ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7 [100%]
Chapter 7
#วันเดินทาง
"ม๊าจะไม่ไปเที่ยวกับน้องแบมจริงๆหรอคับ"คนตัวเล็กเดินเข้าไปกอดแม่ของมาร์คอย่างออดอ้อน
"ไม่หรอกคับ ม๊าแก่แล้ว ปล่อยให้วัยรุ่นเค้าไปเที่ยวกันให้สนุกเถอะ"
"ใครว่าหล่ะ. ม๊าน้องแบมยังสาววว ยังสวยยย อยู่เลยน่ะ"
"หึ ปากหวานจริงๆเลยน่ะ เด็กคนนี้ ป่่ะ ขึ้นรถกันได้แล้ว ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวก็ไม่ทันดูพระอาทิตย์ขึ้นหรอก แล้วจะมาบ่นให้ม๊าฟังทีหลังไม่ได้น่ะ"คนเป็นแม่ว่าพรางยิกแก้มบวมๆของลูกชายตัวเล็กของเธออย่างนึกหมั่นเคี้ยว
"ม๊าอ่ะ! งั้นน้องแบมไปก่อนน่ะคับแล้วจะซื้อขนมมาฝาก น้องแบมไม่อยู่ม๊าต้องดูแลตัวเองดีๆน่ะคับ"
"รู้แล้วคับคุญชาย น้องแบมก็ดูแลตัวเองดีๆน่ะ ห้ามดื้อ ห้ามซน หล่ะรู้มั้ย ม๊าฝากดูแลน้องด้วยน่ะตามาร์ค" เธอบอกกำชับลูกชายคนเล็ก ก่อนจะหันมาคุยกับลูกชายคนโตที่ยืนรออยู่
"ถึงม๊าไม่บอก มาร์คก็ดูแลน้องอยู่แล้วคับ ม๊าไม่ต้องห่วง"
"โอเค ขึ้นรถได้แล้วลูก เพื่อนรอนานแล้วน่ะ เดินทางปลอดภัยน่ะคับ"
"คับ/คับ"
ฟอดด! ฟอดด!
ทั้งสองเข้าไปกอดคนเป็นแม่พร้อมกับหอมแก้มคนหล่ะข้าง ก่อนจะขึ้นรถไป
"พวกผมไปก่อนน่ะคับม๊า" เจบีที่อยู่เบาะหน้าพูดขึ้น
"จ๊ะ เที่ยวให้สนุกน่ะลูก"
"ค้าบบบบบ"แล้วตามด้วยเสียงคนที่เหลือ ก่อนที่รถจะเคลือนตัวออกเดินทาง
ตอนนี้บรรยากาศในรถเริ่มเงียบลงหลังจากคึกครื้นกันในช่วงแรก หลังออกจากบ้านมาร์ค ทุกคนเริ่มเข้าสู่นิทราเพื่อสะสมพลังงานไว้ใช้ในวันพรุ่งอย่างเต็มที่ รวมทั้งแบมแบมด้วย แต่บรรยากาศยามค่ำคืนบวกกับแอร์ปรับอากาศภายในรถอาจจะทำให้หลายๆคนนอนหลับสบาย แต่ไม่ใช่สำหรับคนขี้หนาวอย่างแบมแบมร่างบางในตอนนี้ได้แต่กอดตัวเอง หนาวจนตัวสั้นท้าวไปหมด มาร์คที่นั่งข้างๆเริ่มสังเกตถึงถึงแรงสั่นผิดปกติของร่างบาง จึงหันไปดูก็เห็นคนตัวเล็กของเค้า นั่งหลับกอดตัวเองที่สั่นท้าวไปทั้งร่าง
มาร์คก็ลืมนึกไปว่าเดินทางตอนกลางคืนแบบนี้อากาศมันค่อนข้างหนาวไหนจะแอร์ในรถอีก แบมแบมคงจะหนาวมาก
"ตัวเล็ก..."มาร์คเขย่าเรียกร่างบางเบาๆ
"งื้อออ,...."
"หนาวมากมั้ย..."มาร์คถามพรางเอื้อมไปจับที่มือบางให้คลายออก แล้วประคองให้คนตัวเล็กเอนลงมาซบที่อกของตน
"หนะ...หนาว แบมหนาวมากๆเลยมาร์ค..." สิ้นเสียงร่างบาง มาร์คจึงเอื้อมไปหยิบผ้าห่มผืนใหญ่ ขึ้นมาห่มให้คนตัวเล็กแล้วก็ตัวเค้าเองด้วย พร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
"แบบนี้ อุ่นขึ้นมั้ย" ร่างบางไม่ตอบแต่พยักหน้าตอบรับเท่านั้น พร้อมกับใช้แขนกอดเข้าที่เอวสอบและเขยิบตัวให้ชิดกับร่างสูงมากขึ้นเพื่อให้นอนได้ถนัด
"ฝันดีน่ะค่ะ. ตัวเล็ก" มาร์คเอ่ยออกมาราวกระซิบ แล้วก้มลงจุมพิษอ่อนโยนลงบนกระหม่อมบาง ก่อนจะเข้าสู่นิทรา....
่........................ต่อ........................
ความจริงทริปนี้มาร์คตั้งใจว่าจะมากับแบมแบมแค่สองคน แต่คนตัวเล็กเสนอว่าอยากไปเที่ยวด้วยกันหลายๆคน น่าจะสนุกดี เลยให้เค้าไปชวนพวกแก๊งเพื่อนๆมาร่วมทริปด้วย เค้าก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด เมื่อเป็นความต้องการของคนตัวเล็ก เค้าไม่เคยขัดอยู่แล้ว
มาร์คทำตามที่แบมแบมบอก เค้าไปชวนพวกกลุ่มเพื่อนเค้า ตามที่ร่างบางต้องการ ผลก็เป็นอย่างที่มาร์คคาดการไว้ พวกเพื่อนเค้าตอบตกลงกันทั้งกลุ่ม โดยอ้างว่า นานๆทีจะได้เที่ยวด้วยกัน ไม่อยากพลาดโอกาส....ส่วนทางแบมแบมก็ไปชวนเพื่อนของตัวเองเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ว่าง ติดธุระบ้าง ต้องกลับไปบ้านบ้าง ที่ว่างก็จะมีแค่ ยองแจกับยูคยอมเท่านั้น ตอนแรกก็ทำเอาร่างบางนอยด์อยู่เหมือนกัน เพราะตั้งใจอยากให้เพื่อนๆมาเที่ยวด้วยกันทั้งหมดทั้งแก๊ง ดีที่มีมาร์คค่อยพูดปลอบอาการนอยด์ของร่างบางเลยดีขึ้นบ้าง รวมแล้วคนที่ร่วมทริปนี้ก็จะมี มาร์ค แบม เจบี จูเนียร์ ลู่หาน เซฮุน แจ็คสัน ยองแจ แล้วก็ยูคยอม มาร์คจึงเลือกใช้รถตู้เป็นพาหนะในการเดินทางแทนรถส่วนตัว เพื่อเป็นการประหยัดไปในตัว
สำหรับทริปนี้แบมแบมบอกมาร์คว่าอยากไปทะเล มาร์คเลยเลือกมาที่บ้านพักตากอากาศ ริมทะเลของเค้า จะได้ไม่ต้องยุ่งยากเรื่องหาที่พัก และบ้านหลังนั่นก็หลังใหญ่พอที่จะพาเพื่อนๆของพวกเค้ามาพักได้อย่างสบายๆ แถมบรรยากาศที่นั่นยังดีมากๆ เหมาะแก่การสังสรรค์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย เหมือนกับแหล่งท่องเที่ยวทั่วไป และยังมีความเป็นส่วนตัวอีกด้วย เพราะที่นั่นเป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลต้วน.
มาร์คเคยมาที่ีนี่กับแบมแบมแล้วครั้งนึงตอนเด็กๆ มาพร้อมกับครอบครัวเค้าและครอบครัวคนตัวเล็กนั่นแหละ ตอนที่น้องมาอยู่ที่เกาหลีใหม่ พ่อกับแม่น้องมาเยี่ยม พวกเค้าเลยตกลงว่าจะมาพักผ่อนกันที่นี่ และดูเหมือนคนตัวเล็กจะชอบที่นี้เอามากๆเลยแหละ แต่นั้นก็นานมาแล้ว หลังจากนั่นพวกเค้าก็ไม่ได้มาที่นี้อีกเลย เพราะส่วนใหญ่จะไปเที่ยวที่อื่นมากกว่า ครั้งนี่มาร์คเลยถือโอกาสพาร่างเล็กมาระลึกความหลังตอนเด็กด้วยเลย....
่
l.
............@เกาะตระกูลต้วน
พวกเค้าเดินทางมาถึงที่บ้านพักในช่วงเช้ามืด พระอาทิตย์กำลังขึ้นพอดี อย่างที่มาร์คคาดการไว้ แบมแบมที่ตอนแรกงัวเงียอยู่ ก็ตาใสทันทีเมื่อเปิดม่านกระจกออกมา เห็นวิวทิวทัศของทะเล จนลืมความง่วงเมื่อกี้ไปจนหมดสิ้น. พอรถจอดเทียบท่าสนิท ร่างบางก็รีบวิ่งแจ่นลงไปที่หาดทรายทันทีเหมือนเด็กน้อยที่พึ่งจะเคยเห็นทะเลเป็นครั้งแรกไม่มีผิด
มาร์คที่ลงจากรถตามหลังมาได้แต่ส่ายหัวให้กับความเป็นเด็กของคนตัวเล็ก
"มาร์คคคคคค..."แบมแบมที่เดินลงไปที่ชายหาดก่อน หันกลับมาเห็นคนพี่เดินลงมาจากระพอดีก็ตะโกนเรียก
"มานี่เร็วววว..!!" ได้ยินดังนั้นมาร์คก็เดินตรงไบยังร่างเล็กอย่างว่าง่าย
"เรียกมาร์ค มีไร หื้ม?"
"มาร์คถ่ายรูปให้แบมหน่อยสิ แบมถ่ายเองไม่ถนัดอ่ะ".
" หึ เอามาสิ" มาร์ครับโทรศัพท์เครื่องบางจากคนตัวเล็กมา แล้วเปิดโปรแกรมถ่ายรูป แล้วจับโฟกัสไปที่นายแบบร่างเล็ก
"มาร์ค ถ่ายให้เห็นวิวพระอาทิตย์ข้างหลังด้วยน่ะ. แบมจะส่งไปให้ป๊ากับม๊าที่ไทยดู"
"รับทราบครับ " มาร์คทำหน้าที่ตากล้องจำเป็นไปเลื่อยๆอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และทำตามที่นายแบบตัวเล็กบอกทุกอย่าง
ร่างสูงมองคนตัวเล็กที่โพสท่าถ่ายรูป ผ่านเลนส์กล้องอย่างละสายตาไม่ได้ ด้วยลำแสงจากดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นเหนือผิวน้ำทะเลในยามเช้า สาดส่องกระทบ กับร่างบาง และผ่านมายังเลนส์กล้องทำให้ภาพที่ออกมานั่นสวยงาม และดูเป็นธรรมชาติมาก มันเหมือนกับภาพวาดของจิตรกรมือหนึ่งที่ตั้งใจประดิษฐ์ผลงานชิ้นนี้ออกมาเลยหล่ะ มันเลยทำให้ร่างสูงไม่สามารถละสายตาออกจากร่างบางไปได้เลย....
"มาร์ค..!!"
"......."
"มาร์คคคคค!!!!!"
"หะ ห๊ะ. ว่าไงตัวเล็ก" เสียงเรียกของคนตัวเล็กทำให้มาร์คตื่นจากผวังชั่วขณะ
"แบมเรียกตั้งนาน. มัวเม่อ. คิดอะไรอยู่ห๊ะ!"
"เปล่าซะหน่อย ว่าแต่เมื่อกี้แบมพูดว่าไรน่ะ"
"นี้ไม่ฟังกันเลยหรอเนี้ย..แบมบอกว่าถ่ายรูปกันมั้ย แบมถ่ายคนเดียวเยอะแล้ว"
"เอาสิ..."ว่าเสร็จก็เดินไปซ้อนหลังคนตัวเล็กแล้วปรับกล้องเป็นกล้องหน้าแทน
แชะ. แชะ
"มาร์คเข้ามาใกล้อีก. เอาให้เห็นวิวด้วย"
สิ้นเสียงร่างบางมาร์คก็ขยับเข้าไปชิดคนตัวเล็กมากขึ้น พร้อมย่อตัวเกยคางลงที่ไหล่บาง และเป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างบางหันหน้ามาพอดี เลยทำให้ปลายจมูกทั้งคู่ชนกันอย่างบังเอิน
"มะ มาร์ค"
"ใกล้แค่นี้พอมั้ยคับ ...."มาร์คกระซิบถามคนน้องเสียงแหบพร่า. เล่นทำเอาคนตัวเล็กหน้าเห่อร้อนไปหมด
"อะ อื้ม~~"
แชะ!
"อ๊ะ! มาร์ค! จะถ่ายทำมั้ยไม่บอกแบมก่อนเหล่า ดูดิหน้าแบมเหว่อมากอ่ะ ลบเลยน่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่เห็นเหว่อเลย น่ารักดีออก มาร์คชอบ ^^" เค้าพูดจริงๆน่ะ. เค้าชอบรูปนี้มากเลยหล่ะ รูปที่เค้ายืนซ้อนหลังแบมแบม เกยคางบนไหล่บางและมองคนน้องที่เขินจนหน้าแดงไปหมด
"ชะ ชอบบ้าไรเหล่า ไม่คุยกับมาร์คแล่ว ไปหาแจดีกว่า ชิ" จบประโยคนั้น ร่างบางก็หันหลังเเล้วเดินไปยังบ้านพักทันที ทิ้งให้คนแก่กว่าลอบยิ้มให้กับความน่ารักของคนน้องอยู่คนเดียว
....จะทำให้มาร์คหลงไปจนถึงเมื่อไรกัน. แค่ทุกวันนี้ก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้วน่ะ ตัวเล็ก......
.
.
.
.
.
.
.
.
...................[100℅]...................
ครบแล้วววว....ขอโทดที่ทำให้รอนานน่ะค่ะ พอดีช่วงนี้การบ้านไรท์เยอะมากกกก. ยิ่งเรียนระดับที่สูงขึ้นยิ่งเรียนเยอะ หวังว่าทุกคนจะเข้าใจไรท์น่ะค่ะ^^ เม้นติชมได้น่ะถ้าเนื้อเรื่องไม่สนุก แล้วไรท์จะพยายามปรับปรุงให้ดีกว่าเดิม
รักน่ะค่ะคนอ่าน.....
1 เม้น = 1กำลังใจ
>>>>ไรท์<<<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น