ยอดหญิงแพทย์เซียนมิติ

ลำดับตอนที่ #1 : สวรรค์ลิขิต หรือชะตากรรมอำมหิต

ยอดหญิงแพทย์เซียนมิติ 

ตอนที่ 1: สวรรค์ลิขิต หรือชะตากรรมอำมหิต

   คฤหาสน์ตระกูลไป๋ บรรยากาศ: ท้องฟ้ายามราตรี มืดมิดไร้ดวงดาว เสียงพายุพัดกระหน่ำ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด ภายในเรือนหลังใหญ่ของตระกูลไป๋ เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวดังก้องไปทั่วห้องคลอด   "อดทนไว้! อดทนไว้นะท่านหญิง!"   เหล่าหมอตำแยพยายามช่วยกันทำคลอด ทว่าเลือดที่ไหลนองพื้นกลับมากเกินกว่าปกติ หญิงที่นอนอยู่บนเตียงซีดเผือด เหงื่อเย็นชุ่มทั่วร่าง "

"อวิ๋นซี... ลูกของข้า..."   เสียงแผ่วเบานั้น คือคำพูดสุดท้ายของ ฮูหยินหลิว ภรรยาเอกของ ไป๋เจิ้งหยู นางสิ้นใจลงทันทีที่เสียงร้องไห้ของทารกน้อยดังขึ้นมาแทน เหล่าคนรับใช้ก้มหน้าด้วยความเงียบงัน ขณะที่ด้านนอกเรือน บรรดาคนของตระกูลไป๋ยืนรวมตัวกัน สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

 “นางคลอดลูกแล้ว แต่ต้องแลกกับชีวิตตัวเอง?” “ช่างเป็นบุตรสาวอัปมงคล! นางนำพาความตายมาตั้งแต่เกิด!” เสียงซุบซิบดังกระซิบกระซาบ ทว่าเสียงหนึ่งกลับดังขึ้นอย่างเย็นชา “ลูกของนาง ก็ไม่ต่างจากมารดา” หญิงวัยกลางคนที่แต่งกายหรูหรา ก้าวออกมาจากกลุ่มคน นางคือ ไป๋จิ้งหลัน พี่สาวของไป๋เจิ้งหยู และเป็นผู้มีอำนาจมากที่สุดในตระกูล

 “เด็กคนนี้ไม่ควรเกิดมา” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ไป๋เจิ้งหยูเดินออกมาจากห้องคลอด ท่าทางอ่อนล้า แต่เมื่อได้ยินคำพูดของพี่สาว สีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นเย็นชา

 "พี่หญิง ข้าเสียภรรยาไปแล้ว อย่าคิดแย่งลูกสาวข้าไปอีกคน!" ไป๋จิ้งหลันหัวเราะเย็น 

"นางเกิดมาพร้อมเคราะห์ร้าย ข้ากำลังปกป้องตระกูลไป๋"

 "ข้าไม่สนใจเรื่องโชคลางไร้สาระ" ไป๋เจิ้งหยูตอบกลับเสียงหนักแน่น

 "นางคือลูกของข้า นางคือไป๋อวิ๋นซี!" 

ราตรีอันเดียวดายของเด็กน้อย ค่ำคืนผ่านไปในความเงียบสงัด ภายในห้องเล็ก ๆ เด็กหญิงตัวน้อยนอนอยู่บนเตียงไม้เก่า ๆ ดวงตากลมโตมองเพดานอย่างว่างเปล่า นางเพิ่งอายุห้าขวบ แต่รู้ดีว่าตัวเองเป็นที่รังเกียจของคนทั้งตระกูล นางไม่มีแม่ ไม่มีใครปกป้อง นอกจากบิดาที่ต้องทำงานหนักตลอดเวลา แต่ข้าจะต้องเข้มแข็ง... ไป๋อวิ๋นซีหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ไม่รู้เลยว่าโชคชะตาของนางกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล 

สิบสามปีต่อมา  

ตลาดกลางเมือง คึกคัก ผู้คนเดินขวักไขว่ กลิ่นสมุนไพรหอมโชยมาจากร้านค้า หญิงสาวร่างเพรียวในชุดผ้าฝ้ายธรรมดาเดินผ่านฝูงชน ใบหน้างดงาม ทว่ามีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาเฉียบคม เธอคือ ไป๋อวิ๋นซี บุตรสาวของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง แต่กลับถูกกีดกันจากตระกูล 

“พี่หญิง! ข่าวใหญ่! หมอหลวงรักษาฮ่องเต้ไม่หาย!” เสียงของ เสี่ยวเป่า เด็กชายตัวน้อยดังขึ้นข้างกาย ไป๋อวิ๋นซีเลิกคิ้ว

 "แล้วเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะ?"

 “ก็พี่หญิงเก่งเรื่องสมุนไพรไง! ถ้ารักษาได้ พี่อาจได้เป็นหมอหลวงเลยนะ!” ไป๋อวิ๋นซียิ้มขำ

 “เป็นหมอหลวง? ไม่เอาหรอก ข้าชอบเป็นแค่หมอข้างถนนมากกว่า” แม้จะพูดอย่างนั้น แต่ในใจลึก ๆ นางรู้ดี... การแพทย์ไม่ใช่แค่ความสนใจ แต่มันคือ พรสวรรค์ที่สวรรค์มอบให้ 

 ป่าไผ่ยามค่ำคืน เงียบสงบ ดวงจันทร์ส่องแสงอ่อนโยน ไป๋อวิ๋นซีเดินลัดเลาะผ่านป่าทึบ ที่นี่คือสถานที่ลับที่นางชอบมาเก็บสมุนไพร แต่แล้ว... วูบ! จู่ ๆ ลมประหลาดพัดผ่าน นางรู้สึกเหมือนมีบางอย่างดึงดูดเข้าไปที่ต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่ง

 "อะไรกัน?" นางยื่นมือแตะลำต้น ก่อนที่แสงสีทองจะวาบขึ้น! ซู่มมม! ร่างของไป๋อวิ๋นซีหายไปจากโลกแห่งความจริง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางพบว่าตัวเองยืนอยู่ในสถานที่แปลกประหลาด พื้นดินอุดมสมบูรณ์ ต้นไม้สูงใหญ่รายล้อม ดอกไม้และสมุนไพรหายากเติบโตทั่วบริเวณ

 "ที่นี่...คืออะไร?" เสียงลึกลับดังก้องในหัวของนาง 

"เจ้าคือผู้ถูกเลือก... มิตินี้เป็นของเจ้า..." ไป๋อวิ๋นซีเบิกตากว้าง หัวใจเต้นระรัว... 

**** มือใหม่หัดแต่งนิยายเรื่องแรก ผิด ถูก อย่างไรขออภัยด้วยนะค่ะ

***** มีข้อเสนอแนะ ติด ชม ข้อน้อมรับไว้ทั้งหมดค่ะ

***** ขอบคุณที่ให้โอกาส ค่ะ