คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : จูบที่อ่อนโยน
จูบที่อ่อนโยน
"มาทำอะไรที่นี่?" เซอร์คัสพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาไม่ต่างไปจากใบหน้าของเขาในตอนนี้ ทำไมเขาเย็นชากับฉันขนาดนี้ก็ไม่รู้ ตัวเองเป็นคนบอกให้เรามาหาเองแท้ๆ เลย แล้วการที่เขามาพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง
"..." ฉันไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน เลยได้แต่เงียบ มันพูดอะไรไม่ออกกับสถานการณ์ตอนนี้ จากที่โลกดูสดใสมองเห็นทุ่งลาเวนเดอร์ตอนนี้มันกลับมีเมฆดำเข้ามาปกคลุมซะงั้น ไม่อยากอยู่ในความอึดอัดแบบนี้เลย เพราะฉันอยู่กับมันมาทุกวันตอนที่ไปเรียน
เซอร์คัสเดินเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับเช็ดเลือดบนริมฝีปากตัวเองออก เอาแล้วไงทีนี้เขาจะจับฉันกินเป็นอาหารมั้ยนะ ขาของฉันรีบก้าวถอยหลังทันทีกลัวว่าเซอร์คัสจะเข้ามาใกล้กว่านี้ ยิ่งเห็นใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเขามันก็เริ่มทำให้ฉันกลัวขึ้นมา ไม่น่ามาที่นี่เลย ดันเดินเข้ามาหาความตายด้วยขาของตัวเองแท้ๆ เลยยัยจีละดาหน้าโง่เอ้ย
นี่ถ้าฉันตายคงไม่ต้องสืบหาฆาตกรที่ไหนหรอกนะ ก็มันเป็นฉันนี่ไงที่ฆ่าตัวตายเอง ถ้าไม่เลือกที่จะเดินเข้ามาที่นี่ก็ไม่ต้องมาโดนดูดเลือดหรอก ก็ได้แต่คิดไปไกลเท่านั้น เพราะตอนนี้เซอร์คัสยังไม่มีท่าทีว่าจะทำอะไรฉันเลย บางทีเขาอาจจะอิ่มแล้วก็ได้ เขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอก (มั้งนะ)
"ทำไมไม่ตอบล่ะ?" ยังจะมาถามอีก ที่ไม่ตอบเพราะกลัวยังไงล่ะ เซอร์คัสเอียงหน้าเล็กน้อยเหมือนอยากรู้คำตอบจากปากของฉัน ซึ่งฉันไม่มีให้เขาหรอกที่เข้ามาที่นี่ก็เพราะเขาเป็นคนบอกให้มาเท่านั้นเอง ไม่ได้อยากจะมาเลยจริงๆ นะ
ฉันค่อยๆ ยื่นมือที่ถือจดหมายส่งให้เซอร์คัสดู เพื่อที่จะให้เขารู้จุดประสงค์การมาของฉันที่นี่ เขารับจดหมายไปถือไว้แล้วหัวเราะออกมาทันที ฉันก็งงน่ะสิ จู่ๆ ก็หัวเราะออกมาเฉยเลย นี่เขาเป็นผีดูดเลือดหรือเป็นผีบ้ากันแน่ นี่ก็งงกับตัวเองอยู่นะเนี่ย ฉันไม่ได้อยู่กับคนบ้าใช่มั้ย ตอบฉันที พลีสสสส
"มันเลยวันนัดมาหลายวันแล้วนี่นา"
ดวงตาของเขาดูเศร้าสร้อยยังไงไม่รู้แฮะ น้ำเสียงของเขาน้อยใจอยู่ในที เหมือนเขารอให้ฉันมาหาเขาอย่างนั้นล่ะ มันก็อาจจะเป็นไปได้เพราะในจดหมายนั่นเขียนเอาไว้ว่าเขาจะรอฉันจนกว่าฉันจะมานี่นา แล้วนี่ฉันเล่นหายหน้าหายตาไปนานไม่ให้เขาโกรธหรือน้อยใจมันก็เกินไปหน่อยอ่ะ
"จีเพิ่งเห็นน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ" ฉันพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย ถ้าจะให้ฉันยืนอยู่เฉยๆ ก็กลัวว่าเขาจะโมโหแล้วจับฉันกินเป็นอาหารเหมือนผู้หญิงคนนั้น
ฉันรู้ความรู้สึกถึงการรอคอยนะว่ามันทรมานมากแค่ไหน รู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องรอจัง หรือไม่บางทีเขาอาจจะไม่ได้รอฉันแล้วก็ได้ ทำไมถึงได้รู้สึกไม่สบายใจอย่างนี้เนี่ย ตั้งแต่ที่เซอร์คัสเข้ามาอารมณ์ของฉันก็มักแปรปรวนทุกทีเลย รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองยังไงไม่รู้
"วันนี้ผมคงทำให้คุณกลัวแล้วสินะสาวน้อย" เพิ่งรู้ตัวเหรอคุณผีดูดเลือด >< แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะถ้าฉันไม่มาก็คงไม่ต้องเห็นอะไรแบบนี้หรอก ฉันนี้โง่จริงๆเลย (คนสวยมักฉลาดน้อยสินะ) เกี่ยวมั้ย =_=;
"คุณจะไม่ทำแบบนั้นกับจีใช่มั้ยคะ?" ฉันมองหน้าเซอร์คัสด้วยแววตาอ้อนวอนอย่างเต็มที่ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยิ้มออกมาแล้วไม่ได้ทำหน้าเย็นชากับฉันเหมือนตอนที่ดูดเลือดผู้หญิงคนนั้น เห็นอย่างนี้แล้วมันก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้นมาหน่อย
รอยยิ้มของเขามันทำให้โลกดูน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยแฮะ อย่างนี้ต้องบอกให้เขายิ้มทุกวันแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่า บางทีอาจจะไม่ใช่โลกใบนี้ก็ได้ อาจจะหมายถึงโลกของฉันน่ะ
"ผมจะไม่ทำแบบนั้นกับสาวน้อยของผมแต่....." อ้าว! ทำไมต้องมีแต่ด้วยล่ะ? รู้มั้ยมันเป็นเสียวๆ นะ เวลาพูดมาแบบนี้รับรู้ได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดีมาเต็มเลยจ้า งานนี้โดนแน่ๆ
ไม่รู้หรอกนะว่าจะโดนอะไร เขาคงไม่ปล่อยให้ฉันได้มาเห็นเขาดูดเลือดผู้หญิงคนอื่นแล้วเอาไปเล่าให้ใครฟังง่ายๆ หรอกนะ แต่ถึงเขาไม่ทำอะไรฉันฉันก็ไม่คิดจะบอกเรื่องของเขาให้ใครรู้อยู่ดี มันเป็นเรื่องที่ต้องพิสูจน์กันอีกนานเลยล่ะ
"อะไรคะ?"
"ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่ทำอย่างอื่น" ตอนนี้เซอร์คัสทำหน้าเจ้าเล่ห์มากเลย แง แง TOT ไม่รอดแน่ฉัน นี่ก็เล่นลิ้นไม่เลิกจะเอายังไงกับฉันก็ว่ามาเลยดีกว่า นี่ก็ลุ้นจนฉี่แทบราดอยู่แล้ว "ทำโทษ"
"ทำโทษ?" ฉันทวนคำของเซอร์คัสทันที เขาจะทำโทษอะไรฉัน แล้วฉันไปทำผิดตอนไหนเนี่ย งง! อีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้ทำนอกเหนือจากสิ่งที่เขาบอกด้วย แค่เดินเข้ามางงๆ ในดงผีดูดเลือดก็เท่านั้นเอง
"จีทำผิดเหรอคะ?" เซอร์คัสพยักหน้าทันทีแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้หลังของฉันชนเข้ากับต้นไม้แล้ว
หน้าของเซอร์คัสเลื่อนเข้ามาใกล้ฉันอีกเท่าตัวจนตอนนี้จมูกของเราชนกัน ลมหายใจเย็นๆ ของเขาปะทะเข้าที่ใบหน้าของฉัน เขาใช้มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยฉันไว้ ส่วนอีกข้างก็โอบเอวฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกหนาวมากเลยล่ะ ฉันหลับตาปี๋ทันทีเมื่อรู้สึกว่าหน้าของเซอร์คัสยังไม่ยอมถอยออกห่างจากใบหน้าของฉัน >///< ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างเย็นๆ มาประกบที่ริมฝีปากของฉัน
O_O แม่เจ้า! เซอร์คัสจูบฉัน
สัมผัสที่อ่อนโยนจากเขาทำให้ฉันเคลิ้ม เขาจูบฉันอยู่เนิ่นนานโดยที่ฉันไม่ได้ขัดขืน (ก็เคลิ้มอยู่นี่นา อิอิ) เขาค่อยๆ ถอดริมฝีปากออกแล้วจ้องมาที่ฉัน ที่จริงแล้วเมื่อกี้มันเป็นแค่การสัมผัสกันทางร่างกายเท่านั้น เขาไม่ได้จูบฉันลึกซึ้งอะไรขนาดนั้นหรอกนะ ก็แค่ปากแตะกันและค้างเอาไว้เท่านั้นเอง ฉันก็เล่นใหญ่เคลิ้มนาน
จะไม่ให้เคลิ้มหรือเขินได้ยังไงในชีวิตนี้ฉันเคยจูบผู้ชายที่ไหนล่ะ ไม่เคยหรอกนะที่ต้องมายืนให้ผู้ชายจูบแบบนี้ แถมยังเป็นผีอีกด้วย แค่คิดก็ขนลุกแล้วอ่ะ
"คิดอะไรอยู่สาวน้อย" ถามแบบนี้ให้ฉันตอบยังไงล่ะ จะให้บอกว่า 'จูบของคุณช่างน่าหลงใหลจังเลยค่ะ' หรือไง (แต่มันก็น่าหลงใหลจริงๆ นะ) ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเลยแฮะ ข้างในมันหวิวยังไงไม่รู้ มันเหมือนมีผีเสื้อร้อยตัวบินว่อนอยู่ภายในช่องท้อง
"..." ฉันได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายนิ่งไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะมันยังคงช็อกกับสิ่งที่เขาทำกับฉัน
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" น้ำเสียงของเซอร์คัสดูเป็นห่วงฉันมากเลยล่ะ ก็ตอนนี้หน้าของฉันซีดมากเลย เลือดมันไม่สูบฉีดมาที่หน้า แต่มันสูบฉีดไปที่หัวใจแทน เริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ไหวแล้วล่ะ มันเหมือนจะเป็นลมลงตรงนี้เสียให้ได้เลย
และแล้วฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย แต่ก่อนที่จะหมดสติไปฉันได้ยินเสียงเซอร์คัสเรียกฉันอยู่หลายครั้งเหมือนกันแฮะ แต่ตอนนี้ฉันเป็นลมแล้วจ้าาาา (-_-)
ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ เอ๋! นี้มันห้องนอนของฉันนี่นา แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ฉันเลื่อนสายตามองออกไปนอกระเบียง และคำถามนั้นก็รู้คำตอบทันทีเมื่อเห็นเซอร์คัสยืนกอดอกอยู่นอกระเบียง
นี่เขาพาฉันกลับมาอย่างนั้นเหรอ แล้วพามาได้ยังไง ตัวฉันออกจะหนักขนาดนั้น เออ! ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะพาฉันกลับมาได้แบบนี้ พวกผีดูดเลือดมีพละกำลังน่าเกรงขามจะตายไป แค่แบกฉันมาคงไม่เกินแรงเขาหรอก
"เซอร์คัส" ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ
"ผมเกือบลืมไปแล้วนะว่าตัวผมชื่ออะไรถ้าคุณไม่เรียกชื่อผมสาวน้อย"
เซอร์คัสพูดด้วยท่าทางดีใจแล้วฉีกยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว มันก็จริงแฮะตั้งแต่ที่รู้จักกันมาฉันไม่เคยเรียกชื่อเขาเลย นี่ก็รู้สึกอายๆ เหมือนกันที่เขาพูดมาแบบนี้ ตอนนั้นเรายังไม่ได้รู้จักกันเท่าไหร่นี่นาจะให้ฉันเรียกชื่อเขาเลยมันก็ยังไงอยู่ ตอนนี้เราเองก็ยังไม่ได้สนิทกันด้วยแค่รู้จักกันมากขึ้นกว่าวันก่อนเท่านั้น
"ค่ะ" หมดคำพูด (=_=;) ที่จริงแล้วอายต่างหาก
"เรียกชื่อผมบ่อยๆ นะผมชอบ" ยิ่งเขาพูดแบบนี้ฉันก็ยิ่งไม่กล้าเรียกเข้าไปใหญ่ ใครเขาให้มาแซวกันแบบนี้ล่ะ ไม่รู้หรือไงว่าเขิน นี่ก็ไม่รู้ว่าจะเอามือไปวางไว้ตรงไหนแล้วเนี่ย
"ค่ะ" ตอบแค่นั้น ก็ฉันไม่กล้าถามเขามากนี่นากลัวโดนทำโทษอีก เวลาที่จะพูดอะไรนี่ต้องให้คิดให้ดีๆ ก่อนนะ เพราะบางทีพูดไปไม่เข้าหูเขาเขาก็จะทำโทษฉัน ฉันไม่ชอบให้เขาทำโทษฉันเลย
อ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ ก่อนที่ฉันจะหมดสติไปเซอร์คัสก็ทำโทษฉันนี่นา จะ...จริงด้วย เซอร์คัสจูบฉัน เขาจูบฉันอ่ะ ฉันเสียจูบแรกให้ผีงั้นเหรอ นี่ฉันลืมไปได้ยังไงว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน แล้วนี่ยังจะมายืนคุยกับเขาแบบหน้าด้านมากเลยที่ไม่รู้สึกอะไร ที่จริงแล้วฉันอายนะ อายมากด้วย พอมารู้ว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นก็ไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ เลย
อ๊ากกกก! เซอร์คัสจูบช้านนนนน >///<
"เขินทำไมสาวน้อย" เขาพูดก่อนจะหัวเราะออกมา แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าฉันเขินอ่ะ? "ผมอ่านความคิดคุณน่ะสาวน้อย"
O_O แม่เจ้า! มาอ่านความคิดฉันออกตอนที่ฉันนึกถึงจูบของเขาเนี่ยนะ เกราะบ้า เกราะบออะไรเนี่ยมาหยุดทำงานเอาตอนนี้ อยากเอาหัวไปโขกกับกระถางต้นไม้จริงๆเลย โลกช่างไม่ยุติธรรม กลั่นแกล้งกันได้ลงคอ
"ไม่ต้องเขินแล้วสาวน้อย ผมอ่านความคิดคุณไม่ได้แล้ว" เขาเอื้อมมือมาลูบแก้มฉันที่ตอนนี้มันแดงกว่ามะเขือเทศสุกซะอีก ตอนนี้มันคงจะแดงกว่าเดิม ก็ดูที่เซอร์คัสทำกับฉันสิ เขินกว่าเดิมซะอีก >///<
"..." นี่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไงแล้วตอนที่เซอร์คัสมองหน้าฉันในระยะประชิดแบบนี้ รู้จักกันได้ไม่นานฉันก็เสียจูบให้เขาแล้ว ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเรารู้จักกันมากกว่านี้ฉันจะเสียอะไรให้เขาบ้าง
"พักผ่อนได้แล้วนะ พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะมาหาใหม่" ฉันทำหน้าสงสัยทันที ก็เพราะปกติเซอร์คัสไม่เคยโผล่มาตอนเช้าเลย จะมาก็แค่ตอนเย็นเท่านั้นนี่นา ที่จริงก็พอรู้มาบ้างว่าแวมไพร์โดนแสงแดดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นร่างกายจะถูกเผาไหม้
"ผมโดนแสงแดดได้แล้วครับ" ความสงสัยของฉันก็หายไปทันที
ว่าแต่? ทำไมแวมไพร์ถึงโดนแสงแดดได้ล่ะ หรือว่ามันเป็นกรณียกเว้นสำหรับเขาเหรอหรือว่ายังไง หรือว่าเดี๋ยวนี้พวกผีเขาพัฒนากันถึงขั้นโดนแสงแดดแล้วไม่ตาย หรือโดนพระหรือน้ำมนตร์แล้วไม่ร้อนไรงี้เหรอ
"ทำไมถึงโดนแสงแดดได้ล่ะคะ แวมไพร์กลัวแสงแดดจะตายไป" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความฉงน ทำให้เซอร์คัสหัวเราะกลับมาและนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันงงเข้าไปใหญ่
"เพราะคุณไงสาวน้อย"
เพราะฉันเหรอ??? ฉันไปทำอะไรอีกเนี่ย แล้วจะโดนเขาทำโทษอีกหรือเปล่า >_< ทำไมเขาชอบทำให้ฉันคิดมากแบบนี้นะ นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่าไปทำอะไรให้เขาตอนไหนอีก มีแต่เขาคนเดียวที่ทำฉัน
"เพราะจีเหรอคะ แล้วจีไปทำอะไร?"
"ในตระกลูของผมเล่าขานกันมานานว่าถ้าใครได้จูบกับรักแท้แวมไพร์ตัวนั้นจะสามารถโดนแสงแดดได้" อเมซซิ่งจิงเกลเบลมากเว่อร์ นี่มีเรื่องแบบนี้อยู่บนโลกของเราด้วยเหรอเนี่ย ฉันว่าตัวเองต้องเป็นคนแรกที่ค้นพบมันแน่เลยกับเรื่องเหนือธรรมชาติแบบนี้ นักวิทยาศาสตร์ก็ทำไม่ได้เหมือนฉันนะจ๊ะขอบอก
แต่ก็รู้สึกเขินแฮะเมื่อได้ยินเซอร์คัสพูดว่า 'รักแท้' เหมือนเขากำลังจะบอกว่าฉันเป็นรักแท้ของเขาอย่างนั้นแหละ คนเนี่ยนะจะเป็นรักแท้กับผีดูดเลือด นี่มันแหกกฎธรรมชาติชัดๆ เลย
-ฝากเพจอีกสักที-
ความคิดเห็น