when i become her

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น ตอนที่ 3

ผมเดินซมซาน ไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่สุดท้ายผมก็กลับมาถึงบ้านได้ ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าบ้าน

"นี่ หน้าลูกไปโดนอะไร แล้วนี่เนื้อตัวทำไมเป็นอย่างงี้เนี่ย ใครทำร้ายลูกเนี่ย แม่จะไปแจ้งตำรวจจับมัน" แม่ผมพูดอย่างร้อนรนและโมโห

"พวกขี้อิจฉานะครับ ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ พวกนั้นก็ไม่ได้ทำร้ายผมฟรีหรอก"

"ได้ยังไงกัน พวกมันทำร้ายลูกแม่อย่างงี้ แล้วนี่เรื่องมันเป็นมายังไงเนี่ย บอกแม่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"แล้วผมจะเล่าให้แม่ฟังทีหลังนะคับ ขอผมพักหน่อย"ผมพูดเพราะผมเองก็ล้ามากๆแล้ว

"งั้นก็ได้ ไปอาบน้ำเลยแล้วกัน แม่จะได้ทำแผลให้"

หลังจากนนั้นผมก็ไปอาบน้ำแล้วก็ลงมาให้แม่ทำแผล แล้วก็หลับไปอย่างอ่อนเพลีย

------------------------------

" อะ แฮ่ม ไงจ๊ะ น้องฟ้า วันนี้ทำไมมาเดินคนเดียวล่ะจ๊ะ แล้วหนุ่มคู่ใจไม่มาด้วยหรอ แต่อย่างว่าล่ะนะ ป่านนี้ไม่รู้จะลุกไหวหรือเปล่า"

"พวกแกหมายถึงใคร"น้องฟ้านิ่งคิดสักพัก "เอ๊ หรือว่า!!!!" "นี่พวกแกทำอะไรพี่เซทน่ะ"น้องฟ้าตะโกนถามพวกมันอย่างตกใจ

"อันนี้ก็ต้องไปดูกันเองอ่ะนะจ๊ะ แต่ว่าทางที่ดีลองเชคแถวๆโรงบาลดีกว่านะจ๊ะ ดีไม่คงต้องกินน้ำข้าวต้มแทนข้าวแล้วล่ะ 55555"พวกมันหัวเราะอย่างสะใจ

"แล้วน้องฟ้าไม่คิดจะพิจารนาพี่มั่งเหรอจ๊ะ พี่ว่าไงๆพี่ก็ดีกว่าไอหน้าจืดนั่นเยอะ" มันพูดพร้อมกับเอามือยื่นมาทำท่าจะจับแก้มน้องฟ้า

" เอามือสกปรกของแกออกไปนะ"น้องฟ้าพูดพร้อมปัดมือมันออก " ยังไงพี่เซ็ทก็ดีกว่าแกเยอะ"

พวกมันเริ่มโมโห เดินย่างสามขุมเข้ามาหา

"พวกแกทำอะไรน่ะ อย่าให้มันมากไปนัก " เป็นเสียงของ เรียวสุเกะ หรือที่เพื่อนๆเรียกสั้นว่าเรียว

เรียวเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น เป็นคนที่ลึกลับมากในหมู่เพื่อนๆเพราะไม่เคย เปิดเผยรายละเอียดส่วนตัวให้เพื่อนๆรู้เลย

แต่เป็นที่รู้กันว่า นักเลงแถวนี้ไม่กล้าที่จะมีเรื่องกับเรียวนัก ก็ไม่มีใครรู้อีกนั่นแหละว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ริวเองดูเป็นเด็กเรียนมากๆ

เรียนเก่ง แล้วก็ชอบที่จะใส่แว่นอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่บางทีสังเกตแล้วก็ไม่น่าจะสายตาสั้น ชอบใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาว

"ชิ พวกเราไปกันดีกว่า พวกชอบแส่เรื่องชาวบ้านมาแล้ว"พวกมันพูดพร้อมกับเดินจากไป

"เป็นอะไรมั้ยน้องฟ้า" ริวถามเพราะเห็นน้องฟ้ามีท่าทีไม่สบายใจ

"พี่เรียวเรา ไปเยียมพี่เซทกันเถอะ ไม่รู้ว่าพี่เค้าเป็นไงมั่งพวกมันพูดเหมือนกับมันทำร้ายพี่เซท"น้องฟ้าพูดเสียงเครือ

"อืม งั้นขอพี่ทำธุระแปปนึงนะคับ แล้วค่อยไปกัน" หลังจากได้ฟังน้องฟ้าพูดริวก็เปลี่ยนเป็นเครียดทันที แล้วก็รีบวิ่งไปทำธุระทันที

หลังจากนั้น10นาทีริวกะฟ้าก็มาอยู่กันที่บ้านของเซท

หลังจากน้องฟ้าเห็นสภาพของเซทที่นอนซมยับเยินอยู่กับบ้านก็ถึงกับร้องไห้

"ฮือๆ พี่เซทคะ ฟ้าขอโทษนะ ที่เป็นต้นเหตุให้พี่ต้องเจอเรื่องแบบนี้"

"ไม่เป็นไรรหอกจ๊ะน้องฟ้า พี่ไม่ได้เป็นไรมาก"ผมพูดเพราะไม่อยากให้น้องฟ้าเสียใจ

"นั่นไม่ใช่ความผิดของน้องฟ้าหรอก พวกมันต่างหาก พวกมันต้องรับผิดชอบ"เรียวพูดเสียงเครียด

"อย่าเลยเรียว ให้มันแล้วไปเถอะ ว่าแต่นายจะทำอะไรมันหรอ"ผมแปลกใจเพราะดูๆแล้วริวเองไม่น่าจะสู้พวกมันได้

"อ่ะเปล่า พวกนายอย่าใส่ใจเลย ว่าแต่นายจะกลับไปเรียนได้เมื่อไหร่ แล้วนี่ไปหาหมอมารึยัง"เรียวพูดอย่างห่วงไย ซึ่งทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ

"เรียบร้อยแล้วล่ะ อีกซัก2-3วันก็กลับไปเรียนได้ไม่ต้องห่วง"