คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รักแท้
รักแท้
"คุณคือรักแท้ของผมสาวน้อย...ผมเชื่ออย่างนั้น" เซอร์คัสรู้ได้ยังไงว่าฉันคือรักแท้ของเขา เพราะตอนนี้มันมืดสนิทไปแล้ว ถ้าพรุ่งนี้เขาออกมาเจอฉันจริงๆ เขาอาจโดนเผาได้นะถ้าฉันไม่ใช่ 'รักแท้' ของเขา
ฉันคิดว่าเขาไม่ควรเสี่ยงกับอะไรแบบนี้ เพราะถ้ามันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดก็เท่ากับว่าฉันฆ่าเขาทางอ้อมเลยนะนั่นน่ะ ไม่ได้หรอกฉันยังไม่อยากเป็นฆาตรกรตอนนี้ อีกอย่างมันไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรอกนะ เพราะที่จริงแล้วฉันเองก็แอบเป็นห่วงเขาด้วย ถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมาเพราะฉันเป็นต้นเหตุฉันคงโทษตัวเองไปตลอดชีวิตนี้แน่
"แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะคะ?" ฉันถามเซอร์คัสด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าถ้ามันไม่ใช่จริงๆ เขาอาจตายเพราะฉัน
แวมไพร์มันไม่มีทางโดนแสงแดดได้หรอก ฉันไม่เคยเห็นหนังเรื่องไหนที่บอกว่าแวมไพร์โดนแดดได้เพราะได้จูบกับรักแท้เลย แล้วนี่มันเวอร์ชั่นไหนกันเนี่ย
เซอร์คัสก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันมาสบตากับฉันด้วยแววตาที่จริงจัง เหมือนเขาจะเชื่อว่าเขาสามารถโดนแสงแดดได้เนื่องจากจูบของฉันมันเป็นรักแท้ของเขา ฉันคิดว่าเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย เขาไม่ควรเอาตัวเองมาเสี่ยงเพื่อฉันขนาดนี้เลยนะ ไม่ควรเลยจริงๆ ฉันมันก็แค่เด็กธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรให้เขาต้องมาตายเพราะฉันเลย
"มันต้องใช่!" เซอร์คัสพูดออกมาอย่างมั่นใจว่าสิ่งที่เขาพูดมันคือความจริงทุกอย่าง เขาสามารถโดนแสงแดดได้โดยที่ตัวเองไม่ถูกเผาไหม้เป็นผงธุลี
"แล้วถ้ามันไม่..." ฉันยังพูดไม่ทันจบเซอร์คัสก็ยกมือขึ้นมาปิดริมฝีปากฉันทันทีเพื่อไม่ให้ฉันพูดห้ามหรือคัดค้านเขาได้อีก
"พรุ่งนี้ผมจะมาหา" พูดจบเขาก็กลายร่างเป็นค้างคาวสีเท่าอ่อนบินหายลับไปในป่าสีเงิน ที่รีบไปแบบนี้คงเป็นเพราะกลัวฉันจะห้ามสินะ ฉันเองก็อยากจะห้ามเขาให้ได้มากกว่านี้ เพียงแต่ฉันเองก็ยังจะเอาตัวเองไม่รอดเลย เอาเป็นว่ากรรมใครกรรมมันแล้วกัน เผื่อพรุ่งนี้มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ก็ได้
แต่...ฉันกลัวจังเลย กลัวว่าถ้าฉันไม่ใช่รักแท้เขาอาจจะตายเพราะฉัน แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันคงกลายเป็นฆาตกรฆ่าคน เอ้ย!!! ไม่ใช่สิ ฆ่าแวมไพร์ต่างหาก คงจะเป็นตราบาปติดตัวไปจนตายแน่ เฮ้ออออ
เอ๊ะ!!! ทำไมหัวใจฉันถึงได้เต้นแรงจังเมื่อนึกถึงเซอร์คัส อย่าบอกนะว่าฉันเริ่มหวั่นไหวกับเขาแล้ว ไม่ได้ ไม่ได้ ฉันจะหวั่นไหวกับเขาไม่ได้ เพราะเขาเป็นแวมไพร์นี่นา ยังไงก็อยู่ด้วยกันไม่ได้อยู่ดี ดีไม่ดีเขาอาจจะจับฉันดูดเลือดอีกคนก็ได้ ถึงแม้ฉันจะเชื่อใจว่ายังไงเซอร์คัสก็จะไม่ทำแบบนั้นกับฉันก็เถอะ ถ้าเขาห้ามตัวเองไม่ได้ฉันอาจกลายเป็นอาหารของเขาก็ได้
เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ฉันไม่ควรมาคิดแบบนี้กับเซอร์คัส ไอ้หัวใจบ้านี่ก็เลิกเต้นแรงสักทีเหอะ ฉันไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย อยากจะบ้าตายกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ เลย หรือที่มันเต้นแรงอาจจะเป็นเพราะว่าฉันเป็นห่วงเขามากเกินไปก็ได้ ใช่! มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ เลย
วันต่อมา
แก๊ะ! แก๊ะ! ตุ้บ! พรวด! พลั่ก!
เสียงเหมือนอะไรสักอย่างดังอยู่ด้านนอกระเบียง ทำให้ฉันลุกจากที่นอนเพื่อไปเปิดดูที่มาของเสียงรบกวนนั่น เมื่อคืนกว่าจะหลับได้นอนพลิกไปพลิกมาจนตัวจะกลายเป็นเกลียวอยู่แล้ว ฉันยังนอนไม่ถึงสามชั่วโมงเลยด้วย ใครกล้ามาแกล้งนะแม่จะโวยให้เผ่นแนบเลย ไม่เอาแล้วโลกสงโลกสวยอ่ะ คนสวยโมโห >_<
ฉันเปิดประตูระเบียงเท่านั้นล่ะ แม่เจ้า! O_O ใครมาปลูกดอกไม้ที่ระเบียงห้องฉันเนี่ย นี่มันระเบียงนะไม่ใช่สวนปลูกดอกไม้ แต่จะว่าไปมันก็สวยดีนะถ้าไม่ติดตรงที่ว่ามันรกเกินไป กลัวงูมานอนเป็นเพื่อนด้วยจังเลยแฮะ รกซะขนาดนี้
ฉันมองหาที่มาที่ไปของสวนดอกไม้นี่ว่ามันเกิดขึ้นมาได้ยังไง เพราะเมื่อวานยังไม่เห็นทีท่าว่าจะมีเลยนี่น่า ยืนงงได้ไม่นานนักหรอกก็มีสิ่งแปลกประหลาดมาทำให้ฉันประหลาดใจยิ่งกว่าสวนดอกไม้ที่ระเบียงนี่
หวืดดดดดดด!
คงไม่ต้องสงสัยอะไรหรอกนะว่าตัวที่ผ่านหน้าฉันไปมันคืออะไร ค้างคาวสีเทาอ่อนตอนนี้กลายร่างเป็นเซอร์คัสที่นั่งยิ้มกว้างอยู่บนที่นอนฉัน อ๊ากกก! ที่นอนฉันเสียบริสุทธิ์ (มันเสียไปตั้งนานแล้วยัยบ้า =_=;)
"ชอบมั้ย?" เขาถามหน้าตาย
"คะ?" ชอบอะไรหว่า???
"สวนระเบียงไง" อ๋อ! ฉันก็เข้าใจว่าชอบเขามั้ย ตกใจหมดเลย ถามอะไรเนี่ยไม่ชัดเจนเอาซะเลย >< "ว่าไงล่ะ...ชอบหรือเปล่า"
"ชอบค่ะ แต่มันรกไปนิด" โอเค ฉันรู้แล้วว่าใครเป็นคนมาทำสวนที่ระเบียงฉัน คงจะเป็นใครไม่ได้หรอกที่คิดทำอะไรแบบนี้ได้ เขานี่ชอบทำอะไรให้ฉันเซอร์ไพรส์ได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ
"=_=" อ๊ะ! ทำไมเซอร์คัสทำหน้าแบบนี้ล่ะ ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า แย่แล้วจะโดนเขาทำโทษอีกหรือเปล่าเนี่ย อย่าเลยการลงโทษของเขามันทำให้ฉันนอนไม่หลับเลยนะ "ผมยังทำไม่เสร็จสมบรูณ์น่ะสาวน้อย"
โล่งอกไปทีนึกว่าจะลงโทษที่ฉันพูดออกไปไม่คิดแบบนั้น เซอร์คัสนี่ยิ้มได้ทุกสถานการณ์เลยแฮะ ท่าทางจะอารมณ์ดีพลอยทำให้ฉันยิ้มตามไปด้วย จะว่าไปแล้วช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กลัวเขาเหมือนอย่างวันแรกที่เราเจอกันเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
เขาไม่เหมือนแวมไพร์ที่ฉันเคยดูในหนังเลย แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ เซอร์คัสทั้งอ่อนโยน และนุ่มนวลกับฉัน เขาไม่เคยทำร้ายฉันเลยตั้งแต่ที่เรารู้จักกันมา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นระยะเวลาที่สั้นก็ตามเถอะ มันกลับทำให้ฉันมองเขาแตกต่างจากแวมไพร์ในหนังมาก
"จ้องหน้าผมแบบนี้ผมเขินนะสาวน้อย" ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ทำให้ฉันต้องถอยหลังกรูด้วยความตกใจ
เอาอีกแล้วนะทำไมเขาชอบทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงแบบนี้ ฉันยกมือขึ้นกุมหน้าอกตัวเองเพราะตอนนี้มันเต้นแรงจนแทบจะเด้งออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว
"..." ทำหน้าไม่ถูกเลยเมื่อโดนเซอร์คัสจ้องแบบนี้ อีกอย่างฉันก็ไม่เคยให้ผู้ชายมาจ้องเอาเป็นเอาตายแบบนี้ด้วย
"มองหน้าผมทำไม หืม?" ถามแบบนี้แล้วฉันจะตอบว่ายังไงเนี่ย รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวๆ ขึ้นมาทันทีเลย ให้ตายเถอะถ้าจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้นะ นี่ถ้าเขาจูบฉันได้เขาคงจูบไปแล้วมั้งเนี่ย
"ซะ...เซอร์คัส"
"ถ้าไม่ตอบแบบนี้ผมทำโทษนะ"
เซอร์คัสไม่พูดเปล่าจ้าพ่อแม่พี่น้อง เขาย่างสามขุม เอ๊ย! เขาเดินมาหาฉันจนร่างของฉันชนกับราวระเบียง เขาใช้มือทั้งสองข้างจับราวระเบียงไว้เพื่อกันไม่ให้ฉันหนีไปไหนได้ ทำให้ตอนนี้ดูเหมือนว่าเซอร์คัสกำลังกอดฉันอยู่เลย แต่ที่จริงมันไม่ใช่นะเขาแค่กักขังฉันไว้ในอ้อมแขนเขาเท่านั้นเอง
"..."
"..."
ตอนนี้ทั้งฉันและเซอร์คัสต่างพากันเงียบ อึดอัดจังโว้ยยยย จะไม่ให้อึดอัดได้ไงล่ะ เซอร์คัสเล่นจ้องหน้าฉันพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อยขาแล้วนะจะจ้องอะไรนักหนา และไม่ใช่แค่เขานะที่จ้องฉันอ่ะฉันเองก็จ้องเขากลับไปเหมือนกัน ไม่ได้อยากจะจ้องนะแต่สายตามันไม่สามารถละจากสายตาของเขาได้เลย มันเหมือนถูกตรึงเอาไว้ด้วยแววตาที่แสนอบอุ่นของเขา ผิดกับร่างกายเย็นเฉียบราวกับแช่เย็น
"มองหน้าจีทำไม?"
ความอดทนของฉันก็มาถึงจุดสูงสุดเป็นที่เรียบร้อย เพราะตอนนี้ฉันเมื่อยขามาก เรายืนมองหน้ากันมาพักใหญ่แล้ว ที่จริงมันก็เขินอยู่หรอกนะที่เราอยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ เพียงแต่ความเมื่อยมันเข้าครอบงำฉันน่ะเลยทำให้ตอนนี้อะไรๆ ก็ไม่โรแมนติกแล้ว
"ทำโทษ"
"ทำโทษ?" แล้วฉันไปทำอะไรผิดถึงมาลงโทษฉันด้วยการจ้องหน้าอย่างกับจะให้เม็ดสิวหลุดออกไปจากใบหน้าอันสวยหรูของฉัน อ๊ะ! หน้าฉันไม่มีสิวนะจะบอกให้ สวยใสเนียนไร้ที่ติเลยล่ะ โฮะ โฮะ (เข้าข้างตัวเองชัดๆนางเอกเรื่องนี้) >O<
"คุณเล่นจ้องหน้าผมก่อน" แค่เนี่ย? คราวหน้าฉันคงหาผ้ามาผูกตาปิดเอาไว้แล้วล่ะจะได้ไม่ต้องมองหน้าเขา มองหน้าก็ไม่ได้หรือไง นี่ถ้าต้องเห็นหน้าเขาทุกวันฉันไม่เอามืดมาเฉาะตาตัวเองออกหรอกเหรอ "ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้สาวน้อย"
O_O เวรกรรม! ดันมาอ่านความคิดฉันออกตอนนี้ จะโดนทำโทษอีกหรือเปล่าเนี่ย เวลาโดนเขาทำโทษทีไรฉันก็มักจะแพ้ทางให้เขาตลอดเลย เพราะบทลงโทษของเขาบอกเลยว่าไม่มีในหนังเรื่องนางทาสนะจ๊ะ
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงจะอยากให้เขาทำโทษบ่อยๆ อยู่หรอก แต่สำหรับฉันคือไม่ เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าไม่อยากให้ตัวเองต้องมาหวั่นไหวให้กับแวมไพร์ เพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
"ปล่อยจีได้หรือยังคะ" เมื่อเห็นว่าเราอยู่ใกล้กันเกินไป ทำให้ฉันเริ่มขยับตัวเพื่อที่จะออกห่างจากเซอร์คัส แต่เนื่องด้วยเขาใช้แขนตัวเองค้ำราวระเบียงเอาไว้ทำให้ฉันไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย
"ผมจับคุณไว้เหรอ?"
เอาแล้วสิ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าจับ เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ เซอร์คัสไม่ได้แตะต้องตัวฉันเลย แต่เขาก็ขังฉันไว้ด้วยแขนของเขาอยู่ดี ฉันก็เลยรวบรวมความกล้าอันน้อยนิดที่มีอยู่มองหน้าเซอร์คัสที่ยังยิ้มยียวนกวนประสาทอยู่ตรงหน้า ถ้าจะเอาชนะเขาฉันจะต้องใจแข็งทำเป็นไม่กลัวเขาสิ เขาถึงจะยอม
"ช่วยถอยไปด้วยค่ะจีจะอาบน้ำ" เซอร์คัสยอมถอยออกไป แต่ไม่วายก้มหน้าลงมาใกล้ฉันอีกครั้ง ยะ...อย่าบอกนะว่าเขาจะจูบฉันเหมือนเมื่อคืนอ่ะ
ไม่ได้! ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!
"คุณจะทำอะไรคะ?" ฉันถามอย่างร้อนรนพร้อมกับขยับตัวถอยห่างจากเขาไปเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันเกินไป แค่นี้ก็ทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย มนุษย์กับผีดูดเลือดมาอยู่ใกล้ขนาดนี้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันคือความจริงไม่ใช่ความฝันที่ฉันมโนขึ้นมา
"ลงโทษคุณเหมือนเมื่อคืนนี้ไงล่ะ"
งั้นก็แปลว่าเซอร์คัสจะจูบฉันงั้นเหรอ ไม่ได้นะ เมื่อคืนเขาทำให้ฉันหวั่นไหวมากเลยทีเดียว ถ้าเขาจูบฉันอีกล่ะก็มีหวังหัวใจฉันต้องกระโดดออกมาหายใจเล่นข้างนอกแน่
เออ! ใช่ เขามีสิทธิ์อะไรมาลงโทษฉัน ที่ผ่านมาฉันยอมให้เขามาตลอดเลย เพราะกลัวว่าเขาจะจับฉันกิน แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาคงไม่ทำอย่างนั้นแล้วล่ะ (มั้ง) ก็ถ้าเขาคิดจะทำเขาคงทำไปนานแล้ว ฉันจะเอาคืนเขาบ้าง
ปิ๊งงงงงงงง! คิดออกแล้ว
"จียังไม่ได้แปรงฟันนะ" สำเร็จ! เซอร์คัสชะงักไปเลยจ้าาาา โฮะโฮะ แผนนี้ได้ผล ต่อไปก็จะใช้แผนนี้ล่ะง่ายดี คงไม่มีใครกล้าจูบผู้หญิงที่ยังไม่ได้แปรงฟันหรอกนะ แค่ปากแตะกันฉันว่าอีกฝ่ายคงได้ไปเฝ้าพระอินทร์แล้วล่ะ
"=_=;" ก๊ากๆๆ ถ้าใครเห็นหน้าเซอร์คัสตอนนี้นะต้องคิดว่าเขาไม่ได้เข้าห้องน้ำมาสามปีแน่ๆ เลย ตลกชะมัด กลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้วจ้า
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ระเบิดเสียงหัวเราะใส่หน้าเขาเฉยเลย ตายแน่ ตายแน่ๆ รอขึ้นเขียงได้เลยงานนี้ "จะ...จีไปอาบน้ำก่อนนะคะ" เผ่นสิคะจะรอให้เขาเฉือดหรือไง
หมับบบบบ!
โอ๊ะ! ยังไม่ทันจะได้ก้าวไปไหนเลยไวชะมัด นี่คงไม่คิดที่จะลงโทษฉันอีกหรอกใช่มั้ย เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหัวเราะใส่หน้าเขาเลยนะ มันแค่...เอ่อ!...ห้ามไม่อยู่เท่านั้นเอง เรื่องแค่นี้ก็น่าจะให้อภัยกันได้สิถึงจะได้อยู่เป็นเพื่อนกันไปนานๆ นี่ถ้าเขาคิดจะทำโทษฉันอีกล่ะก็ ฉันจะโกรธเขาและไม่พูดกับเขาเลยคอยดูสิ
"คุณเห็นนั่นมั้ยสาวน้อย?" เซอร์คัสชี้ไปที่ดวงอาทิตย์ที่ขึ้นพ้นขอบฟ้ามาได้ครึ่งดวง ตาฉันไม่ได้บอดนะยะถึงได้มองไม่เห็นดวงอาทิตย์ดวงเบอเริ่ม แถมแสงยังแยงเข้าตาฉันด้วย นี่ตาไม่บอดก็นับว่าดีแค่ไหนแล้วที่เล่นไปมองแสงดวงอาทิตย์โดยไม่ป้องกันอะไรเลย "ผมโดนแสงแดดได้แล้วครับ"
จริงสิ แวมไพร์โดนแสงแดดไม่ได้นี่นา แต่ว่าเซอร์คัสยืนท้าแดดแบบไม่กลัวดำเลยจ้าาา แม่เจ้า! O_O เซอร์คัสโดนแสงแดดได้ ร่างกายไม่ได้สลายไปด้วย แวมไพร์โดนแดดได้มีจริงเหรอเนี่ยไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย ร่างเซอร์คัสมีออร่ามากเมื่อโดนแสงแดด ฉันได้แต่ยืนชื่นชมกับรูปลักษณ์อันแสนงดงามของเขา ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะไม่ตายเพราะโดนแสงแดดยามเช้าแบบนี้
ฉันลืมไปเสียสนิทเลยว่าวันนี้มันเป็นแปลกๆ กว่าทุกวัน เพราะวันนี้เซอร์คัสมาหาฉันตอนเช้าไง เขามักจะโผล่มาในเวลากลางคืนตลอด แต่นี่กลับมาให้ฉันเห็นว่าเขาสามารถโดนแดดได้โดยไม่ตาย น่าชื่นชมเนอะ จะมีแวมไพร์สักกี่ตัวที่สามารถทำเหมือนเขาได้บ้างนะ ฉันคิดว่าคงไม่มีแล้วล่ะ ไม่แน่อาจจะเป็นเขาตัวเดียวก็ได้ที่สามารถทำได้แบบนี้ เจ๋งสุดยอดไปเลย
"คุณคือ 'รักแท้' ของผมสาวน้อย'"
>///< เขินค่ะเขิน 'คุณคือรักแท้ของผมสาวน้อย' ตอนนี้หน้าฉันร้อนยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ซะอีก และคงแดงมากกว่าลูกตำลึงสุกซะด้วย อยากจะเป็นลมสักร้อยรอบไปเลย ดูพูดเข้าสิเขินนะรู้มั้ย
นี่ฉันเป็นรักแท้ของเขาจริงๆ น่ะเหรอ หรือว่านี่อาจจะเป็นเพราะฉันที่ทำให้เขาโดนแดดได้แบบนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ต้องยกความดีความชอบให้ฉันนะ เพราะฉันสามารถทำให้แวมไพร์โดนแสงแดดได้ ถ้ารัฐบาลรู้คงได้เชิดชูฉันยกใหญ่เลยล่ะ
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ยังกล้ามาถามอีกนะ ที่เล่นพูดมาไม่คิดว่าฉันจะเขินเลยหรือไง เชื่อเหอะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่เขินเวลาที่มีผู้ชายมาพูดแบบนี้หรอก แล้วไหนจะเป็นผู้ชายที่แสนหล่อเหลาอย่างเขาด้วย
"ดีใจด้วยนะคะ"
"^__^" แน่ะ! ยังมายิ้มโปรยเสน่ห์อีก จะละลายอยู่แล้ว "คุณต้องให้ผมจูบทุกวันนะ"
ดูเขาพูดเข้า ใครจะบ้าให้ผีดูดเลือดมาจูบกันล่ะ คนรักก็ไม่ใช่ซะหน่อย ถ้าเป็นแฟนกันก็ว่าไปอย่าง อ๊ะ! ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ยิ่งอยู่ใกล้เซอร์ฉันก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกทีเลย เผ่นก่อนดีกว่า ขืนอยู่ใกล้นานกว่านี้ฉันจะต้องกลายร่างเป็นอย่างอื่นได้แน่ และเขาเองก็อาจจะแอบอ่านความคิดฉันตอนที่ฉันไม่รู้ก็ได้ เพราะงั้นอย่าคิดอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องเสียหายเด็ดขาดเลยนะจีละดา
"จีไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ฉันไม่รอให้เขาอนุญาตหรอก เพราะตอนนี้วิ่งเข้าห้องน้ำปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยแล้ว โล่งอกไปที ถ้าอยู่ใกล้เขานานกว่านี้ฉันต้องเผลอคิดอะไรเลยเถิดแน่ๆ แล้วถ้าเซอร์คัสดันมาอ่านความคิดฉันออกตอนนั้นล่ะก็ ไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาคงได้ล้อฉันไปอีกนานโขเลยแหละ เฮ้อ!!!
อ่าาา ^^ อาบน้ำแล้วค่อยชื่นใจหน่อย เมื่อกี้บอกเลยว่าเกือบเอาตัวเองไม่รอดจากเงื้อมือเซอร์คัส นี่ถ้าฉันไม่บอกเขาไปแบบนั้นนะมีหวังเขาได้จูบฉันอีกแน่ๆ เลย แล้วอย่างนี้ฉันจะกล้าอยู่ใกล้เขาได้ยังไงกันเนี่ย คิดเรื่องนี้ทีไรฉันก็เครียดขึ้นมาทันทีเลย ชักจะกลัวเซอร์คัสขึ้นมาแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้กลัวที่จะเขาจะทำร้ายฉัน แต่การที่เขามาทำลุ่มล่ามกับฉันมันก็น่ากลัวไม่แพ้กันเลยนะ
('' ) ( '') มองซ้าย มองขวา
เซอร์คัสหายไปไหน? เขาไปแล้วเหรอเนี่ย?
ค่อยยังชั่วหน่อยฉันคิดว่าตัวเองจะต้องได้อยู่กับเขาในวันหยุดแบบนี้ซะอีก ฉันแค่อยากมีเวลาพักผ่อนบ้างก็เท่านั้นเอง บอกตามตรงการที่ได้อยู่กับเซอร์คัสไม่ได้ช่วยให้ฉันดีขึ้นมาเลย เพราะมันจะทำให้ฉันคิดหนักเรื่องการเอาตัวรอดจากผีชีกอมากกว่า
"หาผมอยู่เหรอสาวน้อย" ตายยากชะมัด เซอร์คัสเกาะอยู่บนกิ่งไม้พร้อมทำตาหวานเยิ้มเชียว
ลืมบอกไปตอนนี้เขาอยู่ในร่างค้างคาว ทีแรกก็นึกว่าจะหายไปแล้วซะอีก ที่เห็นเขาในร่างค้างคาวแล้วฉันไม่ตกใจเป็นเพราะว่าช่วงนี้ฉันเห็นจนชินไปแล้วล่ะ และการที่มีผีดูดเลือดมาคอยวนเวียนอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้ทำให้ฉันกลัวขึ้นมาแล้ว ฉันยังคิดว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งเลย เพราะเขาเหมือนไม่ใช่ผีและไม่ได้แตกต่างจากฉันเท่าไหร่นัก จะมีก็แต่ผิวเย็นเฉียบของเขาที่พอเข้าใกล้ทีไรเป็นต้องขนลุกทุกที
พึบ! พึบ! พึบ!
ตอนนี้เขาบินมาเกาะอยู่บนไหล่ฉันเรียบร้อยแล้วจ้าาาา เขาไม่คิดว่าฉันจะหนักหรือไง ถึงแม้ว่าตัวเขาจะเป็นค้างคาวแต่อย่าลืมนะว่ามวลน้ำหนักของร่างมนุษย์ยังอยู่ และฉันก็ไม่ค่อยชอบให้เขามาใกล้แบบนี้ด้วย ไม่อยากให้เขาอ่านความคิดฉันออกเวลาที่คิดเรื่องของเขาอยู่ในหัว
"ลงไปเดี๋ยวนี้นะคะจีหนัก"
"ผมตัวแค่นี้จะหนักได้ยังไง... จุ๊บ"
อ๊ากกกก! เซอร์คัสหอมแก้มช้านนนน แวมไพร์ฉวยโอกาสทุกตัวป่ะเนี่ย ทำแบบนี้เขินเหมือนกันนะ ทำไมต้องชอบฉวยโอกาสตอนฉันเผลอแบบนี้ด้วย ถึงแม้ว่าร่างของเขาจะเป็นค้างคาวก็เถอะ ฉันก็ไม่ชอบให้เขาทำแบบนี้เลย มันทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก และรู้สึกไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ด้วย
เพราะฉันไม่อยากหวั่นไหวให้กับแวมไพร์ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่แวมไพร์กับมนุษย์จะอยู่ด้วยกัน และไม่เคยมีตำราเรียนไหนบอกว่าผีกับคนต้องคู่กัน ทางพระพุทธศาสนาก็ไม่ได้บอกไว้อย่างนั้นเลย
มันเลยทำให้ฉันกลัว กลัวว่าวันหนึ่งตัวเองจะหวั่นไหวและอาจจะตกหลุมรักแวมไพร์อย่างเขาขึ้นมาสักวัน ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงไม่ดีกับตัวฉันแน่ ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น ไม่อยากทำผิดกฏธรรมชาติ ได้มาถึงตรงนี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าการที่ได้อยู่กับเซอร์คัสมันทำให้ฉันหายเหงาเป็นปลิดทิ้งเลย
"อย่าบอกนะคะว่านี่คือการลงโทษ" ฉันพยายามไม่คิดเรื่องของเขา เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง ยิ่งอยู่ใกล้กันแบบนี้ฉันก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก
"(-_-) (_ _) (-_-) (_ _)" เขาพยักหน้าตอบกลับมา ฉันได้แต่มองหน้าเขาในร่างค้างคาว ทีแรกบอกเลยว่าฉันเกลียดค้างคาว เพราะมันเป็นสัตว์น่าพิศวงมาก ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้ตัวเองจะได้มาอยู่ร่วมบ้านกับค้างคาวแบบนี้ ตอนนี้เหมือนบ้านของป้านอริสกลายเป็นบ้านของเซอร์คัสไปแล้ว
"จีทำอะไรผิดเหรอคะ?" เมื่อเห็นว่าเขาทำโทษฉันด้วยการหอมแก้มมันก็เลยทำให้ฉันถามเขากลับไปว่าตัวเองทำอะไรผิด จะได้ไม่ต้องทำผิดซ้ำอีกเขาจะได้ไม่มาทำโทษฉันด้วยวิธีแบบนี้อีก
"คุณอาบน้ำนานเกินไป"
อ๋อ! และแล้วฉันก็ตรัสรู้ได้ว่าตัวเองทำอะไรผิด 'อาบน้ำนานเกินไป' ก็ผิดจ้าท่านผู้อ่านที่น่ารัก นี่เขาก็เข้าใจคิดบทลงโทษฉันได้นะ นี่ถ้าฉันหายใจผิดจังหวะเขาจะไม่จับฉันแก้ผ้าเลยเหรอ ไม่เข้าใจตรรกะของเขาเลยจริงๆ ให้ตายสิ
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น