ย้อนเวลาละลายรัก

         ความผิดพลาดในอดีต คือสิ่งที่ผมเกลียดชังที่สุด คุณไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตของคุณได้  แต่คุณสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ โดยพยายามลืมอดีตที่คุณก่อไว้ และใช้ชีวิตใหม่ให้สงบสุขจนสิ้นลมหายใจสุดท้าย

          แต่ไม่ใช่สำหรับผม เพราะเรื่องราวในอดีตที่ผมก่อขึ้นมันร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย ผมทำร้ายคนรอบๆตัวผม ทำร้ายพ่อแม่ที่รักผมมากที่สุด จนทำให้พวกท่านต้องจบชีวิตลงเพราะผมเป็นสาเหตุ ทำร้ายจิตใจผู้หญิงดีๆคนหนึ่งเพราะผมรู้สึกเกลียดเธอ แต่ก่อนที่ผมจะตายเธอกับเป็นคนช่วยเหลือผมและดูแลผมจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต....

         ผมนอนบนเตียงคนไข้อย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ลมหายใจเริ่มแผ่วเบาลงเรื่อยๆทรวงอกรู้สึกอึดอัดและเหนื่อยหล้า คล้ายกำลังจะสิ้นลมหายใจได้ทุกเมื่อ

           จากไฮโซหนุ่มหล่อ หน้าตาหล่อเหลา กลายเป็นเพียงชายพิการขาซ้ายขาด ใบหน้าโดนไฟลวกจนอัปลักษณ์ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ สังขารไม่เคยเที่ยงแท้ แม้เคยสวยหล่อราวเทพบุตร ราวเทพธิดา สุดท้ายก็หนีความตายและความรวงโรยของสังขารไม่พ้น

          " ทำใจให้สบายนะคะ นึกถึงความดีที่คุณเคยทำไว้ " หญิงสาวคนนี้คือรันญิกา ผมเกลียดเธอ เพราะคิดว่าเธอจะมาปอกลอกสมบัติพ่อแม่ของผมโดยใช้ความใสซื่อบริสุทธิ์ และผมคิดไปเองว่าเธอพยายามที่จะแต่งงานกับผมให้ได้

          แต่ความจริงเธอไม่ได้อยากแต่งงานกับผมเลย เธอเพียงต้องการตอบแทนพระคุณของพ่อกับแม่ผมเท่านั้น

          ผมหันหน้ามามองสบตากับเธอ สายตาของเธอไม่ได้มองผมอย่างรักใคร่  ไม่ได้มองอย่างสมเพชเวทนา แต่มองผมด้วยสายตาว่างเปล่า และยิ้มอย่างอ่อนโยน คล้ายปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง มันดูว่างเปล่าและสงบสุข ทำให้จิตใจผมผ่อนคลาย

           " ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้คุณพบเจอแต่ความสุข อย่าประมาท อย่าทำตัวเสเพล เป็นคนดีของพ่อแม่ ใช้ชีวิตให้มีคุณค่า แล้วคุณจะพบกับความสุข" ผมพยายามจะพูดขอบคุณเธอ แต่กลับไม่มีเสียงออกมา เนื่องจากรู้สึกแน่นหน้าอกและหายใจไม่ค่อยสะดวก

           ผมค่อยๆยกมือขวาขึ้นด้วยความยากลำบาก เธอกุมมือผมไว้และยกมือซ้ายของผมอีกข้างขึ้นมา ประกบกันตรงหน้าอกในท่าพนมมือ

           " ทำใจให้สบายและนึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ " ผมค่อยๆนึกตามจนผ่อนคลายขึ้นและพยายามจนพูดคำว่า..ขอบคุณ..ออกมาได้

             " ขอบคุณ" ผมมองหน้าเธอในวินาทีสุดท้ายของชีวิต 

             " นี้คือสิ่งที่ภรรยาสมควรทำ" เธอมองผมด้วยสายตาอ่อนโยน " นอนหลับนะคะ คุณเหนื่อยกับชีวิตมามากพอแล้ว " ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง จนทุกอย่างกลายเป็นมืดมิดและสงบสุข แต่จิตใจเสี้ยวสุดท้ายก่อนตาย ไม่ได้นึกถึงความดีตามที่เธอบอก ผมนึกถึงแต่ความแค้นและความผิดบาปของตัวเองที่เคยกระทำมา และนึกถึงแต่ตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้บุพการีเสียชีวิต...

        ตัวละคร

        อคิราห์ : อดีตไฮโซหนุ่มหล่อ เจ้าเสน่ห์ ที่ใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ้มเฟือย ไม่เอาการเอางาน สร้างศัตรูไปทั่ว โดยไม่รู้ตัว มีคนคิดปองร้ายมากมายจนสูญเสียบริษัท เสียบ้าน สูญเสียบุพการีและโดนระเบิดจนขาขาด หน้าตาอัปลักษณ์ กลายเป็นยาจกข้างถนน จนภรรยาที่เขาเกลียดชังที่สุด ตามหาตัวเขาจนพบและนำเขากลับไปดูแล เพื่อตอบแทนพระคุณพ่อกับแม่ของเขา เธอจึงดูแลเขาอย่างดีจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต

       รันญิกา : หญิงสาวหน้าตาธรรมดาใช้ชีวิตอย่างสงบสุข จนได้แต่งงานกับไฮโซหนุ่มหล่อ จนทำให้ชี

วิตวุ่นวาย โดนคู่ขาไฮโซหนุ่มราวีไม่เว้นวัน ถ้าเป็นไปได้ เธอไม่อยากแต่งงานกับเขาเลย

       นิลา : ดารานางแบบสาวสวยมากความสามารถ เธอโด่งดังจนร่ำรวยมีชื่อเสียงและเงินทอง สิ่งที่ต้องการคือ...ใช้ชีวิตอย่างหรูหราและ มีความสุข เมื่ออายุเข้าใกล้เลขสาม ความโด่งดังก็ลดน้อยถอยลง เธอต้องหาที่พึ่งพิงสักคน เพื่อจะได้ใช้ชีวิตหรูหรา เช่นเดิม เมื่องานลดลง ย่อมหมายถึงรายได้ของเธอคงไม่พอให้ใช้ชีวิตหรูหรา

         ดาราส่วนมากจึงเลือกที่จะมองหาไฮโซสักคน เพื่อเป็นที่พักพิงยามไร้ชื่อเสียง หรือเพื่อไว้โอ้อวดกดข่มเพื่อนๆอาชีพเดียวกันและอาจมีบางส่วนแต่งงานกับไฮโซเพราะเจอรักแท้...แต่ก็อาจจะเป็นส่วนน้อยนิด...

         ธาราเขต: ไฮโซหนุ่มหล่อราวเทพบุตร เก่ง รวย เพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง จนอคิราห์ทาบไม่ติด มีเพียงความหล่อเหลาที่กินกันไม่ลง เคยเป็นเพื่อนสนิทวัยมัธยมกับอคิราห์ 

           ชีวิตคนทุกคนมีคุณค่าเสมอ จงอย่าใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท แม้วันนี้คุณรู้สึกเหนื่อยล้า จนอยากจะจบชีวิตของตนเอง ความตายไม่ได้ช่วยให้ชีวิตคุณหลุดพ้น จงดำเนินชีวิตและสู้ต่อไป แล้วความโชคดีจะเข้ามาเอง

           อคิราห์เองก็โชคดีที่มีรันญิกายื่นมือเข้าช่วยเหลือ และดูแลจนลมหายใจสุดท้าย...และยังโชคดีสองชั้น ที่มีโอกาสย้อนเวลากลับมาแก้ไขอดีต....