คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : ไม่เคยลืม {100 %}
52
ไม่เคยลืม
เรดด์พาฉันมาที่เกาะส่วนตัวของเขา ที่นี่สงบและร่มรื่นมาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเรดด์ถึงอยากพาฉันมาที่นี่ เขาเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านก่อนจะออกมายืนรับลมอยู่ข้างฉัน
“เหนื่อยป่ะ?” เรดด์เอ่ยถาม
เขาโอบไหล่ฉันไว้ก่อนจะดึงเข้าไปชิดตัวเขา ฉันได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ ตั้งแต่ที่เรามาถึงที่นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่เขาทำทั้งนั้นฉันจะเหนื่อยได้ยังไงกันล่ะ
วันนั้นที่เอมม่าเล่าความจริงให้ฉันฟังทั้งหมดว่าเรดด์ป่วยเป็นอะไร ฉันก็ไม่รีรอเลยที่จะไปหาเขาที่คอนโด
ฉันรับไม่ได้หรอกนะที่เรดด์จะจำฉันไม่ได้ไปตลอด มันเป็นโรคที่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะมีอยู่บนโลกนี้ได้ ทีแรกฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่พอไปถามหมอเขาก็บอกว่าโอกาสที่คนจะเป็นน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้
ฉันตัดสินใจออกมาอยู่กับเรดด์ ซึ่งเอมม่าก็อนุญาตแต่โดยดี ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ฉันรักให้มากที่สุด
ส่วนเรื่องของลูก ฉันยังไม่อยากบอกเรดด์ตอนนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะปิดบังเขาหรอกนะ ฉันอยากให้เขาเซอร์ไพรส์มากกว่า
ถ้าวันไหนที่เขาไม่ลืมฉัน ฉันก็พร้อมที่จะบอกเรื่องนี้กับเขาให้รู้เป็นคนแรกเลย
ช่วงนี้ฉันว่าง่ายกว่าเดิม ไม่ว่าเรดด์จะเอ่ยปากพูดอะไรฉันก็เออออตามเขาไปหมด เพราะฉันไม่อยากให้เขาต้องมาคิดมาก แค่เรื่องของฉันเขาก็คิดมากจะแย่อยู่แล้ว ฉันอยากให้เรดด์สบายใจมากกว่าที่จะมาเห็นเขาเป็นทุกข์
“ว่ายน้ำกัน” เรดด์เอ่ยปากชวน แต่ฉันได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธออกไปทันที
“ฉันว่ายน้ำไม่เป็น”
“นี่ใคร?” เรดด์ชี้นิ้วไปที่ตัวเองก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่ม “ผัวป่ะ เดี๋ยวสอนให้”
“พะ...พูดอะไรน่ะ”
ฉันตีแขนเรดด์แก้เขิน เขาโอบเอวฉันเอาไว้ก่อนจะจ้องฉันเหมือนว่าฉันไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นล่ะ สายตาเขามันฟ้องมากเลยนะ
“ดูเธออ้วนไปนะ”
เรดด์ไม่เคยพูดแบบนี้เลยนะ ส่วนมากเขาจะบ่นว่าฉันกินน้อย ผอมบางอย่างกับกุ้งแห้งไรประมาณนี้ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะช่วงนี้ฉันค่อนข้างที่จะเจริญอาหารเหมือนกัน และฉันก็ต้องกินเพื่อบำรุงเด็กด้วย
“กะ...กินเยอะน่ะ” ฉันมองทอดสายตาไปที่ชายหาดเพื่อเลี่ยงการสนทนากับเรดด์ และเขาก็ไม่ได้ชวนฉันคุยอีกเลย
ช่วงเย็นเรดด์เป็นคนลงมือทำอาหารเองเลยนะ เขาบอกให้ฉันมานั่งรอที่ริมชายหาด ส่วนเขาก็จัดการถืออาหารออกมา ฉันบอกจะไปช่วยแต่เขาก็ไม่ยอม บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของสามีที่ควรทำ
เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยด้วยซ้ำ แต่เรดด์ก็ทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยมเลยล่ะ ไม่มีขาดตกบกพร่องตกไหนเลย
“อาบน้ำด้วยกันนะ” เรดด์เริ่มชวนคุย แต่รู้สึกว่าเรื่องที่เขาชวนคุยมันจะทำให้ฉันไปต่อไม่เป็นอีกแล้วสินะ “ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันตั้งนาน”
“ก็เพราะมัวแต่ไปอาบน้ำกับซีน่าไง”
ฉันอดที่จะแขวะคนตรงหน้าไม่ได้ เพราะตั้งแต่ที่เราสองคนมีอะไรกันครั้งแรก เราก็ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันอีกเลย
เพราะเรดด์พาซีน่ามานอนด้วยทุกคืน ฉันก็ไม่เข้าใจเหตุผลของเขาหรอกนะ และก็ไม่คิดที่จะถามด้วย
แค่ตอนนี้มีเขาอยู่ข้างฉันแค่นี้ก็พอแล้ว...ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว เรดด์เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ก่อนจะประทับจูบลงที่หลังมือฉัน
“รู้ป่ะ? ไม่เคยมีวินาทีไหนที่ฉันอยู่กับคนอื่นแล้วไม่คิดถึงเธอ”
“...”
“ต่อให้แม่งจะมีผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันก็ตามก็ทดแทนเธอคนนี้ไม่ได้”
“...”
“ฉันไม่ได้เป็นคนที่โรแมนติกห่าไร แต่ฉันก็รักเธอไม่น้อยกว่าคู่อื่นเหมือนกัน”
เชื่อไหมว่าตั้งแต่ที่ฉันกลับมาหาเรดด์ครั้งนี้ เขาเอาแต่บอกรักฉันตลอดเลย บอกรักทุกวัน ทุกครั้งที่เขาอยู่กับฉัน ฉันได้ยินมันเกือบจะทุกชั่วโมงเลยนะ
แต่ฉันก็ชอบนะเวลาที่เรดด์บอกรัก คิดดูสิว่าคนที่แข็งกระด้างอย่างเขาจะมาบอกรักฉันเหรอ มันเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว อีกอย่างเราสองคนก็รู้จักกันไม่ค่อยดีนัก แต่สุดท้ายเขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ฉันกลับมาหาเขา ฉันเองก็เช่นกันจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เขากลับมาอยู่กับฉัน แม้ว่าต้องเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม
“ตกลงว่าไงจะอาบน้ำด้วยกันป่ะ?”
เรดด์ถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบคำถามของเขา แล้วคิดว่าฉันจะปฏิเสธหรือเปล่าล่ะ อย่างที่บอกฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขาให้ได้นานที่สุด ไม่รู้ว่าวันไหนที่เรดด์จะจำฉันไม่ได้
บางทีพรุ่งนี้เขาตื่นขึ้นมาเขาอาจจะจำฉันไม่ได้เลยก็ได้นะ เพราะงั้นทุกนาทีมีค่ากับฉันมากที่สุด ฉันจะเก็บเกี่ยวความสุขเหล่านี้เอาไว้ ก่อนที่มันจะเลือนหายไปพร้อมกับความทรงจำของเรดด์
“ก็ได้”
“ดีมากที่รัก” เรดด์พูดแซวจนฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
ฉันยังไม่ชินกับคำพูดพวกนี้ของเขาหรอกนะ ถึงแม้ว่าเขาจะพูดอยู่บ่อยๆก็ตามแต่ฉันก็ยังไม่ชินอยู่ดี ก็เหมือนกับการกระทำของเขานั่นล่ะไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ไม่ชินกับมันเหมือนเดิม
เรดด์พาฉันมาเดินเล่นที่ริมชายหาดเป็นการย่อยอาหาร ตลอดทางที่เราเดินด้วยกันเรดด์ไม่ยอมปล่อยมือออกจากฉันเลย เขาจับแน่นมากด้วย ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนกัน เพราะฉันก็ชอบให้เขาทำแบบนี้
ฉันไม่ได้จับมือกับเรดด์มานานเหมือนกัน นานมากเลยล่ะ นานจนฉันโหยหาทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา
ไม่ว่าเป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น...
ความอ่อนโยนจากการกระทำของเขา...
ความห่วงใยที่เขาส่งมาให้ฉันจากทางสายตา...
ฉันต้องการสิ่งเหล่านี้มานานมากเลยรู้ไหม?
“ชอบว่ะ” เรดด์หันกลับมาพูดกับฉัน “อยากเดินจับมือกับเธอแบบนี้ตลอดไปเลย”
“งั้นก็อย่าปล่อยสิ” ฉันบีบมือเรดด์แน่นขึ้น ฉันเองก็อยากเดินจับมือกับเขาไปตลอดแบบนี้เหมือนกัน
“ไม่มีวันนั้น”
เรดด์เองก็บีบมือฉันกลับมาเช่นกัน เราสองคนมองสบตากันนิ่งก่อนที่เรดด์จะค่อยๆขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
“คืนนี้ขอได้ป่ะ?”
“มะ...ไม่ได้” ฉันตอบปฏิเสธทันที ถ้ายอมให้เขาทำถี่ๆแบบนี้ มันคงไม่เป็นผลดีกับเด็กในท้องแน่ อีกอย่างฉันก็ไม่ต้องการแบบนั้นด้วย
“วันก่อนยังได้เลย”
เรดด์ทำหน้าบึ้งใส่ทันที ทำให้ฉันต้องยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาเป็นการอ้อนแทน เรดด์อ่ะชอบจะตายเวลาที่ฉันอ้อนเขา และสุดท้ายเขาก็มักจะใจอ่อนให้ด้วย
“เรดด์ต้องเห็นใจเน่นะรู้เปล่า”
ฉันคล้องแขนเรดด์ก่อนจะออกเดินต่อ เรดด์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ส่วนฉันก็เอาแต่พูดพล่ามต่อไปเรื่อยๆ
“เรื่องแบบนั้นเราจะทำตอนไหนก็ได้นี่น่า ถ้าเรดด์ยังจำเน่ได้เน่สัญญาว่ามันจะต้องมีวันนั้นอีก”
“จริงดิ?”
ร่างสูงหันขวับกลับมามองฉันทันที ดูก็รู้ว่าเขาดีใจมากแค่ไหนที่ได้ยินฉันพูดแบบนั้นกับเขา
เรดด์นี่หื่นจริงๆ พูดเรื่องนี้หน่อยไม่ได้เลย ฉันว่าเขาคงติดนิสัยมาจากเพื่อนของเขาแล้วล่ะ จะเป็นใครไปไม่ได้ก็เวลล์ไง รายนั้นอ่ะเจ้าชู้แถมยังหื่นอยู่ตลอดเวลา
“อย่าลืมเน่ก่อนแล้วกัน”
เรดด์ช้อนตัวฉันขึ้นก่อนจะพาเดินกลับที่พักทันที เขาไม่ยอมบอกอะไรเลยว่าทำไมต้องกลับที่พักเร็วด้วย เราสองคนเพิ่งมาเดินไม่ถึงไหนเลยนะ
เรดด์วางร่างฉันลงที่ขอบอ่างก่อนที่ตัวเองจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด ทำให้ฉันมองเห็นทุกส่วนบนร่างกายของเขาอีกครั้ง
หน้าฉันนี่ร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อสายตาหลุบมองต่ำลงไปก่อนจะรีบหันหน้าหนีด้วยความอาย เรดด์ไม่อายฉันบ้างเลยเหรอ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยเห็นมาแล้วก็เถอะ
แต่นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาเปิดให้ดูป่ะ?
เรดด์ย่อตัวลงตรงหน้าฉัน พร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ เหมือนเขาจะรู้ว่าฉันท้อง ไม่มีทาง เขาไม่รู้เรื่องนี้แน่
เพราะฉันไม่ได้แสดงอาการแพ้ท้องให้เขาเห็นเลย ไหนจะยาบำรุงครรภ์อีกฉันก็เก็บเอาไว้อย่างดี เรดด์ไม่มีทางรู้เรื่องนี้เด็ดขาด แต่เขาก็ลูบมันอยู่แค่แป๊บเดียวก่อนจะช้อนสายตามองฉันแล้วคลี่ยิ้มให้
“อยากมีลูก” เรดด์ลูบหลังมือฉันไปมา ส่วนปากก็พูดอยู่อย่างนั้น “อยากได้ผู้ชาย รีบมีเร็วๆสิอยากเลี้ยงแล้วว่ะ”
“...”
ฉันได้แต่นั่งมองหน้าเรดด์ไม่ได้ตอบอะไรเขา ก็ในเมื่อสิ่งที่เขาพูดมาฉันก็มีให้เขาได้แล้ว ฉันกำลังมีลูกกับเขา แต่จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายฉันก็ไม่รู้
“ท้องเมื่อไหร่รีบบอกเลยนะ เดี๋ยวจะยกขันหมากไปขอ”
“ถ้าไม่ท้องก็จะไม่ขอใช่ไหม?” ฉันพูดอย่างตัดพ้อ ที่จริงแล้วฉันไม่ได้น้อยใจอะไรเรดด์เลยนะ แค่อยากจะแกล้งเขาเท่านั้นเอง
“ก็จะทำจนกว่าจะท้อง”
และนี่ก็เป็นคำตอบของเขา คำตอบของคนที่ถูกขนานนามว่าโหดชนิดที่ว่านักเลงอันธพาลยังต้องยกมือไหว้
ฉันไม่คิดเลยนะว่าตัวเองจะได้มีวันนี้ วันที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ถึงแม้ว่าฉันกับเรดด์จะเริ่มต้นกันไม่ดีเท่าไหร่นัก
แต่ก็นับว่าที่ผ่านมาเราสองคนได้ผ่านอะไรมามากมาย เหมือนว่ามันเป็นบททดสอบเพื่อให้เราสองคนได้ข้ามผ่านมันมาด้วยกัน
ถึงแม้ว่าต่อไปในอนาคตจะเป็นยังไงฉันก็พร้อมที่จะยอมรับมัน เพียงแค่มีเขาอยู่กับฉันแบบนี้ต่อไปฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว
เรดด์เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันอยากเริ่มต้นใช้คำว่าครอบครัว และเขายังเป็นคนแรกที่เข้ามาในชีวิตฉัน ทำให้ฉันมีชีวิตที่ดีขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนทำมันพังก็ตาม แต่ตอนนี้ เวลานี้ เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ฉันอยากให้มันอวสานแค่นี้ ไม่อยากให้มันมีฉากต่อไป แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ละครที่พอพระเอกนางเอกลงเอยกันแล้วทุกอย่างจะจบ
แต่นี่มันเป็นชีวิตจริง
เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าอนาคตต่อไปมันจะเป็นยังไง จะยังมีความสุขแบบนี้หรือเปล่า หรือว่าความทุกข์จะเข้ามาแทรกกะทันหัน แต่ฉันจะทำให้ปัจจุบันมีค่ามากที่สุด
“ฉันรักนายนะ”
ฉันบอกรักคนตรงหน้าด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่เขาคงได้ยินล่ะมั้งถึงกลับดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นพร้อมกับพรหมจูบฉันไปทั่วตัวเลย
“เธอไม่เคยบอกรักฉันก่อนว่ะ”
“ก็บอกอยู่นี่ไง” ฉันลูบแก้มคนตรงหน้าเล่น “เน่รักเรดด์ค่ะ”
ต่อไปนี้ไม่ว่าจะมีอะไรมาขวางฉันก็จะไม่ถอยอีกแล้ว ฉันจะเดินฝ่ามันไปให้ได้ ฉันจะสู้ สู้กับความรักครั้งนี้ สู้เพื่อให้ได้เรดด์กลับคืนมา
ต่อให้จะมีผู้หญิงเข้ามาหาเขามากแค่ไหนก็ตามฉันจะไล่ตะเพิดให้หมดเลยคอยดูสิ ฉันรักผู้ชายคนนี้มาก
รักมากจนไม่อาจสูญเสียเขาไปได้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไม่มีเขาคนนี้แล้วฉันจะมีชีวิตอยู่ยังไง ก็คงไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้ว ต้องอยู่อย่างคนทุกข์ทรมาน
ฉันเคยสูญเสียคนที่ฉันรักมากไปแล้ว ฉันรู้ว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน และครั้งนี้ฉันก็จะไม่ยอมเสียใครไปอีกไม่ว่าจะเป็น...
เรดด์ หรือ เอมม่าก็ตาม
หลังจากอาบน้ำเสร็จเรดด์ก็อุ้มฉันมาวางไว้ที่เตียงอย่างเบามือ เขาบอกว่าอยากทำแบบนี้มานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ทำสักที
ฉันเชื่อว่าเขาพูดจริง เพราะตั้งแต่วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรกเรดด์ก็อุ้มฉันแบบนี้มาตลอดเลย ไม่ว่าจะเข้าห้องน้ำ หรือแม้กระทั่งเวลากินข้าวเขาก็จะป้อนฉันด้วยนะ ไม่ยอมให้ฉันได้ทำอะไรเองสักอย่าง
ฉันเชื่อว่าถ้าเขามีลูกเขาจะต้องรักลูกมากแน่ๆ ฉันเลือกรักคนไม่ผิดจริงๆ
และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ฉันมีความสุขมากที่สุด เพราะเรดด์นอนกอดฉันทั้งคืนเลยยังไงล่ะ
ฉันไม่ได้ร้องไห้ก่อนนอนเหมือนอย่างที่เคยผ่านมาแล้วนะ ฉันมีเขาอยู่ตรงนี้แล้ว และฉันก็เชื่อว่าเขาก็ต้องมีความสุขเหมือนกันที่มีฉันอยู่ข้างเขาแบบนี้
ไม่ว่าพรุ่งนี้เรื่องของเราจะออกมาเป็นแบบไหน ฉันก็พร้อมที่จะยอมรับมัน ต่อให้เรดด์จะจำฉันไม่ได้หรือเกลียดก็ตาม อย่างน้อยเราสองคนก็ยังเคยมีความทรงจำที่ดีต่อกัน
ฉันจะใช้ความทรงจำเหล่านี้เอาเรดด์กลับคืนมาให้ได้ ฉันจะไม่ยอมสูญเสียเขาไปอีกแล้ว
“เน่”
เรดด์เรียกชื่อฉันท่ามกลางความมืดที่เข้ามาปกคลุมเราสองคน และความเงียบสงัดได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน
“ถ้าพรุ่งนี้ฉันจำเธอไม่ได้ เธอจะทำยังไง จะปล่อยให้ฉันจำเธอไม่ได้ต่อไปหรือเปล่า”
“แล้วถ้านายเป็นฉันนายจะทำยังไง?” ฉันถามกลับ
ทำให้เรดด์ที่กอดฉันอยู่คลายอ้อมกอดทันที เขาแหงนหน้าขึ้นไปมองเพดานเอาแขนก่ายหน้าผาก ดูก็รู้ว่าเขาคิดมากมากแค่ไหน
“นั้นสินะ” เรดด์พึมพำออกมา “จะทำยังไงให้คนที่จำไม่ได้กลับมาจำได้ แม่งโคตรยากเลยว่ะ”
“...”
ฉันได้แต่เงียบฟังเขาพูดต่อไป ฉันรู้ว่าเรดด์เองก็คงคิดหาทางออกกับเรื่องนี้ไม่ได้เหมือนฉันนั่นล่ะ
ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงให้เรดด์กลับมาจำฉันได้
“แต่เธอคงไม่ท้อใช่ป่ะ?” เรดด์หันกลับมาถามฉันที่นอนตะแคงข้างมองหน้าเขาอยู่ “จะทำทุกทางเพื่อให้ฉันจำเธอได้ใช่ไหมเน่”
“อะ...อืม” ฉันพยักหน้าตอบกลับไป
ฉันต้องทำแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ ฉันไม่ปล่อยให้เขาลืมฉันได้แน่ เรื่องอะไรมาทำให้รักแล้วก็จะจากไป
ไม่มีทางหรอกเขาจะต้องกลับมารับผิดชอบลูกในท้องของฉันด้วยนะ เพราะงั้นไม่ว่าวิธีมันจะยากมากแค่ไหน...
ฉันก็จะทำให้เขากลับมา
“ดีใจที่เป็นเธอ”
เรดด์สวมกอดฉันอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็กอดแน่นมากด้วย เหมือนเขาจะกลัวฉันหายไปยังไงยังงั้นเลย ส่วนฉันเองก็กอดตอบเขากลับไปเช่นกัน
ไม่มีใครล่วงรู้ได้หรอกว่าวันพรุ่งนี้อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง เพียงแค่เราทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ เราจะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลังไงว่าเรายังไม่ได้ทำในสิ่งที่ต้องการ
ฉันกับเรดด์เราสองคนมอบความรักให้กันในวันที่เขายังจำฉันได้
และถ้าวันหนึ่งเขาเกิดจำฉันไม่ได้ขึ้นมา ฉันก็จะไม่ได้มาเสียใจไงว่ายังไม่ได้มอบความรักให้กับเขา
คนเรามักจะลืมว่าคนที่สำคัญคือคนที่ยืนอยู่ข้างๆ มารู้ตัวอีกทีเขาคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว ฉันไม่อยากพลาดโอกาสแบบนั้น
...ทุกวินาทีของฉันตอนนี้มีค่ามากที่สุด
คนอื่นเป็นยังไงฉันไม่รู้หรอกนะ บางคนก็มีความคิดที่ไม่เหมือนกัน แต่สำหรับฉันฉันเลือกที่จะคิดแบบนี้ และเชื่อว่าหลายคนก็อาจจะคิดแบบเดียวกับฉันอยู่ก็ได้
คนเรามีทางเลือกไม่มากนักหรอก อีกอย่างเรื่องที่ฉันท้องฉันไม่ได้จะปิดบังเรดด์หรอกนะ ฉันบอกเขาแน่แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ เขาจะได้รู้ก็ต่อเมื่อฉันมั่นใจแล้วว่าเรดด์จะไม่ลืมฉันไปจริงๆ เมื่อวันนั้นมาถึงฉันจะเป็นคนบอกเขาคนแรกเลยว่าสิ่งที่เขาฝันไว้มันได้เป็นจริงแล้ว
“เรดด์” ฉันที่เงียบไปนานก็โพล่งขึ้นมาเพื่อที่จะชวนเขาคุย “ถ้านายมีลูกจริงๆนายจะตั้งชื่อว่าอะไร”
“เธอจะให้ฉันตั้งเหรอ?” เรดด์ถามกลับมาเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่ ถ้าเป็นผู้ชายนายจะตั้งชื่อว่าอะไร”
“แม่ชื่อเรลินี ลูกก็ต้องชื่อ...รังสิมันต์” เรดด์หันกลับมายิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวให้ฉัน เห็นอย่างนี้แล้วค่อยยังชั่วหน่อย ฉันไม่ชอบที่เห็นเรดด์เศร้าเลย เพราะมันไม่เป็นตัวเขายังไงก็ไม่รู้
“พระอาทิตย์เหรอ?”
ความหมายของรังสิมันต์คือดวงอาทิตย์ที่ทอแสงเจิดจรัสอยู่บนฟากฟ้า เรดด์ก็เข้าใจคิดนะ อีกอย่างชื่อก็เพราะด้วย ถ้าฉันได้ลูกชายจริงๆฉันก็คงจะเอาชื่อที่เรดด์คิดเป็นชื่อของลูกนี่ล่ะ
เวลาที่พูดถึงเรื่องลูกเรดด์จะดูอารมณ์ดีมากๆเลยนะ เขาดูไม่เคลียดและยังผ่อนคลายไปกับมันอีกด้วย
และทุกครั้งที่ฉันขัดเขาเวลาที่พูดถึงเรื่องลูกเขาก็จะหงุดหงิดไปเลย เรดด์คงจะอยากมีลูกจริงๆ
“แล้วถ้าได้ลูกผู้หญิงล่ะ?”
“เรลานี”
เรดด์พูดขึ้นมาอย่างไม่คิด ทำเอาฉันสะดุ้งเฮือกทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ออกมาจากปากของเขา
ฉันไม่คิดด้วยซ้ำว่าเรดด์จะเอาชื่อนี้มาตั้งเป็นชื่อลูกของเรา แต่เพียงไม่นานเขาก็เฉลยออกมาว่าทำไมถึงอยากตั้งชื่อนี้ให้กับลูก
“ฉันอยากชดใช้ความผิดที่ได้ทำไว้กับเธอ เพราะฉันเธอถึงต้องลำบากมาตั้งแต่เด็ก ความผิดของฉันชดใช้ยังไงแม่งก็ไม่มีวันหมด”
“ระ...เรดด์”
เขายังไม่ลืมเรื่องที่ทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพนั้นอีกเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่ได้ทุกข์แค่คนเดียวสินะกับเรื่องนี้
เรดด์เองก็ดูจะเป็นทุกข์กับฉันด้วย เขาดูเจ็บปวดมากกว่าฉันอีกนะเมื่อต้องนึกถึงเรื่องเลวร้ายที่มันได้ผ่านพ้นมาแล้ว
“ฉันไม่เคยมีความสุขที่นึกถึงมัน เพราะมันเป็นภาพที่ฉันได้ทำร้ายคนที่ฉันรัก ทำร้ายเธอได้ลงคอทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำผิดอะไร”
“...” เรดด์เริ่มพูดระบายความในใจของตัวเองออกมาเรื่อยๆอย่างไม่ขาด ฉันทำได้แต่ฟังเขาอย่างนั้น
“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ใช่เรลานี แต่ฉันแม่งเห็นแก่ตัวไม่อยากปล่อยเธอไปไหน จนสุดท้ายก็ได้ทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า จนเธอต้องมาติดอยู่ในวังวนแบบนี้ไง”
“...”
“ถ้าเลือกได้ฉันน่าจะปล่อยเธอไปตั้งแต่วันนั้น เธอจะได้ไม่ต้องมาทุกข์ทรมานกับฉันอยู่อย่างนี้ เรื่องที่ผ่านมาเธอคิดถูกแล้วล่ะ เพราะฉันคือคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง”
“...”
“ฉันทำเรื่องเลวร้ายจนเธอเองก็คิดไม่ถึงเลยว่ะเน่”
เรดด์ลุกขึ้นนั่ง เขาลูบหน้าตัวเองเพื่อให้ได้สติ ฉันก็เลยต้องลุกขึ้นนั่งก่อนจะสวมกอดเขาจากทางข้างหลัง เรดด์ชะงักไปทันทีก่อนจะหันกลับมา
“แล้วยังไงล่ะ ต่อให้นายทำเรื่องที่เลวร้ายกว่านี้ก็ไม่ได้ทำให้ฉันเลิกรักนายได้หรอกนะเรดด์”
ฉันไม่อยากให้เขาต้องมาคิดมากกับเรื่องพวกนี้อีกแล้ว ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่เขาก็จะยิ่งปวดหัว และลืมเรื่องของฉันได้ง่ายมากขึ้นเท่านั้น
อีกอย่างเรื่องพวกนี้มันเป็นอดีตไปแล้วฉันลืมมันไปแล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ควรจะลืมมันไปด้วยสิ
“เรื่องพวกนี้ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับฉันอีกต่อไปแล้ว แต่นายคือคนที่ฉันขาดไม่ได้นะ”
“เธอรับได้เหรอ?”
“ได้หรือไม่ได้มันไม่สำคัญแล้ว ที่สำคัญคือตอนนี้ฉันเลือกนาย”
ฉันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง ฉันอยากให้เรดด์ได้รับรู้ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขา อยากให้เขาได้จดจำมันเอาไว้ก่อนที่อะไรๆจะเปลี่ยนไป
เรดด์ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น เขาปล่อยให้ฉันสวมกอดเขาเงียบๆ เรื่องระหว่างเราจะมีอะไรเข้ามาทดสอบอีกหรือเปล่านะ
ขอร้องเถอะขอให้มันจบลงแค่นี้ ที่ผ่านมาฉันก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ฉันผ่านอะไรมาเยอะกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ฉันไม่อยากให้มีเรื่องร้ายๆเข้ามาอีกแล้ว แค่นี้มันก็ทำให้ฉันกับเรดด์แทบจะไปต่อไม่ถูกแล้วนะ
ทำไมชีวิตของฉันถึงต้องมีอุปสรรคอยู่เรื่อยเลย ไม่ว่าจะเรื่องความรักก็ต้องมีเหตุทำให้ต้องพลัดพรากจากกัน ไหนจะเรื่องเรียนอีก สุดท้ายฉันก็ต้องมาท้องซะก่อน และเรื่องที่เลวร้ายที่สุดคือการที่เรดด์จะจำฉันไม่ได้
รู้อะไรไหม?...
การจำกันไม่ได้ เจ็บปวดกว่าการไม่รักกันเสียอีก
-100 %-
-เรื่องยังไม่ดราม่า-
ช่วงนี้อยู่ในช่วงโปรจ้าาา หวานมันส์กันไปก่อน
แต่อีกเดี๋ยวจะยิ้มไม่ออก เพราะอาการของเรดด์กำลังจะมาแล้ว
เรื่องที่ทุกคนคิดไม่ถึงว่าเรดด์จะจำน้องเน่ไม่ได้ พวกเธอจะต้องน้ำตานองหน้า 555555
อยากขอบคุณรีดที่เข้าใจเค้า และคอยเป็นกำลังใจให้กัน ไม่ทิ้งกันไปไหนงับ เค้าไม่ได้อยากดราม่านะตัว 5555555555 แต่ก็แอบเสียใจที่มีรีดบางคนไม่เข้าใจก็เท่านั้นเอง เพราะจริงๆแล้วเค้าก็มาอัพให้อ่านทุกวันอยู่แล้ว นี่คือนอยด์มาอ่ะพูดเลย แต่เพราะมีพวกเธอที่น่ารักแบบนี้ไงเค้าเลยอยากจะแคร์แค่พวกเธอเท่านั้น เป็นไง? ฟังดูดีม้ะ 555555555555 แต่ยังไงเค้าก็รักรีดที่เข้ามาใหม่และรีดที่อยู่กับเค้ามาตลอดเหมือนเดิมงับ เราจะไม่ทิ้งกันใช่ม้ายยยยยยยยยย 555555555555555555
เม้นท์เท่าที่ใจรีดเดอร์มีต่อนายเรดด์กับหนูเลเน่เลยงับ
เม้นท์เยอะ กำลังใจแยะ เดี๋ยวรีบมาอัพต่อให้เยย
REDD : คลิก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1523796
WELL : คลิก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1523796
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น