมาเอาแต่มองหน้าฉันด้วยแววตาที่นิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ว่าเจ้าตัวรู้สึกยังไงอยู่ตอนนี้
“กินกันให้อร่อยแล้วกัน ที่ฉันมาหานายก็แค่จะมาบอกว่าฉันเองก็จะไปลองชิมของคนอื่นบ้างเผื่อว่าจะอร่อยกว่าของนาย”
พูดจบฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ฉันจะไม่ยอมเดินออกมาอย่างคนแพ้แน่ เพราะอย่างอย่างน้อยตอนนี้ฉันก็เดินออกมาอย่างกับคนกำชัยชนะเอาไว้ แต่ข้างในนี่สิมันกลับเจ็บไปหมด
เจ็บจนที่ว่าเอามีดมากรีดมันออกฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย
หมับ!
ฉันหันกลับไปมองคนที่คว้าข้อมือฉันเอาไว้ คงไม่ต้องบอกฉันก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะมีแค่เขาคนเดียวที่รู้จักฉันในนี้
เรดด์ดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้ทันทีโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร ฉันพยายามผลักเขาให้ออกห่าง แต่เขากลับไม่ขยับไปไหนทำให้ฉันต้องเหนื่อยเปล่าๆ
“จะประชดกันอีกนานป่ะ?” เรดด์พูดกับฉันทั้งที่ยังกอดฉันเอาไว้แน่น น้ำเสียงของเขาอ่อนลงมาก “นั่นก็แค่ลูกค้าถ้าเราปฏิเสธเค้า เค้าก็มาไม่มาใช้บริการกับเราน่ะสิ”
“...”
ยิ่งฉันฟังเขาพูดมากเท่าไหร่ ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรู้จักคนคนนี้มาก่อน เขาเหมือนคนที่เห็นแก่ได้ แล้วฉันล่ะ ถ้ามีผู้หญิงมาขอมีอะไรกับเขาเขาก็จะให้อย่างนั้นใช่ไหม ทำไมคิดอะไรตื้นๆแบบนี้
ฉันผลักเรดด์ออกอย่างแรง และครั้งนี้มันก็ได้ผล เขาถึงกับเซไปเล็กน้อย ฉันมองหน้าเขาด้วยความผิดหวังไม่คิดว่าเขาจะทำให้ฉันเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ จากที่เคยพูดกับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้เขาไปเป็นของคนอื่น
แต่ตอนนี้ความคิดนั้นมันเปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่ต้องการให้เขามาอยู่เป็นตัวทำลายฉันอีกคน เพราะความคิดโง่ๆของเขา
“อย่ามาแตะตัวฉัน”
ฉันพูดประโยคที่เรดด์เคยพูดกับฉันเมื่อหลายวันก่อนมาใช้พูดกับเขา
“ตัวนายมันไม่ได้สะอาดอย่างที่ฉันเข้าใจ มันเต็มไปด้วยความอยากเต็มไปหมด”
“เน่!” เรดด์ถึงกลับตวาดฉันเลย
ตอนนี้เขาคงโกรธที่ฉันกล้าต่อว่าเขาต่อหน้าลูกน้องมากมายแบบนี้ เขาคงกลัวจะเสียการปกครองแต่ไม่กลัวว่าจะเสียฉันไป
เพราะเขาคงคิดว่าแค่มาขอโทษแล้วฉันจะยกโทษให้เหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา เขาคิดผิดแล้วล่ะเพราะครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้เขาได้ใจอีกแล้ว
“เปลี่ยนความคิดโง่ๆของนายได้เมื่อไหร่เราค่อยมาคุยกัน” พูดจบฉันก็หันหลังเดินออกไปเลย
แต่กลับต้องมาชนเข้ากับใครคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพอดีทำให้ฉันเกือบล้มไปกองกับพื้น แต่โชคดีที่เขาคนนั้นรับฉันไว้ได้ทัน ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลยลูกจะเป็นยังไงบ้าง
“เน่” ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้าก็พบว่าเป็นคนที่ฉันรู้จัก และไม่ได้เจอกันมานาน
“ไรท์” ฉันสวมกอดเขาทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา พร้อมกับร้องไห้ซบอกเขาจนเขาต้องลูบผมฉันเป็นเชิงปลอบ “พะ...พาฉันไปจากที่นี่ที...ฮึก”
“มีเรื่องอะไรกัน?”
ไรท์ดันตัวฉันออกก่อนจะหันกลับไปถามเรดด์ที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขากำหมัดแน่นหน้านี่แดงจัดด้วยความโกรธ
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาโกรธใครและโกรธด้วยเรื่องอะไร แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วอยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ยิ่งฉันเห็นหน้าเขาฉันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นทุกที
“มึงทำให้เน่เสียใจอีกแล้วเหรอวะ?”
“เออ!คนอย่างกูก็เป็นได้แค่ผู้ชายเหี้ยๆในสายตามึงกับเมียกูอยู่แล้ว” เรดด์ตวัดหางตามามองฉันก่อนจะก้มลงมามองมือของฉันและไรท์ที่กุมกันเอาไว้แน่น
“มึงรู้ก็ดี” ไรท์วาดแขนโอบไหล่ฉันให้เข้าไปประชิดตัวเขามากขึ้น “งั้นผู้หญิงคนนี้กูขอแล้วกันนะ”
“กูไม่ให้” เรดด์ตวาดอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับเดินเข้ามากระชากตัวฉันออกจากไรท์
แต่ทว่า...
ผลั่ก!
ไรท์สวนหมัดเข้าใส่หน้าเรดด์อย่างแรงจนเขาเซไปชนกับขอบโต๊ะ เห็นอย่างนั้นฉันก็รีบเข้าไปประคองเขาเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง
ทั้งที่ยังโกรธเขาอยู่แต่ก็ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงได้ทำแบบนี้ ฉันไม่อยากเห็นเรดด์ต้องเจ็บ เพราะถ้าเขาเจ็บฉันเองก็เจ็บไปด้วยเช่นกัน
“ระ...เรดด์” ฉันประคองร่างเขาให้ลุกขึ้นยืน เรดด์จับมือฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเหมือนกลัวว่าถ้าปล่อยแล้วฉันจะวิ่งหนีหายไปอย่างนั้นแหละ
“พี่ไม่ได้นอกใจเธอนะเว้ย” ร่างสูงหันกลับมาพูดกับฉันแววตาของเขาดูจริงจังมาก “ถ้าเธอเห็นทุกอย่างเธอคงจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดึงพี่เข้าไปจูบเอง”
ใช่!ฉันเห็นแบบนั้นแต่ที่ฉันโกรธไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอกนะ ฉันโกรธที่เขาไม่ยอมผละออกต่างหาก และโกรธที่เขาเอาใจลูกค้ามากกว่าแฟนตัวเองที่รออยู่ที่ห้อง
เขาน่าจะเห็นใจฉันมากกว่านี้ กี่ครั้งแล้วที่ฉันยอมให้อภัยเขาแล้วเขาก็ทำผิดซ้ำซากอยู่แบบนี้ มันน่าเบื่อมากนะที่ต้องมาทนอะไรกับเรื่องเดิมๆไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่
ฉันไม่อยากใจอ่อนให้เขาอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ให้อภัยเขานะ แต่ฉันอยากให้เขาเปลี่ยนความคิดของตัวเอง การเอาใจลูกค้ามันก็ดีแต่ต้องไม่ใช่วิธีแบบนี้ ถ้าการที่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวแล้วไม่เสียลูกค้าฉันว่ามันไม่คุ้มหรอก เพราะที่นี่รู้สึกว่ามีคนมาใช้บริการเยอะมาก
“นายเองก็จูบตอบเหมือนกันไม่ใช่หรือไง เรดด์ฉันอยากให้นายเปลี่ยนความคิดตัวเอง เปลี่ยนได้เมื่อไหร่เราค่อยมาคุยกัน”
ฉันดึงมือตัวเองออกมาจากมือของเขาก่อนจะเดินไปหาไรท์ที่ยืนอยู่หน้าประตู ไรท์หันมามองฉันก่อนจะพาฉันเดินออกไปทันที เรดด์เองก็ไม่ได้เดินมาตามด้วย
ฉันคิดว่ามันดีแล้วที่เขาไม่ออกมาตามแบบนี้ เพราะถ้าเขามาขอโทษฉัน ฉันกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนอีก นี่สินะความรักของหนุ่มสาวมันยังมีเรื่องมาให้พิสูจน์อีกมากมาย
เมื่อไหร่ฉันจะผ่านมันไปได้สักที
-100 %-
-น้องเน่ใจแข็งแล้วนะเออ-
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใจแข็งอีกนานแค่ไหน
แต่บอกเลยว่าแอบชะใจเบาๆที่น้องเน่เลือกไรท์
แต่ไรท์ไม่ใช่พระเอกฮะ เพราะงั้นมาแทนที่อิเรดด์ไม่ได้หรอก
เรื่องนี้เค้าจะมาอัพให้อ่านกันทุกวันจนกว่าจะปิดตอนไปนะคะ
แต่อีกไม่นานก็จะย้ายไปอัพเรื่องใหม่ของเซ็ตนี้แล้วน้า เพราะเรื่องนี้อัพมานานมากเลย
อ้อ! อีกอย่างหนึ่ง ข่าวดีสำหรับรีดที่อยากได้อิเรดด์เป็นรูปเล่ม เขาจะมีเปิดพรีฯ รอบสองนะคะ
แต่ยังไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ หน้าปกใหม่ทั้งสองเล่มเลยงับ แบบไฉไลกว่าเดิมอ่ะแกร
อย่าลืมเปย์อิเรดด์ของเค้าด้วยน้าตัวเอง มาบอกให้รีดเก็บตังค์ไว้รอเนอะ555555555
เม้นท์เยอะ กำลังใจแยะ เดี๋ยวรีบมาอัพต่อให้เยย
*มีข่าวดีมาบอกรีดบ้านนี้สักหน่อย เรื่องที่สองของเซ็ตนี้กำลังจะออกมาโลดแล่นแล้วนะจ๊ะ
นั่นก็คือเรื่องของอิพี่เวลล์นั่นเอง ใครยังไม่ได้อ่านรีบไปอ่านกันน้า เรื่องอิพี่เวลล์แซ่บมาก
แบบว่าพริกสิบเม็ดก็เอาไม่อยู่อะไรประมาณนั้น หรือพูดให้เข้าใจง่ายๆ เลยคือ 25+ จ๊ะ
NC ของอิเรดด์เป็นต้องชิดซ้ายเด้อ พวกเธอจะลืมฉากบนเตียงของอิเรดด์ทิ้งอย่างแน่นอน 5555
เพราะงั้นอย่าลืมเก็บตังค์ไว้รอเปย์อิพี่ของเรานะจ๊ะ เพราะเรื่องนี้มันแซ่บและเผ็ดร้อนมากเว่อร์
REDD : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1504573
WELL : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1523796
WORLD : คลิก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1792404
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น