MarkBam ft.Got7 #ฟิคละมุน

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 [120%]

Chapter 6 

 

 

 

 

@ บ้านตระกูล ต้วน 

 

 

 

"มาร์ค...เสารนี้มาร์คว่างมั้ย.."ผมถามมาร์ค ที่นั่งพิมพ์เรียบเรียงงานี่ทำเมื่อช่วงบ่ายกับพวกพี่บีอยู่บนโต๊ะทำงานส่วนผมก็นอนเล่นอยู่บนเตียงของมาร์ค.� อ่อลืมบอก ว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องนอนของมาร์คหน่ะ..พอดีผมวันนี้ไม่มีการบ้านทำ อยู่ห้องก็ไม่รู้จะทำอะไร จะนอนก็ยังไม่ง่วงอีก� เลยมา นอนเล่นอยู่ที่ห้องของมาร์คอย่างตอนนี้ไงคับ

 

 

 

 

 "อืมมม...น่าจะว่างนะ..แบมมีอะไรหรอ"มาร์คพูดพร้อมกับหันมาถามผม "คือแบมอยากไปทะเลหน่ะ..มาร์คพาแบมไปหน่อยได้มั้ย"ผมพูดพร้อมกับทำเสียงและสายตาอ้อนๆ

 

 

 

 "...จะพาไปดีมั้ยน่าาาา"มาร์คแกล้งเป็นทำท่าคิดหนัก ผมรู้หรอกว่ามาร์คจะแกล้งผมเพราะยังไงมาร์คก็พาผมไปอยู่แล้ววว555� "อ้อนมาร์คก่อนสิ..แล้วมาร์คจะพาไป

 

 

 

" อ้อน??แค่นี้สบายมากกก เพราะมาร์คหน่ะแพ้ลูกอ้อนผมจะตาย อ้อนนิดอ้อนหน่อยมาร์คก็ตามใจผมแล้งล่ะคับ..ชีวิตดี๊ดี^_^ "

 

 

 

"มัคมัค...พาแบมแบมไปเที่ยวทะเลหน่อยน่าาาา..แบมแบมไม่ได้ไปทะเลนานแล้วอ่ะ...แบมแบมอยากไปม๊ากมาก แล้วก็อยากไปเที่ยวกับมัคมัคด้วย...เราไม่ได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันนานแล้วน่ะ..มัคพาแบมไปหน่อยน่า นะๆๆๆ" ผมเรียกมาร์คด้วยสรรพนามที่เคยใช้ในตอนเด็กๆพร้อมกับเดินเข้าไปหามาร์คที่นั่งิใอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานก่อนจะก้มหล้าลงไปใกล้ให้แก้มของผมชิดติดกับแก้มของมาร์คแล้วก็ใช้แขนทั้งสองข้างกอดรอบคอของมาร์คไว้หลวมๆพร้อมกับใช้น้ำเสียงอ้อนๆเหมือนเวลาอยากได้อะไร ที่คิดว่ามันน่ารักที่สุด 

 

 

 

 

"55..นับวันแบมยิ่งอ้อนเก่งขึ้นทุกวันน่ะ..รู้ตัวมั้ยคับ.."มาร์คพูดก่อนจะเอือมมือมาลูบที่หัวผมเบาๆ

 

 

 

 

 "หรอ...ถ้ามาร์คไม่บอกนี้แบมไม่รูเลยน่ะเนี้ยย..55 แล้วตกลง� มาร์คจะพาแบมไปเที่ยวทะเลใช่มั้ย" 

 

 

 

"แล้วมาร์คเคยขัดแบมหรือไงคับ..หื้ม" "จริงหรอ! มาร์คใจดีที่สุดเลย..แบมรักมาร์คที่สุดในสามโลกเล้ยยย" 

 

 

จุ๊บ! จุ๊บ!

 

 

 ผมพูดเสร็จก็หอมเข้าที่แก้มสากของมาร์คทั้งสองข้างเป็นการขอบคุณ

 

 

 ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! 

 

 

 

คุณคงคิดว่าเสียงนี้มาจากผม..แต่ไม่ใชหรอกคับมันไม่ได้มาจากผมแต่มาจากคนที่ผมกำลังกอดอยู่ตอนนี้ต่างหากคับ หัวใจมาร์คเต้นแรงมากเลยอ่ะ หรือว่ามาร์คจะเป็นโรคหัวใจกันนะ..(???) 

 

 

 

"ทำไม...ใจมา์คเต้นแรงจัง" 

 

 

 

 

"อะ...เอ่อ ไม่มีไรหรอกแบม คะ คือมาร์คไม่ได้้เป็นไรหรอกคับ"มาร์คตอบเสียงสั่นๆ มาร์คไม่สบายหรอ.... 

 

 

 

"มาร์คไม่สบายหรอ..ทำไมเสียงสั่นๆแบบนั้นอ่ะ"ผมชะโงกหน้าไปมองหน้ามาร์คใกล้ๆ

 

 

 

 

 "ปะ เปล่า มะ มาร์คสบายดี" 

 

 

 

 

"สบายดีแล้วทำไมเสียงสั่นแบบนั้นหล่ะ� แบมว่ามาร์คต้องไม่สบายแน่ๆเลย มาร์คทำงานเสร็จแล้วใช่ม่ะ งั้นก็รีบๆนอนน่ะ แล้วก็อย่าลืมทานยาก่อนนอนด้วย ดึกหล่ะแบมไม่กวนดีกว่า ฝันดีนะมาร์ค" 

 

 

 

"อืม...ฝันดีเหมือนกันคับ"หลังจากนั้นผมก็เดินออกจากห้องมาร์คแล้วเดินเข้าห้องตัวเองทันที 

 

 

 

 

[Mark's Part] .

 

 

 

หลังจากทีแบมๆออกไปได้สักพักแล้ว แต่ผมก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง และสาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ก็คงไม่พ้นคนตัวเล็กที่พึ่งออกไปจากห้องผมเมื่อกี้นี้  

 

 

.....ย้อนไปเมื่อ 20 นาทีที่ผ่านมา.... 

 

 

 

"อ้อนมาร์คก่อนสิ..แล้วมาร์คจะพาไป"ผมบอกแบมแบมอย่างเจ้าเล่ ผมก็แค่อยากให้น้องอ้อนผมก็เท่านั้นแหละเพราะยังไงผมก็พาน้องไปอยู่แล้ว ขอแค่บอก ก็เวลาน้องอ้อนอ่ะน้องน่ารักจะตาย ปกติน้องก็น่ารักอยู่แล้วยิ่งเวลาอ้อนน่ะไม่ต้องพูดถึงเลย น่ารักขึ้นอีกเป็นเท่าตัว� และเวลาแก้มที่ย้วยๆนั้นป๋องขึ้นน่ะบอกคำเดียวคำน่ารักโคตรรรรร..55 แบมทำท่าคิดอยู่แป็ปหนึ่งก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินมาทางผม แล้วสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อน้องเดินเข้ามาแล้วก้มลงเอาแขนเรียวมาโอบที่รอบคอผมแล้วยังเอาแก้วย้วยของตัวเองมาติดกับแก้มผมอีกต่างหาก...โอ้ยยยต้วยอยาดจิครายยยยTT ่

.....

..,....ต่อ.......,....

"มัคมัค...พาแบมแบมไปเที่ยวทะเลหน่อยน่าาาา..แบมแบมไม่ได้ไปทะเลนานแล้วอ่ะ...แบมแบมอยากไปม๊ากมาก แล้วก็อยากไปเที่ยวกับมัคมัคด้วย...เราไม่ได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันนานแล้วน่ะ..มัคพาแบมไปหน่อยน่า นะๆๆๆ" โอ้ยยย,. จะน่ารักไปถึงไหนเนี้ยยยย....

นี้ผมควรดีใจหรือเสียใจดีเนี้ย ที่น้องมาอ้อนผมแบบนี้ เพราะความน่ารักของน้องมันเป็นอันตรายต่ออัตราการเต้นของหัวใจผมมากเกินไป ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆมีหวังผมคงได้เป็นโรคหัวใจแน่ๆ เนื่องจากอัตราการเต้นของหัวใจเร็วเกินไป. ผมคงต้องโทรไปถามม๊าน้องแล้วว่าตอนเด็กเอาอะไรให้น้องกิน. โตมาถึงได้น่ารักแบบนี้!!

"55..นับวันแบมยิ่งอ้อนเก่งขึ้นทุกวันน่ะ..รู้ตัวมั้ยคับ.."ผมพูดก่อนจะเอือมมือมาลูบที่กลุ่มผมนุ่มของคนตัวเล็กเบาๆ

"หรอ...ถ้ามาร์คไม่บอกนี้แบมไม่รูเลยน่ะเนี้ยย..55 แล้วตกลง  มาร์คจะพาแบมไปเที่ยวทะเลใช่มั้ย"

"แล้วมาร์คเคยขัดแบมหรือไงคับ..หื้ม"

"จริงหรอ! มาร์คใจดีที่สุดเลย..แบมรักมาร์คที่สุดในสามโลกเล้ยยย"

 จุ๊บ!

...

???...อึ้งคับท่าน...น้องหอมแก้มผมด้วยอ่ะ...ถึงน้องจะทำแบบนี้กับผมบ่อยๆ แต่ครั้งนี้ผมยังตั้งตัวไม่ทันเลยค่อนข้างจะตกใจนิดหน่อย. เพราะผมไม่คิดว่าน้องจะจู่จอมผมแบบนี้  ไม่รู้ทำไมช่วงหลังๆมานี้ผมมักจะใจเต้นแรงเวลาที่น้องมาอ้อนหรือมาอยู่ใกล้ และแน่นอนตอนนี้ก็เช่นกัน

ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!

 

"ทำไม...ใจมา์คเต้นแรงจัง"

แต่ครั้งนี้มันคงเต้นแรงกว่าปกติ เลยทำให้น้องได้ยิน

"อะ...เอ่อ ไม่มีไรหรอกแบม คะ คือมาร์คไม่ได้เป็นไรหรอกครับ"ผมตอบน้องแบบเสียงสั่น ผมไม่ได้แกล้งน่ะ แต่มันเป็นเองอ่ะ อยู่ดีๆเสียงผมก็สั่นๆ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ให้ตายสิ!

ู

 

 

"มาร์คไม่สบายหรอ..ทำไมเสียงสั่นๆแบบนั้นอ่ะ"น้องถามพร้อมกับเอี่ยวหน้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิมอีก...โอ้ยยย..แบมแบมค้าบบอย่างเอาหน้ามาใกล้มาร์คมากได้มั้ย...มาร์คหัวใจจะวายตายอยู่แล้วน่ะ

"ปะ เปล่า มะ มาร์คสบายดี"

"สบายดีแล้วทำไมเสียงสั่นแบบนั้นหล่ะ  แบมว่ามาร์คต้องไม่สบายแน่ๆเลย มาร์คทำงานเสร็จแล้วใช่ม่ะ งั้นก็รีบๆนอนน่ะ แล้วก็อย่าลืมทานยาก่อนนอนด้วย ดึกหล่ะแบมไม่กวนดีกว่า ฝันดีนะมาร์ค"

"อืม...ฝันดีเหมือนกันคับ" 

..... ปัจจุบัน ....

  หลังจากที่ผมนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้แล้วก็เดินมาล้มตัวนอนที่เตียงของตัวเองแล้วก็นึกย้อนกลับในช่วงเวลาที่ผ่านมาของผมที่มีแบมแบมค่อยอยู่ข้างๆตลอด ผมยอมรับน่ะว่าผมมีความสุขมากๆที่มีคนตัวเล็กอยู่ด้วยกัน ไม่รู้สิถ้าไหนที่ผมเจอเรื่องหนักๆมาแล้วรู้สึกเหนื่อยมากๆ แค่เห็นหน้าน้อง รอยยิ้มของน้อง ความรู้สึกพวกนั้นก็หายไปในพริบตาเดียวเหมือนมีคนมาปิดสวิชมายังไงอย่างงั้น...ผมเคยชินอยู่กับการที่มีน้องอยู่ข้างๆจนบ้างครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าวันนึงผมไม่มีน้องอยู่ข้างๆเหมือนกับทุกวันนี้ผมจะเป็นยังไง ผมจะอยู่ได้มั้ย. ผมไม่อยากคิดถึงมันเลย แค่มานึกถึงตอนนี้ผมก็รู้สึกแน่นในอกไปหมดมันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่หน้าอกข้างซ้าย. ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ผมอาจจะเคยชินกับการมีน้องอยู่ด้วยหรือผมอาจจะคิดกับน้องมากกว่านั้น ผมเลยเริ่มที่จะทบทวนความรู้สึกของตัวเอง.  ในช่วงที่น้องบินไปเยี่ยมป๊ากับม๊าของเค้าที่ไทยว่าผมจะอยู่ได้มั้ย ผลออกมาก็คืออยู่ได้คับ. แต่โคตรจะลำบากเลย วันทั้งวันคิดถึงแต่หน้าหวานๆ แก้มย้วยนั้น ไหนจะรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำเสียงอ้อนๆของคนตัวเล็กอีก ไม่เป็นอันทำอะไรหรอกคับ นั่งมองแต่โทรศัพท์รอน้องโทรมา จะโทรไปก็ไม่กล้ากลัวว่าจะรบกวนเวลาครอบครัวของน้องเค้า....เลยทำได้แต่รอ จนน้องโทรมานั้นแหละคับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้นไม้ที่ใกล้จะตาย แล้วอยู่ดีๆฝนก็ตกทำให้ผมมีชีวิตได้อีกครั้ง ความรู้สึกมันอย่างนั้นเลยอ่ะคับ แต่เหมือนน้องจะเข้าใจความรู้สึกผมน่ะ เลยโทรหาผมทุกวัน แล้วเราก็คุยกันครั้งละเป็นชั่วโมงๆ จนบ้างครั้งผมก็

ลืมว่าต้องให้น้องไปอยู่กับครอบครัวน้องเค้า เลยจำใจต้องวาง  การได้ยินเสียงน้องก็ช่วยบรรเทาความคิดถึงคนตัวเล็กลงได้บ้าง แต่มันก็ไม่เท่าได้เห็นตัวจริงใช่มั้ยล่ะคับ....พอน้องกลับมาได้เห็นหน้าน้อง ได้กอด มันก็ยิ่งทำให้ผมมั่นใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น. ว่าอาการที่ผมเป็นเวลาอยู่กับน้องนั่นคืออะไร ถึงผมจะไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีแฟน แต่ผมก็ไม่ได้ซื่อจนไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับน้อง. เพราะนับวันมันยิ่งชัดเช่นเลื่อยๆ แต่ที่ผมยังไม่ชัดเจนกับน้องก็เพราะผมกลัวว่ามันจะเป็นแค่อารมณ์วูบแล้วจะทำให้น้องสียใจ แล้วถ้าน้องคิดไม่ตรงกับผมหล่ะ น้องคงจะไลบหน้าผม ไม่คุยกับผมหรือไม่อาจจะเกลียดผมเลยก็ได้ ผมคงเหมือนตายทั้งเป็น ซึ่งผมจะไม่ยอมให้มีวันนั้นแน่  ผมแค่อยากให้มั่นใจซะก่อน. ค่อยเริ่มที่จะทำอะไรๆให้มันชัดเจนยิ่งขึ้น  ซึ่งตอนนี้ผมว่ามันคงได้เวลาแล้วที่จะทำอะไรๆให้มันชัดเจนซักที น้องยิ่งน่ารักๆอยู่ด้วย เจ้าตัวคงไม่เคยรู้หรอกว่ารอบข้างมีแต่คนค่อยจะงาบอยู่ตลอดเวลา ผมกลัวว่าถ้าผมช้าจะมีหมาตัวอื่นคาบไปกินซะก่อน. แน่นอนว่าผมไม่ยอมแน่ อย่าแม้แต่จะคิด แค่เฉียดก็อย่าหวังเลย.....

......end mark's part......

 

...,ไรท์กลับมาแล้วค้าบบบ. หลังจาปที่ห่างหายไปนานเนื่องจากที่ รร.ช่วงนี้กิจกรรมเยอะมากกกกเลยไม่มีเวลามาอัพให้ แต่หลังจากนี้ไรท์ก็จะพยายามอัพให้เลื่อยๆน่าา

ตอนหน้าเราจะไปเที่ยวทะเลกันน่าาา...จะเป็นยังไงติดตามชาปหน้านะคับผท...รักน่ะค้าบบบ^^>>ไรท์