when i become her

ลำดับตอนที่ #4 : จุดเริ่มต้น ตอนที่ 4

"รีบหายเร็วๆล่ะกันนะ ส่วนเรื่องงานไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเราจัดการให้ แล้วแลคเชอเอาของเราไปลอกก็ได้"

"อืม ขอบใจมากถ้าไม่ได้นายคงแย่เลย"

"แล้วฟ้าจะกลับพร้อมพี่เลยหรือเปล่า"เรียวถาม

"ค่ะ แต่พี่ลงไปก่อนได้มั้ยค่ะ ฟ้าขอคุยกะพี่เซทแปปนึง"

"อ่ะนะ จะจู๋จี๋กันล่ะสิ โอเค งั้นพี่ลงไปรอข้างล่างล่ะกัน"แต่แวปนึงผมสังเกตุเห็น แววตาเจ็บลึกของเรียว ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะ

อา แต่บรรยากาศน่าอึดอัดนี่สิ ทำเอาผมลืมเรื่องแววตาเมื่อก็ไปเลย น้องฟ้านั่งนิ่งเงียบสนิทเหมือนกับกำลังตัดสินใจบางอย่าง

แล้วน้องฟ้าก็พูดขึ้นทำลายความเงียบลงไป

"พี่เซท....เอ่อ...อ่า... เอ่อ...ฟ้ามีเรื่องจะบอก"น้องฟ้านิ่งเงียบไปอีก หน้าแดงก่ำเลย

"หืม มีไรหรอ"ผมทำหน้าสงสัย เอ เค้าพยายามจะบอกอะไรกันนะ

น้องฟ้าก้มหน้าเอานิ้วชี้2ข้างมาจิ้มดันกันเหมือนกำลังเขิน "คือว่าพี่มีคนที่ชอบรึยังค่ะ ถ้ายังคบกับฟ้าได้มั้ย"

อึ้ง ผมทำหน้าเหวอ หน้าผมตอนนั้นดูตลกมากเลย ทั้งเขียว ทั้งแดง แปลกดีแฮะเหมือนไฟจราจรเลย

และแล้ว"ฮิ ฮิ หน้าพี่ตลกจัง ถ้าวันนี้พี่ไม่มีคำตอบ เอาไว้ค่อยบอกฟ้าตอนที่พี่พร้อมล่ะกันนะ ฟ้าไปก่อนล่ะ"แล้วน้องฟ้าก็ลุกขึ้นเดินจากไป

หมดกันๆ นี่ผมทำไรพลาดไปหรือเปล่า แต่ว่าน้องฟ้าเนี่ยนะจะมาชอบคนอย่างผม คิดแล้ว..แทบจะเป็นไปได้ยากมากเลยนะเนี่ย

ก็น้องฟ้าน่ะ ทั้งน่ารัก แล้วก็มีเสน่ห์(เป็นคนอัธยาสัยดีมากๆ มีหนุ่มๆมารุมตอมกันมากมาย แต่ก็ไม่มีใครจีบสำเร็จเลย)

-----------------------------

อา ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พร้อมกับความสดใสหลังจากที่ได้พักมา2วันเต็มๆ พร้อมลุยอีกครั้ง

ผมดูหน้าตัวเองในกระจก อืม รอยเขียวจางลงไปมากแล้วรู้สึกดีจิงๆ คงไม่มีใครอยากเอาหน้าเขียวๆช้ำๆไปอวดเพื่อนๆหรอก ใช่มั้ยคับ

คิดแล้วผมก็ไปอาบน้ำอย่างสบายใจ วันนี้ผมก็จะได้ซ้อมคาราเต้ซะที เป็นอะไรที่มีความสุขมากขึ้นไปอีก

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็มามหาลัย พอเดินมาถึงหน้าห้องก็พบเจ้าเรียวกวักมือเรียกเข้าไปนั่ง

เรียวยื่นสมุทแลคเชอให้ผม"อ่ะ แลคเชอของ2วันที่นายไม มีวิชา eng กะ matt แล้วก็เศรษฐศาสตร์สำหรับธุรกิจ"

"แล้วเรื่องโครงงานเราก็เอาชื่อนายเข้ากลุ่มแล้วนะ ส่งไปแล้วด้วย"

อา เพื่อนรัก การมีเพื่อนเป็นเด็กเรียนมันดีอย่างนี้นี่เอง แต่แลคเชอนี่สิ ทำไมมานมากอย่างนี้วะ2วันเอง

"อืม ขอบใจมากเรียว"

ผมเรียนไปจนหมดชั่วโมงโดยไม่รู้สึกตัว จนซักพักก็มีคนมาสะกิด.....เจ้าเรียวนี่เอง

"นี่ๆ เซท เป็นไรวะ เหม่อลอยเชียว หมดชั่วโมงแล้วไปกันเถอะ วันนี้เรานัดพวกน้องๆไว้ที่เดิมน่ะ"

"อืม เออ ไปกันดีกว่า"3ชั่วโมงที่ผ่านมาผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย จิตใจพาลแต่ไปคิดถึงเรื่องที่น้องฟ้ามาพูดด้วย

นี่ผมจะทำหน้ายังไงดีนะเวลาเจอน้องฟ้า คิดไปคิดมาก็หน้าแดง...เห้ย ผมเป็นไรไปเนี่ยท่าจะบ้า

"โป๊ก!!! " ผมคิดไรไม่ออกเลยมึนไปหมดแล้ว ผมทรุดลงไป นี่ผมเดินใจลอยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ถึงขนาดชนป้ายบอกทาง

เจ้าเรียวหันมาหาผมแล้วรีบวิ่งมาดู "เซท เป็นไรมากหรือเปล่า " เรียวพูดพลางก็มลงมาดูหัวผม ที่นั่งอยู่กับพื้น

หน้ามันก้มลงมาใกล้กับผมมาก ผมเงยหน้าขึ้นไปก็หน้าแดง ขึ้นมา....เห้ยผมไม่ใช่โฮโมนะ

"มะ มะ ไม่เป็นไรหรอก" ผมพูดพลางกระเถิบถอยหลังขึ้นมาแล้วลุกขึ้นยืน

"ฮิ ฮิ ฮ่าๆๆๆ"มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา ผมหันไป กลุ่มน้องฟ้านี่เอง ผมเดินเขินๆเข้าไปที่โต๊ะพร้อมกับเรียว

"แหม พี่เซทใจลอยไปไหนกันค่ะ หรือว่าลอยมาหาคนแถวนี้"น้องจีนเอ่ยแซวขึ้นมาทันที

"จีนก็พูดไป ก็ต้องลอยมาหาคนแถวนี้สิ ไม่งั้นตัวจะมาทางนี้หรอ"เอา เอาเข้าไปน้องแอมแซวอีกคน

"ไงเพื่อน ได้ข่าวว่านอนหยอดน้ำข้าวต้มมานิ อร่อยมั้ยล่ะ"

ผมหันไปมองต้นเสียง เป็นเจ้าคัทซึโอะ เพื่อร่วมชมรมคาราเต้ เจ้านี่ปากเสียแต่ใจดี เป็นเพื่อนสนิทของผมอีกคน

"ใครจะถึกเหมือนพี่เล่า โดนรถชนคงไม่สะเทือนเลยมั้งนั่น"เป็นน้องจีนเอยขึ้นมา 2คนนี้พอเจอกันทีไรชอบกัดกันทุกที

"อ้าว น้องไหงพูดงั้นล่ะ พูดงี้ก็สวยสิ"

"หุหุ สวยมานานแล้วย่ะ แต่คนอย่างพี่มาชม ไม่ดีใจสักนิด"

"ทำไม คนอย่างพี่มันทำไมหรอ ฮึ แต่ก็ยังดีกว่าคนบางคนทำตัวเป็นทอมบอย ชาติคงหาแฟนได้หรอกมั้ง"

"เชอะ อยู่กับผู้หญิงซะยังดีกว่า หากมีผู้ชายอย่างพี่ เยอะๆน่ะ"

"เธอ นี่มัน..."

"ทำไม พี่มีปัญหาอะไรหรือไง"น้องจีนพูดพร้อมกันลุกขึ้น

น้องจีนตอนนี้ตัดผมสั้น ผิวขาวหน้าตาน่ารัก แต่เธอเปลี่ยนไปแล้ว เธอหันมาไล่จีบผู้หญิงด้วยกันหลังจากที่อกหักจาก ยูจิระหนุ่มสุดฮอทของมหาลัย

และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคัทซึโอะ

ย้อนไปไปเมื่อ2เดือนก่อน
ใต้ต้นไม้หลังมหาลัย คน2คนกำลังถกเถียงกันอยู่ ชายหนุ่มท่าทางหล่อกับ สาวน้อยท่าทางเรียบร้อยคนหนึ่ง

"น้องจีนเราเลิกกันเถอะนะ ตอนนี้พี่เบื่อน่ะ"

"ทำไมล่ะค่ะ จีนไม่ดีตรงไหนหรอ ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะ"

"ไม่หรอกจีน ไม่ใช่จีนไม่ดีหรอก พี่ผิดเอง ตอนนี้พี่มีแฟนใหม่แล้ว ก็เลยไม่อยากหลอกจีนน่ะ"

"ทำไมพี่ทำแบบนี้ล่ะค่ะ ไหนตอนแรกพี่บอกว่าชอบจีน แล้วทำไมพี่ทำแบบนี้ล่ะคะ ฮือๆ"

"พี่ขอโทษแล้วกัน พี่ว่าเราอย่าเจอกันอีกเลยนะ พี่ไปล่ะ"ชายหนุ่มสุดฮอทที่ชื่อว่ายูจิระ เดินจากไปอย่างไม่ไยดี เป็นรายที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

"ฮือๆๆๆๆๆ ทำไมนะ ฮือๆๆ ทำไมๆๆ"

"นี่ แม่คุณอย่าส่งเสียงจะได้มั้ยคนจะนอน แค่โดนบอกเลิกไม่เห็นจะต้องคร่ำครวญเลย"ที่หลังพุ่มไม้มีชายหนุ่มผู้หนึ่งนอนอยู่

"ฮือๆ อย่างนายจะรู้อะไรล่ะ คนอย่างนายอ่ะ....ฮือๆๆๆๆ"

"โอ๊ยๆ นี่แม่คุณจะร้องอีกนานมั้ยเนี่ย"

"ฮือๆ นายมายุ่งอะไรเล่า นายอยากนอน ก็ไปนอนที่อื่นสิ"

"เอ้า นี่ เช็ดน้ำตาซะ ชั้นไม่ชอบเห็นคนร้องไห้"ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับส่งผ้าเช็ดหน้าให้

"แล้วก็นะ ผู้ชายสั่วๆพรรนนี้ ไม่ต้องเอามาคิดมากล่ะ รู้ธาตุของมันแล้วนี่ แฟนคนต่อไปก็เลือกดีๆล่ะ อย่าไปเอาคนแบบนี้มาทำพันเลยเสียเวลา"

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินจากไป ชายหนุ่มผู้มีนายว่าคัทซึโอะ

กลับมาปัจจุบันกันดีกว่า

"เอ้าๆ พอกันซะทีได้มั้ยจะเถียงกันจนตายเลยใช่มั้ยเนี่ย น้องจีน ไอคัทซึ"ผมพูดเมื่อเห็นว่าทั้ง2คนเริ่มบานปลาย

"เฮอะ พอก็ได้ เห็นแก่พี่เซทนะเนี่ย"น้องจีนพูดพร้อมแลบลิ้น ปริ้นตาใส่ เจ้าคัทซึ

"ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะ"เจ้าคัทซึ พึมพำเบาๆ

ผมล่ะปวดหัวกะ2คนนี้มุกมีเลยเจอกันทีไร เป็นต้องเถียงกันเหมือนเด็กๆทุกที

ผมนั่งคุยกะน้องๆต่อจนได้เวลาเข้าชมรม ก็บอกลาน้องๆพร้อมกับมาที่ชมรม ระหว่างทางผมก็เจอโจททันที

อ่ะๆ ไม่ใช้โจทเลขนะครับ พวกที่มันเคยอัดผมนั่นแหละ ผมเดินมากับเรียว ทันทีที่มันเห็นผม มันก็หลบวูบ เดินไปอีกทางทันที

ท่าทีกร่างๆของพวกมันก็หายไปด้วย หลบหน้าหลบตาผมเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

พอผมมาถึงชมรมเจ้าเรียวก็แยกกลับบ้านทันที เป็นแบบนี้ประจำ เรียวมักจะเดินมาส่งผม จนบางทีเพื่อนๆหาว่าผมกะมันเป็นโฮโมซะงั้นอ่ะ

"โอ๊ส หวัดดีคับรุ่นพี่เท๊ตสึ" ผมเอ่ยทักรุ่นพี่ในชมรม พี่แกเป็นคาราเต้2ดั้งซะด้วย

ชื่อเต็มๆคือฮามาดะ เท๊ตสึ เป็นคนที่น่ากัวที่สุดในชมรม ชอบเถียงกับกัปตันชมรมทุกที

ก็พี่แกชอบวิวาทได้ยินว่าใครแข็งแกร่งเป็นไม่ได้ต้องไปท้าสู้ทุกที(แต่ผมคิดว่าพี่แกไปวิวาทมากกว่า)

ตอนนี้พี่แกก็ ไปมีเรื่องกะสมาพันธ์ยอดยุทธ์อีกด้วย

**สมาพันธ์ที่ เกิดจากการรวมตัวกันของหัวหน้าชมรม การต่อสู้ทุกย่าง เพื่อช่วยกันแก้ปัญหาต่างๆ ยกเว้นคาราเต้สำนักผม

"เออ หวัดดีไอน้อง วันนี้ก็ฝึกตามยถากรรมแล้วกันน่ะ ไอหัวตั้งไม่มาน่ะ"ไอหัวตั้งหมายถึง กัปตันชมรม พี่แกชื่อเทราซาว่า เคนจิ

"โอ๊ส"

2อาทิตย์ต่อมา

ผมได้ตกลงใจที่จะคบกับน้องฟ้า แง่มๆ ก็น้องเค้าน่ารักนี่นะใครจะอดจายไหว

แต่เอาเข้าจิงดูเหมือนผมจะเฉยๆซะมากกว่า -*- อาจจะเพราะผมรุกไม่เป็นก็ได้มั้งทุกอย่างเลยยังเหมือนๆเดิม

วันนี้ผมว่างไม่มีไรทำก็เลยนั่งอ่านหนังสือกาตูน ซึ่งปกติผมจะอ่านเป็นประจำ(กาตูนผู้หญิงซะด้วย) -*- จนน้องฟ้าทักว่าผมดูเหมือนผู้หญิง

ผมชอบทำกับข้าวด้วย หุหุหุ สงสัยเลือดแม่แรงมั้ง ครอบครัวผมมักสอนเสมอว่าคนที่ทำอะไรได้ด้วยตัวเองทุกอย่าง จะเป็นคนที่เหนือคนอื่นได้

แต่ก็นั่นแหละผมมักจะเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง อืม แต่ผมก็ทำตามเสมอนะ ติดเป็นนิสัยไปแล้วมั้ง

อา นี่ก็บ่าย2และได้เวลาซะที เวลาอะไรน่ะเหรอคับ เวลาที่ผมนัดไปดูหนังกะน้องฟ้าน่ะสิผมคงต้องไปซะทีล่ะ
-----------------------

ผมมาถึงโรงหนังและ ใช้เวลาตั้ง20นาทีแหนะ แต่ถ้าได้ดูหนังกะน้องฟ้าก็นับว่าคุ้ม ผมยืนรอเธออยู่ซักพัก ในที่สุดผมก็เห็นเธอ

ผมโบกมือเพื่อเรียกเธอ แล้วผมก็ชวนเธอไปดูโปรแกรมด้วยกัน

"ทำไงดีค่ะ พี่เซท หนังมีรอบตั้งบ่าย4โมงแน่ะ หนังฉายกี่ชั่วโมงเนี่ย"น้องฟ้าบ่น

"อืม คงต้องรอแหละนะน้องฟ้า หนังฉายชั่วโมงครึ่งเองกลับไม่ดึกหรอก"

"อีก2ชั่วโมงแหนะ เราไปหาอะไรทำกันดีกว่านะพี่เซท เอ ฟ้าว่าเราไปร้องคาราโอเกะกันดีกว่า"น้องฟ้าพูดพร้อมกับจับข้อมือผมลากไปที่ห้องคาราโอเกะ

น้องฟ้าเลือกร้องแต่เพลงของ utada Hikaru กะ Boa ส่วนผมไม่ค่อยชอบร้องเพลง เลยร้องมั่วๆของใครม่ายรู้ เราฆ่าเวลากันจนถึงบ่าย4โมง แล้วก็ไปดูหนังกัน

น้องฟ้าเอียงซบไหล่ผมตลอดเวลาที่ดูหนังเลย หุหุหุ มีความสุขจัง

ผมเดินออกมาส่งน้องฟ้า ผมกำลังคิดว่าจะโบกรถtaxiเพื่อไปส่งน้องฟ้า

แล้วเหตุการไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับผม น้องฟ้าทำโทรศัพตกขณะที่ยืนอยู่ริมถนน

โทรศัพกลิ้งหลุนๆไปตามพื้น นั่น!!! น้องฟ้าวิ่งตามลงไปเพื่อจะเก็บ แล้วผมก็เหลือบไปเห็นรถคันนึงที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูง

ผม...ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด ผม..วิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต เพื่อที่จะกระชากตัวน้องเค้าเข้ามา ผม..พลาดไป

น้องฟ้าขึ้นอยู่บนฟุตบาทแล้ว.....แต่ผมนี่สิ ผมยังอยู่บนถนนอยู่เลย

เอี้ยด!!!!!!! โครม!!!!!!!

ผมได้ยินแค่นั้นก่อนที่สติของผมจะหลุดลอยออกไป และแล้ว ผมก็เริ่มฝัน

ผมเห็นเธอ คนที่ผมฝันเห็นก่อนหน้านั้น

เธอลอยเข้ามาแล้วก็เริ่มพูด "ถึงเวลาแล้ว เวลาที่จะทำตามพันธสัญญา ที่ได้ให้ไว้ และนั่นเป็นสิ่งที่เจ้าเลือกเองอย่าโทษใครเลย"

"ขอให้สนุกกะชีวิตที่เหลือนะ" เธอพูดพร้อมกับลอยสูงขึ้นไป สูงขึ้นไป พร้อมกับทิ้ง ให้ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป

ผมเริ่มวิ่งแล้วก็ตะโกนถามเธอว่า" มันหมายความว่าไงเธอพูดอะไรน่ะ"แต่ผมก็ยังไม่ได้คำตอบ ผมตะโกนไปจนสุดเสียง

และแล้วผมก็ตื่นขึ้นมา ผมเริ่มหันรีหันขวาง อา นี่ผมอยู่ในโรงพยาบาลนี่เอง

ผมหันไปทางขวา ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ พอเธอเห็มผมลุกขึ้นนั่ง เธอก็เหวอ เหมือนตกใจสุดขีด แล้วรีบวิ่งออกไป พร้อมๆกับตะโกนเรียกหมอ

สักพักคุณหมอก็เดินเข้ามา พร้อมกับเชคร่างกายของผม ว่าแต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าแขนขาไม่ค่อยมีแรงนะ

อาจจะเพราะรถชนก็ได้ผมคิดอย่างนั้น หลังจากที่ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆ

ผมตอบคุณหมอแต่เพียงว่าไม่รุ้ๆ จนในที่สุดเค้าก็กลับออกไป ตอนนี้ผมอยากล้างหน้าเหลือเกิน ผมลุกจากเตียง

ผม...แทบทรุด ทำไมผมถึงอ่อนแรงอย่างนี้นะ แล้วเธอ คนที่วิ่งไปตามหมอก็มาประคองผมพาเข้าห้องน้ำ

ผมส่องกระจก ผมเห็นผู้หญิงหน้าตาสวยงามอยู่คนนึง พระเจ้า.. ตั้งแต่ผมเกิดมายังไม่เคยเห็นใครสวยเท่านี้มาก่อนเลย

แต่เอะ....ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่านี่ผมส่องกระจกอยู่นี่แล้ว....!!!!!!!

O_O

ผมอึ้งสนิท อะไรเกิดขึ้นกับผมเนี่ย อ้ากๆๆๆๆ