คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : REDD : SAID 11 {100 %}
63
ผมนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองมาเป็นเวลานาน ตั้งแต่เมื่อวันที่เดินออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว
ผมไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับเลเน่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมกลัว แม่งกลัวไปหมด ไม่รู้ว่ากลัวห่าไร รู้อยู่อย่างเดียวว่ากลัว แต่อย่างน้อยมันก็มีข่าวดีอยู่บ้างคือผมกำลังจะมีลูก ผมเคยคิดจะมีลูกมานานแล้ว
‘จะเอากับเธอด้วย ถ้าไม่ใช่เธอฉันแม่งก็ไม่เอาลูกว่ะ’
‘ทะ...ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ?’
‘ก็อยากมีลูกกับเธออ่ะ...ไม่ได้ไง?’
จู่ๆภาพเหตุการณ์ในอดีตก็ฉายเข้ามาในหัวของผมทันที มันเป็นภาพที่ผมกำลังอาบน้ำกับผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง และเสียงของเธอเหมือนกับเลเน่มาก แต่ผมมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือเลเน่
ผมพยายามคิดเรื่องเธอมาโดยตลอด แต่พอคิดทีไรแม่งก็ปวดหัวทุกที แต่บางครั้งผมก็จำเธอได้พอรางๆ ผมถึงได้หวงเธออยู่นี่ไง
เหมือนว่าเธอเป็นของผมคนเดียว
ถึงแม้ว่าผมจะจำเธอได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าผมขาดผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ผมต้องเอาเธอกลับมาเป็นของผมให้ได้ ไม่อย่างนั้นไอ้เวรนั่นมันต้องคาบไปแดกแน่ เพราะดูแล้วมันเองก็น่าจะชอบเลเน่มากเหมือนกัน
พอคิดได้อย่างนั้นผมก็คว้ากุญแจรถก่อนจะพาตัวเองไปบ้านเอมม่าทันที เพื่อที่จะเอาหัวใจของผมคืน แต่ยังไม่ทันได้ออกไปไหนก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาซะก่อน
ผมหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะเห็นว่าเป็นซีน่าที่โทรเข้ามา ผมกดรับสายทันที เพราะที่เธอกล้าโทรมาแบบนี้ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่
[สบายดีนะคะที่รัก]
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรปลายสายก็พูดขึ้นมาซะก่อน น้ำเสียงของเธอดูเหมือนคนอารมณ์ดีผิดไปจากแต่ก่อน เวลาที่โทรเข้ามาเธอมักจะร้องไห้อ้อนวอนขอให้ผมกลับมาหาเธอเหมือนเดิม
“มีอะไร?” ผมไม่อยากเสียเวลาที่จะไปตามตัวเลเน่กลับมา เรื่องของคนอื่นไม่สำคัญเท่าเรื่องเมียผมอีกแล้ว
[ใจเย็นๆสิคะ รับรองว่าถ้าคุณได้ฟังเสียงนี้คุณจะไม่กล้าวางสายเลยล่ะ] ผมไม่ชอบให้ใครมาอ้อมค้อม เห็นอย่างนี้แล้วผมก็อยากจะตัดสายทิ้งทันที แต่คงไม่ใช่กับตอนนี้เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามา [ระ...เรดด์อย่ามานะ โอ๊ยยย]
ใช่แล้ว!มันเป็นเสียงของคนที่ผมกำลังจะออกไปหาไงล่ะ เสียงของเลเน่ อย่าบอกนะว่าซีน่าจับตัวเลเน่ไป
แม่งเอ้ยทำแบบนี้ได้ไงวะ
“เน่” ผมตะโกนเข้าไปในสาย แต่เสียงเลเน่หายไปแล้วก่อนที่จะได้ยินเสียงเล็กแหลมดังเข้ามาแทน
[ทีนี้จะว่างคุยกันได้หรือยังคะที่รัก]
“ต้องการอะไร?” ผมกำโทรศัพท์แน่นจนแทบจะแหลกคามือตัวเองเลยล่ะ
กลัวว่าเลเน่จะเป็นอะไรไป ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาผมแม่งจะเป็นคนกระทืบพวกมันให้ตายคาตีนผมเลย ขอสาบาน
[ต้องการชีวิตคุณไงเรดด์?]
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม เธอคงแค้นผมมากสินะ เพราะตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่มีที่ยืนในสังคม เธอดังได้ก็เพราะเกาะผมเท่านั้น แต่พอผมเลิกกับเธอทุกอย่างก็ดับวูบไปหมด
[อยากได้เลเน่คืนก็เอาชีวิตคุณมาแลก กล้าหรือเปล่า]
“คิดจะขู่?”
[ครั้งนี้ไม่ได้ขู่ แต่ฉันเอาจริง คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว] ผมฟังจากน้ำเสียงเธอแล้ว ผมรู้ว่าครั้งนี้เธอเอาจริงแน่ อย่างที่เคยบอกว่าผมเปรียบเสมือนเครื่องตรวจจับโกหก เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะดูไม่ออก [ถ้าคุณยอมตายได้เพื่อเธอฉันจะปล่อยเธอไปซะ]
ผมรู้จุดประสงค์ของซีน่าแล้วล่ะ ผมรู้ว่าเธอไม่ฆ่าเลเน่แน่ เพราะเธอต้องการให้เลเน่ตายทั้งเป็นต้องทนทุกข์ทรมานเห็นคนที่รักตายไปต่อหน้าต่อตา
แต่บางทีก็ไม่แน่ เธอเองก็เกลียดเลเน่อยู่แล้ว อาจจะเปลี่ยนใจคิดฆ่าเธอขึ้นมาก็ได้ คนอย่างซีน่าก็เหมือนหมาจนตรอกทำอะไรไม่คิดอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่ติดคุกหรือไม่ก็ตาย อีกอย่างเธอไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วงเลยสักนิด
เธอไม่ได้ทำเรื่องนี้คนเดียวแน่ เพราะลำพังเธอคงไม่กล้าคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้หรอก ต้องมีคนที่คอยหนุนหลังเธอเอาไว้ และคนคนนั้นถ้าผมทายไม่ผิดมันก็คือไอ้โฮมน้องชายต่างสายเลือดของผมเอง
เพราะมันก็ต้องการแก้แค้นเลเน่มาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว แต่เพราะผมขวางมันเอาไว้เลยทำให้มันทำไม่สำเร็จ มันเลยแค้นผมที่ปกป้องเลเน่แทนที่จะเป็นมันกับพ่อ ก็เลยอยากฆ่าผมด้วยอีกคน
เรื่องทุกอย่างที่ผมทำกับเลเน่มันก็เป็นแผนของผมเอง ผมต้องการจะซ้อนแผนไอ้โฮมที่มันเอาเครื่องดักฟังมาติดตามที่ต่างๆที่ผมอยู่
ผมก็เลยแกล้งเนียนทำตามที่มันต้องการ แต่ใครจะคิดล่ะว่าผมกำลังปกป้องเธออยู่ ถ้าเธออยู่ใกล้ผมมากเท่าไหร่เธอก็จะยิ่งปลอดภัยมากขึ้นเท่านั้น
เฮ้ย!นี่ผมจำเรื่องเกี่ยวกับเธอได้แล้วเหรอ?
เพราะเรื่องนี้มันก็เกี่ยวกับเธอเหมือนกัน ใช่แล้ว ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอมันกำลังจะไหลเข้ามาในหัวผมอย่างช้าๆ ผมก็แค่รอให้มันเข้ามาจนเต็มก็เท่านั้นเอง
เรื่องของเลเน่ทั้งหมดผมกำลังจะจำมันได้ ถ้าเธอรู้เธอต้องดีใจจนกระโดดกอดผมแน่ แต่คงไม่ใช่กับตอนนี้เพราะเธอไม่ได้อยู่กับผม
“แน่ใจว่าจะปล่อย?” ผมถามขึ้นมาทันที
ผมรู้จักคนอย่างซีน่าดี เธอไม่มีวันยอมปล่อยเลเน่ออกมาง่ายๆแน่ อย่างน้อยเธอก็ต้องทำให้เลเน่ทรมานก่อนแน่ และนั่นผมก็ยอมไม่ได้ที่จะให้เธอต้องมาเจอกับเรื่องราวแบบนั้น เธอจะต้องปลอดภัย
“เธอก็รู้ฉันแม่งไม่ได้โง่”
[ก็เพราะรู้ไงถึงต้องทำแบบนี้ ถ้าคุณกล้าที่จะมาตายต่อหน้าเลเน่ได้ ฉันจะคิดเป็นกรณีพิเศษว่าจะปล่อยเธอไปหรือว่าจะทรมานเธอเล่นก่อน]
อย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด
[แต่ถ้าคุณไม่มาเธอก็จะตายอย่างทุกข์ทรมานที่สุด คุณมีทางเลือกแค่นี้นะคะที่รัก]
ข้อเสนอฟังดูยังไงผมก็เสียเปรียบอยู่ดี แต่มันก็คงไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว เพราะไม่ว่ายังไงเธอต้องการให้ผมตายให้ได้อยู่ดี
ถ้ายอมตกลงตอนนี้อย่างน้อยก็ช่วยยื้อเวลาการตายของเลเน่ให้นานขึ้นได้ เพราะผมรู้ว่าซีน่าไม่ฆ่าเลเน่ตอนนี้แน่ เธอจะต้องติดต่อกลับมาทีหลังอย่างแน่นอน แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่ทำร้ายเลเน่หรอกนะ เพราะฟังดูเมื่อกี้นี้แล้วเธอน่าจะกำลังทรมานเลเน่อยู่
พอคิดอย่างนี้ใจผมแม่งก็กระตุกขึ้นมา เหมือนว่าตัวเองได้โดนพรากของรักไปอย่างนั้นเลย ผมกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรขึ้นมาซะก่อน
ผมคงทนไม่ได้ถ้าได้เห็นสภาพที่ดูไม่ได้ของผู้หญิงที่ผมรัก
รัก?
ผมบอกว่ารักเลเน่อย่างนั้นเหรอ นี่น่ะเหรอสิ่งที่ถูกปิดกั้นเอาไว้ สิ่งที่เลเน่ต้องการมันมาตลอดจากผม ที่เธอไม่ยอมไปไหนเพราะเธอต้องการฟังคำนี้จากผมใช่ไหม
ตอนนี้ผมรู้หัวใจตัวเองแล้วว่าผมรักเธอ ต่อให้ผมจำอะไรที่เกี่ยวกับเธอไม่ได้ก็ตาม ผมก็พร้อมที่จะสร้างความทรงจำใหม่กับเธอ แต่ผมเชื่อว่าผมจะต้องจำได้สักวัน เพราะวันนี้เหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ทำร่วมกับเธอมันก็ผุดขึ้นมาในหัวผมแล้ว
[หรือคุณจะปฏิเสธก็ได้นะฉันจะได้ฆ่าผู้หญิงของคุณทิ้งเดี๋ยวนี้เลย] เธอก็แค่ทำท่าขู่ไปงั้น เพราะยังไงแล้วเธอก็รู้คำตอบของผมอยู่ดี
“เธอไม่ทำอย่างนั้นแน่ซีน่า”
ผมหัวเราะกลับไปอย่างนึกขำ นี่น่ะเหรอสิ่งที่จะมาขู่คนอย่างผม อยากจะให้ผมตายแต่ดันจะมาฆ่าเลเน่ทิ้ง เธอไม่ทำแน่นอน
“เพราะถ้าเธอทำแผนของเธอก็ไม่สำเร็จน่ะสิ”
[คะ...คุณรู้เหรอ?]
เสียงของเธอดูตกใจมากที่ผมรู้ทันเธอทุกอย่าง ไม่นานเสียงของเธอก็หายไปแต่กลับกลายมาเป็นเสียงของผู้ชายแทน
[ไงพี่ชาย?]
“โฮม” ไม่คิดเลยว่ามันจะกล้าทำแบบอุจอาจขนาดนี้ อย่าให้ผมอยู่ตรงนั้นนะผมแม่งกระทืบมันเละแน่ที่มันไม่ฟังคำขู่ของผม
[คิดว่าตัวเองรู้ได้คนเดียวหรือไง ผมไม่ทำอะไรเมียพี่หรอกถ้าพี่ยังไม่ตายไม่ต้องห่วง] มันพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรที่ผมรู้เรื่องแผนของมัน [แค่จะทรมานเธอเล่นแก้เซ็งก็เท่านั้น ผมรู้นะว่าพี่รู้ว่าผมทำจริงแน่]
ผมกัดฟันกรอดอย่างนึกเจ็บใจ นี่ล่ะจุดอ่อนของผม เลเน่คือหมากสำคัญในการเดิมพันครั้งนี้
และผมก็ไม่ต้องการให้เธอต้องมาทรมานเพราะผม อีกอย่างเธอกำลังท้องด้วย ถ้าพวกมันรู้ไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง อดทนเอาไว้นะเลเน่ฉันจะช่วยเธอให้ได้
ที่ผมทำเป็นใจเย็นพูดกับมันเหมือนว่าตัวเองไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรก็เพราะไม่อยากให้มันรู้ว่าผมกำลังกลัว
ใช่แล้ว! ตอนนี้ผมกลัวมาก กลัวว่าเลเน่กับลูกจะเป็นอะไรไป ผมไม่ใช่คนไร้หัวใจนะที่พอรู้ว่าเมียตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้วไม่รู้สึกห่าไร ผมแค่ไม่อยากให้พวกมันมาขู่ผมไปมากกว่านี้เท่านั้นเอง
และเรื่องแบบนี้ผมจะต้องใจเย็นให้มากที่สุดเพื่อที่จะคิดหาทางช่วยเลเน่ออกมาอย่างปลอดภัยก่อนที่ผมจะตาย เพราะถ้าช่วยเธอไม่ได้แล้วดันมาตายไปก่อนยังไงซะมันก็ไม่มีทางปล่อยเธอแน่นอน
เพราะงั้นผมจะต้องช่วยเธอก่อนที่ตัวเองจะตาย
[เลิกทำตัวเหมือนว่าตัวเองไม่คิดมากกับเรื่องนี้สักที ใจพี่ตอนนี้มันกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งล่ะสิ] เพราะมันเป็นน้องชายผมไงมันถึงรู้ [กลัวว่าเลเน่จะเป็นอะไรไปใช่ไหม อยากให้เธอรอดก็มาตายซะเรื่องมันจะได้จบๆ]
“แกเองก็คงไม่ต่างจากฉันว่ะโฮม” ผมแค่นยิ้มออกมาทั้งที่รู้ว่าปลายสายไม่มีทางได้เห็นมัน แต่เพราะว่าผมเองก็รู้ว่ามันรู้สึกยังไงตอนนี้ “อยากจะฆ่าเธอจนตัวสั่นแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอะไรน่ะเหรอ...”
[...] ปลายสายเงียบเพื่อที่จะฟังในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้
“เพราะเธอก็คือหัวใจของแกเหมือนกันยังไงล่ะ”
โฮมมันรักเลเน่มานาน ถึงมันจะรู้ว่าเลเน่เป็นครอบครัวเดียวกับคนที่ทำให้พ่อต้องตายก็ตาม มันพยายามจะฆ่าเธอมาหลายครั้งแต่ก็ต้องถอยไปทุกครั้ง
หลายครั้งที่ผมสังเกตเห็นมันมองเธอด้วยความรักความอ่อนโยนผ่านทางแววตา มันรู้ว่าเลเน่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวในอดีต แต่มันก็ทำใจยอมรับไม่ได้ว่าคนที่ฆ่าพ่อคือพ่อแม่ของเธอ
และผมก็เชื่อว่าครั้งนี้มันก็จะไม่ทำเหมือนอย่างที่ผ่านมาแน่ เพราะถ้ามันจะทำมันคงทำไปนานแล้ว อย่างที่บอกมันกับผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ
เธอเป็นเหมือนสายน้ำที่มาหล่อเลี้ยงจิตใจพวกผมเอาไว้
อ่ะ!...เรื่องของเธอวนกลับเข้ามาในหัวผมอีกแล้ว
แสดงว่าในอีกไม่ช้านี้ผมจะต้องจำเธอได้หมดแน่ อีกไม่นานเกินรอหรอกนะ ผมจะกลับไปเป็นคนเดิมของเธอ และจะเป็นคนที่เธออยากให้เป็นด้วย ถ้าผมยังมีชีวิตรอดกลับไปน่ะนะ
[หุบปาก!!!]
มันตวาดกลับมาเหมือนว่าไม่อยากยอมรับความจริงที่ผมได้พูดออกไป มันเป็นคนที่เก็บอารมณ์ไม่เก่งเหมือนเลเน่นั่นล่ะ ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ไม่มีทางชนะคนอย่างผมได้หรอก
“ที่แกอยากฆ่าฉันก็เพื่อที่จะได้เลเน่ไปครองสินะโฮม” ผมยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะทนไม่ไหว “เพราะถ้าไม่มีฉันเลเน่ก็อาจจะเลือกแก”
[...]
“แต่แกคงลืมอะไรไปอย่าง เลเน่ไม่มีทางรักฆาตกรที่ฆ่าผัวเธอได้ลงหรอกนะ เตรียมทำใจเอาไว้ได้เลยเพราะแกไม่มีวันได้สมหวังอย่างที่แกตั้งใจแน่”
[ผมไม่สนหรอกนะว่าเธอจะรักผมหรือเปล่า] คราวนี้มันกลับเป็นฝ่ายหัวเราะกลับมาบ้าง [อย่างที่ผมเคยบอกพี่จำได้หรือเปล่า?]
ผมพยายามนึกถึงเรื่องที่มันเคยบอกผม ก่อนจะนึกถึงเรื่องนึงขึ้นมา
ใช่! มันเคยบอกผมเอาไว้แล้วเรื่องนี้ และตอนนั้นมันก็ทำให้ผมแทบคลั่งจนอยากจะซัดมันหน้าหงายไปเลย
‘ที่พูดต้องการอะไร?’
‘ต้องการเลเน่’
‘แกถามเธอหรือยังว่าเธอต้องการแกไหม?’
‘ใครสนวะ อยากได้ก็แย่งแม่งเลย’
ทุกคำพูดของมันผมยังจำได้ดีไม่มีวันลืมเลยล่ะ ต่อให้ไม่ใช่มันผมก็ไม่ลืมแน่ ว่าคนที่มันคิดจะแย่งเลเน่ไปจากผมมันเป็นใคร
ผมไม่มีทางปล่อยเธอให้ใครแน่ เพราะเธอคือของผมคนเดียว จะแย่งได้ก็ต่อเมื่อผมตายไปแล้วเท่านั้น
[ถ้าเธอเป็นของผมเมื่อไหร่เธอก็ไม่สามารถไปหาใครได้อีก สุดท้ายผมก็จะได้ตัวเธอมาครอบครองคนเดียว]
เออ!แม่งเลวดีว่ะ เลวกว่าผมซะอีก
“ก็เพราะว่าแกเป็นแบบนี้ไงเลเน่ถึงไม่เคยรักแกเลย ไม่ว่าจะตอนที่อยู่มัธยมหรือว่าตอนนี้” เรื่องของมันไม่มีเรื่องไหนที่ผมไม่รู้หรอกนะ “ถ้าคิดว่ามีความสุขที่ได้แค่ตัวก็ทำไป เพราะไม่ว่ายังไงคนที่ต้องทุกข์ทรมานมันก็ตัวแกเองว่ะโฮม”
[คิดว่าพูดแบบนี้แล้วจะทำให้ผมเปลี่ยนใจไม่ฆ่าพี่งั้นสินะ พี่คิดผิดแล้วล่ะ เพราะงั้นก็เตรียมตัวที่จะมาตายได้แล้ว]
“ถ้าฉันไม่ไปยังไงแกก็ไม่ฆ่าเธออยู่ดีแล้วฉันจะไปทำไม” ผมก็พูดไปงั้น ที่จริงแล้วผมตั้งใจจะไปตั้งแต่ที่รู้ว่าเลเน่อยู่กับพวกมันแล้วล่ะ ก็แค่แกล้งพูดไปงั้น
[ถ้าพี่ไม่มาผมจะส่งคลิปเด็ดของผมกับเลเน่ไปให้พี่ดู]
ทันทีที่ได้ยินประโยคนนี้หลุดออกมาจากปากของมัน ผมแม่งก็โมโหขึ้นมาทันทีกลัวว่ามันจะทำขึ้นมาจริงๆน่ะสิ เธอกำลังท้องอยู่ด้วย อีกอย่างคงไม่มีแรงมากพอที่จะขัดขืนมันได้แน่
[ว่าไงพี่ชายทำไมเงียบไปล่ะ อยากได้แบบไหนก็บอกเดี๋ยวจัดให้ ที่ผมเสนอไปก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ]
“...”
[ปะ...ปล่อยนะโฮม...อะ] เสียงของเลเน่ดังเข้ามาในสาย
ได้ยินเท่านั้นล่ะผมก็ตะโกนกลับไปแทบจะทันที ผมคงทนไม่ได้ถ้าได้มาเห็นเธอตกอยู่ในสภาพแบบนั้น
ผมไม่ต้องการให้เลเน่ต้องมีมลทินเพราะการตัดสินใจของผม
“แม่ง!ปล่อยเธอนะเว้ย”
[พูดแบบนี้แสดงว่าตกลง แล้วผมจะติดต่อกลับไปใหม่นะพี่ชาย]
มันวางสายไปแล้วแต่ผมยังคงกำโทรศัพท์แนบหูตัวเองเอาไว้แน่น พวกมันจะทำร้ายเธอแบบนั้นไม่ได้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร
แม่งเอ้ย!ทำไมอะไรก็ดูจะไม่เข้าท่าไปหมดเลยวะ ผมทึ้งผมตัวเองอย่างหัวเสียที่ช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย ถ้ามันคิดที่จะเปลี่ยนใจขึ้นมาเลเน่จะเป็นยังไงนะ
ผมแทบไม่อยากจะคิดเลยว่ะ
ผมไม่ใช่คนใจเย็นอะไรขนาดนั้น เพราะถ้ามันคิดที่จะทำเหี้ยๆกับเลเน่ล่ะก็ ผมจะทำยังไง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แต่ถ้าจะให้ผมมานั่งรอโดยที่ไม่ทำห่าไรเลยมันก็ไม่ใช่ผมว่ะ
อย่างน้อยก็น่าจะมีใครที่พอจะปรึกษาได้บ้าง ถ้าผมต้องจัดการเรื่องนี้คนเดียวผมคงหัวระเบิดตายก่อน แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะให้ใครมาช่วยเรื่องนี้ได้ เพราะถ้าจะเอาไอ้เวลล์กับไอ้เวิรด์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยก็คงจะไม่ใช่ พวกมันมีเรื่องปวดหัวมากกว่าผมซะอีก และผมก็ไม่อยากให้มันลำบากเพราะผมด้วย
ติ๊ง!
เสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้น ผมรีบหยิบมันมาเปิดอ่านทันที เผื่อจะเป็นพวกมันที่ส่งที่อยู่มาให้ก็ได้
แต่เปล่ามันเป็นกลับเป็นวิดีโอคลิปที่เลเน่กำลังจะโดนโฮมทำร้ายโดนการขึ้นคร่อมร่างเธอเอาไว้ และพรหมจูบไปทั่ว
แม่งเอ้ย! เห็นอย่างนี้แล้วคิดว่าผมจะอยู่เฉยได้ยังไงกันล่ะ
ผมไม่ทนมานั่งรอโดยไม่รู้ว่าเลเน่จะเป็นยังไงบ้างหรอกนะ มันต้องมีทางออกที่ดีที่สุดดิวะ เพราะถ้าผมไปตามที่พวกมันบอกรับรองได้เลยว่าพวกมันฆ่าผมก่อนที่จะช่วยเลเน่ออกมาแน่
ผมกดโทรศัพท์โทรหาคนที่คิดว่าจะช่วยผมได้ และมันจะต้องช่วยผมอย่างแน่นอน เพราะหัวใจของมันกับผมก็คือเลเน่ไงล่ะ
ผมรู้ว่ามันไม่คิดที่จะแย่งเลเน่ไปจากผมหรอก แต่ผมกลัวว่าเลเน่อาจจะเปลี่ยนใจไปชอบมันก็ได้ รอสายไม่นานปลายสายก็ตอบกลับมา
[ครับ!]
“มีเรื่องอยากให้ช่วย” ผมพูดเข้าเรื่องทันทีเพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ อีกอย่างผมก็ไม่ได้อยากคุยกับมันเท่าไหร่ด้วย
ไอ้เวรนี่ถ้าไม่จำเป็นผมไม่แบกหน้าโทรหามันแน่
[คนอย่างมึงน่ะเหรอ?]
“เออ!คนอย่างกูนี่ล่ะ”
ผมว่าแล้วว่าจะต้องโดนมันตอกหน้ากลับมาอย่างนี้ เพราะมันอายุน้อยกว่าผม ก็รุ่นเดียวกันกับเลเน่นั่นล่ะ คงสงสัยล่ะสิว่าผมเอาเบอร์มันมาได้ยังไง
ผมแอบเอามาจากโทรศัพท์มือถือของเลเน่ไง ก็แม่งไม่ไว้ใจจะให้ทำไงได้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้โทรหามันแบบนี้
[คงไม่พ้นเรื่องเน่?]
มันก็เหมือนผมที่รู้ไปหมดทุกอย่าง บางทีมันอาจจะฉลาดกว่าผมก็ได้ ผมตามสืบเรื่องของมันมานานตั้งแต่ที่รู้ว่ามันคุยกับเมียผม
แต่ไม่ว่าจะสืบยังไงก็ไม่สามารถรู้ถึงข้อมูลของมันได้ หลายคนบอกว่ามันเป็นบุคคลลึกลับ น้อยคนนักที่จะได้เห็นตัวจริงของมัน
พูดเหมือนแม่งเป็นฆาตกรเลยวะ
[ทำไรเธออีกล่ะ]
“คนทำไม่ใช่กู” ผมกัดฟันแน่นเมื่อต้องนึกถึงภาพวิดีโอที่โฮมมันส่งมาให้ ภาพที่เลเน่กำลังถูกมันทำเรื่องเชี่ยกับเธอ “แต่เป็นคนอื่น”
[กูก็พอจะรู้มาบ้างแล้ว] ปลายสายตอบกลับมาเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันชิลไปหมดทุกเรื่องเลยว่ะ [เน่หายตัวไป]
“เน่หายไปแล้วมึงไม่ทุกข์ร้อนห่าไรเลยเหรอวะ?” ผมถามกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์ มันทำเหมือนว่ามันไม่ได้รู้จักกับเลเน่ยังไงยังงั้นเลย “ไหนบอกว่ารักเน่ไง?”
[ก็รัก] คำพูดของมันเจ็บไปถึงทรวงในเลยวะ [แล้วจะให้กูทำไง ก็แค่รอให้มันติดต่อกลับมา กูรู้ว่ามึงใจร้อนแต่ไอ้ความใจร้อนของมึงก็ไม่ได้ช่วยให้เน่ปลอดภัยได้ มึงเข้าใจป่ะ?]
“...” ผมเงียบ พลางคิดตามคำพูดของปลายสาย
เพราะที่มันพูดมาทั้งหมดก็ถูก ความใจร้อนของผมไม่ได้ทำให้เลเน่ปลอดภัยได้ มีแต่จะทำให้ตัวเองไปตายฟรีอีกต่างหาก อย่างน้อยการรอคอยก็อาจทำให้เกิดผลดีเกินคาดก็ได้ใครจะไปรู้
[ระหว่างที่รอมันติดต่อกลับมามึงก็ค่อยๆคิดหาทางช่วยเน่ให้ปลอดภัยโดยที่มึงไม่ต้องตาย กูรู้ว่ามึงรู้ว่าตัวเองต้องทำยังไงใช่ไหม?]
เหมือนมันรู้ว่าผมกำลังจะไปตายเพื่อช่วยเลเน่เลยวะ แม่งฉลาดจริงๆด้วย ไม่คิดเลยว่าผมจะมาโบกธงขาวให้กับผู้ชายที่คิดจะแย่งเลเน่ไปจากผม
[อย่าวู่วามไปเกินกว่าเหตุ อ๋อ!อีกอย่างไม่ต้องตกใจว่าทำไมกูถึงรู้เรื่องนี้ได้]
“...”
[เพราะว่ากูไม่ได้โง่เหมือนมึงไงล่ะเรดด์] มันหัวเราะดังลั่นเข้ามาในสายทำให้ต้องรีบเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูทันที [กูดักฟังที่มึงคุยกับมันแล้ว]
คำพูดของมันทำให้ผมตกใจอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นไปได้ยังไงวะ
“มึงทำได้ไง?”
[เรื่องนี้ไม่ยาก มันเหมือนมายากลและนักมายากลมักจะไม่บอกกลของตัวเองให้คนอื่นรู้] มันยังมาเล่นลิ้นกับผมไม่เลิก เริ่มกวนตีนแล้วว่ะไอ้เวรนี่ [เพราะงั้นกูจะไม่บอกมึง]
ช่างแม่งเหอะ!มันไม่อยากบอกก็เรื่องของมัน เพราะเรื่องนี้ผมเองก็ไม่ได้โง่ จบเรื่องนี้เมื่อไหร่ผมจะเปลี่ยนเครื่องหนีแม่งเลย
ใครจะมาให้คนอื่นแอบฟังได้วะ เรื่องส่วนตัวป่ะ มันเหมือนนักแฮกเกอร์ยังไงยังงั้นเลย ไหนจะฉายาของมันที่คนชอบเรียกกันอีกล่ะ
ลมมรณะ ที่แปลว่ารวดเร็วและน่ากลัวจนคนไม่อาจเห็นตัวได้ทันไงล่ะ
แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมันจะฉลาดเป็นกรดแบบนี้ บุคคลิกท่าทางที่ดูเป็นคนใจเย็น แต่หน้าตากลับไม่ให้นี่มันทำได้ไงวะ
อยากลองทำเหมือนมันดูนะแต่ก็ทำไม่ได้ทุกที เพราะผมมันเป็นคนหัวร้อน ทำอะไรก็ต้องรวดเร็วไว้ก่อน
[เอาเป็นว่าใจเย็นๆรอมันติดต่อมา ถ้าฝ่ายนั้นรักเน่เหมือนอย่างที่กูกับมึงรักมันจะไม่ทำอะไรเธอแน่ และที่มันส่งคลิปมาให้มึงดูก็แค่ขู่เอาไว้เท่านั้นล่ะ เชื่อกู]
“มึงพูดมางี้คิดว่ากูมีทางเลือกเหรอวะ” ผมถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ แต่ก็ทำให้รู้สึกโล่งขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะว่าได้มันมาพูดเตือนสติผมก็ได้ล่ะมั้ง “อย่างน้อยกูก็เชื่อเหมือนมึงว่ามันจะไม่ทำอะไรเน่แน่นอน”
[เออ!มีไรต่อป่ะกูมีงานต้องทำต่อ] มันพูดเสียงปนรำคาญ ทำให้ผมแม่งเลือดขึ้นหน้าเลยวะ ถ้าอยู่ใกล้กันรับรองได้เลยว่ามันตายคาตีนผมแน่
“แม่งกวนตีน” ผมด่ามันออกไปอย่างโมโห แต่ปลายสายกลับแค่หัวเราะมาเท่านั้นก่อนจะวางสายไป เสียมารยาทชิบหายว่ะ
ผมลุกขึ้นไปเพื่อที่จะไปอาบน้ำให้อารมณ์เย็นขึ้น แต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหนเสียงข้อความในโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
ครั้งนี้ผมไม่ได้รนรานเหมือนอย่างครั้งที่แล้วหรอกนะ ผมใจเย็นลงมากแล้ว แต่พอเห็นข้อความเท่านั้นล่ะผมแม่งรีบคว้ากุญแจรถแล้วไปจากห้องแทบจะทันทีที่อ่านข้อความจบ
‘มาหาฉันที่ตึกล้างXXX ตอนสองทุ่ม รู้ใช่ไหมถ้าบอกคนอื่นเลเน่จะเป็นยังไง ถ้ามีคนอื่นตามมาแม้แต่คนเดียวฉันจะไม่ปล่อยใครไปทั้งนั้น’
รอฉันก่อนนะเน่ ฉันกำลังจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ อีกไม่นานหรอกฉันจะช่วยเธอออกมาให้ได้
เธอกับลูกจะต้องปลอดภัย
ผมพูดประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมาขณะที่ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่พวกมันนัดเจอผม รู้ได้ทันทีเลยว่ายังไงตัวเองก็ต้องไม่รอดอยู่แล้ว เพราะที่แห่งนั้นมันเงียบและไม่มีใครกล้าผ่านไปมาด้วย มันช่างเลือกที่ที่เหมาะดีจริงๆเลยว่ะ
แต่ไม่ว่าจะยังไงผมแม่งก็ไม่กลัวตายอยู่แล้ว
ผมผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะจนแทบไม่กลัวที่จะตายด้วยซ้ำ แต่ผมกลัวอย่างเดียว กลัวว่าเลเน่กับลูกจะไม่ปลอดภัยถ้าผมตายก่อน เอาเถอะอย่างน้อยก็มีคนรู้อยู่คนหนึ่งล่ะวะว่าเลเน่อยู่ที่ไหน และผมเชื่อว่ามันจะต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอน เพียงแต่มันไม่ชอบเปิดเผยตัวให้ใครได้เห็นเท่านั้นเอง
ผมเชื่อว่ามันจะดูแลเลเน่กับลูกผมได้อย่างดีแน่ เพราะมันก็ได้พิสูจน์ให้ผมได้เห็นแล้วว่ามันรักเธอมากแค่ไหน ดูจากข้อความที่มันคุยกับเธอผมก็พอเดาอะไรออกแล้วล่ะ
_LENE : ขอโทษนะที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้ ไม่โกรธใช่ไหม?
WHO+ : อยากโกรธก็โกรธไม่ลง มันทำอะไรเธอบ้างล่ะ
_LENE : ไม่ได้ทำไรผู้หญิงของเขาโทรมาซะก่อน
WHO+ : ก็ดีแล้ว
WHO+ : ยังไงเดี๋ยวนัดเจอกันใหม่ เรื่องลูกก็ไม่ต้องกังวลถ้ามันไม่รับผิดชอบเดี๋ยวฉันเลี้ยงให้เอง
มันคงจะรักเลเน่มากเหมือนที่ผมรักเธอมากเหมือนกัน ผมขาดเธอไปไม่ได้หรอกนะ จะไม่มีใครมาพรากเธอไปจากผมได้นอกจากความตายเท่านั้น
และวันนี้ผมก็พร้อมที่จะมาตายเพื่อเธอ คนที่ผมรัก ต่อให้ผมต้องเสียอะไรไปผมยอมทุกอย่าง แต่ผมจะเสียผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด ผมยอมไม่ได้
ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตผมก็ยอมว่ะ
-100 %-
-เท่มั้ยล่ะแกร-
นี่อินจัดอยากให้เรดด์มาเป็นปู๋ชายของเค้าแล้วอ่ะ
แต่นางเป็นของน้องเน่แล้ว 55555555555555
แต่ไรท์ยังโสดนะจ๊ะจับจองกันไว้เน้อ เพราะเรื่องต่อไปนางออกโรงแน่นวล
เม้นท์เท่าที่ใจรีดเดอร์มีต่อนายเรดด์กับหนูเลเน่เลยงับ
REDD : คลิก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1523796
WELL : คลิก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1523796
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น