คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (Os) waiting
แบฮยอนเป็นสิ่มีีวิที่านยอลรำามาที่สุในโล
"สวัสีเราื่อแบฮยอน นายละ"
"านยอล"
"ยินีที่ไ้รู้ัน่ะ านยอล!"
...
"านยอล เราเอานมับ้าวล่อมาฝา อันนี้เราลอฝึทำเอเลยน่ะ เราั้ใทำเป็นพิเศษ้วย อยาให้านยอลเป็นนแรที่ไ้ิมมัน เรารับรอว่ามัน้ออร่อย!"
"อืม"
"านยอล เราอิรถไป้วยิเราลืมเอาร่มมาอ่ะ แถมในระเป๋ามีานสำั้วย เราลัวมันเปีย"
"อืม"
"านยอล ิว่ามันเป็นยัไเราว่า้อใส่ลสีแบบนี้อีนิ ถึะเ้าที่แ่เรา็ไม่มั่นใเลย เราลัวานะพัเลยมาถามานยอล่อน"
"อืม"
"านยอล ไม่สบายหรือเปล่า ลับไปพัที่บ้าน่อน็ไ้เี๋ยวทานี้เราัารเอ ไม่้อห่วน่ะ"
"อืม"
"บอแล้วไว่าให้ไปพั่อนห่วัวเอบ้าสิ เรื่อานไม่้อห่วหรอเี๋ยวเราัเอไ้ ทำไมไม่ยอมฟัันบ้า"
"..."
ุที่เปลี่ยนไปมันเริ่มาแบฮยอนบอว่าผู้หิที่เาอบนั้นไปมีผู้ายนใหม่ ทั้ๆที่นอื่นในเหุาร์ไม่เห็น
"านยอล ผู้หินนี้นิสัยไม่ีเมื่อวานเราเห็นเธอวับผู้ายนอื่นที่ห้า แล้ว็พาันเ้าโรแรม้วยันสอ่อสออี เราเห็นับาเลยน่ะ!!"
"..."
"านยอล เราเห็นเธอในผับำลันัวเนียับเพื่อนอานยอลที่ัวสูๆ ผิวเ้มๆับผู้นอื่นอีั้หลายน เราพูริๆน่ะ!!
"..."
"านยอล ผู้หินนั้นมาู่เราว่าถ้าเอาเรื่อไปบอานยอล เธอะให้นในลุ่มมาัารเรา เราไม่ไ้โหน่ะ!!"
"ันรำานายริๆ ันไม่เื่อว่าแฟนันะเป็นนอย่านั้น ันรู้ัเธอีมาว่านายอีะไปไหน็ไป อย่ามาให้ันเห็นหน้าอีแล้วอย่าหาว่าันไม่เือน!!"
"..."
"-านยอล"
...
"หึ านยอลนายนี่มันโ่ริๆ ไม่มีนริใในีวินายหรอ ทุนเ้าหานายเพราะวามรวยทั้นั้น ถามริๆน่ะนายเื่อหรอว่าะมีนริใับนาย แม้แ่เพื่อนนายยัหัหลันายไ้เลยน่ะ เพื่อนที่บมาั้หลายสิบปี้วยสิน่ะ เฮ้ออ ันวรสสารนายีไม่น้าาา~"
"..."
....
"ปาร์ านยอล!!"
"านยอล!!"
"านยอล"
"าน"
"ะ าน"
เฮือ!!
วาทั้สอเบิโพล ลมหายใสะุิัันน้อหอบเอาอาาศเ้า เหื่อาฬไหลามรอบหน้าราวับเพิ่ล้าหน้ามา วาทั้สอมีใสๆเอ่อลออยู่ ผมั้สิไ้สัรู่่อนะยมือเ็เหื่อ ผมฝันถึแบฮยอน ในฝันเิึ้นอนที่เราเอันรั้แร และฝันอนที่ผมบับผู้หินหนึ่ ที่ไ้ึ้นื่อว่าแฟน แบฮยอนบอเล่าเรื่อ่าๆที่เอมาในสถานาร์นั้นมีเธออยู่้วย ผมน่าะเื่อในสิ่ที่แบฮยอนพูแ่ผมลับละเลยวามหวัีทั้หมอแบฮยอน ราวับพายุถ่าโถมเ้ามาปะทะร่าายผมนแเป็นเสี่ยๆ ระบบประสาทรับวามรู้สึอผมเหมือนับหยุไปั่วะ เพื่อนที่ไว้ใลับหัหลัไปแอบมีวามสัมพันธ์ทา่ยับแฟนสาวเพียนเียวอผม แฟนสาวที่เปรียบเสมือนโลใบใหม่ โลที่ทำให้ผมมีีวิีวามายิ่ึ้น แ่ใระรู้ว่าโลที่เธอให้ผมสัมผัสนั้นทุๆที่มันมีอาวุธที่พร้อมะทำร้ายผมลอเวลา แู่่ๆ็เราะบาๆที่สร้ามาาวามเื่อใและวามห่วใยอแบฮยอน แม้มันะไม่หนาแ่็สามารถลวามเ็บปวในิใอผมไ้เ่นัน แม้ะเพียนิเียว แ่ผมลับทำลายเราะนั้น้วยัวเอ เราะที่ะปป้อผมให้พ้นอันรายาโลที่ผมิว่าะอยู่ไปลอีวิ ในเวลา่อมาเราะที่ะปป้อผมลับหายไปและไม่มาปป้อผมอีเลย โลใบนั้น็่อยๆทำร้ายผมนระอัเลือออมา ทั้เพื่อนและแฟนพาันหัหลัผม ในะที่มีเพียนเียวที่ไม่ทำแบบนั้นับผมแ่ผมลับทำร้ายเาเอ ผมทำร้ายนที่หวัีับผม เวลานั้นผมเ็บ ทรมานแทบาใาย วามเื่อใทั้หมอผมที่มีให้พวเาไม่หลเหลืออยู่แล้ว ผมไม่ไว้ใใรทั้นั้นแม้แ่นใล้ัว ผมรอ ผมรอแบฮยอน นเียวที่ื่อสัย์ับผม ผมไว้ใเ้าเพียนเียว แ่ว่าแบฮยอนลับทำร้ายผมเ่นัน เาทำร้ายผมเหมือนับนอื่นๆ!!
แบฮยอนที่ผมไว้ใลับมาทำร้ายผม เาทิ้ผมไว้ในโลที่อ้าว่า ไร้นเหลียวแล ไร้นื่อสัย์ ไร้นริใ ปาร์านยอลเสียแบฮยอนเป็นรั้สอ เพียแ่รั้นี้ปาร์านยอละไม่มีวันไ้เห็นหน้าแบฮยอน ไม่มีวัน ่อให้พลิแผ่นินหาปาร์านยอล็ะไม่มีวันพบเอแบฮยอน
สายลมอ่อนๆเ้ามาระทบใบหน้าร่าสูนผมพริ้วไปสายลม แสแที่สาส่อเ้ามาที่ร่าปาร์านยอล ทำให้เหมือนับศิลปะั้นยอ ทั้หน้าาส่วนสูที่เ้าันไ้ีราวับพระเ้าั้ใัสันมา
ในมือหนามีอไม้อหนึ่ ร่าสู้าวเท้าไปหานที่อยาพบ รอยยิ้มประับหน้า้อนรับเามาแ่ไล ไม่ว่าใรเห็น่า้อหลุมรัไม่เว้นแม้แ่ปาร์านยอล ผิที่เามาผิเวลาเท่านั้น สำหรับอนนี้เวลานี้มันสายเินไป านยอลไม่ไ้้อารแบบนี้ หาย้อนเวลาไปไ้เาน่าะเื่อที่แบฮยอนพู ทุรั้ที่เอันนัวเล็ะทัทายเา้วยรอยยิ้มเสมอ รอยยิ้มที่เปลี่ยนโล่หม่นหมอให้เป็นสใสทันา และทุรั้แบฮยอนะถามำถามที่บ่บอว่าเป็นห่วานยอลมาแ่ไหน
ถ้าหาานยอลอยาระบาย
ไม่เป็นไร แบฮยอนรับฟัานยอลเสมอ
ถ้าหาานยอลเศร้า
ไม่เป็นไร แบฮยอนะปลอบานยอลเอ
ถ้าหาานยอลไม่สบาย
ไม่เป็นไรแบฮยอนะูแลานยอลเอ
ถ้าหาานยอลไม่เหลือใรแล้ว
นเียวที่ะไม่ทิ้านยอล ือแบฮยอน...่อให้หนัหนาสาหัสแ่ไหนแบฮยอนะอยู่้าานยอลเสมอน่ะ
.
.
.
.
.
ในะที่แบฮยอนพูวามริและเป็นห่วเามาว่าใร....ทำไมานยอลไม่ฟัแบฮยอนบ้า ทำไมเอาแ่ผลัไสัน ทำไม....
"แบฮยอน..."
"..."
"ะ ันอโทษ..."
"..."
"านิถึบ-แบนะรับ...ฮึ"
"..."
"ใร้ายั....ทิ้านไว้นเียวไ้ไ"
"..."
"มาปลอบาน่อนสิ..."
วูบบบ
ลมอ่อนเ้ามาระทบร่าสูนผมพริ้ว รอยยิ้มที่ไม่ปราหลายเือนุที่มุมปาเา น้ำาใสร่วหล่นระทบสู่พื้นิน มือหนาวาอไม้หน้าป้ายศิลาที่มีื่อนที่เารัอยู่
'บยอน แบฮยอน'
'รอหน่อยน่ะ'
....
1เือน่อมา
'ะนี้มีสายอเรารายานว่ารถยน์เิอุบัิบนถนนทาหลวแห่หนึ่ มีผู้เสียีวิ1รายือผู้ับ ให้าราเาว่าผู้ายน่าะหลับในเนื่อาวามเรียสะสมเป็นเวลานาน เนื่อาผู้ที่ใล้ินายให้ารว่านรัอผู้ายเพิ่เสียีวิไ้ไม่นาน ทำให้เาเิวามเรียและมีอีทั้ผู้ายยัมีอาารPTSDหรืออาารวามเรียหลัเอเหุาร์สะเทือนใแล้วเ็บเอาฝัน...." เสียอผู้ประาศ่าวัึ้นในโรพยาบาลเอนแห่หนึ่ ล่อสี่เหลี่ยมถูับาูวามเลื่อนไหว สภาพรถยับเยินทั้ัน วันโมลอยออาระโปรรถึ้นเหนือฟ้า ร่าสูมอมัน้วยวามว่าเปล่า ระุยิ้มมุมปาอย่าเยา
'อแสวามเสียใับรอบรัวปาร์้วย่ะ อบารนำเสนอ่าวเพียเท่านี้อบุ่ะ'
...
ร่าอปาร์านยอลถูฝัใล้ๆับแบฮยอน รอบรัวและาิๆอเา่าพาันยืนส่ววิาอานยอล้วยน้ำาแห่วามเสียใ อไม้หลาย่อถูวาไว้หน้าศิลาที่ถูสลัื่อเ้าอหลุ่มไว้ เพื่อนๆที่เยหัหลัเา่ามาอโทษเรื่อราวทั้หม
ห่าออมาไม่ไล ร่าสูยืนมอบรรารอบรัวและนที่เรียัวเอว่าเพื่อนอเา้วยสายาสั่นไหวเพียวินาทีเียวลับมาเรียบเยเหมือนเิม
'านยอล'เสียใสัวาลัมาา้าหลั
'แบฮยอน'
สอร่าหันเ้าหาันวาเ็มเปี่ยมไป้วยวามสุ านยอลใ้สายสำรวอีฝ่าย ทรผมเรียบๆถูปรหน้าผา เสื้อสีาวาเสีาวเรียบๆ บรรยาาศรอบๆอนัวเล็ูสบอย่าบอไม่ถู ราวับมีสีแสออมาาัวแบฮยอนเมื่อนัวเล็ยิ้ม...เทวาัวน้อยอานยอล
านยอลไม่เยลืมรอยยิ้มแบฮยอน....
ส่วนแบฮยอนยัรอานยอลอยู่เหมือนเมื่ออนยัมีีวิ...
'ไปันเถอะ...'
'อืม...ไปันเถอะ' สอมือประสานันอยาารู้าน แบฮยอนเยหน้ามอนัวสู ใบหน้าประับ้วยรอยยิ้มว้าๆอย่าที่เ้าัวเยทำ
แบฮยอนยัเหมือนเิมทุอย่า...
สอร่า้าวเินพร้อมๆัน ่อนที่านยอละหยุแล้วหันไปมอ้าหลั
'ไป่อนนะรับ' านยอลเอ่ยเพียเท่านั้น่อนะหันไปหาแบฮยอนแล้วพยัหน้า
พวเา้าวเิน่อไปนระทั่ร่าทั้หายไปใน....วามว่าเปล่า
่อานี้ไปะไม่มีอะไร....มาพราพวเาาันไ้อี แม้แ่วามาย
-END-
....
บแบบๆ ่ายๆ
บายย
ความคิดเห็น